4/10/08
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΠΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΩΝ
Δείτε την πρόσφατη ανακοίνωση του Φόρουμ Επενοικιαζόμενων για μετακινήσεις των επενοικιαζόμενων στην Εθνική Τράπεζα από τη διπλανή στήλη ΣΧΗΜΑΤΑ ΑΛΛΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΚΑΙ ΟΜΑΔΩΝ κατηγορία ΝΟΙΚΙΑΣΜΕΝΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
19/9/08
Κλαδική Σ.Σ.Ε. ΟΤΟΕ - Απόφαση ΟΜΕΔ
Δείτε το πλήρες κείμενο της απόφασης του ΟΜΕΔ για τη κλαδική συλλογική σύμβαση ΟΤΟΕ και τους πίνακες με τα μισθολογικά κλιμάκια όπως διαμορφώνονται μέχρι 1/1/2009
στην ιστοσελίδα της Πρότασης Προοπτικής Εργαζόμενων Εθνικής ή πατώντας απευθείας
http://protasiprooptikis.googlepages.com/2008.pdf
στην ιστοσελίδα της Πρότασης Προοπτικής Εργαζόμενων Εθνικής ή πατώντας απευθείας
http://protasiprooptikis.googlepages.com/2008.pdf
ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΗΚΕ Η ΚΛΑΔΙΚΗ ΣΣΕ
Κλαδική Σ.Σ.Ε. ΟΤΟΕ - Απόφαση ΟΜΕΔ
Το πλήρες κείμενο της απόφασης του ΟΜΕΔ για τη κλαδική συλλογική σύμβαση ΟΤΟΕ και οι πίνακες με τα μισθολογικά κλιμάκια όπως διαμορφώνονται μέχρι 1/1/2009.http://protasiprooptikis.googlepages.com/2008.pdf
Το πλήρες κείμενο της απόφασης του ΟΜΕΔ για τη κλαδική συλλογική σύμβαση ΟΤΟΕ και οι πίνακες με τα μισθολογικά κλιμάκια όπως διαμορφώνονται μέχρι 1/1/2009.http://protasiprooptikis.googlepages.com/2008.pdf
ΓΙΑ ΤΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Η ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και τα ΥΠΕΡΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Η εργαζόμενη πλειοψηφία, εξαιτίας κατ αρχήν των χαμηλών αποδοχών και των πραγματικών αναγκών της, καταφεύγει στο δανεισμό για να συμπληρώσει το εισόδημά της και δευτερευόντως για πλασματικές-καταναλωτικές ανάγκες.
Περίπου 2,5 εκατομμύρια οικογένειες χρωστούσαν τον Οκτώβρη του 2006 πάνω από 82,5 δισεκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες για στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια (42,5% του ΑΕΠ). Τα 54,2€ από αυτά είναι στεγαστικά. Η αύξηση των χρεών των νοικοκυριών είναι 26,7% σε σχέση με την προηγούμενη χρόνια. Αναλογούν τόκοι άνω των 300€ το μήνα σε κάθε ελληνική οικογένεια που χρωστάει.
Κάθε εργάσιμη ημέρα που περνάει, δίνονται 5.500 καταναλωτικά δάνεια και 2.500 πιστωτικές κάρτες. (στοιχεία από διατραπεζικό σύστημα «Τειρεσίας»). 1 δις. € αυξάνει η συνολική χρέωση από δάνεια το μήνα.
Από το καλοκαίρι του 2003 μέχρι σήμερα, έχουν δοθεί 2,3 εκατ. καταναλωτικά δάνεια, συνολικού ύψους 16,5 δισεκατομμυρίων €. Επίσης, έχουν εκδοθεί 2,2 εκατομμύρια πιστωτικές κάρτες, με οφειλές 6,6 δισεκατομμυρίων €. Συνολικά, κυκλοφορούν 5,5 εκατομμύρια πιστωτικές κάρτες με έκδοση μεταγενέστερη του Ιουνίου 2003.
Τα δάνεια που οι δόσεις τους δεν εξοφλούνται κανονικά φτάνουν στο 6,5% έναντι 3,5% στην Ευρώπη. 30.000 λήπτες στεγαστικών δανείων αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις τους και το χρέος τους ξεπερνάει τα 2 δισ €. Συνολικά σε καθυστέρηση έχουν βγάλει οι τράπεζες καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια ύψους 4 δισ. ευρώ.
Περίπου 1 στα 4 νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος με δάνειο, είναι αναγκασμένο να πληρώνει κάθε μήνα στις τράπεζες περισσότερο από το 1/3 του μηνιαίου εισοδήματός, το οποίο αποτελεί και το «όριο ασφαλείας» που έχει τεθεί από τις ίδιες τις τράπεζες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Έρευνας Οικογενειακών Προϋπολογισμών της ΕΣΥΕ για το 2004/2005, το 77,2% των νοικοκυριών δήλωσε δυσκολία στην πληρωμή των υποχρεώσεών τους.
Το 2006 έγιναν από τράπεζες 55.000 κατασχέσεις ακινήτων και 60.000 αυτοκινήτων λόγω δανείων. Κάθε μέρα οι τράπεζες υποβάλλουν μόνο στο ειρηνοδικείο της Αθήνας 70-90 αιτήσεις για κατασχέσεις λόγω δανείων.
Το τραπεζικό κεφάλαιο με την υπερχρέωση των εργαζόμενων έχει εκτός από τα οικονομικά και πολιτικά κέρδη, αφού η αιχμαλωσία λόγω των δανείων επιδρά στη συνείδηση και τη γενικότερη στάση ζωής των εργαζόμενων (επιμήκυνση εργάσιμου χρόνου για εξασφάλιση μεγαλύτερου εισοδήματος προς κάλυψη των δόσεων, επιφύλαξη για συγκρούσεις στο χώρο της δουλειάς και συμμετοχή σε συλλογικές διεκδικήσεις και απεργίες, που σημαίνουν οικονομικό κόστος).
