Ο ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΡΕΠΠΑ
Ο νόμος Ρέππα (3029/2002) προβάλλεται και σήμερα από το ΠΑΣΟΚ ως «ο νόμος που καθιέρωσε φιλεργατικές ρυθμίσεις, με κάποιες έστω αδυναμίες, σε αντίθεση με τους νόμους της Ν.Δ.». Στις πρόσφατες 16 προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό, που δεν διαφέρουν επί της ουσίας με τις προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας, τον επικαλείται συχνά για τις προβλέψεις του περί εφαρμογής παροχής κινήτρων παραμονής στην εργασία και για άλλα.
Σε αυτή την προσπάθεια στήριξης του νόμου Ρέππα συνδράμει και η ΠΑΣΚΕ με τις υπόλοιπες μερίδες της συνδ. γραφειοκρατίας στα συνδικάτα που ελέγχει. Ενώ, ανοχή στο νόμο δείχνουν και μερίδες αριστερών συνδικαλιστών μαζί και η Αυτόνομη Παρέμβαση (ΣΥΝ) που δεν βάζει θέμα για τη συνολική αντεργατική του κατεύθυνση και για κατάργηση του, αλλά μόνο για κατάργηση αντιασφαλιστικών διατάξεων του.
Η υποστήριξη της ΓΣΕΕ στο νόμο φάνηκε με την ποδηγέτηση των αντιδράσεων και το κλείσιμο των όποιων απεργιακών κινητοποιήσεων την περίοδο της κατάθεσης του και ομολογήθηκε πρόσφατα η από κοινού με το Υπουργείο Εργασίας και την ηγεσία της ΓΣΕΕ προετοιμασία του νόμου.
Όμως, η φιλεργατικότητα του νόμου διαψεύδεται όχι μόνο από το ίδιο το συνολικά αντιδραστικό περιεχόμενο του, αλλά και από την ανάγκη που βρέθηκε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, κάτω από τις διαμαρτυρίες και τις πιέσεις άμεσα θιγόμενων κλάδων ασφαλισμένων, να βάλει «όρο» για συμμετοχή στον διάλογο της Ν.Δ για τη μεταρρύθμιση τους ασφαλιστικού και το πάγωμα της εφαρμογής του νόμου (ένταξη ειδικών ταμείων, νέος τρόπος υπολογισμού σύνταξης από 1.1.2008), αν δεν προχωρήσει η εφαρμογή άλλων σημείων του (χρηματοδότηση ΙΚΑ από προϋπολογισμό).
Ορισμένοι από το ΠΑΣΟΚ λένε πλέον: «Ορθές οι προβλέψεις και ρυθμίσεις του νόμου, αλλά τα δεινά δημιούργησε η μη σωστή εφαρμογή στο σύνολο του με τις αλλαγές που έφερε.»
Ποιες όμως είναι οι «ορθές» ρυθμίσεις;
1. Μείωσε τις κύριες συντάξεις (Δημόσιο, πρώην ΔΕΚΟ, Τράπεζες), με αλλαγή του ποσοστού υπολογισμού τους επί των συντάξιμων αποδοχών (γενικά συντάξιμες αποδοχές θεωρούνται όχι το σύνολο των αποδοχών, αλλά μόνο ο βασικός και ορισμένα λίγα επιδόματα διαφορετικά ανά κλάδο). Από το 2008 η πλήρης κύρια σύνταξη μειώνεται από το 80%, που ίσχυε, κατά -1% κατ’ έτος φτάνοντας στο 70% μέχρι το 2017. (άρθρο 2 παρ. 11 ε). Η μείωση αυτή γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, γιατί ο υπολογισμός των συντάξεων θα γίνεται όχι με βάση τον τελευταίο συντάξιμο μισθό, αλλά με το μέσο όρο των συντάξιμων μισθών της τελευταίας 5ετίας (-5% περίπου) και χωρίς υπολογισμό δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα, επιδομάτων αδείας και τριμήνων (-15% περίπου) (άρθρο 1 παρ. 1). Στο ΙΚΑ επίσης εισάγει υπολογισμό βάσει της κατ’ επιλογήν καλύτερης 5ετίας στην 10ετία για το ημερομίσθιο με την αφαίρεση δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα, επιδομάτων αδείας και τριμήνων κ.λ.π. (αρθρ. 2 παρ. 9)
2. Εισήγαγε την 37ετία υπηρεσίας ή 11.100 μέρες ασφάλισης χωρίς όριο ηλικίας (ΧΟΗ) για προϋπόθεση παροχής της σύνταξης για άνδρες, γυναίκες προσληφθέντες μετά το 1993 (άρθρο 2 παρ. 2). Και για τους προσληφθέντες 83-92 στην 35ετία ΧΟΗ (που είχε βάλει ο Σιούφας) έβαλε όριο ηλικίας τα 58 για έναρξη καταβολής ή 55 με μείωση για αυτούς της σύνταξης κατά 1/267 για κάθε μήνα που λείπει μέχρι τα 65 ηλικία (άρθρ. 3 παρ. 3 β). Προ Σιούφα ίσχυε η προϋπόθεση π.χ. για τους άνδρες τα 32 για το δημόσιο και τα 30 για εκπαιδευτικούς, τράπεζες, ΔΕΚΟ, ΧΟΗ. Γενικά αύξησε τα απαιτούμενα χρόνια υπηρεσίας σε σχέση με τα ισχύοντα με το νόμο Σιούφα, που και αυτός τα αύξησε σε σχέση με τα προ 92 ισχύοντα.
3. Ανέβασε, επίσης, τα χρόνια ηλικίας για καταβολή μειωμένης σύνταξης σε Δημόσιο-ΔΕΚΟ-Τράπεζες για παλιούς και νέους, εκτός αν οι παλιοί είχαν θεμελιώσει ήδη ευνοϊκότερα όρια, σε 65 για άνδρες και 60 για γυναίκες με ελάχιστο τα 15 συντάξιμα για όλους ανεξαρτήτως έτους πρόσληψης σε σχέση με τα προηγούμενα ισχύοντα π.χ. σε Δήμοσιο, ΔΕΚΟ, τράπεζες ίσχυε για τους άνδρες προσληφθέντες προ ΄82 τα 55 ηλικία με 25 συντάξιμα.
4. Εισήγαγε ως όριο ηλικίας παραμονής στην εργασία τα 67 χρόνια (σε προαιρετική βάση για να συμπληρώνεται η σύνταξη που υπολογίζεται για τη 35ετία Χ 2% κατ΄ έτος =70% με έξτρα 3% για κάθε επιπλέον χρόνο μετά τα 65 μέχρι τα 67), βάζοντας βάσεις να γίνει αυτό εμμέσως υποχρεωτικό λόγω των χαμηλών συντάξεων και της αδυναμίας συγκέντρωσης του απαιτούμενου χρόνου για την κατοχύρωση ασφαλιστικού δικαιώματος - ιδιαίτερα για τους νέους εργαζόμενους. (άρθρ. 3 παρ. 2 α)
5. Υιοθετεί γενικότερα τα «κίνητρα παραμονής» παρατείνοντας την παραμονή στην εργασία για αυτούς που δικαιούνται σύνταξη λόγω γήρατος με 15ετία, δίνοντας 1% παραπάνω για κάθε έτος (αρθρ. 3 παρ. 5)
6. Καθιερώνει την αναστολή καταβολής της σύνταξης λόγω χρόνων εργασίας συνδέοντας την με την ηλικία (αρθρ. 1 παρ. 6), ως εξής: «Η καταβολή της σύνταξης αναστέλλεται μέχρι τη συμπλήρωση της ηλικίας».
7. Προωθεί ένταξη των ειδικών ταμείων κύριας σύνταξης (ΔΕΚΟ, Τραπεζοϋπαλλήλων) από την 1.1.2008 (άρθρο 5) στο νέο ΙΚΑ (εμμέσως υποχρεωτικά μετά από κυβερνητική απόφαση και αποφάσεις Δ.Σ. των ταμείων και μελέτη βιωσιμότητας) έχοντας στόχο να εξομοιώσει προς τα κάτω τα δικαιώματα, να επιβάλει αυξημένα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση συντάξεων και παροχών ιδιαίτερα για τους νέους και τις νέες. Να σημειώσουμε εδώ ότι πρόσφατα με πράξη που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 12/7/07, που δεν συνάντησε αντιδράσεις από ΓΣΕΕ , η κυβέρνηση της Ν.Δ. στα 17 ειδικά ταμεία κύριας σύνταξης που είχαν πλειοψηφία οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων αύξησε τα μέλη του Δ.Σ. διορίζοντας κυβερνητικούς εκπροσώπους για να χαθεί η πλειοψηφία, ώστε να έχει σίγουρη την απόφασή τους, αν και ούτως ή άλλως η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ, οι ομοσπονδίες και η ΓΣΕΕ έχουν αποδεχθεί την ένταξη.
8. Ενώ το κράτος (και όχι οι εργοδότες) αναλαμβάνει την κάλυψη των ελλειμμάτων τυχόν άλλων ταμείων που θα ενταχτούν στο ΙΚΑ – ΕΤΑΜ (άρθρο 4 παρ. 3).
9. Τα επικουρικά δεν εξαιρούνται και με προεδρικό διάταγμα μπορούν να ενταχθούν ή συγχωνευτούν με την ίδια διαδικασία σε αλλά ταμεία ή να ενταχθούν στο ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ. (άρθρ. 11) Με υπουργικές αποφάσεις μπορούν να καταργούνται οι νομοθετημένες υποχρεώσεις των τραπεζών για κάλυψη των ελλειμμάτων των ταμείων.
10. Εισήγαγε τα «επαγγελματικά ταμεία ΝΠΙΔ» που ορίζει ότι θα λειτουργούν με το κεφαλαιοποιητικό σε ανταποδοτική βάση, έτσι που οι παροχές θα καθορίζονται από το αποτέλεσμα της επένδυσης των εισφορών στον τραπεζικό - χρηματιστηριακό τζόγο, με το σχετικό ρίσκο (άρθρο 7 παρ. 5).
11. Καθιέρωσε τον ατομικό λογ/σμό εισφορών κάθε ασφαλισμένου για την επικουρική (άρθρ. 4. παρ. 10) βάζοντας θεμέλια στο μέλλον για την λειτουργία της ανταποδοτικότητας.
12. Καταργείται η εργοδοτική εισφορά στα ταμεία αυτασφάλειας που μετατρέπονται από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ και εποπτεύονται από την αναλογιστική αρχή.
13. Καταργεί την εισφορά του κράτους 10% για τους προσληφθέντες μετά το 1993 (που καθιερώθηκε με το νόμο 2084/02 που μείωσε εργοδοτικές εισφορές για αυτή την κατηγορία) για το ΙΚΑ από το 2003 και για τα ειδικά ταμεία από την ενσωμάτωσή τους στο ΙΚΑ (άρθρο 4 παρ. 4).
14. Απαλλάσσει τους εργοδότες των εντασσόμενων στο ΙΚΑ για κύρια σύνταξη ειδικών ταμείων (τράπεζες κ.λ.π.) από τις αυξημένες εργοδοτικές εισφορές που κατέβαλαν προς τα ειδικά ταμεία και από την νομοθετημένη υποχρέωσή τους για κάλυψη τυχόν ελλειμμάτων τους (μείωση εργοδοτικών εισφορών για κύρια 50% με την ένταξη στο ΙΚΑ)
15. Συστήνει τον κλάδο ΕΤΕΑΜ στο ΙΚΑ ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου με σκοπό την παροχή της επικουρικής σύνταξης (άρθρ. 6) , διάδοχο του ΙΚΑ ΤΕΑΜ, που μέχρι σήμερα δεν έχει ταμείο με χωριστούς λογαριασμούς και χρήματα.
16. Ιδρύει εθνική αναλογιστική αρχή για την εποπτεία και τον έλεγχο των ταμείων.
Σε κάθε αντιασφαλιστικό νόμο βρίσκει κάποιος ένα κερασάκι που επιτρέπει στους υποστηρικτές των αντιδραστικών αλλαγών την εξύμνησή του και στους συνδικαλιστές το φύλλο συκής για τη συμμόρφωσή τους. Και αυτά ήταν :
α. Αύξησε το ποσοστό υπολογισμού της σύνταξης των προσληφθέντων μετά την 1.1.1993 από το 60% (που το είχε μειώσει ο Ν. 2084/92) στο 70% του μισθού, ταυτόχρονα με τη μείωση των συντάξεων των προ του 1993 ασφαλισμένων από το 80% στο 70%, αλλά με τον τρόπο υπολογισμού της και στους προσληφθέντες μετά το 1993 μειώνεται.
β. Η χρηματοδότηση από το 1993 του ΙΚΑ_ΕΤΑΜ με 1% του ΑΕΠ κατ΄ έτος ( που τελικά ούτε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ κατέβαλε στο σύνολο) (άρθρ. 4).
δ. Η πρόβλεψη αν κάποιοι ήδη θεμελίωναν δικαίωμα καταβολής σύνταξης με ευνοϊκότερα όρια με το νόμο Σιούφα να μην θιγούν τα όρια τους, αλλά και σε αυτούς αλλάζει το ποσοστό υπολογισμού της σύνταξης.
ε. Ο συνυπολογισμός της στρατιωτικής θητείας για τις 10.500 ασφάλισης στο ΙΚΑ, όχι όμως για τις 7.500 στα βαρεά.
Στην ουσία ο νόμος Ρέππα όχι μόνο δεν αμφισβήτησε τη φιλοσοφία ή άλλαξε τις διατάξεις των προηγούμενων νόμων 1902/90 (Γιαννάκου) και 2084/92 (Σιούφα) της Ν.Δ. για εισαγωγή διαφορετικών ορίων νέων και παλιών ασφαλισμένων, μείωση συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας και μείωση εργοδοτικών υποχρεώσεων, αλλά...τους διατήρησε, αποτελεί συνέχεια τους, βάθεμα της αντιδραστικότητάς τους και έδαφος προετοιμασίας για τις επόμενες νομοθετικές παρεμβάσεις της Ν.Δ., νόμος 3371/05, 3518/06 και το επικείμενο Νομοσχέδιο Μαγγίνα).
Δεκέμβρης 2007 Μαρία Μπικάκη
3/12/07
30/10/07
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
ΟΜΙΛΙΑ ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2007
ΠΑΡΑΔΟΧΗ
Συζητώντας για το ασφαλιστικό κατ’ αρχήν πρέπει να κάνουμε κάποιες παραδοχές.
Το ασφαλιστικό περιλαμβάνει όλες τις πτυχές που εξασφαλίζουν στους εργαζόμενους το δικαίωμα στην υγεία (πρόληψη, περίθαλψη, θεραπεία), την παροχή σύνταξης, τις πάσης φύσεως άδειες, την οικονομική κάλυψη σε περίπτωση ασθένειας, ή ανεργίας, την κοινωνική πρόνοια, κ.α.
Συνηθίζουμε να συζητάμε το θέμα ως προς την πτυχή του συνταξιοδοτικού και, με αφορμή το βάρος που πέφτει σε αυτό λόγω της νέας κυβερνητικής επίθεσης, έτσι θα το συζητήσουμε και σήμερα.
ΓΕΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ
Συνολικά θεωρούμε ότι, το δικαίωμα στην ασφάλιση, την υγεία, την παιδεία είναι αναφαίρετα κοινωνικά δικαιώματα, που πρέπει να παρέχονται καθολικά και δωρεάν σε οποιεσδήποτε συνθήκες.
Η πλήρης ικανοποίηση αυτών των αναγκών και για όλους τους ανθρώπους είναι φανερό ότι απαιτεί άλλες κοινωνικές δομές, που έχουν κέντρο τις ανθρώπινες ανάγκες και αντιτίθεται με τους νόμους της αγοράς και του κέρδους και τα ανταγωνιστικά συμφέροντα της σημερινής καπιταλιστικής κοινωνίας. Απαιτεί την κοινωνία της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Για τον εργάτη στόχος του πρέπει να είναι η απαλλαγή του από την εκμετάλλευση και την καταναγκαστική εργασία. Η εργασία του να αποτελεί ελεύθερη δημιουργική έκφραση των δυνατοτήτων του και να τον ολοκληρώνει ως προσωπικότητα. Από το προϊόν της συλλογικής εργασίας ο εργάτης θα μπορεί να απολαμβάνει την ικανοποίηση των αναγκών του.
Τι θα γίνεται όμως όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να συνεισφέρει, να παράγει ο ίδιος; Δηλαδή πριν την ενηλικίωσή του, ή όταν δεν είναι ικανός για εργασία λόγω ασθένειας, ατυχήματος, είτε μετά λόγω γήρατος δεν μπορεί να συμμετέχει στην παραγωγή του συλλογικού προϊόντος.
Προφανώς η κοινωνία οφείλει να του εξασφαλίζει επαρκείς πόρους για τη διαβίωσή του σύμφωνα με τις τότε σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες και με ισότιμο τρόπο για όλους.
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Στο καπιταλιστικό σύστημα η ικανοποίηση αυτών των αναγκών αποτελεί αντικείμενο ταξικής πάλης. Με την καθιέρωση του μισθού ως μέσο για την πληρωμή της εργατικής δύναμης του εργάτη και την ανάγκη της αναπαραγωγής της, προέκυψε και η ανάγκη για την ασφαλιστική κάλυψη.
Τα πρώτα ταμεία αλληλεγγύης δημιουργήθηκαν από τους ίδιους τους εργάτες και τις σωματειακές τους συλλογικότητες. Με το πέρασμα του χρόνου με τη συνεισφορά των εργοδοτών σε αυτά τα ταμεία και σε αυτά που δημιουργήθηκαν με διάφορες μορφές και τρόπους αργότερα, καθιερώθηκε ο λεγόμενος έμμεσος μισθός, πλάι στον άμεσο που λάμβανε ο ίδιος ο εργάτης. Το κεφάλαιο αυτόν τον μετρά σαν εργατικό μη μισθολογικό κόστος. Και στην ταξική πάλη, όπως στόχος του κεφαλαίου είναι διαρκώς να μειώνει την τιμή που αγοράζει την εργατική δύναμη, έτσι στόχος του είναι συνεχώς να προωθούνται νόμοι, μέτρα, ρυθμίσεις που αποβλέπουν στην μείωση των εξόδων της εργοδοσίας για την ασφάλιση και η αποφυγή και με κάθε άλλο τρόπο αυτών των εξόδων.
Την μεταπολεμική περίοδο δρομολογήθηκε και λειτούργησε στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης, για λόγους που θα αναφέρει ο σ. Βασίλης, ένα κατ΄ επίφαση κοινωνικό κράτος ή κράτος πρόνοιας, όπως το ονόμασαν, που διεύρυνε και βελτίωσε τις παροχές κοινωνικής ασφάλισης. Ταυτόχρονα, όμως, με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, μεγάλωνε και το χάσμα των παρεχόμενων υπηρεσιών με τις πραγματικές ανάγκες, την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνικής.
Στη σημερινή περίοδο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, που τα περιθώρια κέρδους έχουν στενέψει, επιδιώκουν να ρίξουν όσο γίνεται πιο χαμηλά την τιμή της εργατικής δύναμης και προσπαθούν, επίσης, όχι μόνο να μειώσουν το μη μισθολογικό κόστος, δηλαδή την εργοδοτική και κρατική συμμετοχή στην ασφάλιση, αλλά και να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στα συσσωρευμένα κεφάλαια των ασφαλιστικών φορέων και επίσης να ανοίξουν ένα νέο πεδίο κερδοφορίας μέσα από την πώληση ιδιωτικών προγραμμάτων ασφάλισης. Αποδεικνύεται ότι οι όποιες επιμέρους κατακτήσεις των εργαζόμενων στις συνθήκες του καπιταλισμού είναι κατώτερες των πραγματικών αναγκών και προσωρινές.
Το ταξικό εργατικό κίνημα έχει στόχο τη μείωση της εκμετάλλευσης και την οριστική κατάργηση της. Σε αυτά τα πλαίσια βρίσκεται και η πάλη για το δικαίωμα στην ασφάλιση. Το ενσωματωμένο σ.κ. αρνείται να κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση και αντιμετωπίζει με διαχειριστικό τρόπο το ασφαλιστικό.
Σε ποιο έδαφος, λοιπόν για την ταξική πτέρυγα δίνεται η μάχη ; Ποια είναι η σημερινή κατάσταση των ασφαλισμένων; Ποια η δική μας οπτική;
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ
1. Όπως εύστοχα γράφει μια προχθεσινή εφημερίδα το σκάνδαλο στο ασφαλιστικό βρίσκεται στο γεγονός ότι το 71% των συντάξεων του ΙΚΑ κυμαίνεται κάτω από 600 ευρώ, ενώ για τον ΟΓΑ η βασική σύνταξη είναι 278 και μαζί με την πρόσθετη φτάνει τα 360 ευρώ. Και ας αναλογιστούμε ότι από το σύνολο των περίπου 2.300.000 συνταξιούχων, 1.800. 000 είναι συνταξιούχοι από το ΙΚΑ και τον ΟΓΑ και ένα 14% από το ΤΕΒΕ, που επίσης δεν έχει επαρκείς συντάξεις. Από το σύνολο των συνταξιούχων όλων των ταμείων ο 1 στους 2 παίρνει λιγότερο από 500 ευρώ το μήνα κύρια σύνταξη, το 66% κάτω από 600 και μόνο το 14% παίρνει πάνω από 1.000.
2. Τα όρια ηλικίας για πλήρη σύνταξη στο ΙΚΑ είναι ήδη για τους άνδρες στα 65 μέχρι το 2007, ή μετά με 35ετία και τα 69 ηλικία. Δηλαδή όρια ιδιαίτερα ψηλά σε σχέση με τα αντίστοιχα όρια στις άλλες χώρες της ευρυζώνης και σε σχέση με τα όρια που ίσχυαν στο δημόσιο και στα ειδικά ταμεία. Αλλά και ο μέσος όρος συνταξιοδότησης αντίθετα με τα διαδεδομένα είναι ψηλότερα από τον κοινοτικό μέσο όρο. Το 2003 ήταν 63,2 χρόνια και 2ος χειρότερος στην Ευρώπη των 15, ενώ το 2005 έπεσε λόγω του κύματος των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων από την κυβερνητική τρομοκρατία και τις εθελουσίες στο 61,7( στοιχεία eurostat συμπεριλαμβανομένων και των ασφαλισμένων στον ΟΓΑ).
3. Μεγάλο μέρος των νέων αλλά και παλιών ασφαλισμένων δουλεύει ανασφάλιστο. Πολλοί οι λόγοι :
- Η παράνομη εισφοροδιαφυγή του εργοδότη με την απόκρυψη των εργαζόμενων, τακτική που πλήττει πρώτα απόλα νέους, μετανάστες, γυναίκες.
- Η επιβολή της μορφής της παροχής υπηρεσιών αντί της μισθωτής εργασίας, που σημαίνει μετακύλιση στην αυτασφάλιση και προσπάθεια αποφυγής της.
- Αλλά το πιο κραυγαλέο. Χιλιάδες νέοι δουλεύουν χωρίς συνταξιοδοτική κάλυψη νόμιμα με τα προγράμματα STAGE. Μέτρο που καθιερώθηκε και προωθήθηκε από τα δυο κόμματα του αστικού μπλοκ και χρησιμοποιείται κατά κόρον από το ίδιο το δημόσιο ως δήθεν επιμόρφωση και παροχή ειδίκευσης. Μόνο 1% εισφορά για περίπτωση ατυχήματος υποχρεώνεται να δίνει ο εργοδότης για αυτούς.
Και αυτό 75 χρόνια μετά το αίτημα των αγώνων του εργ. κινήματος, που επέβαλαν την αναγνώριση της υποχρεωτικότητας και της καθολικότητας στην ασφάλιση με το νόμο 6298 του 1934 «περί κοινωνικών ασφαλίσεων». Γεγονός που παραποιημένα αποδίδεται αργότερα στο Μεταξά που απλώς «εγκαινίασε» το ΙΚΑ, ενώ αμέσως μετά προχώρησε στον υποχρεωτικό δανεισμό του συνόλου των αποθεματικών όλων των ταμείων στο κράτος.
4. Οι εργαζόμενοι δίνουν άμεσα ως εργατική εισφορά ή έμμεσα ως εργοδοτική εισφορά για κύρια και επικουρική σύνταξη κάθε μήνα ποσά που ξεκινούν στο ΙΚΑ από το 26% του μισθού τους και φτάνουν μέχρι το 44% ( π.χ. στην Εθνική), χωρίς να υπολογίζουμε τον κλάδο υγείας σε αυτά τα νούμερα. Τα ποσοστά κρατήσεων στην Ελλάδα για την ασφαλιστική κάλυψη είναι από τα ψηλότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ
5. Αυτά τα χρήματα συγκεντρώνονται σε λογαριασμούς ή ταμεία. Στην συντριπτική πλειονότητα των οποίων ασκεί την διοίκηση, τον έλεγχο και τη διαχείριση το κράτος και οι εκπρόσωποι των εργοδοτών. Πρόκειται κυρίως για ταμεία κύριας και επικουρικής ασφάλισης και επίσης για ορισμένα αυτασφάλισης και πρόνοιας. Υπάρχουν περί τα 82 ταμεία ασφάλισης αρμοδιότητας του Υπουργείου Απασχόλησης (23 εργαζ. ιδιωτ. δικαίου, 9 τραπεζών, 12 προσωπ. δημ. επιχειρ., 4 ανεξ. επαγγελμ., 11 ελευθ. επαγγ. 6 τύπου 1 αγροτών, 16 δημ. υπαλλήλων), ο αριθμός των οποίων μειώνεται συνεχώς λόγω ενοποιήσεων.
6. Η περιουσία των ταμείων χωρίζεται σε ακίνητη και κινητή. Στην κινητή περιλαμβάνονται πάσης φύσεως χρεώγραφα (μετοχές, ομόλογα, έντοκα) και λογαριασμοί καταθέσεων. Νόμοι, εγκύκλιοι και κυβερνητικές κατευθύνσεις ρυθμίζουν κατά καιρούς την διαχείριση των αποθεματικών των ταμείων με βάση τις γενικότερες πολιτικές τους στοχεύσεις την κάθε περίοδο. Γνωστές οι υποχρεωτικές άτοκες καταθέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδος, με τον νόμο 1611 του 1950, που μεταφερόταν με την μορφή ενίσχυσης της ανάπτυξης σε επιδοτήσεις του κεφαλαίου, οι υποχρεωτικές επενδύσεις στο χρηματιστήριο την περίοδο που ήθελαν την ζωογόνησή του, ή το πρόσφατο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων. Λιγότερο συζητημένες αλλά κραυγαλέες πτυχές ή υποχρεωτική δωρεά από τα αποθεματικά ταμείων προς το κράτος όπως τα 2 αεροπλάνα στην πολεμική αεροπορία επί Μεταξά από το ταμείο σύνταξης της Εθνικής Τράπεζας.
7. Νόμοι, επίσης, ρυθμίζουν κατά καιρούς την απαλλαγή εργοδοτών από τις υποχρεώσεις καταβολής εισφορών. Όπως, ο Νόμος 2687 του 1953 του Καραμανλή που κάθε ξένος επενδυτής απολαμβάνει μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές κατά 50% ή αργότερα άλλοι νόμοι για το ελληνικό κεφάλαιο.
8. Παρανομίες, επίσης, επιβαρύνουν τα οικονομικά των ταμείων όπως η εισφοροδιαφυγή από τους εργοδότες (δημόσιο και ιδιώτες) που γίνεται είτε με την απόκρυψη της εργασίας είτε με την μη απόδοση των εισφορών, η εισφοροκλοπή (παρακράτηση της εργατικής εισφοράς αλλά μη απόδοσή της μαζί με την εργοδοτική στα ταμεία), η καθυστέρηση απόδοσης των εισφορών και η οικονομική εκμετάλλευσή τους στο μεσοδιάστημα.
Αλλά, περισσότερα και πιο αναλυτικά για αυτά, θα αναφερθούν από τον επόμενο εισηγητή, όπως και για το θέμα των χαριστικών από το κράτος ρυθμίσεων των χρεών των εργοδοτών και την μη εκπλήρωση των από το ίδιο υποχρεώσεών που έχει αναλάβει με νόμους σε φάσεις που μείωσε εργοδοτικές εισφορές, όπως την καταβολή της συμμετοχής του, βάσει της τριμερούς χρηματοδότησης, για τους προσληφθέντες μετά το 1993 (νόμος 2084/92) ή την χρηματοδότηση του ΙΚΑ με το 1% του ΑΕΠ από τον προϋπολογισμό (νόμος 3029/02).
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ – ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Σήμερα, κυβερνήσεις, διαχειριστικά κόμματα, Ε. Ένωση, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Διεθνής Τράπεζα προχωρούν στην πλήρη καταβαράθρωση των εργατικών δικαιωμάτων, που κατακτήθηκαν το προηγούμενο διάστημα από το εργατικό κίνημα.
Όλες αυτές οι επεμβάσεις αποδομούν το προϋπάρχον μοντέλο και εκπληρώνουν σχέδια που έχει θέσει το κεφάλαιο. Ποια είναι αυτά; Θα μπορούσαμε να τα κατατάξουμε σε 3 κατηγορίες :
-απαλλαγή των εργοδοτών από οικονομικές υποχρεώσεις, που είχαν θεσπιστεί με το προηγούμενο σύστημα, δηλαδή μείωση του μη μισθολογικού κόστους.
-πλήρης αποδόμηση των συλλογικών δικαιωμάτων, ώστε οι εργαζόμενοι πλέον πλήρως κατακερματισμένοι να είναι και περισσότερο διασπασμένοι, γεγονός που δυσκολεύει παραπάνω τη συλλογική τους οπτική, στάση και διεκδικητική δράση.
