15/3/06

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ 15/3/2006

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 15 ΜΑΡΤΗ

ΠΑΝΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ- ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ


Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Η άρνηση των τραπεζιτών να υπογράψουν κλαδική σύμβαση δυναμιτίζει το δικαίωμα των συλλογικών ρυθμίσεων και μας οδηγεί στην αντεργατική ζούγκλα των ατομικών όρων εργασίας. Στοχεύει μέσα από την απαξίωση των κλαδικών συμβάσεων και την αποδυνάμωση της ΟΤΟΕ στην διάσπαση της συλλογικής διαπραγματευτικής μας δύναμης και τελικά στην επιβολή του μοντέλου «εργαζόμενος με ατομικό μισθό, ελαστικό ωράριο, χωρίς δικαιώματα και προστασία».
Η ενέργεια των τραπεζιτών είναι συνέχεια των προηγούμενων προκλητικών επιθέσεων για την αφαίρεση βασικών κατακτημένων δικαιωμάτων (ασφαλιστικό, ωράριο κ.α.). Αποτελεί μέρος της γενικότερης κλιμακούμενης επίθεσης εργοδοτών, κυβερνήσεων, Ε.Ε. και έχει αντίκτυπο σε όλους τους εργαζόμενους.

Στον κλάδο μας οι εργοδότες οργανώνουν την επίθεσή τους εκμεταλλευόμενοι την συμβιβαστική πολιτική της ηγεσίας της ΟΤΟΕ και τις αποδιοργανωτικές συνέπειες, που έχει στο τραπεζοϋπαλληλικό συνδ. κίνημα. Χρόνια τώρα, οι ηγεσίες της ΟΤΟΕ είχαν μάθει να κινούνται μέσω παρασκηνιακών διαπραγματεύσεων και συμβιβασμών με τους τραπεζίτες και είχαν αποδεχτεί όλες τις βασικές επιλογές του τραπεζικού κεφαλαίου (ιδιωτικοποιήσεις, πώληση Ιονικής, ληστρική τοκογλυφία, εκχωρήσεις πακέτων μετοχών του δημοσίου σε ξένους κ.λ.π.) . Μείωσαν καταλυτικά την μαχητικότητα της Ομοσπονδίας και παρέλυσαν τη συνδικαλιστική οργάνωση του κλάδου. Οι τραπεζίτες δεν αρκούνται, όμως σε αυτό, δεν τους χρειάζεται πια ένας κλαδικός συνομιλητής, που εν δυνάμει και με την όξυνση των προβλημάτων των εργαζόμενων, μπορεί να αποβεί μη ελεγχόμενος. Θέλουν τον κατακερματισμό και τη διάσπαση στην εκπροσώπηση των συμφερόντων των εργαζόμενων, ώστε να πετύχουν τους νέους στόχους, που τους επιβάλλει η βαθιά καπιταλιστική κρίση.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Η μαζική συμμετοχή στην απεργία της 6/2/2006 (η μεγαλύτερη από το 1990), παρά την ανυπαρξία ουσιαστικής οργάνωσης, έστειλε μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Σε αντίθεση με τα προδιαγεγραμμένα όρια αντιδράσεων της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, οι τραπεζοϋπάλληλοι δείχνουν διαθέσεις για αγώνα και νίκη. Δείχνουν τη θέληση να βάλουν τέλος στην εργοδοτική και κυβερνητική επίθεση. Αλλά η διάθεση δεν αρκεί.

ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Όταν αξιοποιηθεί η διάθεση μπορεί να γίνει δύναμη που θα αναγκάσει τους τραπεζίτες σε αναδίπλωση. Η απαραίτητη οργάνωση του αγώνα και η πλήρης σαφήνεια των επιδιωκόμενων στόχων θα εξασφαλίσει και την μαζική συμμετοχή των εργαζόμενων και την αποτελεσματικότητα των κινητοποιήσεων. Να εγκαταλειφτεί η νοοτροπία που θέλει τους εργαζόμενους στη γωνιά παρατηρητές των «διαπραγματεύσεων» της ηγεσίας. Απαιτείται η ενεργή συμμετοχή σε όλες τις διαδικασίες, ώστε η ενωμένη και συμπαγής δύναμη των εργαζόμενων στις τράπεζες να γίνει ο καθοριστικός παράγοντας και καταλύτης των εξελίξεων. Προϋποθέσεις είναι:
Ø Η ΟΤΟΕ να προσανατολιστεί σε πρόγραμμα συνεχών απεργιακών αγωνιστικών κινητοποιήσεων με κόστος για τους τραπεζίτες και μπλοκάρισμα της λειτουργίας νευραλγικών υπηρεσιών. Να υπάρχει δυναμική παρουσία με συγκεντρώσεις, πορείες, κατάληψη τραπεζικού χώρου για δημιουργία κέντρου αγώνα.
Ø Η πραγματοποίηση γενικών συνελεύσεων στους χώρους δουλειάς , σε κάθε σωματείο και σε κάθε νομαρχιακό παράρτημα για να συζητηθούν οι στόχοι, το σχέδιο και οι μορφές δράσης. Εκλογή σε κάθε χώρο απεργιακών επιτροπών (άμεσα ανακλητές) για τον συντονισμό και την οργάνωση του αγώνα.
Ø Να συγκληθεί έκτακτο συνέδριο της ΟΤΟΕ με άμεσα εκλεγμένους αντιπροσώπους από μαζικές γενικές συνελεύσεις, με θέμα την οργάνωση του αγώνα.
Ø Να υπάρξει πρωτοβουλία-κάλεσμα, ώστε με κέντρο το δικό μας αγώνα να συντονιστούμε σε κοινή πάλη και μέτωπο οι εργαζόμενοι όλων των κλάδων. Ο συντονισμός δεν είναι «δήλωση συμπαράστασης», αλλά αληθινή κοινή οργάνωση κοινών αγώνων των ίδιων των εργαζόμενων για τα κοινά τους συμφέροντα.

Ø Να απαιτηθεί η άμεση υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης, που να κατοχυρώνει και να διευρύνει τα δικαιώματά μας και να ισχύει για όλους τους εργαζόμενους στις τράπεζες.
ü Με αυξήσεις, που όχι μόνο θα αναπληρώνουν τις απώλειες του μισθού, αλλά θα εξασφαλίζουν βελτίωση, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες μας. Πρώτος βασικός μισθός 1.300 ευρώ. Να καταργηθούν οι επιλεκτικές και οι αδιαφανείς αμοιβές και η σύνδεση μισθού με την παραγωγικότητα. Να προστατευτούμε από την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις με αναπροσαρμογή των μισθών ανάλογη με τις αυξήσεις του τιμάριθμου.
ü Μείωση του ωραρίου εργασίας στις 35 ώρες (8-3) με προοπτική 30ώρου, χωρίς ελαστικότητες, βάρδιες, κυλιόμενα. Όχι στην κατάργηση της αργίας του Σ-Κ και του πρωινού ωραρίου, επανεξέταση της σκοπιμότητας όλων των ειδικών ωραρίων και βαρδιών.
ü Μόνιμη και σταθερή δουλειά με τα ίδια εργασιακά δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους στις Τράπεζες, να σταματήσει η άθλια εκμετάλλευση των «επενοικιαζόμενων».
ü Να υπερασπίσουμε και να επεκτείνουμε σε όλους τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Να απαιτήσουμε την κατάργησή των αντιασφαλιστικών νόμων.
ü Προστασία από τη μετατροπή μας σε πωλητή προϊόντων και τις συνέπειες του.
ü Αντίθεση στις πολύμορφες ιδιωτικοποιήσεις των πρώην κρατικών τραπεζών, την εκχώρηση των μετοχών του δημοσίου σε ιδιώτες, την ανεξέλεγκτη ληστρική τοκογλυφική λειτουργία τους.
ü
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Η κρισιμότητα της κατάστασης δεν δικαιολογεί καμιά ολιγωρία.
Χρειάζεται πλήρης συνδικαλιστική ανασύνταξη και εκ βάθρων αναδιοργάνωση του κλάδου με την αποκατάσταση των συλλογικών διαδικασιών, ώστε κέντρο λήψης των αποφάσεων να είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Είναι υπόθεση όλων μας να αποκτήσει η συλλογική μας διεκδίκηση τη δύναμη, που απαιτείται για να εξαναγκάσει τους τραπεζίτες σε υποχώρηση.

Είναι χρέος όλων να συμβάλλουμε στον αγώνα για έρθουν στο προσκήνιο τα δικαιώματα και οι ανάγκες των εργαζόμενων αντί τα κέρδη του κεφαλαίου και οι αξίες της αγοράς.

Είναι ευθύνη του καθένα να δώσουμε αυτή τη μάχη για να νικήσουμε!!!