Παλιότερα η κερδοφορία των τραπεζών προέρχονταν κυρίως από τη διαμεσολάβησή τους με δάνεια προς το κεφάλαιο από τις αποταμιεύσεις των εργαζόμενων. Σήμερα, λειτουργούν αντίστροφα. Το μεγαλύτερο μέρος του κέρδους προέρχεται από το δανεισμό των εργαζόμενων, ενώ το κεφάλαιο είναι αυτό που καταθέτει στις τράπεζες σε διάφορα «επενδυτικά» κερδοσκοπικά προγράμματα. Αυτή η τραπεζική πολιτική αποδίδει στις τράπεζες πολλαπλάσια κέρδη εξαιτίας της έκτασης των δανείων, της μεγάλης ψαλίδας επιτοκίων δανεισμού και επιτοκίου καταθέσεων και τις παράλληλες ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες (χρέωση εξόδων, προμήθειες, κ.α.).
Κύριες πηγές της μεγάλης κερδοφορίας των τραπεζών από άμεση αφαίμαξη των πελατών τους είναι :
Το μεγάλο ύψος των επιτοκίων δανεισμού. Στα στεγαστικά ο μέσος όρος τους είναι 2% ψηλότερος από το εξωτερικό. Παρόλα αυτά πρόσφατα με απόφαση της κεντρικής τράπεζας αυξήθηκαν τα κυμαινόμενα επιτόκια.
Η μεγάλη διαφορά της τιμής μεταξύ των επιτοκίων καταθέσεων – χορηγήσεων δανείων (3,65% μέσος όρος έναντι 1,68% που είναι στη ζώνη του ευρώ). Τα καταναλωτικά δάνεια σταθερού επιτοκίου είναι ακριβότερα κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τον μέσο όρο της Ε.Ε. (9% στην Ελλάδα έναντι 6,16% στην Ευρώπη), ενώ τα καταναλωτικά δάνεια κυμαινόμενου επιτοκίου κατά μισή ποσοστιαία μονάδα (8,19% έναντι 7,66%, σύμφωνα με στοιχεία της ΤτΕ).
Η άτοκη εκμετάλλευση των αποταμιεύσεων των μικροκαταθετών. 1,8 δις € χάνουν κάθε χρόνο οι μικροκαταθέτες.
Οι χρεώσεις για αδρανείς λογαριασμούς και τα έξοδα κίνησης για λογ/σμούς με μικρό υπόλοιπο.
Οι χρεώσεις για μια διάφορες συναλλαγές (εξοφλήσεις λογαριασμών ΔΕΚΟ, κ.α.)
Οι κάθε μορφής προμήθειες (για μεταφορές ποσών σε λογ/σμό τρίτων, τραπεζικές μεσολαβήσεις, αναλήψεις μετρητών από πιστωτική κάρτα)
Τα διάφορα έξοδα και υποχρεωτικά ασφάλιστρα που συνοδεύουν τη λήψη του κάθε δανείου.
Τα πρόστιμα που επιβάλλουν σε πρόωρες εξοφλήσεις δανείων
Τα χρήματα που εισπράττουν από τις πωλήσεις των κατασχεμένων περιουσιακών στοιχείων.
Τα περιθώρια κέρδους είναι τεράστια και πλήττουν τα μικρά και μεσαία εισοδήματα.
Παράλληλα, η κερδοφορία τους ενισχύεται από:
Τις φορολογικές ελαφρύνσεις που τους έδωσαν οι τελευταίες κυβερνήσεις. Ο φορολογικός συντελεστής για τις τράπεζες τα τελευταία χρόνια, έπεσε από 45% στο 35% και το 2006 στο 29%, ενώ σε περίπτωση συγχωνεύσεων μειώνεται κατά 10% το χρόνο της συγχώνευσης και 5% τον επόμενο χρόνο. Τη διάταξη αυτή εκμεταλλεύτηκαν όλοι οι μεγάλο όμιλοι για να γίνουν μεγαλύτεροι.
Τη συρρίκνωση του κόστους για τις αμοιβές προσωπικού (λειτουργικό κόστος). Μείωση θέσεων εργασίας, (μόνο στην Εθνική από το 2000 μέχρι σήμερα έχουμε 20% μείωση των σταθερών θέσεων απασχόλησης), χρησιμοποίηση εργασίας φτηνής ελαστικής και μέσω εταιρειών επενοικίασης, εντατικοποίηση του προσωπικού και απλήρωτες υπερωρίες, συστήματα σύνδεσης μισθών με την παραγωγικότητα που συμπιέζουν όπως και οι αυξήσεις των ΣΣΕ τις πραγματικές αμοιβές Η σχέση κόστους προς έσοδα από πάνω από 65% , έπεσε στις περισσότερες τράπεζες κάτω από το 50% . Το λειτουργικό κόστος έχει μειωθεί και παραμένει το χαμηλότερο από τις υπόλοιπες χώρες τις Ευρώπης.
Την με τους νόμους 3029(ΠΑΣΟΚ) και 3371(Ν.Δ.) απαλλαγή των τραπεζιτών από την υποχρέωση υψηλών εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών (μείωση ποσού εργοδοτικών εισφορών για κύρια σύνταξη μέχρι και 53% και για επικουρική 66%). Απαλλαγή από την υποχρέωση κάλυψης ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων.
Την εξάπλωση τους στα Βαλκάνια και την γύρω περιοχή μετά τις εξαγορές τραπεζών (1 στις 3 τράπεζες που πουλήθηκαν στη Ν.Α. Ευρώπη αγοράστηκαν από ελληνικές.
Σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες οι ελληνικές έχουν μεγαλύτερη κερδοφορία και μεγαλύτερο ρυθμό αύξησης κερδών (μέχρι και 62% κατ΄ έτος με μέσο όρο 40-45%). Σήμερα είναι οι πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις στην ελληνική οικονομία με το 40% των συνολικών κερδών.
Τα μετά από φόρους συνολικά κέρδη των 5 μεγάλων ομίλων των ελληνικών τραπεζών υπολογίζονται για το 2006 σε 2,892 δις. € και όλων μαζί σε 3,7 δισ. €
Σε μία περίοδο που τα φαινόμενα της ανεργίας, της οικονομικής ανισότητας και της φτώχειας εντείνονται οι τράπεζες με την στήριξη του κράτους και των κυβερνήσεων έχουν σχέδια για να βάζουν πιο βαθιά το χέρι στη τσέπη μας. Χαρακτηριστικό είναι το σημείο στο νέο νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ που προβλέπει λήψη δανείων για να τελειώσουν οι φοιτητές τις σπουδές τους.
Η κοινωνική δυσαρέσκεια επεκτείνεται και για να πέσει στα μαλακά εμφανίζονται διάφοροι φορείς που φτιάχνουν οι ίδιες οι τράπεζες (τραπεζικός μεσολαβητής) ή το κράτος (γενική γραμματεία καταναλωτή) να ασχολούνται με τις ακρότητες (πανωτόκια, πρόστιμα προεξόφλησης, κατασχέσεις περιουσιακών μεγάλης αξίας για μικροοφειλές) μεμονωμένων περιπτώσεων. Το πρόβλημα βρίσκεται στη συνολική κερδοσκοπική πολιτική των τραπεζών και την προστασία τους από το νόμο και το κράτος. Οι καταναλωτικές ενώσεις δεν μπορούν να διεκδικήσουν ομαδικές αποζημιώσεις γι' αυτούς που εκπροσωπούν. Πρέπει να καταφύγουν στη λύση των ατομικών αγωγών και να κονταροχτυπηθούν με τα οργανωμένα νομικά τμήματα των τραπεζών. Ακόμη και αν δικαιωθούν, οι δανειολήπτες παίρνουν τα χρήματά τους ύστερα από χρόνια. Για μικρές διεκδικήσεις, δεν υπάρχει καν αυτή η λύση, καθώς τα δικαστικά έξοδα είναι απαγορευτικά. Η μόνη δυνατότητα που έχουν σήμερα καταναλωτικές ενώσεις είναι να προσφύγουν στα δικαστήρια για να κριθούν παράνομες από τη Δικαιοσύνη ορισμένες χρεώσεις και τακτικές των τραπεζών.
Η ληστρική πολιτική των τραπεζών μαζί με την ανάλγητη εισοδηματική πολιτική των κυβερνήσεων πάνε μαζί, αλληλοσυμπληρώνονται και αποτελούν την ακραία, τρομοκρατική πολιτική που ασκείται σε βάρος των εργαζόμενων.
Από καιρό τώρα οι ταξικές δυνάμεις στο χώρο των τραπεζών έχουν ανοίξει το θέμα: «Πως φτιάχνουν τα κέρδη; Ατμομηχανή των κερδών δάνεια και κάρτες. Τα ελληνικά νοικοκυριά είναι υπερχρεωμένα και πάλι οι χορηγήσεις αυξάνουν». Βάζουν σχετικά αιτήματα στο πλαίσιο διεκδικήσεων που προβάλλουν: «Τόκους σε όλους τους μικροκαταθέτες, όχι στις χρεώσεις εξόδων και προμηθειών, μείωση των επιτοκίων στεγαστικών δανείων και καρτών, άτοκα στεγαστικά δάνεια για χαμηλόμισθους, άνεργους και συνταξιούχους». Η πλειοψηφία των εργαζόμενων στις τράπεζες για να τα βγάλουν πέρα είναι και οι ίδιοι θύματα της υπερχρέωσης. Οι τραπεζίτες επιδιώκουν τη μετατροπή τους σε κυνηγούς δανειοληπτών και πωλητές δανείων και πιστωτικών καρτών.
Υπάρχει έστω και μειοψηφικά συλλογική αλλά και ατομική αντίσταση και προσπάθεια για να αναδειχτεί τη ληστρική λειτουργία των τραπεζών και να προβληθούν αιτήματα που να αρνούνται την αποδοχή της κερδοφορίας των τραπεζών από την καταλήστευση των εργαζόμενων, όπως άτοκα δάνεια στους απολυμένους εργάτες, άπορους, χαμηλόμισθους, μετανάστες, άνεργους, μείωση των επιτοκίων των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων».
Επιτακτική είναι η ανάγκη προβολής αιτημάτων από όλα τα τμήματα του εργατικού κινήματος για μείωση των επιτοκίων δανεισμού των εργαζόμενων, πλήρεις αποζημιώσεις σε όσους έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές, επαναδιαπραγμάτευση των στεγαστικών δανείων των εργατών, τα κέρδη των τραπεζών να γίνουν εργατικές κατοικίες, νοσοκομεία και σχολεία, όχι στις κατασχέσεις περιουσίας εργαζόμενων.
3/3/2007
Η εργαζόμενη πλειοψηφία, εξαιτίας κατ αρχήν των χαμηλών αποδοχών και των πραγματικών αναγκών της, καταφεύγει στο δανεισμό για να συμπληρώσει το εισόδημά της και δευτερευόντως για πλασματικές-καταναλωτικές ανάγκες.