- εκμετάλλευση της τεράστιας περιουσίας που υπάρχει στα ασφαλιστικά ταμεία για όφελος του κεφαλαίου μέσα από τις προωθούμενες αλλαγές στο όνομα της αξιοποίησης των αποθεματικών. Προγραμματίζεται από τα αποθεματικά χρηματοδότηση συμπράξεων με ιδιωτικό τομέα, επενδύσεις σε χρηματιστήρια του εξωτερικού, ρευστοποιήσεις για κάλυψη τρεχουσών υποχρεώσεων, δημιουργία εταιρειών αξιοποίησης αποθεματικών και εταιρειών εκμετάλλευσης ακίνητης περιουσίας.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
Η νέα κυβερνητική εξαγγελία για επέμβαση στο ασφαλιστικό περιλαμβάνεται στο πακέτο των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης. Με αυτή επιδιώκεται στο όνομα του ορθολογισμού και μέσα από κοινωνική συναίνεση και διάλογο (έχουν διδαχτεί από την αποτυχία Γιαννίτση) να επιβληθούν άλλα μοντέλα ασφάλισης με προώθηση:
- των 3 πυλώνων ασφάλισης. Της κύριας που θα είναι χαμηλή και θα έχει δημόσιο καθολικό χαρακτήρα, της επικουρικής που θα είναι κλαδική με τα λεγόμενα επαγγελματικά ταμεία, και της ιδιωτικής-ατομικής ευθύνης, που θα είναι προαιρετική ή μπορεί να έχει τη μορφή ομαδικών συμβολαίων ιδιωτικής ασφάλισης. Δηλαδή να θεωρείται ότι το κράτος έχει την ευθύνη και εγγυάται μόνο μια επιδοματικής μορφής κύρια σύνταξη, εδώ χρησιμοποιούν το εφεύρημα για την λεγόμενη «εθνική σύνταξη» ή το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» και προωθούν την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της σύνταξης, ώστε να ευννοηθεί η λειτουργία του τρίτου πυλώνα. Από κει και πέρα είναι υπεύθυνος ο ασφαλισμένος για να κάνει τις πετυχημένες επιλογές ιδιωτικού προγράμματος για καλύτερη σύνταξη στα γηρατειά του.
- του ανταποδοτικού ή κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα στη θέση του αναδιανεμητικού και προνοιακού χαρακτήρα, που ως ένα βαθμό λειτουργεί σήμερα. Δηλαδή του υπολογισμού της σύνταξης όχι με βάση τα συλλογικά δεδομένα και τη θέση του εργαζόμενου και την κάλυψή του σε έκτακτες περιπτώσεις ατυχημάτων, αναπηρίας κ.λπ., αλλά με βάση τι εισφορές έχει καταβάλει στην ατομική του μερίδα-λογαριασμό και την απόδοσή τους. Μια μίνι εφαρμογή αυτού του μοντέλου ισχύει και τώρα στον ΟΓΑ με την δυνατότητα επιλογής διαφορετικών κατηγοριών ύψους εισφορών και την αντίστοιχη διαμόρφωση του ύψους της σύνταξης.
- την αύξηση των ορίων ηλικίας με προώθηση της λεγόμενης ενεργούς γήρανσης με κίνητρα παραμονής στην εργασία, άρα και αντικίνητρα για την έξοδο με αλλαγή του τρόπου υπολογισμού.
- την κατάργηση των λεγόμενων πρόωρων συνταξιοδοτήσεων. Εδώ δεν γίνεται λόγος βέβαια για στρατιωτικούς και αστυνομικούς. Αλλά για τα ευνοϊκότερα όρια για μαζικές κατηγορίες ασφαλισμένων, δηλαδή για περικοπές σε βαρέα και ανθυγεινά, αναπηρικές και επιδείνωση στα ευνοϊκότερα όρια για τις μητέρες.
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΝΟΜΟΙ
Αυτή η επέμβαση θα είναι μια από τις πολλές επεμβάσεις μετά το 1990. Με αυτές καθιερώνονται δραστικές μεταβολές στον κλάδο υγείας, όπως η συμμετοχή του ασφαλισμένου στα φάρμακα κατά 25%. Μόνο για το συνταξιοδοτικό έχουν προωθεί από τότε 5 νόμοι και δεκάδες εμβόλιμα άρθρα σε άλλους νόμους.
Ενδεικτικά κάποιες πλευρές των νόμων :
ΝΟΜΟΣ 1902/90 ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ν.Δ. ΥΠΟΥΡΓΟΙ: ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΣ, ΟΙΚΟΝ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ.
Παρεμβαίνει στα ειδικά ταμεία θεσπίζοντας: -υποχρεωτικά τα όρια ηλικίας του νόμου και όχι των καταστατικών τους για τα χρόνια υπηρεσίας ή όρια ηλικίας. -αύξηση εισφοράς εργαζόμενου τουλάχιστον στο 7,5% μειώνοντας του εργοδότη στο ποσοστό που αυξάνεται του εργαζόμενου. Καθιερώνει την καταβολή τόκων για τις καταθέσεις των αποθεματικών των ταμείων και ανοίγει τη δυνατότητα ελεύθερων επενδύσεων σε μετοχές. Αλλάζει όρια ηλικίας στους προσληφθέντες μετά το 1983. Καθιερώνει την αναστολή σύνταξης μέχρι την συμπλήρωση ορίου ηλικίας για όσους παραιτούνται με τη συμπλήρωση της 35ετιας για τους άνδρες και της 25ετιας για τις γυναίκες.
ΝΟΜΟΣ 1976/91 - MΙΝΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
Επιτρέπονται επενδύσεις και ρευστοποιήσεις πέραν του καθορισμένου ορίου, που ίσχυε υποχρεωτικά σύμφωνα με τα καταστατικά των ταμείων..
ΝΟΜΟΣ 2084/ 92
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ν.Δ. ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΣ, ΟΙΚΟΝ. ΜΑΝΟΣ, ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΣΙΟΥΦΑΣ
Επεκτείνει το διαχωρισμό των εργαζόμενων ανάλογα του χρόνου πρόσληψης σε προ του 1.1.83, προ του 1.1.93 και μετά. Καθιερώνει μεταβατικά διαστήματα με πρόσθεση εξάμηνων στο έτος συνταξιοδότησης και στην απαιτούμενη ηλικία για παροχή της σύνταξης, ώστε να υπάρξει προσαρμογή όλων μέχρι τις 31.12.1997 στα δυσμενέστερα όρια του νόμου 1902 ανάλογα με τον προηγούμενο διαχωρισμό. Ακόμα για μητέρες με ανήλικα που έχουν πρόσληψη προ της 1.1.93 βάζει το 50στο έτος ηλικίας. Επιβολή εργατικής εισφοράς για δημόσιους υπάλληλους και Τράπεζας Ελλάδος. Μείωση συντάξεων με αλλαγή της βάσης υπολογισμού της. Παρέμβαση στα ταμεία εφάπαξ με στόχο τα αποθεματικά τους. Καθιέρωση εισφοράς συνταξιούχων (ΛΑΦΚΑ). Μείωση εργοδοτικών εισφορών και καθιέρωση τρίμερους χρηματοδότησης στην κύρια σύνταξη για νεοεισερχόμενους.
ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ 2001, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ, ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑΝΝΙΤΣΗΣ, ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΠΑΣ
Αποσύρεται κάτω από τη μαζική εργατική αντίδραση , μεγάλη κινητοποίηση τραπεζοϋπαλλήλων εν ενέργεια και συνταξιούχων.
Επιχειρεί αλλαγή τρόπου υπολογισμού σύνταξης με ανώτερο πλαφόν το 60% του μισθού για 35 χρόνια ασφάλισης και αν κάποιος έχει επικουρικό άλλο 20% από εκεί.
Προβλέπει δυνατότητα παραμονής και μετά τα 35 χρόνια για να αυξηθεί η σύνταξη 1,714% κατ΄ έτος .
Ενιαίο όριο ηλικίας ανδρών γυναικών τα 65 χρόνια μετά το 2007 για όσους προσλήφθηκαν μετά τις 31.12.1981. Προβλέπει δυνατότητα αποχώρησης και μετά τα 60 αλλά η σύνταξη θα μειώνεται από την τελική κατά 1/200 για κάθε μήνα που υπολείπεται μέχρι τα 65. Στα ταμεία αυτασφάλειας καταργεί την εργοδοτική εισφορά. Στο όνομα της βιωσιμότητας προβλέπει αντί του αναδιανεμητικού χαρακτήρα της επικουρικής ασφάλισης να εισαχθεί το κεφαλαιοποιητικό σύστημα.
ΝΟΜΟΣ 3029/02, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΡΕΠΠΑΣ,
ΑΜΕΣΑ. Τα ταμεία αυτασφάλειας μετατρέπονται από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ. Καταργείται η εργοδοτική εισφορά και εποπτεύονται από την αναλογιστική αρχή. Πρόβλεψη να μπαίνει στο χρηματιστήριο το 70% των αποθεματικών.
ΜΕΤΑ ΤΟ 2007. Θίγει κυρίως τα ευγενή ταμεία. Προβλέπεται ένταξη των ειδικών ταμείων κύριας σύνταξης στο νέο ΙΚΑ (εμμέσως υποχρεωτικά μετά από αποφάσεις Δ.Σ. των ταμείων και μελέτη βιωσιμότητας αναλογιστικής αρχής).Τα επικουρικά δεν εξαιρούνται και με προεδρικό διάταγμα μπορούν να ενταχθούν ή συγχωνευτούν με την ίδια διαδικασία σε αλλά ταμεία ή να ενταχθούν στο ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ. Με υπουργικές αποφάσεις μπορούν να καταργούνται οι νομοθετημένες υποχρεώσεις των τραπεζών για κάλυψη των ελλειμμάτων των ταμείων. Αυξάνονται τα όρια κατά 5 χρόνια για τους άντρες και 10 για τις γυναίκες. Κανένας νέος ασφαλισμένος δεν θα συνταξιοδοτείται πριν τα 60. Η κύρια σύνταξη για τους προσληφθέντες μέχρι 31.12.1992 μειώνεται από το 80% στο 70% του τελευταίου μισθού. Για τους μετά την 1.1.1993 η κύρια σύνταξη αυξάνεται από το 60% στο 70% του μισθού, αλλά με τον τρόπο υπολογισμού της και σε αυτούς μειώνεται. Τελευταίος μισθός θεωρείται ο μέσος όρος των τελευταίων 5 ετών (-5% περίπου). Για τον υπολογισμό της σύνταξης δεν λαμβάνονται υπόψη τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και το επίδομα άδειας (-15%). Αρθρο1.6 « όσοι συμπληρώνουν δικαίωμα σύνταξης χωρίς τη συμπλήρωση της κατά περίπτωση ηλικίας συνταξιοδότησης μειώνεται η σύνταξη τους 4,5% ετησίως». Επίσης, θέσπισε την απόδοση στο ΙΚΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό του 1% του ΑΕΠ.
Σε κάθε αντιασφαλιστικό νόμο βρίσκει κάποιος ένα κερασάκι που επιτρέπει στους υποστηρικτές των αντιδραστικών αλλαγών την εξύμνησή του και στους συνδικαλιστές το φύλλο συκής για τη συμμόρφωσή τους.
Να πούμε εδώ ότι σύμφωνα με δημόσιες ομολογίες, όπως του επιστημονικού συνεργάτη κ. Ρομπόλη, ο νόμος ετοιμάστηκε σε συνεργασία με τα στελέχη της ΓΣΕΕ. Η αντίληψη τους ότι με το δούναι-λαβείν θα εξασφάλιζαν την υποστήριξη της κυβέρνησης για ενιαίο ταμείο επικουρικής σύνταξης όλων των τραπεζοϋπάλληλων διαψεύστηκε οικτρά 3 χρόνια αργότερα.
ΝΟΜΟΣ 3371/2005 επί ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Ν.Δ., με ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗ, ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟ
1. Επικουρική. Υπάγονται υποχρεωτικά στον κλάδο επικουρικής ασφάλισης του ΙΚΑ (ΕΤΕΑΜ), οι νεοπροσλαμβανόμενοι των κλάδων με ειδικά ταμεία από 1.1.2005, και οι συνταξιούχοι και οι ασφαλισμένοι μετά τη διάλυση των επικουρικών τους ταμείων. Οι εισφορές και οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης και ο τρόπος υπολογισμού της σύνταξης είναι σύμφωνα με τους όρους του ΕΤΕΑΜ. Ο εργοδότης, θα δίνει εισφορά μόνο 4,5%. Σε δέκα χρόνια θα βγει μελέτη για το πόσο που χρειάζεται επιπλέον να καλύψει ο εργοδότης για τη δαπάνη από την ένταξη των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων. (άρθρα 58 και 59).
2. Κύρια. Εντάσσονται στον κλάδο κύριας σύνταξης του ΙΚΑ (ΕΤΑΜ) μέχρι 31.12.2005 οι ασφαλισμένοι των ειδικών ταμείων, που τα ταμεία τους έχουν ενταχθεί στο ΕΤΑΤ. Οι εισφορές εργοδότη και εργαζομένων μειώνονται φθάνοντας του εργοδότη μέσα σε πενταετία στα ποσοστά του ΙΚΑ.
3. ΕΤΑΤ. Ιδρύεται ΝΠΔΔ ένα μήνα μετά την ισχύ του νόμου, ως φορέας σύνδεσης και διαμεσολάβησης μεταξύ ασφαλισμένων των πρώην ειδικών ταμείων και ΕΤΑΜ, ΕΤΕΑΜ, ΕΤΑΤ, που η λειτουργία του αρχίζει 2 μήνες μετά την ισχύ του νόμου. Δεν καθορίζονται εισφορές. Μέσα σε 10 χρόνια θα καταβάλει ο εργοδότης τυχόν εισφορά που θα καθοριστεί από μελέτη. Οι μόνοι πόροι του προέρχονται από τις προσόδους των περιουσιακών στοιχείων των επικουρικών ταμείων, που θα περιέλθουν σε αυτό. Όμως, αυτός ο φορέας υποτίθεται θα καταβάλλει τα επιπλέον ποσά επικουρικής σύνταξης, που παρείχαν τα επικουρικά ταμεία για τους προ του 1992, που θα συνταξιοδοτούνται εφεξής, ενώ για τους μετά μια αδιευκρίνιστη «συνταξιοδοτική παροχή».
Οι συγκεκριμένες διατάξεις σημαίνουν ελάφρυνση των τραπεζιτών εκατοντάδων εκ. ευρώ ετησίως που προέρχονται από την μείωση των εργοδοτικών εισφορών τους από 17,67% μέχρι 21,25 % και από την απαλλαγή από τις υποχρεώσεις για κάλυψη των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων, βάσει συλλογικών συμβάσεων και του νόμου 2084.
Συγκεκριμένα στην Εθνική, που έχουμε τα στοιχεία από πρώτο χέρι, ο εργοδότης επωφελείται ετησίως για την κύρια σύνταξη 49,7 εκ. € (μείωση 53%) και για την επικουρική 29,4 εκ. € (μείωση 66%). και απαλλάσσεται από την υποχρέωση κάλυψης των οργανικών ελλειμμάτων. Στο ταμείο κύριας σύνταξης ΕΤΕ ετησίως άλλα 27 εκ. €..
