ΟΜΙΛΙΑ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ 18/4/07

(δημοσιεύτηκε στο μεταξύ μας τεύχος 102)

Συνάδελφοι, φαίνεται ότι τα απίστευτα γίνονται πιστευτά και αυτά που δεν περιμέναμε γίνονται πραγματικότητα. Αποκαλύφτηκε και με τα ομόλογα ότι η Κυβέρ­νηση ληστεύει τα λεφτά των ασφαλισμένων για να εξυπηρετήσει πολιτικά της συμφέροντα, στην καλύτερη περίπτωση πληρωμή του δημόσιου χρέους, αλλά και μίζες ημετέρων, προμήθειες μεσαζόντων κ.λπ.
Αφού λοιπόν ζούμε σε αυτή την εποχή που ανατρέπονται τα πάντα, μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε αν σε 10 χρόνια θα μπορούμε να έχουμε συντά­ξεις; Ακούστηκε εδώ και είναι σωστό ότι ήδη στην Εμπορική Τρά­πεζα τους στείλανε χαρτί ότι θα ξαναυπολογιστούν οι συντά­ξεις τους. Λοιπόν; Τι περιμένουμε μετά και το σκάνδαλο των ομολό­γων για να αλλάξουμε ρότα.
Συνάδελφοι, θέλω να απολο­γηθώ γιατί στην ανακοίνωση που σας μοιράσαμε νωρίτερα με τίτλο «μετά το σκάνδαλο των ομολόγων» υπήρχε ένα λάθος. Γράφουμε, κριτικάροντας τη στάση των 2 παρατάξεων του δικο­ματισμού που κάνουν κουμάντο και στο δικό μας Σύλλογο και στους εν ενεργεία, ότι η ΠΑΣΚΕ των εν ενεργεία, που ελέγχει το ΣΥΕΤΕ και το Δ.Σ. της επικούρησης, με το ζόρι δέχθηκε να πάρουμε τις αυξήσεις της εισοδηματικής πολιτικής στην Επι­κουρική. Είναι λάθος μας, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα και δεν το ξέραμε. Αυτό ίσχυε για τις αυξήσεις μέχρι το 2006. Πάλι ο ΣΥΕΤΕ άλλαξε στάση και δεν δέχεται να πάρουμε τις αυξήσεις για τα έτη 2006 και μετά. Και πάλι τι μας λέει ο ΣΥΕΤΕ εδώ; Ότι το έκαναν γιατί ο εκπρόσωπος της εργοδοσίας έλεγε όχι και ήθελαν μόνο με ομόφωνη απόφαση να δοθούν οι αυξήσεις. Μάλιστα ένας συνάδελφος συνταξιούχος τους χειροκρότησε. Δηλαδή δεν καταλαβαίνουμε και τι μας γίνεται. Ο ΣΥΕΤΕ θέλει να έχει κοινή στάση με τον εργοδότη. Και άρα να μην πάρουμε εμείς τις αυξήσεις που δικαιούμαστε ακόμα στις επικουρικές συντάξεις. Εάν δεν είναι αυτό εργοδοτική πολιτική από εκπρο­σώπους υποτίθεται των εργαζόμενων, τότε τι είναι;
Και αν αυτή είναι η στάση των εν ενεργεία συναδέλφων, ας πάμε και στα δικά μας, των εκπροσώπων των συνταξιούχων. Τη λογική και την αντίλη­ψη που επικράτησε στο σύλλογο το προηγούμενο χρονικό διάστημα και εδώ και ένα χρόνο που έχουν γίνει θεμελιώδεις αλλαγές για τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα.