Περίπου 2,5 εκατομμύρια οικογένειες χρωστούσαν τον Οκτώβρη του 2006 πάνω από 82,5 δισεκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες για στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια (42,5% του ΑΕΠ). Τα 54,2€ από αυτά είναι στεγαστικά. Η αύξηση των χρεών των νοικοκυριών είναι 26,7% σε σχέση με την προηγούμενη χρόνια. Αναλογούν τόκοι άνω των 300€ το μήνα σε κάθε ελληνική οικογένεια που χρωστάει.
Κάθε εργάσιμη ημέρα που περνάει, δίνονται 5.500 καταναλωτικά δάνεια και 2.500 πιστωτικές κάρτες. (στοιχεία από διατραπεζικό σύστημα «Τειρεσίας»). 1 δις. € αυξάνει η συνολική χρέωση από δάνεια το μήνα.
Από το καλοκαίρι του 2003 μέχρι σήμερα, έχουν δοθεί 2,3 εκατ. καταναλωτικά δάνεια, συνολικού ύψους 16,5 δισεκατομμυρίων €. Επίσης, έχουν εκδοθεί 2,2 εκατομμύρια πιστωτικές κάρτες, με οφειλές 6,6 δισεκατομμυρίων €. Συνολικά, κυκλοφορούν 5,5 εκατομμύρια πιστωτικές κάρτες με έκδοση μεταγενέστερη του Ιουνίου 2003.
Τα δάνεια που οι δόσεις τους δεν εξοφλούνται κανονικά φτάνουν στο 6,5% έναντι 3,5% στην Ευρώπη. 30.000 λήπτες στεγαστικών δανείων αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις τους και το χρέος τους ξεπερνάει τα 2 δισ €. Συνολικά σε καθυστέρηση έχουν βγάλει οι τράπεζες καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια ύψους 4 δισ. ευρώ.
Περίπου 1 στα 4 νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος με δάνειο, είναι αναγκασμένο να πληρώνει κάθε μήνα στις τράπεζες περισσότερο από το 1/3 του μηνιαίου εισοδήματός, το οποίο αποτελεί και το «όριο ασφαλείας» που έχει τεθεί από τις ίδιες τις τράπεζες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Έρευνας Οικογενειακών Προϋπολογισμών της ΕΣΥΕ για το 2004/2005, το 77,2% των νοικοκυριών δήλωσε δυσκολία στην πληρωμή των υποχρεώσεών τους.
Το 2006 έγιναν από τράπεζες 55.000 κατασχέσεις ακινήτων και 60.000 αυτοκινήτων λόγω δανείων. Κάθε μέρα οι τράπεζες υποβάλλουν μόνο στο ειρηνοδικείο της Αθήνας 70-90 αιτήσεις για κατασχέσεις λόγω δανείων.
Το τραπεζικό κεφάλαιο με την υπερχρέωση των εργαζόμενων έχει εκτός από τα οικονομικά και πολιτικά κέρδη, αφού η αιχμαλωσία λόγω των δανείων επιδρά στη συνείδηση και τη γενικότερη στάση ζωής των εργαζόμενων (επιμήκυνση εργάσιμου χρόνου για εξασφάλιση μεγαλύτερου εισοδήματος προς κάλυψη των δόσεων, επιφύλαξη για συγκρούσεις στο χώρο της δουλειάς και συμμετοχή σε συλλογικές διεκδικήσεις και απεργίες, που σημαίνουν οικονομικό κόστος).
Παλιότερα η κερδοφορία των τραπεζών προέρχονταν κυρίως από τη διαμεσολάβησή τους με δάνεια προς το κεφάλαιο από τις αποταμιεύσεις των εργαζόμενων. Σήμερα, λειτουργούν αντίστροφα. Το μεγαλύτερο μέρος του κέρδους προέρχεται από το δανεισμό των εργαζόμενων, ενώ το κεφάλαιο είναι αυτό που καταθέτει στις τράπεζες σε διάφορα «επενδυτικά» κερδοσκοπικά προγράμματα. Αυτή η τραπεζική πολιτική αποδίδει στις τράπεζες πολλαπλάσια κέρδη εξαιτίας της έκτασης των δανείων, της μεγάλης ψαλίδας επιτοκίων δανεισμού και επιτοκίου καταθέσεων και τις παράλληλες ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες (χρέωση εξόδων, προμήθειες, κ.α.).
Κύριες πηγές της μεγάλης κερδοφορίας των τραπεζών από άμεση αφαίμαξη των πελατών τους είναι :
Το μεγάλο ύψος των επιτοκίων δανεισμού. Στα στεγαστικά ο μέσος όρος τους είναι 2% ψηλότερος από το εξωτερικό. Παρόλα αυτά πρόσφατα με απόφαση της κεντρικής τράπεζας αυξήθηκαν τα κυμαινόμενα επιτόκια.
Η μεγάλη διαφορά της τιμής μεταξύ των επιτοκίων καταθέσεων – χορηγήσεων δανείων (3,65% μέσος όρος έναντι 1,68% που είναι στη ζώνη του ευρώ). Τα καταναλωτικά δάνεια σταθερού επιτοκίου είναι ακριβότερα κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τον μέσο όρο της Ε.Ε. (9% στην Ελλάδα έναντι 6,16% στην Ευρώπη), ενώ τα καταναλωτικά δάνεια κυμαινόμενου επιτοκίου κατά μισή ποσοστιαία μονάδα (8,19% έναντι 7,66%, σύμφωνα με στοιχεία της ΤτΕ).
Η άτοκη εκμετάλλευση των αποταμιεύσεων των μικροκαταθετών. 1,8 δις € χάνουν κάθε χρόνο οι μικροκαταθέτες.