Στην Άλφα από την ένταξη του ταμείου των προερχόμενων από την Ιονική στο ΙΚΑ ο εργοδότης κερδίζει ετησίως 60 εκ. ευρώ.
Το συνολικά πιο τραγικό είναι ότι γίνεται μετακύλιση της υποχρεώσεων των εργοδοτών στο ήδη ελλειμματικό ΙΚΑ. Και μέσω του ΙΚΑ, στον κρατικό προϋπολογισμό, άρα εμμέσως πάλι σε μας, αφού η μερίδα του λέοντος των φορολογικών εσόδων(άμεσων και έμμεσων φόρων) προέρχεται από στους εργαζόμενους
ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΣΟΦΩΝ
Για τη νέα κυβερνητική επέμβαση πολιορκητικός κριός και αυτή τη φορά είναι, όπως κάθε φορά επιχειρείται, ώστε οι κυβερνητικές αποφάσεις νάχουν επιστημονικοφάνεια και επίφαση αντικειμενικότητας, είναι το πόρισμα της επιτροπής Αναλυτή.
Αποτελεί και αυτή μια ακόμα προσφορά στο στρατόπεδο των επιδιώξεων του κεφαλαίου σε συνέχεια με τις προηγούμενες προτάσεις επιτροπών σοφών.
Η συγκρότηση της πρώτης χρονολογείται επί της 3κομματικής κυβέρνησης Ζολώτα. Ανατέθηκε από τον τότε υπουργό οικονομικών Σουφλιά στον οικονομολόγο Αγγελόπουλο και συγγράφηκε από τον Προβόπουλο και τον Τήνιο. Από πλευράς ΠΑΣΟΚ στην επιτροπή συμμετείχε ο Γιαννίτσης. Η επόμενη επιτροπή συγκροτήθηκε επί πρώτης κυβέρνησης Σημίτη το 1997 και το πόρισμα της υπό τον Σπράο συγγράφηκε πάλι από τον Τήνιο. Παράλληλα όλο αυτό το διάστημα εμφανίζονται προτάσεις του ίδιου προσανατολισμού από τεχνοκράτες τύπου Γκαργκάνα, Νεκτάριου, κ.α.
Στο όνομα των ελλειμάτων όλες προτείνουν ναι βελτίωση της είσπραξης εισφορών αλλά και σκληρά μέτρα για περικοπή παροχών και αύξηση ορίων συνταξιοδότησης. Λειτουργούν ως μέτρο προετοιμασίας και σφυγομέτρησης των αντιδράσεων.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΜΕ:
Σε όλη αυτή την προσπάθεια για την συναίνεση και υποταγή των εργαζόμενων έχουν επιστρατευθεί τα περί :
Βιωσιμότητας,
Δημογραφικού προβλήματος
Αλληλεγγύης γενεών
Χαώδους και ανορθολογικού συστήματος πολλαπλών φορέων.
Αξιοποίησης των αποθεματικών με τους νόμους της αγοράς.
Λειτουργία της ασφάλισης ως ανταποδοτικής και όχι ως σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης.
Για αυτά θα μιλήσει ο σ. Μηνακάκης αναλυτικά.
ΤΙ ΣΤΑΣΗ ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΟ Σ.Κ.
Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ με την ηγεμονία των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, υπό την αντίληψη του κοινωνικού εταίρου αναζητούν λύσεις στο θέμα του ασφαλιστικού αποδεχόμενες τα τετελεσμένα των αντιασφαλιστικών νόμων και τη λογική της συναίνεσης. Βάζουν όρους, πολύ κάτω από το αναγκαίο, για να προσέλθουν σε διάλογο. Με αποδοχή της λογικής της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων συμμετέχουν σε παζάρια για «κλείσιμο της ψαλίδας» όπως το ονομάζουν και εξομάλυνση των παροχών αντί της εξίσωσης προς τα πάνω. Ενώ, υπογράφουν συμβάσεις εθελουσίας εξόδου, κάνουν κηρύγματα «να μην υπάρχει πανικός αποχωρήσεων και επιβαρύνονται τα ταμεία». Σε χώρους ειδικών ταμείων προσπαθούν, με πάμπολλες υποχωρήσεις στο καθεστώς ασφάλισης των νεοπροσλαμβανόμενων, να κρατήσουν ορισμένες παροχές από τα προϋπάρχοντα για τους παλιούς ασφαλισμένους. Από τις λιγότερο υποχωρητικές ομοσπονδίες είναι η ΟΤΟΕ, που όμως και εδώ αξίζει να δούμε τη στάση τους. Ελέγχεται από ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και εργοδοτικούς τύπου Γκιάτη. Έχοντας συμφωνήσει επί ΠΑΣΟΚ στο νόμο που οδηγούσε τα ταμεία κύριας σύνταξης στο ΙΚΑ, πρόβαλλαν επί Ν.Δ. το αίτημα για ενιαίο ταμείο επικουρικής ασφάλισης όλων των τραπεζοϋπάλληλων, χωρίς όμως να του δίνουν σαφές περιεχόμενο ως προς τις εισφορές, παροχές, ώστε να εμπνέει το σύνολο των εργαζόμενων στον κλάδο. Προκήρυξαν απεργία χωρίς να πάρουν τα στοιχειώδη μέτρα για επιτυχία της. Ενώ, όταν αντιμετωπίστηκαν με τη βία ενός νέου νόμου που έστελνε όλα τα επικουρικά στο ΙΚΑ και σε ένα μεταβατικό μόρφωμα, απαλλάσσοντας από δις ευρώ εργοδοτικών εισφορών τους τραπεζίτες, συμμορφώθηκαν προς το νόμο και απλώς ακολούθησαν το δρόμο των προσφυγών από νομικούς στα δικαστήρια και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δρόμος αδιέξοδος με πάμπολλες γελιοποιήσεις και υποχωρήσεις.
Ο ΣΥΝ κινείται στην αντίληψη της συνδιαχείρισης της κρίσης και παρά την τωρινή άρνηση συμμετοχής στο διάλογο, στην εμπλοκή σε όλα τα επίπεδα του υποταγμένου σ.κ αναζητεί την υπεύθυνη γραμμή διαλόγου και απόκρουσης του νεοφιλελευθερισμού, θεωρώντας ότι δημιουργικά συμβάλλει να σωθεί ότι μπορεί να σωθεί. Δεν αναζητά ανατροπή κατευθύνσεων της Ε.Ε. αλλά την εξίσωση με τον κοινοτικό μέσο όρο καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις για κοινοτικό κεκτημένο.
Το ΚΚΕ, μέσα από το ΠΑΜΕ, προβάλλει ένα σύνολο διακηρυκτικών αιτημάτων που χάνουν τη δυναμική τους γιατί δεν αποτελούν στόχους ζύμωσης και πάλης μέσα στους εργαζόμενους, αλλά μόνο φανέλα διαχωρισμού τους από τους υπόλοιπους.
ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ
Στη σημερινή εποχή με την ολοκληρωτική επίθεση του καπιταλισμού και την υποχώρηση του ε.κ. μπαίνει το ερώτημα αν μπορούν να υπάρξουν και κάτω από ποιους όρους κατακτήσεις στο ασφαλιστικό. Απαντάμε ότι παρά την αυξημένη δύναμη του συνασπισμού εξουσίας από κεφάλαιο, πολυεθνικούς οργανισμούς, κυβερνήσεις, αστικά κόμματα, ΜΜΕ και τις αυξημένες δυνατότητες του κεφαλαίου για να προωθεί τρόπους για την διάσπαση και την αποδυνάμωση της ε.τ.. υπάρχουν δυνατότητες με την ανασυγκρότηση του ταξικής πτέρυγας του συνδικαλιστικού κινήματος, μέσα από ένα νέο εργατικό κίνημα, να αναπτυχθούν αγώνες και ανάλογα με τον προσανατολισμό, το επίπεδο της πάλης και τη δυναμική τους να αποσπαστούν κατακτήσεις.
ΤΙ ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΤΟΧΩΝ ΠΑΛΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ
Είναι φανερό ότι στη σημερινή κατάσταση δεν μπορεί η πάλη των εργαζόμενων για τα ασφαλιστικά δικαιώματα να περιορίζεται σε αντίσταση όταν θίγονται κάποιοι κλάδοι, ούτε σε υπεράσπιση των κεκτημένων όταν μετά τον οδοστρωτήρα των προηγούμενων νόμων δεν υφίσταται καν η έννοια του κεκτημένου.
Οι εργαζόμενοι έχουν για γνώμονα ότι η κοινωνική ασφάλιση και η παροχή σύνταξης είναι ανάγκες και οι όποιες παροχές και κατακτήσεις θάναι αποτέλεσμα σκληρών ταξικών αγώνων για εξασφάλιση των αναγκαίων και απαραίτητων για τους εργαζόμενους και τους απόμαχους της δουλειάς στη βάση της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συνδρομής στους μη ικανούς για εργασία από οποιαδήποτε αιτία.
Με αυτές τις αρχές πρέπει να παλέψουμε για δημόσιο, κοινωνικό και καθολικό χαρακτήρα της ασφάλισης, να συνδιαμορφώσουμε ένα πρόγραμμα στόχων πάλης που θα ενοποιεί τους εργαζόμενους, θα προασπίζει τα συμφέροντά τους και θα ανοίγει το δρόμο για την αποτίναξη της εκμετάλλευσης.
Οκτώβρης 2007 Μαρία Μπικάκη
ΠΑΡΑΔΟΧΗ
Συζητώντας για το ασφαλιστικό κατ’ αρχήν πρέπει να κάνουμε κάποιες παραδοχές.
Το ασφαλιστικό περιλαμβάνει όλες τις πτυχές που εξασφαλίζουν στους εργαζόμενους το δικαίωμα στην υγεία (πρόληψη, περίθαλψη, θεραπεία), την παροχή σύνταξης, τις πάσης φύσεως άδειες, την οικονομική κάλυψη σε περίπτωση ασθένειας, ή ανεργίας, την κοινωνική πρόνοια, κ.α.
Συνηθίζουμε να συζητάμε το θέμα ως προς την πτυχή του συνταξιοδοτικού και, με αφορμή το βάρος που πέφτει σε αυτό λόγω της νέας κυβερνητικής επίθεσης, έτσι θα το συζητήσουμε και σήμερα.
ΓΕΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ
Συνολικά θεωρούμε ότι, το δικαίωμα στην ασφάλιση, την υγεία, την παιδεία είναι αναφαίρετα κοινωνικά δικαιώματα, που πρέπει να παρέχονται καθολικά και δωρεάν σε οποιεσδήποτε συνθήκες.
Η πλήρης ικανοποίηση αυτών των αναγκών και για όλους τους ανθρώπους είναι φανερό ότι απαιτεί άλλες κοινωνικές δομές, που έχουν κέντρο τις ανθρώπινες ανάγκες και αντιτίθεται με τους νόμους της αγοράς και του κέρδους και τα ανταγωνιστικά συμφέροντα της σημερινής καπιταλιστικής κοινωνίας. Απαιτεί την κοινωνία της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Για τον εργάτη στόχος του πρέπει να είναι η απαλλαγή του από την εκμετάλλευση και την καταναγκαστική εργασία. Η εργασία του να αποτελεί ελεύθερη δημιουργική έκφραση των δυνατοτήτων του και να τον ολοκληρώνει ως προσωπικότητα. Από το προϊόν της συλλογικής εργασίας ο εργάτης θα μπορεί να απολαμβάνει την ικανοποίηση των αναγκών του.
Τι θα γίνεται όμως όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να συνεισφέρει, να παράγει ο ίδιος; Δηλαδή πριν την ενηλικίωσή του, ή όταν δεν είναι ικανός για εργασία λόγω ασθένειας, ατυχήματος, είτε μετά λόγω γήρατος δεν μπορεί να συμμετέχει στην παραγωγή του συλλογικού προϊόντος.
Προφανώς η κοινωνία οφείλει να του εξασφαλίζει επαρκείς πόρους για τη διαβίωσή του σύμφωνα με τις τότε σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες και με ισότιμο τρόπο για όλους.
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Στο καπιταλιστικό σύστημα η ικανοποίηση αυτών των αναγκών αποτελεί αντικείμενο ταξικής πάλης. Με την καθιέρωση του μισθού ως μέσο για την πληρωμή της εργατικής δύναμης του εργάτη και την ανάγκη της αναπαραγωγής της, προέκυψε και η ανάγκη για την ασφαλιστική κάλυψη.
Τα πρώτα ταμεία αλληλεγγύης δημιουργήθηκαν από τους ίδιους τους εργάτες και τις σωματειακές τους συλλογικότητες. Με το πέρασμα του χρόνου με τη συνεισφορά των εργοδοτών σε αυτά τα ταμεία και σε αυτά που δημιουργήθηκαν με διάφορες μορφές και τρόπους αργότερα, καθιερώθηκε ο λεγόμενος έμμεσος μισθός, πλάι στον άμεσο που λάμβανε ο ίδιος ο εργάτης. Το κεφάλαιο αυτόν τον μετρά σαν εργατικό μη μισθολογικό κόστος. Και στην ταξική πάλη, όπως στόχος του κεφαλαίου είναι διαρκώς να μειώνει την τιμή που αγοράζει την εργατική δύναμη, έτσι στόχος του είναι συνεχώς να προωθούνται νόμοι, μέτρα, ρυθμίσεις που αποβλέπουν στην μείωση των εξόδων της εργοδοσίας για την ασφάλιση και η αποφυγή και με κάθε άλλο τρόπο αυτών των εξόδων.
Την μεταπολεμική περίοδο δρομολογήθηκε και λειτούργησε στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης, για λόγους που θα αναφέρει ο σ. Βασίλης, ένα κατ΄ επίφαση κοινωνικό κράτος ή κράτος πρόνοιας, όπως το ονόμασαν, που διεύρυνε και βελτίωσε τις παροχές κοινωνικής ασφάλισης. Ταυτόχρονα, όμως, με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, μεγάλωνε και το χάσμα των παρεχόμενων υπηρεσιών με τις πραγματικές ανάγκες, την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνικής.
Στη σημερινή περίοδο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, που τα περιθώρια κέρδους έχουν στενέψει, επιδιώκουν να ρίξουν όσο γίνεται πιο χαμηλά την τιμή της εργατικής δύναμης και προσπαθούν, επίσης, όχι μόνο να μειώσουν το μη μισθολογικό κόστος, δηλαδή την εργοδοτική και κρατική συμμετοχή στην ασφάλιση, αλλά και να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στα συσσωρευμένα κεφάλαια των ασφαλιστικών φορέων και επίσης να ανοίξουν ένα νέο πεδίο κερδοφορίας μέσα από την πώληση ιδιωτικών προγραμμάτων ασφάλισης. Αποδεικνύεται ότι οι όποιες επιμέρους κατακτήσεις των εργαζόμενων στις συνθήκες του καπιταλισμού είναι κατώτερες των πραγματικών αναγκών και προσωρινές.