Το Δ.Σ. μετά που έκανε μια-δυο συγκεντρώσεις στην Αθήνα έξω από το λογαριασμό επικούρησης, την ώρα που έκαναν συμβούλιο για τα αναδρομικά των αυξήσεων, έκτο­τε δεν συγκάλεσε καμία κινητοποίηση, καμία συγκέντρωση. Χωρίς έγκριση, χωρίς συζήτηση, χωρίς διάλογο, αποδέχτηκαν και πέρασε σιωπηρά να κάνει αίτηση ο κ. Αράπογλου, παράτυπα ακόμα και με τους δικούς τους παράνομους νόμους, γιατί έπρεπε να την κάνει την αίτηση το Δ.Σ. του Ταμείου Επικούρησης, να υπάρξει αίτηση για είσοδο στο ΕΤΑΤ. Τι έγινε από την πλευρά των συνταξιούχων; Υπήρξε αντίδραση; Καμία; Aκoύστηκε ότι υπήρξε ένα γράμμα. Αλλά φαίνεται ότι ήταν για εσωτερική κατανάλωση. Πουθενά δεν δημοσιεύεται, κανένας δεν το μαθαίνει, δεν υλοποιείται με πράξη.
Στη συνέχεια γίνεται χαμός για τα ταμεία μας με την επικείμενη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΤΕ προκειμένου να εξαγοραστεί η Τούρκικη Τράπεζα. Και εδώ όχι μόνο δεν υπάρχει σιωπή αλλά υπάρχει συναίνεση. Ο εκπρόσωπος του Συλλόγου συνταξιούχων πάει και ψηφίζει αλλάζοντας θέση εν μια νυχτί υπέρ του σχεδίου Αράπογλου και αυτό για λογαριασμό όλων των συνταξιούχων αλλά και για λογαριασμό όλων των μετοχών που εκπροσωπεί το ταμείο επι­κούρησης. Αυτό σε πλήρη αντίθεση με τις θέσεις των εν ενεργεία συναδέλφων που σε αυτό το ζήτημα στάθηκαν λίγο καλύτερα έστω και με 3 μήνες καθυστέρηση. Γιατί στην αρχή χειροκροτούσαν και αυτοί.
Τρίτον γίνεται από το Διοικητή ένταξη των προσληφθέντων μετά το 2005 αντί στο ταμείο επικούρησης στο ΕΤΕΑΜ, στο ΙΚΑ δηλαδή. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για το δικό μας επικουρικό. Δεν υπάρχουν νέες εισφορές. Και πάλι καμία αντίδραση. Γίνεται η ένταξη της Εμπορικής και της Αγροτικής και πάλι δεν γίνεται τίποτα ώστε να υπάρξει μια πρωτοβουλία από κοινού να υπάρξουν αντιδράσεις και να πιέσουμε για ματαίωση αυτής της πορείας. Μειώνεται συνεχώς το προσω­πικό της ΕΤΕ και δεν κάνουμε τίποτα. Ακόμα και τους και­νούργιους συναδέλφους τους παίρνουνε με 6μηνο δοκιμαστι­κό διάστημα. Παράνομο και αυτό.
Δεν υπηρετεί τα συμφέροντα μας η οπτική και η τακτική των κυρίαρχων δυνάμεων. Εδώ για εσωτερική κατα­νάλωση λέμε ότι διαφωνούμε με την ένταξη, αλλά δυστυχώς εντασσόμαστε. Αποδεχόμαστε τα τετελεσμένα και καμία αντίδραση. Μετά τι κάνουμε; Πασχίζουμε να εξασφαλίσουμε εξαιρέσεις. Και όταν μας κλέβουν τα πάντα και μας πετάνε κανένα επιδοματάκι κάποιοι συνάδελφοι από δω μέσα λένε ευχαριστούμε στον κ. Διοικητή. Τι είναι αυτό ζητιανιά, μοι­ρολατρία, ραγιαδισμός, δουλικότητα, διαλέξτε όποιον χαρακτηρισμό θέλετε. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Συνάδελφοι τώρα η Κυβέρνηση πιέζεται. Είναι παράνομη. Τώρα φαίνεται ότι όχι απλώς ότι είναι ταξική, αλλά ότι είναι ληστρική, εφαρμόζει μεθόδους λεηλασίας των ταμείων. Τώρα που, η νεoλαία είναι στους δρόμους διεκδικώντας να ματαιωθούν τα σχέδια για την επιχειρηματικοποίηση της εκπαίδευσης, τώρα είναι ευκαι­ρία να επαναφέρουμε το αίτημα, που μπήκε και από 2 συνα­δέλφους ακόμα, του ενιαίου ταμείου σύνταξης για όλους τους: τραπεζοϋπαλλήλους. Τώρα η δική μας σιωπή γίνεται συνενοχή. Οι συνδικαλιστές εκπρόσωποι μας αν πριν, με τη λογική, που υπήρχε από παλαιά, του να είμαστε νομιμόφρονες και να μην αμφι­σβητούμε τους νόμους, λέγανε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, η πορεία είναι προδιαγραμμένη, τώρα δεν μπορεί να πάει, συνάδελφοι, με αυτό τον τρόπο. Προτείνω ξεκάθαρη απόφαση από την σημερινή μας συνέ­λευση, για αντίθεση, και κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, για διεκδίκηση ενός ενιαίου ταμείου επικουρικής και κύριας ασφάλισης τραπεζοϋπαλληλων, ο εργασιακός και ο ασφαλιστικός μεσαίωνας που ετοιμάζουν για τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, τους νέους δεν φτιασιδώνεται. Μόνο ανατρέπεται και ανατρέπεται μόνο με αγώνες, όχι αποφάσεις στα χαρτιά.