Οι χρεώσεις για αδρανείς λογαριασμούς και τα έξοδα κίνησης για λογ/σμούς με μικρό υπόλοιπο.
Οι χρεώσεις για μια διάφορες συναλλαγές (εξοφλήσεις λογαριασμών ΔΕΚΟ, κ.α.)
Οι κάθε μορφής προμήθειες (για μεταφορές ποσών σε λογ/σμό τρίτων, τραπεζικές μεσολαβήσεις, αναλήψεις μετρητών από πιστωτική κάρτα)
Τα διάφορα έξοδα και υποχρεωτικά ασφάλιστρα που συνοδεύουν τη λήψη του κάθε δανείου.
Τα πρόστιμα που επιβάλλουν σε πρόωρες εξοφλήσεις δανείων
Τα χρήματα που εισπράττουν από τις πωλήσεις των κατασχεμένων περιουσιακών στοιχείων.
Τα περιθώρια κέρδους είναι τεράστια και πλήττουν τα μικρά και μεσαία εισοδήματα.
Παράλληλα, η κερδοφορία τους ενισχύεται από:
Τις φορολογικές ελαφρύνσεις που τους έδωσαν οι τελευταίες κυβερνήσεις. Ο φορολογικός συντελεστής για τις τράπεζες τα τελευταία χρόνια, έπεσε από 45% στο 35% και το 2006 στο 29%, ενώ σε περίπτωση συγχωνεύσεων μειώνεται κατά 10% το χρόνο της συγχώνευσης και 5% τον επόμενο χρόνο. Τη διάταξη αυτή εκμεταλλεύτηκαν όλοι οι μεγάλο όμιλοι για να γίνουν μεγαλύτεροι.
Τη συρρίκνωση του κόστους για τις αμοιβές προσωπικού (λειτουργικό κόστος). Μείωση θέσεων εργασίας, (μόνο στην Εθνική από το 2000 μέχρι σήμερα έχουμε 20% μείωση των σταθερών θέσεων απασχόλησης), χρησιμοποίηση εργασίας φτηνής ελαστικής και μέσω εταιρειών επενοικίασης, εντατικοποίηση του προσωπικού και απλήρωτες υπερωρίες, συστήματα σύνδεσης μισθών με την παραγωγικότητα που συμπιέζουν όπως και οι αυξήσεις των ΣΣΕ τις πραγματικές αμοιβές Η σχέση κόστους προς έσοδα από πάνω από 65% , έπεσε στις περισσότερες τράπεζες κάτω από το 50% . Το λειτουργικό κόστος έχει μειωθεί και παραμένει το χαμηλότερο από τις υπόλοιπες χώρες τις Ευρώπης.
Την με τους νόμους 3029(ΠΑΣΟΚ) και 3371(Ν.Δ.) απαλλαγή των τραπεζιτών από την υποχρέωση υψηλών εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών (μείωση ποσού εργοδοτικών εισφορών για κύρια σύνταξη μέχρι και 53% και για επικουρική 66%). Απαλλαγή από την υποχρέωση κάλυψης ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων.
Την εξάπλωση τους στα Βαλκάνια και την γύρω περιοχή μετά τις εξαγορές τραπεζών (1 στις 3 τράπεζες που πουλήθηκαν στη Ν.Α. Ευρώπη αγοράστηκαν από ελληνικές.
Σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες οι ελληνικές έχουν μεγαλύτερη κερδοφορία και μεγαλύτερο ρυθμό αύξησης κερδών (μέχρι και 62% κατ΄ έτος με μέσο όρο 40-45%). Σήμερα είναι οι πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις στην ελληνική οικονομία με το 40% των συνολικών κερδών.
Τα μετά από φόρους συνολικά κέρδη των 5 μεγάλων ομίλων των ελληνικών τραπεζών υπολογίζονται για το 2006 σε 2,892 δις. € και όλων μαζί σε 3,7 δισ. €
Σε μία περίοδο που τα φαινόμενα της ανεργίας, της οικονομικής ανισότητας και της φτώχειας εντείνονται οι τράπεζες με την στήριξη του κράτους και των κυβερνήσεων έχουν σχέδια για να βάζουν πιο βαθιά το χέρι στη τσέπη μας. Χαρακτηριστικό είναι το σημείο στο νέο νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ που προβλέπει λήψη δανείων για να τελειώσουν οι φοιτητές τις σπουδές τους.
Η κοινωνική δυσαρέσκεια επεκτείνεται και για να πέσει στα μαλακά εμφανίζονται διάφοροι φορείς που φτιάχνουν οι ίδιες οι τράπεζες (τραπεζικός μεσολαβητής) ή το κράτος (γενική γραμματεία καταναλωτή) να ασχολούνται με τις ακρότητες (πανωτόκια, πρόστιμα προεξόφλησης, κατασχέσεις περιουσιακών μεγάλης αξίας για μικροοφειλές) μεμονωμένων περιπτώσεων. Το πρόβλημα βρίσκεται στη συνολική κερδοσκοπική πολιτική των τραπεζών και την προστασία τους από το νόμο και το κράτος. Οι καταναλωτικές ενώσεις δεν μπορούν να διεκδικήσουν ομαδικές αποζημιώσεις γι' αυτούς που εκπροσωπούν. Πρέπει να καταφύγουν στη λύση των ατομικών αγωγών και να κονταροχτυπηθούν με τα οργανωμένα νομικά τμήματα των τραπεζών. Ακόμη και αν δικαιωθούν, οι δανειολήπτες παίρνουν τα χρήματά τους ύστερα από χρόνια. Για μικρές διεκδικήσεις, δεν υπάρχει καν αυτή η λύση, καθώς τα δικαστικά έξοδα είναι απαγορευτικά. Η μόνη δυνατότητα που έχουν σήμερα καταναλωτικές ενώσεις είναι να προσφύγουν στα δικαστήρια για να κριθούν παράνομες από τη Δικαιοσύνη ορισμένες χρεώσεις και τακτικές των τραπεζών.