ΜΑΡΤΗΣ 2006
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 15 ΜΑΡΤΗ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

7/3/06

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΓΕΝ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ

ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΤΡΑΠΕΖΟΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Αθήνα 7/3/06

Συνάδελφοι,

Εμείς που υπογράφουμε το παρακάτω κείμενο, απεργοί του κλάδου που έχουμε μακρόχρονη ενεργό συνδικαλιστική παρουσία και με συμμετοχή σε Συλλόγους και στο Γενικό Συμβούλιο της ΟΤΟΕ, παλεύοντας με όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της ΑΠΕΡΓΙΑΣ στις 15/3/06, θέλουμε να μοιρασθούμε με όλους τους Απεργούς συναδέλφους, τις σκέψεις και τις αγωνίες, για τον αγώνα του κλάδου και την συνέχισή του.

Στις τρεις προηγούμενες εικοσιτετράωρες απεργιακές κινητοποιήσεις, αλλά και στις επί μέρους αγωνιστικές ενέργειες που εκδηλώθηκαν από την ΟΤΟΕ, εκφράσθηκε η αγωνιστική διάθεση των Απεργών, η θέλησή τους να οδηγήσουν τον αγώνα αυτό σε θετικό αποτέλεσμα.

Τα ποσοστά συνολικά της συμμετοχής των συναδέλφων μας στις απεργίες, άγγιξαν αυτά της προηγούμενης δεκαετίας.
Όλοι κατανοούμε, ότι αν δεν ανακοπεί αυτή η επίθεση, η επόμενη μέρα θα αλλάξει ριζικά για μας τους εργαζόμενους στις Τράπεζες.

Η δαμόκλειος σπάθη του Διευθυντικού Δικαιώματος, για τη ρύθμιση σε ατομική βάση, των αμοιβών, των ωρών και ημερών εργασίας, των εργασιακών και ασφαλιστικών εν γένει σχέσεων, θα είναι πάνω από το κεφάλι του κάθε Τραπεζοϋπαλλήλου. Οι ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ θα πάρουν τη συνήθη και κανονική μορφή του άμεσου εκβιασμού, στα χέρια του κάθε Τραπεζίτη. Θα αντικαταστήσουν τα λεγόμενα προγράμματα εθελουσίας.

Συνάδελφοι,

Κυβέρνηση και Τραπεζίτες έχουν κοινό στόχο και δεν πρόκειται να υποχωρήσουν χωρίς τον δικό μας αποφασιστικό αγώνα. Η αντιμετώπιση των Απεργών με την αγριότητα των ΜΑΤ και την τρομοκρατία, έξω από την ΑΤΕ και την ΑΛΦΑ, το αποδεικνύουν. Οι δήθεν εκκλήσεις του νέου Υπουργού Εργασίας για διάλογο των Τραπεζιτών με την ΟΤΟΕ, γίνονται για αποπροσανατολισμό και μείωση των επιπτώσεων που υπάρχουν στην κοινωνία, για την Κυβέρνηση.
Την κατεύθυνση και τη θέληση των Τραπεζιτών, τη δείχνουν οι δηλώσεις του κ. Αράπογλου και η στάση των υπόλοιπων Διοικητών.

Μέσα στις συνθήκες αυτές, η ηγεσία της ΟΤΟΕ διαχειρίζεται τον αγώνα μας, χωρίς αποφασιστική θέληση για μετωπική ρήξη και σύγκρουση με τους Τραπεζίτες.
Απέναντι σε μια στρατηγικής σημασίας επίθεση για το κλάδο μας, η ηγεσία της ΟΤΟΕ ακολουθεί την «πεπατημένη».
Αντί ενός προσκλητηρίου αγώνα των ίδιων των Απεργών, με την συγκρότηση απεργιακών επιτροπών σε κάθε χώρο και σε κάθε κατάστημα, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, προκηρύσει σποραδικές απεργίες, τις οποίες τις δικαιολογεί στο όνομα του πανεργατικού αγώνα με τις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
Όλοι όμως αναγνωρίζουμε, ότι η επίθεση που δεχόμαστε σήμερα απευθύνεται πρωτίστως σε μας τους Τραπεζοϋπαλλήλους και σαφώς αποτελεί απειλή και για τους υπόλοιπους κλάδους εργαζομένων στην συνέχεια. Αν επομένως την άμεση απειλή δεν την αντιμετωπίσει ο κλάδος μας, με αποφασιστικό και προκηρυγμένο αγώνα διαρκείας και με ταυτόχρονη διακοπή ζωτικών λειτουργιών ροής χρήματος και πληροφοριών για το Τραπεζικό Σύστημα, σε ποια βάση άραγε επιδιώκεται ο συντονισμός και η ενεργός συμπαράσταση των υπόλοιπων εργαζόμενων;