Το ταξικό εργατικό κίνημα έχει στόχο τη μείωση της εκμετάλλευσης και την οριστική κατάργηση της. Σε αυτά τα πλαίσια βρίσκεται και η πάλη για το δικαίωμα στην ασφάλιση. Το ενσωματωμένο σ.κ. αρνείται να κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση και αντιμετωπίζει με διαχειριστικό τρόπο το ασφαλιστικό.
Σε ποιο έδαφος, λοιπόν για την ταξική πτέρυγα δίνεται η μάχη ; Ποια είναι η σημερινή κατάσταση των ασφαλισμένων; Ποια η δική μας οπτική;
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ
1. Όπως εύστοχα γράφει μια προχθεσινή εφημερίδα το σκάνδαλο στο ασφαλιστικό βρίσκεται στο γεγονός ότι το 71% των συντάξεων του ΙΚΑ κυμαίνεται κάτω από 600 ευρώ, ενώ για τον ΟΓΑ η βασική σύνταξη είναι 278 και μαζί με την πρόσθετη φτάνει τα 360 ευρώ. Και ας αναλογιστούμε ότι από το σύνολο των περίπου 2.300.000 συνταξιούχων, 1.800. 000 είναι συνταξιούχοι από το ΙΚΑ και τον ΟΓΑ και ένα 14% από το ΤΕΒΕ, που επίσης δεν έχει επαρκείς συντάξεις. Από το σύνολο των συνταξιούχων όλων των ταμείων ο 1 στους 2 παίρνει λιγότερο από 500 ευρώ το μήνα κύρια σύνταξη, το 66% κάτω από 600 και μόνο το 14% παίρνει πάνω από 1.000.
2. Τα όρια ηλικίας για πλήρη σύνταξη στο ΙΚΑ είναι ήδη για τους άνδρες στα 65 μέχρι το 2007, ή μετά με 35ετία και τα 69 ηλικία. Δηλαδή όρια ιδιαίτερα ψηλά σε σχέση με τα αντίστοιχα όρια στις άλλες χώρες της ευρυζώνης και σε σχέση με τα όρια που ίσχυαν στο δημόσιο και στα ειδικά ταμεία. Αλλά και ο μέσος όρος συνταξιοδότησης αντίθετα με τα διαδεδομένα είναι ψηλότερα από τον κοινοτικό μέσο όρο. Το 2003 ήταν 63,2 χρόνια και 2ος χειρότερος στην Ευρώπη των 15, ενώ το 2005 έπεσε λόγω του κύματος των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων από την κυβερνητική τρομοκρατία και τις εθελουσίες στο 61,7( στοιχεία eurostat συμπεριλαμβανομένων και των ασφαλισμένων στον ΟΓΑ).
3. Μεγάλο μέρος των νέων αλλά και παλιών ασφαλισμένων δουλεύει ανασφάλιστο. Πολλοί οι λόγοι :
- Η παράνομη εισφοροδιαφυγή του εργοδότη με την απόκρυψη των εργαζόμενων, τακτική που πλήττει πρώτα απόλα νέους, μετανάστες, γυναίκες.
- Η επιβολή της μορφής της παροχής υπηρεσιών αντί της μισθωτής εργασίας, που σημαίνει μετακύλιση στην αυτασφάλιση και προσπάθεια αποφυγής της.
- Αλλά το πιο κραυγαλέο. Χιλιάδες νέοι δουλεύουν χωρίς συνταξιοδοτική κάλυψη νόμιμα με τα προγράμματα STAGE. Μέτρο που καθιερώθηκε και προωθήθηκε από τα δυο κόμματα του αστικού μπλοκ και χρησιμοποιείται κατά κόρον από το ίδιο το δημόσιο ως δήθεν επιμόρφωση και παροχή ειδίκευσης. Μόνο 1% εισφορά για περίπτωση ατυχήματος υποχρεώνεται να δίνει ο εργοδότης για αυτούς.
Και αυτό 75 χρόνια μετά το αίτημα των αγώνων του εργ. κινήματος, που επέβαλαν την αναγνώριση της υποχρεωτικότητας και της καθολικότητας στην ασφάλιση με το νόμο 6298 του 1934 «περί κοινωνικών ασφαλίσεων». Γεγονός που παραποιημένα αποδίδεται αργότερα στο Μεταξά που απλώς «εγκαινίασε» το ΙΚΑ, ενώ αμέσως μετά προχώρησε στον υποχρεωτικό δανεισμό του συνόλου των αποθεματικών όλων των ταμείων στο κράτος.
4. Οι εργαζόμενοι δίνουν άμεσα ως εργατική εισφορά ή έμμεσα ως εργοδοτική εισφορά για κύρια και επικουρική σύνταξη κάθε μήνα ποσά που ξεκινούν στο ΙΚΑ από το 26% του μισθού τους και φτάνουν μέχρι το 44% ( π.χ. στην Εθνική), χωρίς να υπολογίζουμε τον κλάδο υγείας σε αυτά τα νούμερα. Τα ποσοστά κρατήσεων στην Ελλάδα για την ασφαλιστική κάλυψη είναι από τα ψηλότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ
5. Αυτά τα χρήματα συγκεντρώνονται σε λογαριασμούς ή ταμεία. Στην συντριπτική πλειονότητα των οποίων ασκεί την διοίκηση, τον έλεγχο και τη διαχείριση το κράτος και οι εκπρόσωποι των εργοδοτών. Πρόκειται κυρίως για ταμεία κύριας και επικουρικής ασφάλισης και επίσης για ορισμένα αυτασφάλισης και πρόνοιας. Υπάρχουν περί τα 82 ταμεία ασφάλισης αρμοδιότητας του Υπουργείου Απασχόλησης (23 εργαζ. ιδιωτ. δικαίου, 9 τραπεζών, 12 προσωπ. δημ. επιχειρ., 4 ανεξ. επαγγελμ., 11 ελευθ. επαγγ. 6 τύπου 1 αγροτών, 16 δημ. υπαλλήλων), ο αριθμός των οποίων μειώνεται συνεχώς λόγω ενοποιήσεων.
6. Η περιουσία των ταμείων χωρίζεται σε ακίνητη και κινητή. Στην κινητή περιλαμβάνονται πάσης φύσεως χρεώγραφα (μετοχές, ομόλογα, έντοκα) και λογαριασμοί καταθέσεων. Νόμοι, εγκύκλιοι και κυβερνητικές κατευθύνσεις ρυθμίζουν κατά καιρούς την διαχείριση των αποθεματικών των ταμείων με βάση τις γενικότερες πολιτικές τους στοχεύσεις την κάθε περίοδο. Γνωστές οι υποχρεωτικές άτοκες καταθέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδος, με τον νόμο 1611 του 1950, που μεταφερόταν με την μορφή ενίσχυσης της ανάπτυξης σε επιδοτήσεις του κεφαλαίου, οι υποχρεωτικές επενδύσεις στο χρηματιστήριο την περίοδο που ήθελαν την ζωογόνησή του, ή το πρόσφατο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων. Λιγότερο συζητημένες αλλά κραυγαλέες πτυχές ή υποχρεωτική δωρεά από τα αποθεματικά ταμείων προς το κράτος όπως τα 2 αεροπλάνα στην πολεμική αεροπορία επί Μεταξά από το ταμείο σύνταξης της Εθνικής Τράπεζας.
7. Νόμοι, επίσης, ρυθμίζουν κατά καιρούς την απαλλαγή εργοδοτών από τις υποχρεώσεις καταβολής εισφορών. Όπως, ο Νόμος 2687 του 1953 του Καραμανλή που κάθε ξένος επενδυτής απολαμβάνει μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές κατά 50% ή αργότερα άλλοι νόμοι για το ελληνικό κεφάλαιο.
8. Παρανομίες, επίσης, επιβαρύνουν τα οικονομικά των ταμείων όπως η εισφοροδιαφυγή από τους εργοδότες (δημόσιο και ιδιώτες) που γίνεται είτε με την απόκρυψη της εργασίας είτε με την μη απόδοση των εισφορών, η εισφοροκλοπή (παρακράτηση της εργατικής εισφοράς αλλά μη απόδοσή της μαζί με την εργοδοτική στα ταμεία), η καθυστέρηση απόδοσης των εισφορών και η οικονομική εκμετάλλευσή τους στο μεσοδιάστημα.
Αλλά, περισσότερα και πιο αναλυτικά για αυτά, θα αναφερθούν από τον επόμενο εισηγητή, όπως και για το θέμα των χαριστικών από το κράτος ρυθμίσεων των χρεών των εργοδοτών και την μη εκπλήρωση των από το ίδιο υποχρεώσεών που έχει αναλάβει με νόμους σε φάσεις που μείωσε εργοδοτικές εισφορές, όπως την καταβολή της συμμετοχής του, βάσει της τριμερούς χρηματοδότησης, για τους προσληφθέντες μετά το 1993 (νόμος 2084/92) ή την χρηματοδότηση του ΙΚΑ με το 1% του ΑΕΠ από τον προϋπολογισμό (νόμος 3029/02).
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ – ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Σήμερα, κυβερνήσεις, διαχειριστικά κόμματα, Ε. Ένωση, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Διεθνής Τράπεζα προχωρούν στην πλήρη καταβαράθρωση των εργατικών δικαιωμάτων, που κατακτήθηκαν το προηγούμενο διάστημα από το εργατικό κίνημα.
Όλες αυτές οι επεμβάσεις αποδομούν το προϋπάρχον μοντέλο και εκπληρώνουν σχέδια που έχει θέσει το κεφάλαιο. Ποια είναι αυτά; Θα μπορούσαμε να τα κατατάξουμε σε 3 κατηγορίες :
-απαλλαγή των εργοδοτών από οικονομικές υποχρεώσεις, που είχαν θεσπιστεί με το προηγούμενο σύστημα, δηλαδή μείωση του μη μισθολογικού κόστους.
-πλήρης αποδόμηση των συλλογικών δικαιωμάτων, ώστε οι εργαζόμενοι πλέον πλήρως κατακερματισμένοι να είναι και περισσότερο διασπασμένοι, γεγονός που δυσκολεύει παραπάνω τη συλλογική τους οπτική, στάση και διεκδικητική δράση.
- εκμετάλλευση της τεράστιας περιουσίας που υπάρχει στα ασφαλιστικά ταμεία για όφελος του κεφαλαίου μέσα από τις προωθούμενες αλλαγές στο όνομα της αξιοποίησης των αποθεματικών. Προγραμματίζεται από τα αποθεματικά χρηματοδότηση συμπράξεων με ιδιωτικό τομέα, επενδύσεις σε χρηματιστήρια του εξωτερικού, ρευστοποιήσεις για κάλυψη τρεχουσών υποχρεώσεων, δημιουργία εταιρειών αξιοποίησης αποθεματικών και εταιρειών εκμετάλλευσης ακίνητης περιουσίας.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
Η νέα κυβερνητική εξαγγελία για επέμβαση στο ασφαλιστικό περιλαμβάνεται στο πακέτο των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης. Με αυτή επιδιώκεται στο όνομα του ορθολογισμού και μέσα από κοινωνική συναίνεση και διάλογο (έχουν διδαχτεί από την αποτυχία Γιαννίτση) να επιβληθούν άλλα μοντέλα ασφάλισης με προώθηση:
- των 3 πυλώνων ασφάλισης. Της κύριας που θα είναι χαμηλή και θα έχει δημόσιο καθολικό χαρακτήρα, της επικουρικής που θα είναι κλαδική με τα λεγόμενα επαγγελματικά ταμεία, και της ιδιωτικής-ατομικής ευθύνης, που θα είναι προαιρετική ή μπορεί να έχει τη μορφή ομαδικών συμβολαίων ιδιωτικής ασφάλισης. Δηλαδή να θεωρείται ότι το κράτος έχει την ευθύνη και εγγυάται μόνο μια επιδοματικής μορφής κύρια σύνταξη, εδώ χρησιμοποιούν το εφεύρημα για την λεγόμενη «εθνική σύνταξη» ή το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» και προωθούν την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της σύνταξης, ώστε να ευννοηθεί η λειτουργία του τρίτου πυλώνα. Από κει και πέρα είναι υπεύθυνος ο ασφαλισμένος για να κάνει τις πετυχημένες επιλογές ιδιωτικού προγράμματος για καλύτερη σύνταξη στα γηρατειά του.
- του ανταποδοτικού ή κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα στη θέση του αναδιανεμητικού και προνοιακού χαρακτήρα, που ως ένα βαθμό λειτουργεί σήμερα. Δηλαδή του υπολογισμού της σύνταξης όχι με βάση τα συλλογικά δεδομένα και τη θέση του εργαζόμενου και την κάλυψή του σε έκτακτες περιπτώσεις ατυχημάτων, αναπηρίας κ.λπ., αλλά με βάση τι εισφορές έχει καταβάλει στην ατομική του μερίδα-λογαριασμό και την απόδοσή τους. Μια μίνι εφαρμογή αυτού του μοντέλου ισχύει και τώρα στον ΟΓΑ με την δυνατότητα επιλογής διαφορετικών κατηγοριών ύψους εισφορών και την αντίστοιχη διαμόρφωση του ύψους της σύνταξης.
- την αύξηση των ορίων ηλικίας με προώθηση της λεγόμενης ενεργούς γήρανσης με κίνητρα παραμονής στην εργασία, άρα και αντικίνητρα για την έξοδο με αλλαγή του τρόπου υπολογισμού.
- την κατάργηση των λεγόμενων πρόωρων συνταξιοδοτήσεων. Εδώ δεν γίνεται λόγος βέβαια για στρατιωτικούς και αστυνομικούς. Αλλά για τα ευνοϊκότερα όρια για μαζικές κατηγορίες ασφαλισμένων, δηλαδή για περικοπές σε βαρέα και ανθυγεινά, αναπηρικές και επιδείνωση στα ευνοϊκότερα όρια για τις μητέρες.
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΝΟΜΟΙ
Αυτή η επέμβαση θα είναι μια από τις πολλές επεμβάσεις μετά το 1990. Με αυτές καθιερώνονται δραστικές μεταβολές στον κλάδο υγείας, όπως η συμμετοχή του ασφαλισμένου στα φάρμακα κατά 25%. Μόνο για το συνταξιοδοτικό έχουν προωθεί από τότε 5 νόμοι και δεκάδες εμβόλιμα άρθρα σε άλλους νόμους.
Ενδεικτικά κάποιες πλευρές των νόμων :
ΝΟΜΟΣ 1902/90 ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ν.Δ. ΥΠΟΥΡΓΟΙ: ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΣ, ΟΙΚΟΝ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ.
