28/2/05

4η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

ΟΧΙ ΣΤΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, Ε.Ε.
Οι τραπεζίτες διέρρευσαν στον τύπο την κοινή τους «πρόταση». Σημεία της είναι : «Μεταφορά της κύριας σύνταξης και της περιουσίας των ταμείων στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Μεταφορά των επικουρικών στο ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ, όπου η επικουρική για τους μετά την 1.1.1993 θα χορηγείται με τους όρους του ΙΚΑ, ενώ μόνο για τους προσληφθέντες προ 31.12.1992 θα δίνεται ένα συμπλήρωμα από ένα άλλο ταμείο, θνησιγενές, αφού οι εισφορές σ’ αυτό θα καταβάλλονται μέχρι και την αφυπηρέτηση (!!!) του τελευταίου εργαζόμενου». Αυτό σημαίνει για τους εργοδότες μείωση εισφορών και απαλλαγή υποχρεώσεων, για τους εργαζόμενους συντάξεις λίγο πριν το θάνατο, στο ύψος επιδόματος πρόνοιας, για τα ταμεία απώλεια όλης της περιουσίας τους (λες και είναι των τραπεζιτών και μπορούν να τη δίνουν όπου θέλουν).
Η δίψα των τραπεζιτών για ξεζούμισμα των εργαζόμενων είναι ακόρεστη. Η επιθετικότητά τους είναι προκλητική. Η μεθοδικότητά τους είναι μελετημένη. Μετρούν αντιδράσεις, βάζουν συμμάχους τους από τα ΜΜΕ να διαφημίζουν την πρότασή τους και διαρρέουν ότι ακόμα και κάποιοι της ηγεσίας της ΟΤΟΕ θεωρούν την πρόταση τους «βήμα προς τα εμπρός». Ή μήπως είναι έτσι;
Όλοι πλέον εκτιμούν ότι η αν οι εργοδότες, η κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα διαχείρισης και η Ε.Ε. πετύχουν στην επιχείρηση μεγαλύτερης επιδείνωσης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας, τότε σειρά έχουν η μονιμότητα στην εργασία (όπως ανήγγειλαν στον ΟΤΕ), οι εργασιακές σχέσεις συνολικά, το ωράριο, οι μισθοί, το δικαίωμα στην περίθαλψη. Αλίμονο μας, αν τους περάσει.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ «ΕΚΠΤΩΣΕΩΝ» ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΟΤΟΕ
Η ηγεσία της ΟΤΟΕ, ενώ, με την ανακοίνωση Νο. 14, φαίνεται ότι θεωρεί μονόδρομο το ενιαίο ταμείο στα πρότυπα της Εμπορικής και της Άλφα, με την τακτική της υπονομεύει αυτό το στόχο.
Αντί να ξεκαθαρίσει και να δεσμευτεί τι όρια ηλικίας και τι ύψη συντάξεων εννοεί, ώστε να εμπνεύσει τους εργαζόμενους, που θα καταλάβουν ότι άμεσα και στο μέλλον, θα καλυτερεύσει και θα κατοχυρωθεί η θέση όλων, μιλά μόνο για τη μορφή των ταμείων και αόριστα για το περιεχόμενο. Αντί να απορρίπτει κάθε υποβάθμιση των εναπομεινάντων κεκτημένων, μιλά για παράλληλη εφαρμογή του νόμου 3029/02, δηλαδή, την ένταξη στο ΙΚΑ, το οποίο φυσικά και δεν εμπνέει κανένα τραπεζοϋπάλληλο, αλλά και δίνει πάτημα στους τραπεζίτες να το απαιτούν εσπευσμένως για να γλιτώσουν εισφορές, χωρίς όμως να αποδέχονται το ενιαίο επικουρικό. Αντί να προχωρήσει μαχητικά στην διεκδίκηση του στόχου των εργαζόμενων για ενιαίο με τις ανώτερες κατακτήσεις και μάλιστα, όπως είχε αποφασιστεί από το 1992 ως ταμείο κύριας, και να απαιτήσει σ΄ αυτό να πάρουν θέση τραπεζίτες και κυβέρνηση, δηλώνει ότι θέλει «οι τραπεζίτες να έχουν κοινή πρόταση» , που φυσικά, όταν προέκυψε ήταν ότι χειρότερο. Αντί να στηρίζεται στην δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι απεργοί, όπως αποδείχτηκε με τον εξαναγκασμό της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ να πάρει πίσω το νομοσχέδιο Γιαννίτση, αντιμετωπίζει τις απεργίες ως εθιμοτυπικές, για την τιμή των όπλων και άσφαιρες.
Αντί να ανοίξει το διάλογο εν ενεργεία και συνταξιούχων, κάνει «διάλογο» μόνο με την κυβέρνηση και τους τραπεζίτες. Η ηγεσία της ΟΤΟΕ με τις «ανίερες» συμμαχίες κυβερνητικών, πρώην κυβερνητικών, εργοδοτικών και απεργοσπαστών με ολίγον από εκσυγχρονιστές, που αποφασίζουν για τις δικές μας απεργίες, δεν μπορούν να οδηγήσουν σε νικηφόρα αποτελέσματα κανένα αγώνα. Η τακτική τους δεν μπορεί να κερδίσει καμιά ασφαλιστική βελτίωση, αφού οι ίδιοι δεν πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει. Έχουν αποδεχθεί μοιρολατρικά την άποψη ότι δεν μπορεί να γίνει ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης, αφού έχουν αποδεχθεί την «αναγκαιότητα βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της τραπεζικής αγοράς, της μείωσης του εργατικού κόστους, της συνευθύνης και της κινδυνολογίας για τη βιωσιμότητα των ταμείων».