Η ληστρική πολιτική των τραπεζών μαζί με την ανάλγητη εισοδηματική πολιτική των κυβερνήσεων πάνε μαζί, αλληλοσυμπληρώνονται και αποτελούν την ακραία, τρομοκρατική πολιτική που ασκείται σε βάρος των εργαζόμενων.
Από καιρό τώρα οι ταξικές δυνάμεις στο χώρο των τραπεζών έχουν ανοίξει το θέμα: «Πως φτιάχνουν τα κέρδη; Ατμομηχανή των κερδών δάνεια και κάρτες. Τα ελληνικά νοικοκυριά είναι υπερχρεωμένα και πάλι οι χορηγήσεις αυξάνουν». Βάζουν σχετικά αιτήματα στο πλαίσιο διεκδικήσεων που προβάλλουν: «Τόκους σε όλους τους μικροκαταθέτες, όχι στις χρεώσεις εξόδων και προμηθειών, μείωση των επιτοκίων στεγαστικών δανείων και καρτών, άτοκα στεγαστικά δάνεια για χαμηλόμισθους, άνεργους και συνταξιούχους». Η πλειοψηφία των εργαζόμενων στις τράπεζες για να τα βγάλουν πέρα είναι και οι ίδιοι θύματα της υπερχρέωσης. Οι τραπεζίτες επιδιώκουν τη μετατροπή τους σε κυνηγούς δανειοληπτών και πωλητές δανείων και πιστωτικών καρτών.
Υπάρχει έστω και μειοψηφικά συλλογική αλλά και ατομική αντίσταση και προσπάθεια για να αναδειχτεί τη ληστρική λειτουργία των τραπεζών και να προβληθούν αιτήματα που να αρνούνται την αποδοχή της κερδοφορίας των τραπεζών από την καταλήστευση των εργαζόμενων, όπως άτοκα δάνεια στους απολυμένους εργάτες, άπορους, χαμηλόμισθους, μετανάστες, άνεργους, μείωση των επιτοκίων των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων».
Επιτακτική είναι η ανάγκη προβολής αιτημάτων από όλα τα τμήματα του εργατικού κινήματος για μείωση των επιτοκίων δανεισμού των εργαζόμενων, πλήρεις αποζημιώσεις σε όσους έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές, επαναδιαπραγμάτευση των στεγαστικών δανείων των εργατών, τα κέρδη των τραπεζών να γίνουν εργατικές κατοικίες, νοσοκομεία και σχολεία, όχι στις κατασχέσεις περιουσίας εργαζόμενων.
3/3/2007
ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
«Το βασίλειο της ελευθερίας αρχίζει στην πραγματικότητα εκεί που παύει η εργασία να υπαγορεύεται από ανάγκη και από εξωτερική σκοπιμότητα…. Με την ανάπτυξή του (σ.σ. πολιτισμένου ανθρώπου) διευρύνεται το βασίλειο αυτό της φυσικής αναγκαιότητας γιατί μεγαλώνουν οι ανάγκες του. Ταυτόχρονα όμως διευρύνονται οι παραγωγικές δυνάμεις που ικανοποιούν τις ανάγκες αυτές. Η ελευθερία στον τομέα αυτό μπορεί να συνίσταται μόνο στο ότι ο κοινωνικός άνθρωπος, οι συνεταιρισμένοι παραγωγοί θα ρυθμίζουν ορθολογικά αυτήν τους την ανταλλαγή της ύλης με τη φύση, θα την υποτάσσουν στον κοινό έλεγχο από μέρους τους, αντί να κυριαρχούνται από αυτήν σαν από μια τυφλή δύναμη, όταν θα την πραγματοποιούν με την μικρότερη δυνατή δαπάνη δυνάμεων και κάτω από όρους αντάξιους και ταιριαστούς προς την ανθρώπινη φύση τους. Ωστόσο αυτό παραμένει πάντα ένα βασίλειο της ανάγκης. Πέρα από αυτό αρχίζει η ανάπτυξη των δυνάμεων του ανθρώπου σαν, αυτός καθεαυτός σκοπός, το πραγματικό βασίλειο της ελευθερίας, που μπορεί όμως να ακμάσει μόνο πάνω στη βάση εκείνου του βασιλείου της ανάγκης. Ο βασικός όρος είναι η συντόμευση της εργάσιμης ημέρας…..
Οι διαρκείς τελειοποιήσεις αχρηστεύουν σχετικά την αξία χρήσης, επομένως και την αξία των υπαρχουσών μηχανών, των εργοστασιακών εγκαταστάσεων κλπ. Το προτσές αυτό δρα βίαια, ιδίως την πρώτη περίοδο μετά την εισαγωγή των νέων μηχανών, προτού οι μηχανές αυτές φτάσουν σε ένα πεδίο ωριμότητας, και γι’ αυτό διαρκώς παλιώνουν, προτού προλάβουν να αναπαράγουν την αξία τους. Αυτός είναι ο λόγος της συνηθισμένης σε τέτοιες περιόδους υπέρμετρης παράτασης του χρόνου εργασίας, της δουλειάς με εναλλασσόμενες βάρδιες την ημέρα και τη νύχτα, για να αναπαράγεται η αξία των μηχανών σε βραχύτερο χρονικό διάστημα, χωρίς η φθορά τους να υπολογίζεται πολύ μεγάλη. …….