Παρεμβαίνει στα ειδικά ταμεία θεσπίζοντας: -υποχρεωτικά τα όρια ηλικίας του νόμου και όχι των καταστατικών τους για τα χρόνια υπηρεσίας ή όρια ηλικίας. -αύξηση εισφοράς εργαζόμενου τουλάχιστον στο 7,5% μειώνοντας του εργοδότη στο ποσοστό που αυξάνεται του εργαζόμενου. Καθιερώνει την καταβολή τόκων για τις καταθέσεις των αποθεματικών των ταμείων και ανοίγει τη δυνατότητα ελεύθερων επενδύσεων σε μετοχές. Αλλάζει όρια ηλικίας στους προσληφθέντες μετά το 1983. Καθιερώνει την αναστολή σύνταξης μέχρι την συμπλήρωση ορίου ηλικίας για όσους παραιτούνται με τη συμπλήρωση της 35ετιας για τους άνδρες και της 25ετιας για τις γυναίκες.
ΝΟΜΟΣ 1976/91 - MΙΝΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
Επιτρέπονται επενδύσεις και ρευστοποιήσεις πέραν του καθορισμένου ορίου, που ίσχυε υποχρεωτικά σύμφωνα με τα καταστατικά των ταμείων..
ΝΟΜΟΣ 2084/ 92
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ν.Δ. ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΣ, ΟΙΚΟΝ. ΜΑΝΟΣ, ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΣΙΟΥΦΑΣ
Επεκτείνει το διαχωρισμό των εργαζόμενων ανάλογα του χρόνου πρόσληψης σε προ του 1.1.83, προ του 1.1.93 και μετά. Καθιερώνει μεταβατικά διαστήματα με πρόσθεση εξάμηνων στο έτος συνταξιοδότησης και στην απαιτούμενη ηλικία για παροχή της σύνταξης, ώστε να υπάρξει προσαρμογή όλων μέχρι τις 31.12.1997 στα δυσμενέστερα όρια του νόμου 1902 ανάλογα με τον προηγούμενο διαχωρισμό. Ακόμα για μητέρες με ανήλικα που έχουν πρόσληψη προ της 1.1.93 βάζει το 50στο έτος ηλικίας. Επιβολή εργατικής εισφοράς για δημόσιους υπάλληλους και Τράπεζας Ελλάδος. Μείωση συντάξεων με αλλαγή της βάσης υπολογισμού της. Παρέμβαση στα ταμεία εφάπαξ με στόχο τα αποθεματικά τους. Καθιέρωση εισφοράς συνταξιούχων (ΛΑΦΚΑ). Μείωση εργοδοτικών εισφορών και καθιέρωση τρίμερους χρηματοδότησης στην κύρια σύνταξη για νεοεισερχόμενους.
ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ 2001, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ, ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑΝΝΙΤΣΗΣ, ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΠΑΣ
Αποσύρεται κάτω από τη μαζική εργατική αντίδραση , μεγάλη κινητοποίηση τραπεζοϋπαλλήλων εν ενέργεια και συνταξιούχων.
Επιχειρεί αλλαγή τρόπου υπολογισμού σύνταξης με ανώτερο πλαφόν το 60% του μισθού για 35 χρόνια ασφάλισης και αν κάποιος έχει επικουρικό άλλο 20% από εκεί.
Προβλέπει δυνατότητα παραμονής και μετά τα 35 χρόνια για να αυξηθεί η σύνταξη 1,714% κατ΄ έτος .
Ενιαίο όριο ηλικίας ανδρών γυναικών τα 65 χρόνια μετά το 2007 για όσους προσλήφθηκαν μετά τις 31.12.1981. Προβλέπει δυνατότητα αποχώρησης και μετά τα 60 αλλά η σύνταξη θα μειώνεται από την τελική κατά 1/200 για κάθε μήνα που υπολείπεται μέχρι τα 65. Στα ταμεία αυτασφάλειας καταργεί την εργοδοτική εισφορά. Στο όνομα της βιωσιμότητας προβλέπει αντί του αναδιανεμητικού χαρακτήρα της επικουρικής ασφάλισης να εισαχθεί το κεφαλαιοποιητικό σύστημα.
ΝΟΜΟΣ 3029/02, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΡΕΠΠΑΣ,
ΑΜΕΣΑ. Τα ταμεία αυτασφάλειας μετατρέπονται από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ. Καταργείται η εργοδοτική εισφορά και εποπτεύονται από την αναλογιστική αρχή. Πρόβλεψη να μπαίνει στο χρηματιστήριο το 70% των αποθεματικών.
ΜΕΤΑ ΤΟ 2007. Θίγει κυρίως τα ευγενή ταμεία. Προβλέπεται ένταξη των ειδικών ταμείων κύριας σύνταξης στο νέο ΙΚΑ (εμμέσως υποχρεωτικά μετά από αποφάσεις Δ.Σ. των ταμείων και μελέτη βιωσιμότητας αναλογιστικής αρχής).Τα επικουρικά δεν εξαιρούνται και με προεδρικό διάταγμα μπορούν να ενταχθούν ή συγχωνευτούν με την ίδια διαδικασία σε αλλά ταμεία ή να ενταχθούν στο ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ. Με υπουργικές αποφάσεις μπορούν να καταργούνται οι νομοθετημένες υποχρεώσεις των τραπεζών για κάλυψη των ελλειμμάτων των ταμείων. Αυξάνονται τα όρια κατά 5 χρόνια για τους άντρες και 10 για τις γυναίκες. Κανένας νέος ασφαλισμένος δεν θα συνταξιοδοτείται πριν τα 60. Η κύρια σύνταξη για τους προσληφθέντες μέχρι 31.12.1992 μειώνεται από το 80% στο 70% του τελευταίου μισθού. Για τους μετά την 1.1.1993 η κύρια σύνταξη αυξάνεται από το 60% στο 70% του μισθού, αλλά με τον τρόπο υπολογισμού της και σε αυτούς μειώνεται. Τελευταίος μισθός θεωρείται ο μέσος όρος των τελευταίων 5 ετών (-5% περίπου). Για τον υπολογισμό της σύνταξης δεν λαμβάνονται υπόψη τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και το επίδομα άδειας (-15%). Αρθρο1.6 « όσοι συμπληρώνουν δικαίωμα σύνταξης χωρίς τη συμπλήρωση της κατά περίπτωση ηλικίας συνταξιοδότησης μειώνεται η σύνταξη τους 4,5% ετησίως». Επίσης, θέσπισε την απόδοση στο ΙΚΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό του 1% του ΑΕΠ.
Σε κάθε αντιασφαλιστικό νόμο βρίσκει κάποιος ένα κερασάκι που επιτρέπει στους υποστηρικτές των αντιδραστικών αλλαγών την εξύμνησή του και στους συνδικαλιστές το φύλλο συκής για τη συμμόρφωσή τους.
Να πούμε εδώ ότι σύμφωνα με δημόσιες ομολογίες, όπως του επιστημονικού συνεργάτη κ. Ρομπόλη, ο νόμος ετοιμάστηκε σε συνεργασία με τα στελέχη της ΓΣΕΕ. Η αντίληψη τους ότι με το δούναι-λαβείν θα εξασφάλιζαν την υποστήριξη της κυβέρνησης για ενιαίο ταμείο επικουρικής σύνταξης όλων των τραπεζοϋπάλληλων διαψεύστηκε οικτρά 3 χρόνια αργότερα.
ΝΟΜΟΣ 3371/2005 επί ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Ν.Δ., με ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗ, ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟ
1. Επικουρική. Υπάγονται υποχρεωτικά στον κλάδο επικουρικής ασφάλισης του ΙΚΑ (ΕΤΕΑΜ), οι νεοπροσλαμβανόμενοι των κλάδων με ειδικά ταμεία από 1.1.2005, και οι συνταξιούχοι και οι ασφαλισμένοι μετά τη διάλυση των επικουρικών τους ταμείων. Οι εισφορές και οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης και ο τρόπος υπολογισμού της σύνταξης είναι σύμφωνα με τους όρους του ΕΤΕΑΜ. Ο εργοδότης, θα δίνει εισφορά μόνο 4,5%. Σε δέκα χρόνια θα βγει μελέτη για το πόσο που χρειάζεται επιπλέον να καλύψει ο εργοδότης για τη δαπάνη από την ένταξη των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων. (άρθρα 58 και 59).
2. Κύρια. Εντάσσονται στον κλάδο κύριας σύνταξης του ΙΚΑ (ΕΤΑΜ) μέχρι 31.12.2005 οι ασφαλισμένοι των ειδικών ταμείων, που τα ταμεία τους έχουν ενταχθεί στο ΕΤΑΤ. Οι εισφορές εργοδότη και εργαζομένων μειώνονται φθάνοντας του εργοδότη μέσα σε πενταετία στα ποσοστά του ΙΚΑ.
3. ΕΤΑΤ. Ιδρύεται ΝΠΔΔ ένα μήνα μετά την ισχύ του νόμου, ως φορέας σύνδεσης και διαμεσολάβησης μεταξύ ασφαλισμένων των πρώην ειδικών ταμείων και ΕΤΑΜ, ΕΤΕΑΜ, ΕΤΑΤ, που η λειτουργία του αρχίζει 2 μήνες μετά την ισχύ του νόμου. Δεν καθορίζονται εισφορές. Μέσα σε 10 χρόνια θα καταβάλει ο εργοδότης τυχόν εισφορά που θα καθοριστεί από μελέτη. Οι μόνοι πόροι του προέρχονται από τις προσόδους των περιουσιακών στοιχείων των επικουρικών ταμείων, που θα περιέλθουν σε αυτό. Όμως, αυτός ο φορέας υποτίθεται θα καταβάλλει τα επιπλέον ποσά επικουρικής σύνταξης, που παρείχαν τα επικουρικά ταμεία για τους προ του 1992, που θα συνταξιοδοτούνται εφεξής, ενώ για τους μετά μια αδιευκρίνιστη «συνταξιοδοτική παροχή».
Οι συγκεκριμένες διατάξεις σημαίνουν ελάφρυνση των τραπεζιτών εκατοντάδων εκ. ευρώ ετησίως που προέρχονται από την μείωση των εργοδοτικών εισφορών τους από 17,67% μέχρι 21,25 % και από την απαλλαγή από τις υποχρεώσεις για κάλυψη των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων, βάσει συλλογικών συμβάσεων και του νόμου 2084.
Συγκεκριμένα στην Εθνική, που έχουμε τα στοιχεία από πρώτο χέρι, ο εργοδότης επωφελείται ετησίως για την κύρια σύνταξη 49,7 εκ. € (μείωση 53%) και για την επικουρική 29,4 εκ. € (μείωση 66%). και απαλλάσσεται από την υποχρέωση κάλυψης των οργανικών ελλειμμάτων. Στο ταμείο κύριας σύνταξης ΕΤΕ ετησίως άλλα 27 εκ. €..
Στην Άλφα από την ένταξη του ταμείου των προερχόμενων από την Ιονική στο ΙΚΑ ο εργοδότης κερδίζει ετησίως 60 εκ. ευρώ.
Το συνολικά πιο τραγικό είναι ότι γίνεται μετακύλιση της υποχρεώσεων των εργοδοτών στο ήδη ελλειμματικό ΙΚΑ. Και μέσω του ΙΚΑ, στον κρατικό προϋπολογισμό, άρα εμμέσως πάλι σε μας, αφού η μερίδα του λέοντος των φορολογικών εσόδων(άμεσων και έμμεσων φόρων) προέρχεται από στους εργαζόμενους
ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΣΟΦΩΝ
Για τη νέα κυβερνητική επέμβαση πολιορκητικός κριός και αυτή τη φορά είναι, όπως κάθε φορά επιχειρείται, ώστε οι κυβερνητικές αποφάσεις νάχουν επιστημονικοφάνεια και επίφαση αντικειμενικότητας, είναι το πόρισμα της επιτροπής Αναλυτή.
Αποτελεί και αυτή μια ακόμα προσφορά στο στρατόπεδο των επιδιώξεων του κεφαλαίου σε συνέχεια με τις προηγούμενες προτάσεις επιτροπών σοφών.
Η συγκρότηση της πρώτης χρονολογείται επί της 3κομματικής κυβέρνησης Ζολώτα. Ανατέθηκε από τον τότε υπουργό οικονομικών Σουφλιά στον οικονομολόγο Αγγελόπουλο και συγγράφηκε από τον Προβόπουλο και τον Τήνιο. Από πλευράς ΠΑΣΟΚ στην επιτροπή συμμετείχε ο Γιαννίτσης. Η επόμενη επιτροπή συγκροτήθηκε επί πρώτης κυβέρνησης Σημίτη το 1997 και το πόρισμα της υπό τον Σπράο συγγράφηκε πάλι από τον Τήνιο. Παράλληλα όλο αυτό το διάστημα εμφανίζονται προτάσεις του ίδιου προσανατολισμού από τεχνοκράτες τύπου Γκαργκάνα, Νεκτάριου, κ.α.
Στο όνομα των ελλειμάτων όλες προτείνουν ναι βελτίωση της είσπραξης εισφορών αλλά και σκληρά μέτρα για περικοπή παροχών και αύξηση ορίων συνταξιοδότησης. Λειτουργούν ως μέτρο προετοιμασίας και σφυγομέτρησης των αντιδράσεων.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΜΕ:
Σε όλη αυτή την προσπάθεια για την συναίνεση και υποταγή των εργαζόμενων έχουν επιστρατευθεί τα περί :
Βιωσιμότητας,
Δημογραφικού προβλήματος
Αλληλεγγύης γενεών
Χαώδους και ανορθολογικού συστήματος πολλαπλών φορέων.
Αξιοποίησης των αποθεματικών με τους νόμους της αγοράς.
Λειτουργία της ασφάλισης ως ανταποδοτικής και όχι ως σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης.
Για αυτά θα μιλήσει ο σ. Μηνακάκης αναλυτικά.
ΤΙ ΣΤΑΣΗ ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΟ Σ.Κ.
Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ με την ηγεμονία των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, υπό την αντίληψη του κοινωνικού εταίρου αναζητούν λύσεις στο θέμα του ασφαλιστικού αποδεχόμενες τα τετελεσμένα των αντιασφαλιστικών νόμων και τη λογική της συναίνεσης. Βάζουν όρους, πολύ κάτω από το αναγκαίο, για να προσέλθουν σε διάλογο. Με αποδοχή της λογικής της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων συμμετέχουν σε παζάρια για «κλείσιμο της ψαλίδας» όπως το ονομάζουν και εξομάλυνση των παροχών αντί της εξίσωσης προς τα πάνω. Ενώ, υπογράφουν συμβάσεις εθελουσίας εξόδου, κάνουν κηρύγματα «να μην υπάρχει πανικός αποχωρήσεων και επιβαρύνονται τα ταμεία». Σε χώρους ειδικών ταμείων προσπαθούν, με πάμπολλες υποχωρήσεις στο καθεστώς ασφάλισης των νεοπροσλαμβανόμενων, να κρατήσουν ορισμένες παροχές από τα προϋπάρχοντα για τους παλιούς ασφαλισμένους. Από τις λιγότερο υποχωρητικές ομοσπονδίες είναι η ΟΤΟΕ, που όμως και εδώ αξίζει να δούμε τη στάση τους. Ελέγχεται από ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και εργοδοτικούς τύπου Γκιάτη. Έχοντας συμφωνήσει επί ΠΑΣΟΚ στο νόμο που οδηγούσε τα ταμεία κύριας σύνταξης στο ΙΚΑ, πρόβαλλαν επί Ν.Δ. το αίτημα για ενιαίο ταμείο επικουρικής ασφάλισης όλων των τραπεζοϋπάλληλων, χωρίς όμως να του δίνουν σαφές περιεχόμενο ως προς τις εισφορές, παροχές, ώστε να εμπνέει το σύνολο των εργαζόμενων στον κλάδο. Προκήρυξαν απεργία χωρίς να πάρουν τα στοιχειώδη μέτρα για επιτυχία της. Ενώ, όταν αντιμετωπίστηκαν με τη βία ενός νέου νόμου που έστελνε όλα τα επικουρικά στο ΙΚΑ και σε ένα μεταβατικό μόρφωμα, απαλλάσσοντας από δις ευρώ εργοδοτικών εισφορών τους τραπεζίτες, συμμορφώθηκαν προς το νόμο και απλώς ακολούθησαν το δρόμο των προσφυγών από νομικούς στα δικαστήρια και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δρόμος αδιέξοδος με πάμπολλες γελιοποιήσεις και υποχωρήσεις.