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Η απεργία μας είναι μια πολλή σοβαρή υπόθεση για να πάει χαμένη. Σοβαρή και για το μέλλον της ασφάλισης μας, και για την τσέπη μας, αλλά και συνολικά για τα εργασιακά μας δικαιώματα και τη ζωή μας. Δεν μπορούμε να την αφήνουμε στην τύχη της ηγεσίας της ΟΤΟΕ. Αν η ΟΤΟΕ δεν μπορεί, πρέπει να μπορέσουμε εμείς, οι εργαζόμενοι-απεργοί. Απαιτείται :

üΟι απεργοί να οργανώσουμε: τις απεργίες και τη συμμετοχή όλων των εργαζόμενων σ’ αυτές, τις συγκεντρώσεις, το συντονισμό μας. Να είμαστε παρόντες σε συγκεντρώσεις, σε συνεδριάσεις οργάνων των συλλογών και της ΟΤΟΕ, με την άποψή μας
ü Να ξεκινήσουν διαδικασίες διάλογου στους χώρους δουλειάς. Να γίνουν συνελεύσεις να ακουστούν και να κριθούν όλες οι απόψεις με αποφασιστικό και δεσμευτικό χαρακτήρα (υπογραφές, ψηφίσματα). Μόνο έτσι μπορεί να είναι δημοκρατικό και ουσιαστικό το επικείμενο συνέδριο της ΟΤΟΕ, που πρέπει να γίνει από άμεσα εκλεγμένους αντιπρόσωπους.
üΝα συντονιστούμε με άλλους κλάδους χωρίς την ποδηγέτηση των ΓΣΕΕ–ΑΔΕΔΥ και να κλιμακώσουμε τον κοινό αγώνα για το δικαίωμα στην ασφάλιση , κόντρα στα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης και των εργοδοτών με στόχους για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με ενιαία εργασιακή σχέση, χωρίς ελαστική και ανασφάλιστη εργασία. Κανένας μισθός να μην είναι κάτω από 1.200 ευρώ καθαρά. Χωρίς ωράριο λάστιχο με τήρηση του συμβατικού ωραρίου και δραστική μείωση των ωρών εργασίας.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ Σ’ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΑΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΑ :

üΣύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή στα 55 χρόνια ηλικία και στα 20 χρόνια δουλειάς για μητέρες με ανήλικα και εργαζόμενους σε ανθυγιεινά επαγγέλματα, όρια που είναι από τα καλύτερα κεκτημένα για πολλούς τραπεζοϋπαλλήλους και θέλουμε να ισχύουν για όλους χωρίς διαχωρισμούς.
üΣύνταξη ίση με το μισθό εξόδου (κύρια και επικουρική) και συνδεδεμένη με τις αυξήσεις των μισθών των εν ενέργεια.
üΝα καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι και να επανέλθουν σε ισχύ οι ευνοϊκοί, για τους εργαζόμενους, όροι των καταστατικών των επιμέρους ταμείων μέχρι να παρθούν άμεσα μέτρα εξομοίωσης προς τα πάνω των καταστατικών και να οδηγηθούμε στη δημιουργία ενός ενιαίου ταμείου κύριας ασφάλισης και ενός ενιαίου επικουρικού για όλους τους τραπεζοϋπαλλήλους. Βήματα που αποτελούν ουσιαστική συμβολή για την :
üΕνιαία Κοινωνική Ασφάλιση για όλους τους εργαζόμενους με τις ανώτερες κατακτήσεις.
üΝα επιστραφούν στα ταμεία τα τεράστια ποσά που έχουν κλέψει και συνεχίζουν να κλέβουν οι εργοδότες και το κράτος τους.
üΝα σταματήσει η έμμεση κλοπή των μισθών με την παρακράτηση εργατικών εισφορών, να αυξηθούν οι εργοδοτικές.
ΑΠΕΥΘΥΝΟΥΜΕ ΚΑΛΕΣΜΑ
ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ, ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΠΤΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΟΤΟΕ, ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΗΓΕΜΟΝΙΣΜΟΥΣ, ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΧΑΡΑΚΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΑΝΑ ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΝΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΣΤΗ ΣΙΝΑ 16
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΟΤΟΕ ΣΤΗ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΟΣ
ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ (ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ) ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΟΤΟΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΜΑΣ.
21.2.2005