Η παράταση της εργάσιμης μέρας ως τη νύκτα, πέρα από τα όρια της φυσικής μέρας, επενεργεί μόνο σαν καταπραϋντικό και σβήνει μόνο ως ένα βαθμό τη δίψα του βρυκόλακα για ζωντανό αίμα εργασίας. Γι αυτό η βαθύτερη τάση της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής είναι να ιδιοποιείται εργασία στο διάστημα όλων, και των 24 ωρών του ημερονυκτίου. Επειδή όμως είναι φυσιολογικά αδύνατο να ξεζουμίζονται συνεχώς νύκτα και μέρα οι ίδιες εργατικές δυνάμεις, χρειάζεται για να ξεπεραστεί το φυσικό αυτό εμπόδιο, μια εναλλαγή των εργατικών δυνάμεων που καταβροχθίζονται την μέρα και την νύκτα, μια εναλλαγή που επιτρέπει διάφορες μέθοδες λ.χ. η εναλλαγή μπορεί να είναι έτσι ρυθμισμένη που ένα μέρος του εργατικού προσωπικού τη μια βδομάδα να εργάζεται τη μέρα, την άλλη βδομάδα νύκτα κλπ…… Αν παραβλέψουμε τις γενικές επιβλαβείς επιδράσεις της νυκτερινής εργασίας η αδιάκοπη, εικοσιτετράωρη διάρκεια του προτσές παραγωγής προσφέρει μια εξαιρετικά ευπρόσδεκτη ευκαιρία για να υπερβαίνουν τα ονομαστικά όρια της εργάσιμης μέρας. » (Μαρξ - Κεφάλαιο)
Αυτά πρίν 110 χρόνια και όμως επίκαιρα.
ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ.
Σήμερα η παραγωγικότητα μιας ώρας εργασίας είναι τουλάχιστον 25 φορές μεγαλύτερη από ότι ήταν το 1830. Ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος για την αναπαραγωγή της οικογένειας του εργαζόμενου ανθρώπου έχει μειωθεί. Όμως το κεφάλαιο δεν προχωρά στην μείωση των ωρών εργασίας. Αντίθετα επιδιώκει την μεγιστοποίηση των κερδών του μέσα από την μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.
Στις δυνατότητες για την κοινωνική απελευθέρωση και την παγκόσμια ευημερία που ανοίγονται σήμερα από την παραγωγικότητα της εργασίας με βάση της εξελίξεις της τεχνικής και της επιστήμης η απάντηση του κεφαλαίου είναι οι αντιδραστικές τομές σε όλα τα επίπεδα (οικονομία, πολιτική, ιδεολογία, εργασιακές σχέσεις). Πολύμορφα επιδίδεται σε μια χρόνια μεθοδική επιχείρηση πλήρους υποταγής της εργασίας στις ανάγκες του κεφαλαίου. Κεφάλαιο και κυβερνήσεις προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι οι συνθήκες σήμερα οδηγούν στο να μην υπάρχουν ωράρια και όλα να υποτάσσονται στις ανάγκες της αγοράς. Ανάγκες του κεφαλαίου που η προσπάθεια είναι να εμφανιστούν ως ανάγκες της κοινωνίας.
Στόχος η εδραίωση της κυριαρχίας του κεφαλαίου και η μεγαλύτερη ιδιοποίηση του πλούτου, ένας εργασιακός μεσαίωνας.
Το παλιό εργατικό κίνημα ανίκανο να δώσει την δική του συνολική απάντηση. Δεν μπορεί να μετατρέψει τις αντιλήψεις του για διεκδίκηση καλύτερων όρων μέσα στο σύστημα σε υλική δύναμη, σε κινητοποίηση των εργαζόμενων. Δεν πείθει ακριβώς γιατί ο εργαζόμενος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στις συλλογικές μορφές διεκδίκησης και πάλης από ένα εργατικό κίνημα πλήρως υποταγμένο στην λογική της διαπραγμάτευσης εντός των ορίων του συστήματος.
Σήμερα το ε.κ. πρέπει να επανατοποθετήσει στο κέντρο της δράσης το στόχο της κατάργησης της εκμετάλλευσης και όχι μόνο την διαχείριση των όρων πώλησης της εργατικής δύναμης. Ετσι θα μπορέσει με αποφασιστικό και αταλάντευτο τρόπο να υπερασπίσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και να εξασφαλίσει άμεσες νίκες και στην διαπραγμάτευση των όρων πώλησης (τακτικά συμφέροντα).
Η τάξη και οι συλλογικότητες της άμεσα πρέπει να κάνουν πολιτική για τον εαυτό τους και όχι να περιορίζουν την δράση τους μόνο στο πεδίο των στενών πλαισίων της εργασιακής σχέσης και της επιχείρησης. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει η συνολική τους απάντηση να έχει θέση για :
§ τα συνολικά συμφέροντα της τάξης με βάρος στα πιο χαμηλά και περισσότερο εκμεταλλευόμενα τμήματά της, στους ντόπιους και ξένους εργάτες, με στόχο την ενότητα της τάξης στον κοινό αγώνα, την αντιμετώπιση του ταξικού εχθρού συνολικά (εργοδοσία, κράτος, κυβέρνηση, διεθνείς οργανισμοί, αστικοί θεσμοί, νόμοι).
§ Την κατάσταση της τάξης, την διαστρωμάτωση της, την αντίθεση συμφερόντων και το επίπεδο συνείδησης της.
§ Τον τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων, το παραγόμενο προϊόν, τις συντελούμενες αλλαγές.