Η εκδήλωση απεργιών διαμαρτυρίας και προσδοκίας καταγραφής κομματικών ωφελημάτων, από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις ενός υποταγμένου στην αστική πολιτική κομματικού συνδικαλισμού, δεν ανταποκρίνεται στις ιστορικές ευθύνες που και ατομικά αναλογούν στο κάθε Γενικό Σύμβουλο της ΟΤΟΕ. Όσοι μάλιστα από την ηγεσία της ΟΤΟΕ και ιδιαίτερα από το προεδρείο της, σκέπτονται πως θα υπάρχει ΟΤΟΕ και αυτοί στη θέση τους, την επομένη μιας στρατηγικής ήττας, γελιούνται...

Συνάδελφοι,

Οι ανησυχίες μας πυκνώνουν για το πως σκέπτονται ορισμένοι του προεδρείου της ΟΤΟΕ όταν:
Μετά το διάβημα της ΟΤΟΕ στην Τράπεζα Ελλάδος και παρά τη ρητή διαβεβαίωση του κ. Γκαργκάνα στο προεδρείο της (Πρόεδρο, Γ. Γραμματέα, Αντιπρόεδρο), αυτός προβαίνει σε αντίποινα με μετακινήσεις συναδέλφων και αυτοί αντί απάντησης, δεν συγκαλούν ούτε Γενικό Συμβούλιο. Όταν μάλιστα ο Σύλλογος Υπαλλήλων της Τ.Ε. έχει ήδη κάνει δύο τρίωρες στάσεις εργασίας και μια 24ωρη, για το θέμα αυτό.
Αλήθεια, το προεδρείο της ΟΤΟΕ δεν κατανοεί ότι αν καταγραφεί ως αδυναμία της ΟΤΟΕ να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που η παρέμβασή της δημιούργησε στην Τ.Ε., καθίσταται αναξιόπιστη η ΟΤΟΕ σε ένα χώρο με ιδιαίτερη νευραλγική σημασία για τον αγώνα μας;
Τι φοβούνται και δεν συγκαλούν άμεσα τα όργανα της ΟΤΟΕ, προκειμένου ο κλάδος μας να απαντήσει επί τέλους αποφασιστικά στο σύνολο των απειλών που δέχεται;

Συνάδελφοι,

Θέλησή μας είναι να υπερασπιστούμε την ατομική και συλλογική μας αξιοπρέπεια, τα εργασιακά δικαιώματα και τις κατακτήσεις του κλάδου μας. Γι αυτό και δημόσια απευθυνόμαστε στην ηγεσία της ΟΤΟΕ και
Ζητάμε:

Ø Την σύγκληση ΑΜΕΣΑ του Γενικού Συμβουλίου, με μοναδικό θέμα την εκτίμηση του αγώνα και τον προγραμματισμό των επόμενων αγωνιστικών μας βημάτων.

Ø Στα πλαίσια αυτά και πριν την έναρξη των επαναλαμβανόμενων απεργιακών κινητοποιήσεων και των άλλων ενεργειών που ταυτόχρονα θα εκδηλωθούν, να πραγματοποιηθούν Γενικές Συνελεύσεις των συναδέλφων μας και στους 52 Νομούς για την εκλογή Νομαρχιακών Παραρτημάτων όπου δεν υπάρχουν και διευρυμένων Επιτροπών Αγώνα. Η διαδικασία αυτή να πραγματοποιηθεί και στην ΑΤΤΙΚΗ, με ευθύνη των Συλλόγων και της ΟΤΟΕ.

Ø Επίσης, η απόφαση του Γενικού Συμβουλίου για έναρξη των επαναλαμβανόμενων απεργιακών κινητοποιήσεων, να μπει για πρόσθετη δυναμική σε Έκτακτο Πανελλαδικό Συνέδριο του κλάδου, που θα συγκληθεί ΑΜΕΣΑ με μοναδικό θέμα το παραπάνω.

Μόνο με την χάραξη μιας ξεκάθαρης αγωνιστικής στρατηγικής και την αποφασιστική στήριξη του αγώνα από τους ίδιους τους Απεργούς συναδέλφους, μπορούμε να διαμορφώσουμε όρους αποτελεσματικότητας και νίκης του αγώνα μας.