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΤΕ - ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ALFA BANK-
ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΟΙ ΑΠΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗ -ΓΕΝΙΚΗ– ΕΜΠΟΡΙΚΗ - ΕΛΛΑΔΟΣ - EUROBANK

23/2/05

3η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ 17 ΦΛΕΒΑΡΗ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ
ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΟΤΟΕ
ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΦΛΕΒΑΡΗ 2005, ΩΡΑ 10.30 ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΟΣ 9 ΚΑΙ ΣΙΝΑ ΓΙΑ:

ü ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, Ε.Ε.
ü ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ «ΕΚΠΤΩΣΕΩΝ»ΤΗΣ ΟΤΟΕ.
ü ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΑΣ.
ü ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ.
ü ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ, ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΝΑ ΔΙΕΥΘΥΝΟΥΝ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.
ü ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΑΦΟΥΝ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΤΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΣΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΛΕΨΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΚΛΕΒΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥΣ.
ü ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΥΝΟΪΚΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΟΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ, ΑΛΛΑ, ΚΑΙ ΜΕΤΡΑ ΕΞΟΜΟΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ, ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝΟΣ ΕΝΙΑΙΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ ΚΥΡΙΑΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΕΝΙΑΙΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΥ.
ü ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΥΞΗΘΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ.
ü ΕΝΙΑΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ :
ü ΣΥΝΤΑΞΗ ΣΤΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ή ΣΤΑ 55 ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ 20 ΓΙΑ ΜΗΤΕΡΕΣ ΜΕ ΑΝΗΛΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ.
ü ΣΥΝΤΑΞΗ ΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΜΙΣΘΟ ΕΞΟΔΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ.
ü ΝΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΙΜΑΚΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΟΔΗΓΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΓΣΕΕ –ΑΔΕΔΥ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΜΕ ΣΤΟΧΟΥΣ ΓΙΑ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΕΝΙΑΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΣΧΕΣΗ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΙΣΘΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 1.200 ΕΥΡΩ ΚΑΘΑΡΑ. ΟΧΙ ΣΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΛΑΣΤΙΧΟ. ΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΕΙΩΣΗ ΣΤΙΣ 30 ΩΡΕΣ ΔΟΥΛΕΙΑ.
ü ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΙΘΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ, ΠΟΥ ΝΑ ΟΔΗΓΗΘΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕ ΑΜΕΣΑ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΥΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ .

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΟΤΟΕ
ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ, ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΟΤΟΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΜΑΣ.
17.2.2005

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΤΕ - ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ALFA BANK
ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΟΙ ΑΠΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗ – ΕΜΠΟΡΙΚΗ - ΕΛΛΑΔΟΣ - EUROBANK