Όχι κλεισίματα μόνο σε πανηγυρικές επετειακές συνελεύσεις, αλλά αγώνες για τη διαφύλαξη των συντάξεων μας, την προ­στασία της περιουσίας των ταμείων μας, να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, να ανατρέψουμε την κυβερ­νητική πολιτική υπεράσπισης των εργοδοτών.
18/4/07
Μαρία Μπικάκη

ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Συνταξιούχων Εθνικής Τράπεζας
Τηλ. : 6973848654, 6977685036
Ανακ. Νο 3, 18/4/2007

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ

Αποδείχτηκε ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. απομυζά τα λεφτά των ασφαλισμένων για αποπληρωμή δημόσιου χρέους, κάλυψη στρατιωτικών δαπανών, κομματικές ανάγκες, προμήθειες μεσαζόντων και μίζες ημετέρων. Οι μεγαλύτερες απάτες, που συνήθως μένουν και ατιμώρητες, είναι αυτές που γίνονται από τους κρατούντες σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας (βλέπε και εκχώρηση ΔΕΚΟ και δημόσιας γης).
Είναι πλέον φανερό ότι ο νόμος 3371, που εντάσσει τα επικουρικά ταμεία των τραπεζών στο ΙΚΑ με τις δυσμενείς επιπτώσεις στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, αποσκοπούσε εκτός από την απαλλαγή των τραπεζιτών από τις υψηλές εισφορές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις και στην ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση των αποθεματικών και της περιουσίας των ταμείων μας. Πρόκειται για νομότυπη ληστεία.
Μην ξεχνάμε ότι μόνο η περιουσία του ταμείου κύριας σύνταξης, που θα πάει στο ΙΚΑ με το νόμο 3029 του ΠΑΣΟΚ, αντιστοιχεί στο 1/9 της περιουσίας του ΙΚΑ, που έχει 145 φορές πολλαπλάσιο αριθμό ασφαλισμένων. Η ένταξη μας στο ΙΚΑ, για κύρια σύνταξη με το νόμο του ΠΑΣΟΚ και για επικουρική με το νόμο της Ν.Δ., αποτελεί νέο γύρο καταλήστευσης των αποθεματικών των ταμείων μας (θυμηθείτε την παλιότερη άτοκη αποταμίευση τους για παροχή δανείων στους βιομήχανους).
Με τη σύνθεση των διοικητικών συμβουλίων των ταμείων μας, που δεν ήταν και αυτή που έπρεπε, υπήρχε μια μικρή δυνατότητα εργατικού ελέγχου και πληροφόρησης για τα διαχειριστικά τους ζητήματα. Τώρα με το πέρασμα της περιουσίας και της διαχείρισης στο ΙΚΑ, άρα σε κεντρικά κυβερνητικά κλιμάκια, και ο όποιος εκπρόσωπος των εργαζόμενων θα έχει διακοσμητικό ρόλο.
Όποια πολιτική οπτική και να έχει ο κάθε συνδικαλιστής εκπρόσωπός μας, που είχε δώσει τη σιωπηρή συναίνεσή του στην εφαρμογή των νόμων για τη διάλυση των ταμείων μας, τώρα δεν έχει καμιά δικαιολογία και πρόσχημα. Η μη αντίδραση αποτελεί συναίνεση στη λεηλασία των χρημάτων εργαζόμενων και συνταξιούχων της Εθνικής.