Ο ΣΥΝ κινείται στην αντίληψη της συνδιαχείρισης της κρίσης και παρά την τωρινή άρνηση συμμετοχής στο διάλογο, στην εμπλοκή σε όλα τα επίπεδα του υποταγμένου σ.κ αναζητεί την υπεύθυνη γραμμή διαλόγου και απόκρουσης του νεοφιλελευθερισμού, θεωρώντας ότι δημιουργικά συμβάλλει να σωθεί ότι μπορεί να σωθεί. Δεν αναζητά ανατροπή κατευθύνσεων της Ε.Ε. αλλά την εξίσωση με τον κοινοτικό μέσο όρο καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις για κοινοτικό κεκτημένο.
Το ΚΚΕ, μέσα από το ΠΑΜΕ, προβάλλει ένα σύνολο διακηρυκτικών αιτημάτων που χάνουν τη δυναμική τους γιατί δεν αποτελούν στόχους ζύμωσης και πάλης μέσα στους εργαζόμενους, αλλά μόνο φανέλα διαχωρισμού τους από τους υπόλοιπους.
ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ
Στη σημερινή εποχή με την ολοκληρωτική επίθεση του καπιταλισμού και την υποχώρηση του ε.κ. μπαίνει το ερώτημα αν μπορούν να υπάρξουν και κάτω από ποιους όρους κατακτήσεις στο ασφαλιστικό. Απαντάμε ότι παρά την αυξημένη δύναμη του συνασπισμού εξουσίας από κεφάλαιο, πολυεθνικούς οργανισμούς, κυβερνήσεις, αστικά κόμματα, ΜΜΕ και τις αυξημένες δυνατότητες του κεφαλαίου για να προωθεί τρόπους για την διάσπαση και την αποδυνάμωση της ε.τ.. υπάρχουν δυνατότητες με την ανασυγκρότηση του ταξικής πτέρυγας του συνδικαλιστικού κινήματος, μέσα από ένα νέο εργατικό κίνημα, να αναπτυχθούν αγώνες και ανάλογα με τον προσανατολισμό, το επίπεδο της πάλης και τη δυναμική τους να αποσπαστούν κατακτήσεις.
ΤΙ ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΤΟΧΩΝ ΠΑΛΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ
Είναι φανερό ότι στη σημερινή κατάσταση δεν μπορεί η πάλη των εργαζόμενων για τα ασφαλιστικά δικαιώματα να περιορίζεται σε αντίσταση όταν θίγονται κάποιοι κλάδοι, ούτε σε υπεράσπιση των κεκτημένων όταν μετά τον οδοστρωτήρα των προηγούμενων νόμων δεν υφίσταται καν η έννοια του κεκτημένου.
Οι εργαζόμενοι έχουν για γνώμονα ότι η κοινωνική ασφάλιση και η παροχή σύνταξης είναι ανάγκες και οι όποιες παροχές και κατακτήσεις θάναι αποτέλεσμα σκληρών ταξικών αγώνων για εξασφάλιση των αναγκαίων και απαραίτητων για τους εργαζόμενους και τους απόμαχους της δουλειάς στη βάση της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συνδρομής στους μη ικανούς για εργασία από οποιαδήποτε αιτία.
Με αυτές τις αρχές πρέπει να παλέψουμε για δημόσιο, κοινωνικό και καθολικό χαρακτήρα της ασφάλισης, να συνδιαμορφώσουμε ένα πρόγραμμα στόχων πάλης που θα ενοποιεί τους εργαζόμενους, θα προασπίζει τα συμφέροντά τους και θα ανοίγει το δρόμο για την αποτίναξη της εκμετάλλευσης.
Οκτώβρης 2007 Μαρία Μπικάκη
19/4/07
ΟΜΙΛΙΑ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ 18/4/07
(δημοσιεύτηκε στο μεταξύ μας τεύχος 102)
Συνάδελφοι, φαίνεται ότι τα απίστευτα γίνονται πιστευτά και αυτά που δεν περιμέναμε γίνονται πραγματικότητα. Αποκαλύφτηκε και με τα ομόλογα ότι η Κυβέρνηση ληστεύει τα λεφτά των ασφαλισμένων για να εξυπηρετήσει πολιτικά της συμφέροντα, στην καλύτερη περίπτωση πληρωμή του δημόσιου χρέους, αλλά και μίζες ημετέρων, προμήθειες μεσαζόντων κ.λπ.
Αφού λοιπόν ζούμε σε αυτή την εποχή που ανατρέπονται τα πάντα, μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε αν σε 10 χρόνια θα μπορούμε να έχουμε συντάξεις; Ακούστηκε εδώ και είναι σωστό ότι ήδη στην Εμπορική Τράπεζα τους στείλανε χαρτί ότι θα ξαναυπολογιστούν οι συντάξεις τους. Λοιπόν; Τι περιμένουμε μετά και το σκάνδαλο των ομολόγων για να αλλάξουμε ρότα.
Συνάδελφοι, θέλω να απολογηθώ γιατί στην ανακοίνωση που σας μοιράσαμε νωρίτερα με τίτλο «μετά το σκάνδαλο των ομολόγων» υπήρχε ένα λάθος. Γράφουμε, κριτικάροντας τη στάση των 2 παρατάξεων του δικοματισμού που κάνουν κουμάντο και στο δικό μας Σύλλογο και στους εν ενεργεία, ότι η ΠΑΣΚΕ των εν ενεργεία, που ελέγχει το ΣΥΕΤΕ και το Δ.Σ. της επικούρησης, με το ζόρι δέχθηκε να πάρουμε τις αυξήσεις της εισοδηματικής πολιτικής στην Επικουρική. Είναι λάθος μας, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα και δεν το ξέραμε. Αυτό ίσχυε για τις αυξήσεις μέχρι το 2006. Πάλι ο ΣΥΕΤΕ άλλαξε στάση και δεν δέχεται να πάρουμε τις αυξήσεις για τα έτη 2006 και μετά. Και πάλι τι μας λέει ο ΣΥΕΤΕ εδώ; Ότι το έκαναν γιατί ο εκπρόσωπος της εργοδοσίας έλεγε όχι και ήθελαν μόνο με ομόφωνη απόφαση να δοθούν οι αυξήσεις. Μάλιστα ένας συνάδελφος συνταξιούχος τους χειροκρότησε. Δηλαδή δεν καταλαβαίνουμε και τι μας γίνεται. Ο ΣΥΕΤΕ θέλει να έχει κοινή στάση με τον εργοδότη. Και άρα να μην πάρουμε εμείς τις αυξήσεις που δικαιούμαστε ακόμα στις επικουρικές συντάξεις. Εάν δεν είναι αυτό εργοδοτική πολιτική από εκπροσώπους υποτίθεται των εργαζόμενων, τότε τι είναι;
Και αν αυτή είναι η στάση των εν ενεργεία συναδέλφων, ας πάμε και στα δικά μας, των εκπροσώπων των συνταξιούχων. Τη λογική και την αντίληψη που επικράτησε στο σύλλογο το προηγούμενο χρονικό διάστημα και εδώ και ένα χρόνο που έχουν γίνει θεμελιώδεις αλλαγές για τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα.
Το Δ.Σ. μετά που έκανε μια-δυο συγκεντρώσεις στην Αθήνα έξω από το λογαριασμό επικούρησης, την ώρα που έκαναν συμβούλιο για τα αναδρομικά των αυξήσεων, έκτοτε δεν συγκάλεσε καμία κινητοποίηση, καμία συγκέντρωση. Χωρίς έγκριση, χωρίς συζήτηση, χωρίς διάλογο, αποδέχτηκαν και πέρασε σιωπηρά να κάνει αίτηση ο κ. Αράπογλου, παράτυπα ακόμα και με τους δικούς τους παράνομους νόμους, γιατί έπρεπε να την κάνει την αίτηση το Δ.Σ. του Ταμείου Επικούρησης, να υπάρξει αίτηση για είσοδο στο ΕΤΑΤ. Τι έγινε από την πλευρά των συνταξιούχων; Υπήρξε αντίδραση; Καμία; Aκoύστηκε ότι υπήρξε ένα γράμμα. Αλλά φαίνεται ότι ήταν για εσωτερική κατανάλωση. Πουθενά δεν δημοσιεύεται, κανένας δεν το μαθαίνει, δεν υλοποιείται με πράξη.
Στη συνέχεια γίνεται χαμός για τα ταμεία μας με την επικείμενη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΤΕ προκειμένου να εξαγοραστεί η Τούρκικη Τράπεζα. Και εδώ όχι μόνο δεν υπάρχει σιωπή αλλά υπάρχει συναίνεση. Ο εκπρόσωπος του Συλλόγου συνταξιούχων πάει και ψηφίζει αλλάζοντας θέση εν μια νυχτί υπέρ του σχεδίου Αράπογλου και αυτό για λογαριασμό όλων των συνταξιούχων αλλά και για λογαριασμό όλων των μετοχών που εκπροσωπεί το ταμείο επικούρησης. Αυτό σε πλήρη αντίθεση με τις θέσεις των εν ενεργεία συναδέλφων που σε αυτό το ζήτημα στάθηκαν λίγο καλύτερα έστω και με 3 μήνες καθυστέρηση. Γιατί στην αρχή χειροκροτούσαν και αυτοί.
Τρίτον γίνεται από το Διοικητή ένταξη των προσληφθέντων μετά το 2005 αντί στο ταμείο επικούρησης στο ΕΤΕΑΜ, στο ΙΚΑ δηλαδή. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για το δικό μας επικουρικό. Δεν υπάρχουν νέες εισφορές. Και πάλι καμία αντίδραση. Γίνεται η ένταξη της Εμπορικής και της Αγροτικής και πάλι δεν γίνεται τίποτα ώστε να υπάρξει μια πρωτοβουλία από κοινού να υπάρξουν αντιδράσεις και να πιέσουμε για ματαίωση αυτής της πορείας. Μειώνεται συνεχώς το προσωπικό της ΕΤΕ και δεν κάνουμε τίποτα. Ακόμα και τους καινούργιους συναδέλφους τους παίρνουνε με 6μηνο δοκιμαστικό διάστημα. Παράνομο και αυτό.
Δεν υπηρετεί τα συμφέροντα μας η οπτική και η τακτική των κυρίαρχων δυνάμεων. Εδώ για εσωτερική κατανάλωση λέμε ότι διαφωνούμε με την ένταξη, αλλά δυστυχώς εντασσόμαστε. Αποδεχόμαστε τα τετελεσμένα και καμία αντίδραση. Μετά τι κάνουμε; Πασχίζουμε να εξασφαλίσουμε εξαιρέσεις. Και όταν μας κλέβουν τα πάντα και μας πετάνε κανένα επιδοματάκι κάποιοι συνάδελφοι από δω μέσα λένε ευχαριστούμε στον κ. Διοικητή. Τι είναι αυτό ζητιανιά, μοιρολατρία, ραγιαδισμός, δουλικότητα, διαλέξτε όποιον χαρακτηρισμό θέλετε. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Συνάδελφοι τώρα η Κυβέρνηση πιέζεται. Είναι παράνομη. Τώρα φαίνεται ότι όχι απλώς ότι είναι ταξική, αλλά ότι είναι ληστρική, εφαρμόζει μεθόδους λεηλασίας των ταμείων. Τώρα που, η νεoλαία είναι στους δρόμους διεκδικώντας να ματαιωθούν τα σχέδια για την επιχειρηματικοποίηση της εκπαίδευσης, τώρα είναι ευκαιρία να επαναφέρουμε το αίτημα, που μπήκε και από 2 συναδέλφους ακόμα, του ενιαίου ταμείου σύνταξης για όλους τους: τραπεζοϋπαλλήλους. Τώρα η δική μας σιωπή γίνεται συνενοχή. Οι συνδικαλιστές εκπρόσωποι μας αν πριν, με τη λογική, που υπήρχε από παλαιά, του να είμαστε νομιμόφρονες και να μην αμφισβητούμε τους νόμους, λέγανε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, η πορεία είναι προδιαγραμμένη, τώρα δεν μπορεί να πάει, συνάδελφοι, με αυτό τον τρόπο. Προτείνω ξεκάθαρη απόφαση από την σημερινή μας συνέλευση, για αντίθεση, και κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, για διεκδίκηση ενός ενιαίου ταμείου επικουρικής και κύριας ασφάλισης τραπεζοϋπαλληλων, ο εργασιακός και ο ασφαλιστικός μεσαίωνας που ετοιμάζουν για τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, τους νέους δεν φτιασιδώνεται. Μόνο ανατρέπεται και ανατρέπεται μόνο με αγώνες, όχι αποφάσεις στα χαρτιά.
Όχι κλεισίματα μόνο σε πανηγυρικές επετειακές συνελεύσεις, αλλά αγώνες για τη διαφύλαξη των συντάξεων μας, την προστασία της περιουσίας των ταμείων μας, να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, να ανατρέψουμε την κυβερνητική πολιτική υπεράσπισης των εργοδοτών.
18/4/07
Μαρία Μπικάκη
Συνάδελφοι, φαίνεται ότι τα απίστευτα γίνονται πιστευτά και αυτά που δεν περιμέναμε γίνονται πραγματικότητα. Αποκαλύφτηκε και με τα ομόλογα ότι η Κυβέρνηση ληστεύει τα λεφτά των ασφαλισμένων για να εξυπηρετήσει πολιτικά της συμφέροντα, στην καλύτερη περίπτωση πληρωμή του δημόσιου χρέους, αλλά και μίζες ημετέρων, προμήθειες μεσαζόντων κ.λπ.
Αφού λοιπόν ζούμε σε αυτή την εποχή που ανατρέπονται τα πάντα, μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε αν σε 10 χρόνια θα μπορούμε να έχουμε συντάξεις; Ακούστηκε εδώ και είναι σωστό ότι ήδη στην Εμπορική Τράπεζα τους στείλανε χαρτί ότι θα ξαναυπολογιστούν οι συντάξεις τους. Λοιπόν; Τι περιμένουμε μετά και το σκάνδαλο των ομολόγων για να αλλάξουμε ρότα.