20/2/05

2η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Το Υπουργείο Οικονομίας «κτύπησε» στις 10.2.2005 με την «πρόταση» του για εξίσωση όλων των τραπεζοϋπαλλήλων στα όρια ηλικίας και στο ύψος της σύνταξης με τους όρους του ΙΚΑ μέσα σε μια πενταετία και άρνηση για ενιαίο επικουρικό. Πρακτικά αυτό σημαίνει σύνταξη στα 69 ή στα 60 λίγο πάνω από το επίδομα πρόνοιας. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτό εξυπηρετεί τους τραπεζίτες με τα συμφέροντα των οποίων σαφώς συντάσσεται η κυβέρνηση αλλά και τα μακροπρόθεσμα σχέδια των κυβερνήσεων, της ΕΕ., και όλων των εργοδοτών για φτηνή, ελαστική, ανασφάλιστη εργασία.
Και το ερώτημα είναι αν εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε να αποκρούσουμε αυτή τη συντονισμένη επίθεση του αντιδραστικού συνασπισμού εξουσίας; Αν μπορούμε να διεκδικήσουμε διεύρυνση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και επιτέλους να πάρουμε αυτό που μας αναλογεί, από τον πλούτο που παράγουμε;
Τολμούμε να απαντήσουμε «ΝΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ». Αναγκαίες όμως προϋποθέσεις είναι να αλλάξει ο προσανατολισμός και η λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος, με λίγα λόγια να αλλάξει όλο.
Από την εξέλιξη με το ασφαλιστικό αποδεικνύεται πως η τακτική των εκπτώσεων, του «διαλόγου» με τους εργοδότες στον οποίο τα συζητάμε όλα, των ασαφών στόχων που διαρκώς μεταλάσσονται, της αντίληψης «φέρτε πρόταση» αντί «τοποθετηθείτε στα δικά μας αιτήματα» είναι καταστροφική. Ανοίγει την όρεξη στους εργοδότες να γίνουν όλο και πιο απαιτητικοί, βλέπε προτάσεις Προβόπουλου, Σάλλα, Γκαργκάνα, αλλά και Αράπογλου, (που μιλάει λες και η περιουσία των ταμείων είναι δική του) . Οι τραπεζίτες στο ακόρεστο κυνήγι για κέρδη μπορεί να μην βρίσκουν κοινή θέση αλλά έχουν το συλλογικό τους εκφραστή, την κυβέρνηση, που φροντίζει για αυτό με νόμους και «προτάσεις».

Ήδη έχουμε χάσει πολλά με τους αντιασφαλιστικούς νόμους της Ν.Δ.. Από τότε η ΟΤΟΕ υποτίμησε την αναγκαιότητα της πάλης για την κατάργηση των νόμων, αλλά έβαλε το στόχο (1992) για το Ενιαίο Ταμείο Κύριας Σύνταξης, που δεν παλεύτηκε, ενώ, θα μπορούσε με το περιεχόμενό του (όρια ηλικίας, ύψος συντάξεων) να οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα και για μας αλλά και να είναι πρότυπο για όλους τους εργαζόμενους. Και ενώ το 2001 η αντίδραση των εργαζόμενων στο νομοσχέδιο του Γιαννίτση, έφερε την απόσυρσή του και έδειξε τη δύναμη του αγώνα των εργαζόμενων, στη συνέχεια το 2002 το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα και η ηγεσία της ΟΤΟΕ δεν αξιοποίησαν αυτή τη δύναμη όταν το ΠΑΣΟΚ έφερε το νόμο 3029. Ο νόμος προέβλεπε την ένταξη των ειδικών ταμείων κύριας ασφάλισης στο ΙΚΑ. Τότε οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ μας έλεγαν ότι «δεν χρειάζεται ανατροπή του νόμου, αφού η ένταξη δεν είναι σίγουρα υποχρεωτική, απλώς προβλέπεται είτε απόφαση των Δ.Σ. των ταμείων είτε της αναλογιστικής αρχής και μετά του υπουργού». Θέλανε να πιστέψουμε ότι ο αρμόδιος υφυπουργός κ. Πρωτόπαπας είχε καλές προθέσεις. Όμως, δεν πέρασε ένας χρόνος και οι ίδιοι διολίσθησαν προσαρμόζοντας το στόχο για ενιαίο ταμείο κύριας σύνταξης σε ενιαίο επικουρικό. Και φτάνουμε το 2004 να ζητάνε και εφαρμογή του νόμου 3029 εξηγώντας σιγά-σιγά ότι εννοούν όχι μόνο τη δυνατότητα, που αφήνει, για ενιαίο επικουρικό αλλά και την ένταξη των ταμείων κύριας σύνταξης στο ΙΚΑ. Εξαγγέλλουν απεργιακό πρόγραμμα και το αναστέλλουν για μια διμερή επιτροπή. Αλλοιώνουν τη θέληση των απεργών για εξασφαλισμένες συντάξεις για όλους ίσες με τους μισθούς εξόδου και σε όρια ηλικίας που ίσχυαν πριν τους νόμους, σε εφαρμογή του νόμου 3029. Αυτή την τακτική πληρώνουμε τώρα..