Ο διοικητής βιάζεται να εφαρμόσει το νόμο, δημιουργεί τετελεσμένα και εντάσσει τους προσληφθέντες μετά το 2005 στο ΕΤΕΑΜ (επικουρική του ΙΚΑ). Οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, πλειοψηφία στο ΣΥΕΤΕ, πάλι δεν ψηφίζουν στο ταμείο επικούρησης για να πάρουμε έστω τις αυξήσεις της κυβερνητικής πολιτικής στις επικουρικές μας συντάξεις για 2006, 2007. Οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ των συνταξιούχων, πλειοψηφία στο δικό μας σύλλογό, σφάζονται με τους αντίστοιχους εν ενεργεία, αλλά περιορίζουν τις «διεκδικήσεις» τους στις επισκέψεις στο Διοικητή μήπως πάρουμε κάποια παροχή-επιδοματάκι. Οι τραπεζίτες υπερασπίζονται τα εργοδοτικά τους συμφέροντα και οι συνδικαλιστές του δικομματισμού δεν υψώνουν τείχος αντίστασης στις κυβερνητικές επιλογές. Αυτά είναι εμπόδια για την υπεράσπιση του παρόντος και του μέλλοντος των συντάξεων μας. Η τακτική της συμμόρφωσης με τους νόμους και μετά της προσπάθειας για άμβλυνση των συνεπειών τους αποδεικνύεται αναποτελεσματική. Τα δικαιώματά μας συνεχώς αμφισβητούνται και υπονομεύονται από τον εργασιακό και ασφαλιστικό μεσαίωνα που μας ετοιμάζει από κοινού το μπλοκ εξουσίας εργοδοτών, κυβερνήσεων, πολυεθνικών οργανισμών και ΜΜΕ
Οι νόμοι αυτοί δεν επιδέχονται βελτίωση, παρά μόνο κατάργηση. Η νεολαία αποδεικνύεται πιο ικανή να πετύχει αποτελέσματα. Στη Γαλλία αντιπάλεψε στους δρόμους και μετά την ολοκλήρωση του το νόμο για την πρώτη απασχόληση και ανάγκασε την κυβέρνηση σε κατάργησή του. Οι δικοί μας φοιτητές με τις καταλήψεις τους δημιούργησαν τεράστιες δυσκολίες στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση-επιχειρηματικοποίηση της εκπαίδευσης, ενώ καθυστερούν και την προώθηση από την κυβέρνηση άλλων αντιασφαλιστικών-αντεργατικών μέτρων.
ΓΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΟΛΑ
Απαιτείται να ξεπεράσουμε όλους τους τεχνητούς διαχωρισμούς (παλιοί-νέοι, εν ενεργεία και συνταξιούχοι, κ.α.) και τις μυωπικές πολιτικές των συνδικαλιστών (ο ένας νόμος είναι καλός γιατί τον έκανε το δικό μου κόμμα και ο άλλος δεν είναι) και να ενωθούμε στον αγώνα διεκδικώντας όλα μας τα ασφαλιστικά δικαιώματα και όχι μόνο για μας, αλλά για όλους τους εργαζόμενους.
Το μόνο που μπορεί να μας προστατεύσει είναι ο κοινός αγώνας με γνώμονα τα δικά μας συμφέροντα, τις ανάγκες μας και το δίκιο μας ως άνθρωποι που εργαστήκαμε, πληρώσαμε εισφορές και έχουμε δικαίωμα στις συντάξεις που ξέραμε. Δεν διαπραγματευόμαστε το δίκιο μας, δεν το βάζουμε σε συμψηφισμό, δεν το παζαρεύουμε ανάλογα με το ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση.
Χρειαζόμαστε ένα τέτοιο προσανατολισμό και ριζοσπαστική δράση αν θέλουμε να έχουμε νίκες για :

§ ΤΗ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΜΑΣ
§ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΜΑΣ
§ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΥΝ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΙΚΑ
§ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ
§ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