Συνάδελφοι, θέλω να απολογηθώ γιατί στην ανακοίνωση που σας μοιράσαμε νωρίτερα με τίτλο «μετά το σκάνδαλο των ομολόγων» υπήρχε ένα λάθος. Γράφουμε, κριτικάροντας τη στάση των 2 παρατάξεων του δικοματισμού που κάνουν κουμάντο και στο δικό μας Σύλλογο και στους εν ενεργεία, ότι η ΠΑΣΚΕ των εν ενεργεία, που ελέγχει το ΣΥΕΤΕ και το Δ.Σ. της επικούρησης, με το ζόρι δέχθηκε να πάρουμε τις αυξήσεις της εισοδηματικής πολιτικής στην Επικουρική. Είναι λάθος μας, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα και δεν το ξέραμε. Αυτό ίσχυε για τις αυξήσεις μέχρι το 2006. Πάλι ο ΣΥΕΤΕ άλλαξε στάση και δεν δέχεται να πάρουμε τις αυξήσεις για τα έτη 2006 και μετά. Και πάλι τι μας λέει ο ΣΥΕΤΕ εδώ; Ότι το έκαναν γιατί ο εκπρόσωπος της εργοδοσίας έλεγε όχι και ήθελαν μόνο με ομόφωνη απόφαση να δοθούν οι αυξήσεις. Μάλιστα ένας συνάδελφος συνταξιούχος τους χειροκρότησε. Δηλαδή δεν καταλαβαίνουμε και τι μας γίνεται. Ο ΣΥΕΤΕ θέλει να έχει κοινή στάση με τον εργοδότη. Και άρα να μην πάρουμε εμείς τις αυξήσεις που δικαιούμαστε ακόμα στις επικουρικές συντάξεις. Εάν δεν είναι αυτό εργοδοτική πολιτική από εκπροσώπους υποτίθεται των εργαζόμενων, τότε τι είναι;
Και αν αυτή είναι η στάση των εν ενεργεία συναδέλφων, ας πάμε και στα δικά μας, των εκπροσώπων των συνταξιούχων. Τη λογική και την αντίληψη που επικράτησε στο σύλλογο το προηγούμενο χρονικό διάστημα και εδώ και ένα χρόνο που έχουν γίνει θεμελιώδεις αλλαγές για τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα.
Το Δ.Σ. μετά που έκανε μια-δυο συγκεντρώσεις στην Αθήνα έξω από το λογαριασμό επικούρησης, την ώρα που έκαναν συμβούλιο για τα αναδρομικά των αυξήσεων, έκτοτε δεν συγκάλεσε καμία κινητοποίηση, καμία συγκέντρωση. Χωρίς έγκριση, χωρίς συζήτηση, χωρίς διάλογο, αποδέχτηκαν και πέρασε σιωπηρά να κάνει αίτηση ο κ. Αράπογλου, παράτυπα ακόμα και με τους δικούς τους παράνομους νόμους, γιατί έπρεπε να την κάνει την αίτηση το Δ.Σ. του Ταμείου Επικούρησης, να υπάρξει αίτηση για είσοδο στο ΕΤΑΤ. Τι έγινε από την πλευρά των συνταξιούχων; Υπήρξε αντίδραση; Καμία; Aκoύστηκε ότι υπήρξε ένα γράμμα. Αλλά φαίνεται ότι ήταν για εσωτερική κατανάλωση. Πουθενά δεν δημοσιεύεται, κανένας δεν το μαθαίνει, δεν υλοποιείται με πράξη.
Στη συνέχεια γίνεται χαμός για τα ταμεία μας με την επικείμενη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΤΕ προκειμένου να εξαγοραστεί η Τούρκικη Τράπεζα. Και εδώ όχι μόνο δεν υπάρχει σιωπή αλλά υπάρχει συναίνεση. Ο εκπρόσωπος του Συλλόγου συνταξιούχων πάει και ψηφίζει αλλάζοντας θέση εν μια νυχτί υπέρ του σχεδίου Αράπογλου και αυτό για λογαριασμό όλων των συνταξιούχων αλλά και για λογαριασμό όλων των μετοχών που εκπροσωπεί το ταμείο επικούρησης. Αυτό σε πλήρη αντίθεση με τις θέσεις των εν ενεργεία συναδέλφων που σε αυτό το ζήτημα στάθηκαν λίγο καλύτερα έστω και με 3 μήνες καθυστέρηση. Γιατί στην αρχή χειροκροτούσαν και αυτοί.
Τρίτον γίνεται από το Διοικητή ένταξη των προσληφθέντων μετά το 2005 αντί στο ταμείο επικούρησης στο ΕΤΕΑΜ, στο ΙΚΑ δηλαδή. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για το δικό μας επικουρικό. Δεν υπάρχουν νέες εισφορές. Και πάλι καμία αντίδραση. Γίνεται η ένταξη της Εμπορικής και της Αγροτικής και πάλι δεν γίνεται τίποτα ώστε να υπάρξει μια πρωτοβουλία από κοινού να υπάρξουν αντιδράσεις και να πιέσουμε για ματαίωση αυτής της πορείας. Μειώνεται συνεχώς το προσωπικό της ΕΤΕ και δεν κάνουμε τίποτα. Ακόμα και τους καινούργιους συναδέλφους τους παίρνουνε με 6μηνο δοκιμαστικό διάστημα. Παράνομο και αυτό.
Δεν υπηρετεί τα συμφέροντα μας η οπτική και η τακτική των κυρίαρχων δυνάμεων. Εδώ για εσωτερική κατανάλωση λέμε ότι διαφωνούμε με την ένταξη, αλλά δυστυχώς εντασσόμαστε. Αποδεχόμαστε τα τετελεσμένα και καμία αντίδραση. Μετά τι κάνουμε; Πασχίζουμε να εξασφαλίσουμε εξαιρέσεις. Και όταν μας κλέβουν τα πάντα και μας πετάνε κανένα επιδοματάκι κάποιοι συνάδελφοι από δω μέσα λένε ευχαριστούμε στον κ. Διοικητή. Τι είναι αυτό ζητιανιά, μοιρολατρία, ραγιαδισμός, δουλικότητα, διαλέξτε όποιον χαρακτηρισμό θέλετε. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Συνάδελφοι τώρα η Κυβέρνηση πιέζεται. Είναι παράνομη. Τώρα φαίνεται ότι όχι απλώς ότι είναι ταξική, αλλά ότι είναι ληστρική, εφαρμόζει μεθόδους λεηλασίας των ταμείων. Τώρα που, η νεoλαία είναι στους δρόμους διεκδικώντας να ματαιωθούν τα σχέδια για την επιχειρηματικοποίηση της εκπαίδευσης, τώρα είναι ευκαιρία να επαναφέρουμε το αίτημα, που μπήκε και από 2 συναδέλφους ακόμα, του ενιαίου ταμείου σύνταξης για όλους τους: τραπεζοϋπαλλήλους. Τώρα η δική μας σιωπή γίνεται συνενοχή. Οι συνδικαλιστές εκπρόσωποι μας αν πριν, με τη λογική, που υπήρχε από παλαιά, του να είμαστε νομιμόφρονες και να μην αμφισβητούμε τους νόμους, λέγανε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, η πορεία είναι προδιαγραμμένη, τώρα δεν μπορεί να πάει, συνάδελφοι, με αυτό τον τρόπο. Προτείνω ξεκάθαρη απόφαση από την σημερινή μας συνέλευση, για αντίθεση, και κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, για διεκδίκηση ενός ενιαίου ταμείου επικουρικής και κύριας ασφάλισης τραπεζοϋπαλληλων, ο εργασιακός και ο ασφαλιστικός μεσαίωνας που ετοιμάζουν για τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, τους νέους δεν φτιασιδώνεται. Μόνο ανατρέπεται και ανατρέπεται μόνο με αγώνες, όχι αποφάσεις στα χαρτιά.
Όχι κλεισίματα μόνο σε πανηγυρικές επετειακές συνελεύσεις, αλλά αγώνες για τη διαφύλαξη των συντάξεων μας, την προστασία της περιουσίας των ταμείων μας, να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, να ανατρέψουμε την κυβερνητική πολιτική υπεράσπισης των εργοδοτών.
18/4/07
Μαρία Μπικάκη
18/4/07
ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Συνταξιούχων Εθνικής Τράπεζας
Τηλ. : 6973848654, 6977685036
Ανακ. Νο 3, 18/4/2007
Τηλ. : 6973848654, 6977685036
Ανακ. Νο 3, 18/4/2007
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ
Αποδείχτηκε ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. απομυζά τα λεφτά των ασφαλισμένων για αποπληρωμή δημόσιου χρέους, κάλυψη στρατιωτικών δαπανών, κομματικές ανάγκες, προμήθειες μεσαζόντων και μίζες ημετέρων. Οι μεγαλύτερες απάτες, που συνήθως μένουν και ατιμώρητες, είναι αυτές που γίνονται από τους κρατούντες σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας (βλέπε και εκχώρηση ΔΕΚΟ και δημόσιας γης).
Είναι πλέον φανερό ότι ο νόμος 3371, που εντάσσει τα επικουρικά ταμεία των τραπεζών στο ΙΚΑ με τις δυσμενείς επιπτώσεις στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, αποσκοπούσε εκτός από την απαλλαγή των τραπεζιτών από τις υψηλές εισφορές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις και στην ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση των αποθεματικών και της περιουσίας των ταμείων μας. Πρόκειται για νομότυπη ληστεία.
Μην ξεχνάμε ότι μόνο η περιουσία του ταμείου κύριας σύνταξης, που θα πάει στο ΙΚΑ με το νόμο 3029 του ΠΑΣΟΚ, αντιστοιχεί στο 1/9 της περιουσίας του ΙΚΑ, που έχει 145 φορές πολλαπλάσιο αριθμό ασφαλισμένων. Η ένταξη μας στο ΙΚΑ, για κύρια σύνταξη με το νόμο του ΠΑΣΟΚ και για επικουρική με το νόμο της Ν.Δ., αποτελεί νέο γύρο καταλήστευσης των αποθεματικών των ταμείων μας (θυμηθείτε την παλιότερη άτοκη αποταμίευση τους για παροχή δανείων στους βιομήχανους).
Με τη σύνθεση των διοικητικών συμβουλίων των ταμείων μας, που δεν ήταν και αυτή που έπρεπε, υπήρχε μια μικρή δυνατότητα εργατικού ελέγχου και πληροφόρησης για τα διαχειριστικά τους ζητήματα. Τώρα με το πέρασμα της περιουσίας και της διαχείρισης στο ΙΚΑ, άρα σε κεντρικά κυβερνητικά κλιμάκια, και ο όποιος εκπρόσωπος των εργαζόμενων θα έχει διακοσμητικό ρόλο.
Όποια πολιτική οπτική και να έχει ο κάθε συνδικαλιστής εκπρόσωπός μας, που είχε δώσει τη σιωπηρή συναίνεσή του στην εφαρμογή των νόμων για τη διάλυση των ταμείων μας, τώρα δεν έχει καμιά δικαιολογία και πρόσχημα. Η μη αντίδραση αποτελεί συναίνεση στη λεηλασία των χρημάτων εργαζόμενων και συνταξιούχων της Εθνικής.
Ο διοικητής βιάζεται να εφαρμόσει το νόμο, δημιουργεί τετελεσμένα και εντάσσει τους προσληφθέντες μετά το 2005 στο ΕΤΕΑΜ (επικουρική του ΙΚΑ). Οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, πλειοψηφία στο ΣΥΕΤΕ, πάλι δεν ψηφίζουν στο ταμείο επικούρησης για να πάρουμε έστω τις αυξήσεις της κυβερνητικής πολιτικής στις επικουρικές μας συντάξεις για 2006, 2007. Οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ των συνταξιούχων, πλειοψηφία στο δικό μας σύλλογό, σφάζονται με τους αντίστοιχους εν ενεργεία, αλλά περιορίζουν τις «διεκδικήσεις» τους στις επισκέψεις στο Διοικητή μήπως πάρουμε κάποια παροχή-επιδοματάκι. Οι τραπεζίτες υπερασπίζονται τα εργοδοτικά τους συμφέροντα και οι συνδικαλιστές του δικομματισμού δεν υψώνουν τείχος αντίστασης στις κυβερνητικές επιλογές. Αυτά είναι εμπόδια για την υπεράσπιση του παρόντος και του μέλλοντος των συντάξεων μας. Η τακτική της συμμόρφωσης με τους νόμους και μετά της προσπάθειας για άμβλυνση των συνεπειών τους αποδεικνύεται αναποτελεσματική. Τα δικαιώματά μας συνεχώς αμφισβητούνται και υπονομεύονται από τον εργασιακό και ασφαλιστικό μεσαίωνα που μας ετοιμάζει από κοινού το μπλοκ εξουσίας εργοδοτών, κυβερνήσεων, πολυεθνικών οργανισμών και ΜΜΕ
Οι νόμοι αυτοί δεν επιδέχονται βελτίωση, παρά μόνο κατάργηση. Η νεολαία αποδεικνύεται πιο ικανή να πετύχει αποτελέσματα. Στη Γαλλία αντιπάλεψε στους δρόμους και μετά την ολοκλήρωση του το νόμο για την πρώτη απασχόληση και ανάγκασε την κυβέρνηση σε κατάργησή του. Οι δικοί μας φοιτητές με τις καταλήψεις τους δημιούργησαν τεράστιες δυσκολίες στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση-επιχειρηματικοποίηση της εκπαίδευσης, ενώ καθυστερούν και την προώθηση από την κυβέρνηση άλλων αντιασφαλιστικών-αντεργατικών μέτρων.
ΓΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΟΛΑ
Απαιτείται να ξεπεράσουμε όλους τους τεχνητούς διαχωρισμούς (παλιοί-νέοι, εν ενεργεία και συνταξιούχοι, κ.α.) και τις μυωπικές πολιτικές των συνδικαλιστών (ο ένας νόμος είναι καλός γιατί τον έκανε το δικό μου κόμμα και ο άλλος δεν είναι) και να ενωθούμε στον αγώνα διεκδικώντας όλα μας τα ασφαλιστικά δικαιώματα και όχι μόνο για μας, αλλά για όλους τους εργαζόμενους.
Το μόνο που μπορεί να μας προστατεύσει είναι ο κοινός αγώνας με γνώμονα τα δικά μας συμφέροντα, τις ανάγκες μας και το δίκιο μας ως άνθρωποι που εργαστήκαμε, πληρώσαμε εισφορές και έχουμε δικαίωμα στις συντάξεις που ξέραμε. Δεν διαπραγματευόμαστε το δίκιο μας, δεν το βάζουμε σε συμψηφισμό, δεν το παζαρεύουμε ανάλογα με το ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση.
Χρειαζόμαστε ένα τέτοιο προσανατολισμό και ριζοσπαστική δράση αν θέλουμε να έχουμε νίκες για :
§ ΤΗ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΜΑΣ
§ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΜΑΣ
§ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΥΝ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΙΚΑ
§ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ
§ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