Οι τραπεζίτες μεθοδεύουν την ολομέτωπη επίθεση με διάλυση των εργασιακών σχέσεων, κατακερματισμό αμοιβών, παραβιάσεις του χρόνου εργασίας και αυταρχσμό απέναντι στα εργασιακά δικαιώματα, αφού βρίσκουν και χαλαρές αντιδράσεις. Και η ΟΤΟΕ καταναλώνεται σε συναντήσεις με υπουργούς και τραπεζίτες. Ενώ, την ίδια στιγμή, που στην ανακοίνωση Νο 14 δηλώνουν ότι είναι μονόδρομος το ενιαίο επικουρικό ταμείο, διάφοροι μέσα και από την ηγεσία της, διαρρέουν στις εφημερίδες ότι συζητάνε και το επαγγελματικό (αυτά που λειτουργούν με κεφαλαιοποιητικό σύστημα ήτοι ως ιδιωτική ασφάλιση) και η ΟΤΟΕ δεν βγάζει μια διάψευση.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να διαπραγματεύεται τα σοβαρά ζητήματα που αφορούν την ασφάλιση, άρα και τη ζωή μας, ερήμην μας. Καλούμε για μια ακόμα φορά την ΟΤΟΕ να σταματήσει το διάλογο με τους τραπεζίτες και την κυβέρνηση και να ανοίξει κατ’ αρχήν το διάλογο με τους εργαζόμενους. Να μας ενημερώσει επακριβώς για τις αναπροσαρμογές των στόχων και την τακτική της. Από τη στιγμή, που δεν δεσμεύεται πια από τις θέσεις, που ψήφισαν οι τραπεζοϋπάλληλοι στο δημοψήφισμα του κλάδου, την καλούμε να προσφύγει στη βάση και να δώσει δικαίωμα να ακουστούν και να κριθούν όλες τις απόψεις. Δεν διεκδικούμε το αλάθητο για τις θέσεις μας και για το πρόγραμμα στόχων πάλης, που διατυπώσαμε στην πρώτη μας ανακοίνωση. Αλλά ας κρίνουν οι συνάδελφοι. Εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στη κρίση των ενημερωμένων συναδέλφων, όμως ξέρουμε και τις μεθοδεύσεις να φιμωθούν οι άλλες γνώμες και να πνιγούν οι αγωνιστικές διαθέσεις, όπως η μεθόδευση για απεργίες χωρίς καν συγκέντρωση ή χωρίς συντονισμό με άλλους κλάδους.
Επιτέλους, δεν ξέρουμε τι έχουν αυτοί της ηγεσίας της ΟΤΟΕ στο κεφάλι τους, αλλά από την τακτική τους, το μόνο σίγουρο είναι ότι οδηγούμαστε συνεχώς να χάνουμε, και ο κατήφορος δεν έχει πάτο. Ας τους προσπεράσουμε. Ας ξεκινήσουμε συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς όχι μόνο με ενημερωτικό αλλά και με δεσμευτικό χαρακτήρα, που να οδηγηθούν σε συνέδριο με άμεσα εκλεγμένους αντιπροσώπους. Αν η ηγεσία της ΟΤΟΕ δεν θέλει, ας πάρουν τις ευθύνες τους οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές, που δεν έχουν ταυτίσει τα συμφέροντα τους με τα συμφέροντα της εργοδοσίας για να εκφραστεί η θέληση των εργαζόμενων, αλλά και να μην υπάρχει απεργία χωρίς κινητοποίηση. Από τη μεριά μας θα κάνουμε ότι είναι δυνατόν.

ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2005
Όλοι κρινόμαστε.


ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΤΕ - ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ALFA BANK
ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΟΙ ΑΠΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗ – ΕΜΠΟΡΙΚΗ - ΕΛΛΑΔΟΣ - EUROBANK

16/2/05

1η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΜΑΣ;

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ : ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΥΣ: ΚΙΝΗΤΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΕΣ

Τι σημαίνουν για όλους μας οι εξελίξεις στην Εμπορική Τράπεζα ;
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έφερναν αντιασφαλιστικούς νόμους τον ένα πίσω από τον άλλο και χειρότερο. Η σεμνότητα και η ταπεινότητα της τωρινής κυβέρνησης επιτάσσει να εξαγγέλλονται «προτάσεις» από τους τραπεζίτες.
Μετά από συνάντηση του πρωθυπουργού με τον διοικητή της Εμπορικής Τράπεζας, ο διοικητής εξαγγέλλει «προτάσεις» για το ασφαλιστικό των εργαζόμενων της Εμπορικής που περιλαμβάνουν μεταφορά του επικουρικού στο ΙΚΑ (η κύρια σύνταξη είναι στο ΙΚΑ) και αύξηση των ορίων ηλικίας. Στόχος του η απαλλαγή της Τράπεζας από την υποχρέωση να καλύπτει τα ελλείμματα του επικουρικού ταμείου. Δηλώνει: «Όσοι πουν όχι παίρνουν βαριά ευθύνη για το μέλλον της Τράπεζας». Πρόκειται για καθαρό εκβιασμό : ή συναινείτε για τον περιορισμό των ασφαλιστικών δικαιωμάτων σας ή σας χρεώνουμε την ούτως ή άλλως προδιαγεγραμμένη πορεία ιδιωτικοποίησης της Εμπορικής Τράπεζας. Ιδιωτικοποίηση, που απαιτεί ως όρο την ανατροπή των ασφαλιστικών παροχών και σηματοδοτεί και αυτή, όπως και όλη η οικονομική πολιτική την ακόμα δυσμενέστερη για τους εργαζόμενους αναδιανομή του πλούτου.
Έκτοτε ξετυλίγεται ένα συνεχές μπαράζ στο ίδιο αντεργατικό μοτίβο με την πρόταση Σάλλα-ΕΕΤ, τη δημοσιοποίηση της άρνησης Αράπογλου για συνεισφορά σε ενιαίο επικουρικό όλων των τραπεζών, τοποθετήσεις τραπεζιτών, συνεχείς συναντήσεις κυβέρνησης, τραπεζιτών, συνδικαλιστών .
Τζάμπα λεφτά από τον προϋπολογισμό για επιδοτήσεις των επιχειρήσεων υπάρχουν. Όμως, για τους εργαζόμενους και για τα ταμεία τους, υπάρχουν μόνο ελλείμματα.
Τι και αν τα δημιούργησαν οι κυβερνήσεις και οι τράπεζες; Θυμίζουμε την άτοκη εκμετάλλευση των αποθεματικών των ταμείων, τις επιδοτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου από αυτά, τις υποχρεωτικές επενδύσεις στο χρηματιστήριο, την πολιτική που εφαρμόζουν οι τράπεζες για το προσωπικό (χαριστικοί βαθμοί στα μεγάλα στελέχη, προσλήψεις από την ελεύθερη αγορά στελεχών κατευθείαν σε ψηλές θέσεις, συντάξεις διοικητών, ύψος συντάξεων μεγαλοδιευθυντών, ευρεία χρησιμοποίηση ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας). Την ευθύνη για την κάλυψη των ελλειμμάτων δηλώνουν ότι δεν μπορούν να την πάρουν η κυβέρνηση και οι τράπεζες. Η μεν κυβέρνηση έχει να δίνει λεφτά από τους φόρους μας στους βιομηχάνους και τις επιχειρήσεις, οι δε τράπεζες δεν μπορούν να περιορίσουν τη συσσώρευση κερδών για την οποία καμαρώνουν. Αυτές κάνουν προτάσεις για να σηκώσουν το βάρος οι εργαζόμενοι περικόπτοντας ασφαλιστικά δικαιώματα.
Η σημερινή εξέλιξη δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Από το 2000 προειδοποιούσαμε : «….Το κυβερνητικό σχέδιο του κατακερματισμού των εργαζόμενων με τα διαφορετικά επίπεδα ρυθμίσεων, είναι πολύ βολικό για την επίθεση με δόσεις και ανά κλάδο, που τα ισοπεδώνει στο τέλος όλα. Είναι μεθοδευμένο για να απομονώνονται όποια τμήματα εργαζομένων δέχονται την επίθεση και να υποκύπτουν όντας ήδη ακρωτηριασμένα, διχασμένα αλλά και ξεκομμένα από άλλα τμήματα εργαζόμενων, χαρακτηριζόμενα ως συντεχνίες με προνόμια…..Στόχος τους είναι να σύρουν την ΟΤΟΕ σε ένα διάλογο δήθεν για τους όρους και τις προϋποθέσεις ένταξης στο ΙΚΑ, άρα και για το παζάρεμα των μέχρι σήμερα δεδομένων. Έτσι η ΟΤΟΕ, που πρόβαλε ως τώρα τον στόχο για το «Ενιαίο Ταμείο Κύριας Σύνταξης» για όλους τους τραπεζοϋπαλλήλους, να το απεμπολήσει και να παζαρεύει νέες ρυθμίσεις…..Είναι φανερό ότι στη νέα κατάσταση οι κατακτήσεις συνέχεια αμφισβητούνται. Οι όποιες νησίδες ευνοϊκότερων ρυθμίσεων για κάποιους εργαζόμενους κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή από κατάργηση.»
Πράγματι, η ΟΤΟΕ αποδέχτηκε την προσχώρηση όλων για κύρια σύνταξη στο ΙΚΑ και μετέτρεψε το επόμενο διάστημα το στόχο της σε «Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης». Μάλιστα πρότυπο λειτουργίας του έθετε το επικουρικό ταμείο της Εμπορικής. Και τώρα εύλογα γεννιέται το ερώτημα τι θα γίνει όταν το πρότυπο εξαφανίζεται.
Από τότε λέγαμε ότι η συζήτηση δεν μπορεί να γίνεται για τη μορφή του ταμείου και να επισκιάζει το κύριο που είναι το περιεχόμενο, δηλαδή, οι εγγυημένες συντάξεις ως προς τα όρια ηλικίας και το ύψος των συντάξεων και των εισφορών με βάση τα καλύτερα δεδομένα για όλους.
Η ΟΤΟΕ, όμως, αποδέχτηκε εργοδοτικές και κυβερνητικές μεθοδεύσεις, υποτάχτηκε στην προπαγάνδα της συνευθύνης για τα ελλείμματα των ταμείων και δεν ύψωσε τείχος αντίστασης στον περιορισμό των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Αντίθετα, ως υπεκφυγή και όχι ως άλμα προς τα εμπρός δημιούργησε έωλες προσδοκίες για ενιαίο ταμείο χάνοντας ή κερδίζοντας (κατ΄άλλη εκδοχή) χρόνο. Και τώρα επιδίδεται ερήμην των εργαζόμενων σε ένα «διάλογο» με τους τραπεζίτες διολισθαίνοντας συνεχώς σε εκπτώσεις.
Εμείς επιμένουμε και ζητάμε όχι μόνο για τους τραπεζοϋπαλλήλους, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος για όλους τους εργαζόμενους :
Ø Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων 1902/90, 2084/92, 3029/02.
Ø Σύνταξη ίση με το μισθό εξόδου. Επανασύνδεση των συντάξεων με τους μισθούς των εν ενεργεία.
Ø Όριο παροχής σύνταξης τα 30 χρόνια δουλειάς και πριν από την ηλικία των 55 ετών. Ευνοϊκότερα όρια για βαριά και ανθυγιεινά και μητέρες με ανήλικα παιδιά.
Ø Υπεράσπιση των όρων, ορίων και διατάξεων των καταστατικών των ξεχωριστών ταμείων, που ευνοούν τους εργαζόμενους. Απόκρουση κάθε προσπάθειας περαιτέρω δυσμενέστερων αλλαγών και ταυτόχρονα μέτρα εξομοίωσης όλων των παροχών και εισφορών του κάθε ξεχωριστού ταμείου με το καλύτερο κεκτημένο στον τραπεζοϋπαλληλικό χώρο στην κατεύθυνση της ενοποίησης όλων των ταμείων των τραπεζοϋπαλλήλων.
Ø Αύξηση όλων εργοδοτικών εισφορών του κλάδου στα επίπεδα της Εθνικής στην κατεύθυνση της μείωσης ή και κατάργησης της εργατικής εισφοράς.
Ø Εγγύηση των συντάξεών μας από το Κράτος και τους εργοδότες, επιστροφή των κλεμμένων και κάλυψη των ελλειμμάτων των ταμείων από την εργοδοσία που τα δημιούργησε.
Ø Κατάργηση των διαχωρισμών των εργαζόμενων σε πριν το ’83, μετά το ’83 και μετά το 92.
Ø Ενιαίο εργασιακό και ασφαλιστικό καθεστώς για όλους τους εργαζόμενους. Όχι στην ελαστική και ανασφάλιστη εργασία.

Το ζητούμενο, σήμερα, είναι η ποιότητα και η πληρότητα των παροχών και επιβοηθητικά η μορφή ή ο χαρακτήρας των ταμείων (ενιαία, αυτοδιαχειριζόμενα ή αυτοδιοικούμενα). Ένα ασφαλιστικό σύστημα εγγυημένο από κράτος με συντάξεις προέκταση του μισθού και όχι ως συντάξεις γήρατος.
Οι λογικές της ασφάλισης με βάση την ανταποδοτικότητα, τη βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητα, που επικαλούνται οι κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση και σε μεγάλο βαθμό και το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Τα δε πρόσφατα εφευρήματα περί εγγυημένων εισφορών αντί εγγυημένων παροχών, των τελεσιγράφων λόγω εφαρμογής των διεθνών λογιστικών προτύπων, που επικρέμονται ως δαμόκλειος σπάθη και οι μεθοδεύσεις για ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης μέσα και από τα λεγόμενα επαγγελματικά ταμεία πρέπει να μας βρουν κατηγορηματικά αντίθετους.
Οι εργαζόμενοι έχουν για γνώμονα ότι η σύνταξη υπήρξε κατάκτηση για τους εργαζόμενους στην βάση της εξασφάλισης της αξιοπρέπειας των απόμαχων της δουλειάς, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συνδρομής στους μη ικανούς για εργασία από οποιαδήποτε αιτία. Τώρα που τα κέρδη των επιχειρήσεων έχουν φτάσει στα ύψη και όλοι θα μπορούσαν να έχουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο αμοιβών και συντάξεων, τώρα θέλουν να μας στριμώξουν ακόμα περισσότερο για να μην διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν.
Ποιος όμως θα τα διεκδικήσει; Όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτό το συνδ. Κίνημα δεν μπορεί να υπερασπίσει τα συμφέροντα μας αφού αποδέχεται το παζάρεμα με τη λογική της συνυπευθυνότητας για την κατάσταση. Και τα τερτίπια του είναι γνωστά, όπως και η υποταγή του στις κυβερνητικές επιδιώξεις παρά τις φραστικές καμιά φορά αντιθέσεις του και την προκήρυξη κάποιων απεργιών για άλλοθι και δικαιολόγηση του ρόλου τους.
Απαιτείται ένα εργατικό κίνημα που θα οικοδομηθεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους, ξεπερνώντας τις ηγεσίες και τα όριά τους, με γνώμονα τις ανάγκες και τα δικαιώματα μας και θα διεκδικεί όλα όσα μας ανήκουν και όχι μόνο όσα μας επιτρέπουν τα όρια του συστήματος.
Έχουμε πλήρη συνείδηση ότι η επίθεση στο ασφαλιστικό συνδέεται με τα μέτρα για ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, τα μέτρα για την παιδεία, την υγεία και όλο το πλέγμα των αντεργατικών ρυθμίσεων που θέλουν να μας οδηγήσουν σε φτηνή και ελαστική εργασία, χωρίς συλλογικές ρυθμίσεις αλλά εξατομικευμένα και κατακερματισμένα. Είναι κοινή επιδίωξη των εργοδοτών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των πολιτικών δυνάμεων που διαχειρίζονται το σύστημα.
Μπορεί αυτή η διαπίστωση να οδηγεί στη σκέψη ότι η όποια προσπάθεια των εργαζόμενων για βελτίωση της θέσης μας είναι μάταιη μπροστά στην παντοδυναμία τους και στον οδοστρωτήρα της συντονισμένης επίθεσης. Όμως, ρεαλισμός δεν είναι να αποδέχεσαι τη συνεχή επιδείνωση και να αναζητάς ατομική διάσωση. Ρεαλισμός είναι να ξέρεις ότι οι εργαζόμενοι έχουν κοινά συμφέροντα, κοινό μέλλον και μόνη δυνατότητα ανάκαμψης τον αγώνα. Τα μέτρα αφορούν όλους μας και πρέπει να αντιμετωπιστούν από όλους και στο σύνολο τους.

Συμμετέχουμε στις απεργιακές κινητοποιήσεις της ΟΤΟΕ, με τους δικούς μας στόχους χωρίς να έχουμε αυταπάτες για το ρόλο και τις προθέσεις της πλειοψηφίας της, που έφτασε να ζητά την ένταξη των ταμείων κύριας σύνταξης στο ΙΚΑ.
Καλούμε την ΟΤΟΕ :
v Να σταματήσει το διάλογο με τους τραπεζίτες και να ανοίξει διάλογο με τους εργαζόμενους, με διαδικασίες στους χώρους δουλειάς που θα έχουν όχι μόνο ενημερωτικό αλλά και δεσμευτικό και αποφασιστικό χαρακτήρα και θα φτάνουν σε συνέδριο με άμεσα εκλεγμένους αντιπροσώπους.
v Να στηριχτεί στη γνώμη και στη θέληση των εργαζόμενων, να μην οπισθοχωρεί από τα αποφασισμένα του κλάδου και να προχωρήσει σε ουσιαστικούς αγώνες και σε συντονισμό με άλλους κλάδους ώστε να υπερασπίσουμε το δικαίωμα στην ασφάλιση τώρα.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΤΕ - ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ALFA BANK
ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΟΙ ΑΠΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗ – ΕΜΠΟΡΙΚΗ - ΕΛΛΑΔΟΣ - EUROBANK