Σε παγκόσμιο επίπεδο σήμερα δεν έχουν δημιουργηθεί οι όροι για μια τέτοια συνολική απάντηση. Εργατικές συλλογικότητες ανιχνεύουν σε θεωρητικό επίπεδο τους όρους της και ακόμα πιο λίγες τολμούν να δοκιμάσουν στην σύγκρουση αυτές τους τις απόψεις. Οι όποιες προσπάθειες επεξεργασίας και δράσης παραμένουν μόνες και αποσπασματικές. Αυτό σημαίνει και καθήκον όλων να έχουν την δική τους συμβολή στις θεωρητικές τεκμηριώσεις και επεξεργασίες αλλά ταυτόχρονη συμβολή στην επικοινωνία και διάλογο αυτών των απόψεων για μια συνολική απάντηση σήμερα της τάξης και στο επίπεδο της θεωρίας και στο επίπεδο της ταξικής πάλης.
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Με την επικράτηση του κεφαλαιοκρατικού συστήματος η διάρκεια της μισθωτής εργασίας απετέλεσε πεδίο αντιπαράθεσης των μισθωτών με τους κεφαλαιοκράτες. Μέσα από την συλλογική οργάνωση της πάλης των εργατών αρχίζουν να εμφανίζονται συνδικαλιστικές διεκδικήσεις για περιορισμό του χρόνου της ημερήσιας, της εβδομαδιαίας, της ετήσιας εργασίας ή ακόμα και του συνολικού χρόνου της επαγγελματικής ζωής του εργαζόμενου. Η σωματική εξάντληση ήταν το αρχικό όριο που είχε βάλει τα κεφάλαιο. Αρχικά είχαμε σκληρούς αγώνες μεμονωμένα σε εργοστάσια και στην συνέχεια σε ομάδες. Οι μαρξιστικές αναλύσεις για τον χρόνο εργασίας, την αλλοτρίωση και την εξαγωγή υπεραξίας ενίσχυσαν σημαντικά την πορεία των διεκδικήσεων. Το 1837 η διάρκεια της εβδομαδιαίας εργασίας ξεπερνούσε τις 80 ώρες, με ημερήσια διάρκεια άνω των 14 ωρών. Τα αιτήματα αρχικά ήταν 10 ώρες δουλειάς και στην εξέλιξη του αγώνα σε αρκετά εργοστάσια βάζανε και το 8ωρο. Το 8ωρο κατακτήθηκε σε εργοστάσια της Ρωσίας και της Πολωνίας από το 1896. Στις αρχές του αιώνα η εργασία έφθανε τις 60 ώρες με 10ωρη διάρκεια ημερήσιας απασχόλησης. Οι πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα σημαδεύτηκαν από την διεκδίκηση και τελικά την θεσμοθέτηση της εβδομαδιαίας ανάπαυσης (1906) και του 8ωρου (1919). Το σημερινό κεκτημένο 8ωρο ήρθε μετά από σκληρούς, αιματηρούς αγώνες των εργατικών συνδικάτων για τα τρία 8 (8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ζωή, 8 ώρες ύπνο). Στην εποχή του το αίτημα ήταν «μαξιμαλιστικό». Η ετήσια άδεια 2 εβδομάδων θεσμοθετείται για πρώτη φορά στην Ευρώπη από το Λαϊκό Μέτωπο (Γαλλία, 1936). Στο διάστημα ενός αιώνα, η διάρκεια της εργασίας μειώθηκε στο μισό. Σ’ αυτό συντέλεσαν η μείωση της ημερήσιας και της εβδομαδιαίας διάρκειας της εργασίας, η επιμήκυνση του χρόνου της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, η γενίκευση της συνταξιοδότησης, η αύξηση των ετήσιων αδειών κ.α.. Τον χρόνο φτάσαμε στις 1.700 ή και περισσότερες ώρες εργασίας ξεκινώντας από τις 3.000.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Παρά τα χρόνια που πέρασαν σε χώρες με καθυστερημένη οικονομική ανάπτυξη βρίσκουμε μορφές καταναγκαστικής δουλείας αλλά και σε αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες σε μικρότερη έκταση, μαζική παιδική εργασία, ανασφάλιστη εργασία και εργασία χωρίς όρια στο χρόνο.
Στην Ελλάδα οι εργάτες σήμερα δουλεύουν 8 ώρες τη μέρα (ΕΓΣΣΕ). Ανά κλάδους έχουμε μικρότερα ωράρια είτε με κλαδικές συμβάσεις (Οικοδόμοι - 35ωρο ) είτε λόγω ανθυγιεινού (Εργάτες καθαριότητας ΟΤΑ). Βασικά η πλειοψηφία της τάξης δουλεύει με θεσμοθετημένο πρωϊνό ωράριο. Σε τομείς (υγεία, ενέργεια, επικοινωνία, εμπόριο, ασφάλεια, συγκοινωνία, μεταφορές) λειτουργούν βάρδιες με κύριο βάρος πάλι το πρωί. Ενώ σε άλλους υπάρχει κύριο βάρος το απόγευμα ή βράδυ (πολιτισμός, ψυχαγωγία, τουρισμός) ή η συνεχής 24ωρη λειτουργία (ναυτιλία). Η απασχόληση σε νυκτερινές βάρδιες προστατεύεται από την εργατική νομοθεσία με επιπλέον οικονομικές αποζημιώσεις και δυνατότητα προσφυγής για μεταφορά στην πρωινή βάρδια λόγω υπηρεσιακής στασιμότητας. Η πιο πρόσφατη εμπειρία από αγώνες σχετικά με το ωράριο είναι η προσπάθεια των εμποροϋπαλλήλων για την απόκρουση της απελευθέρωσης του ωραρίου (εμπορικά συνεχές και super market μέχρι 8 το βράδυ του Σαββάτου, Praktiker), που συνδιαζόταν με επιδείνωση του ωραρίου εργασίας.
Αυτό είναι το θεσμοθετημένο ωράριο. Ως χρόνο εργασίας πρέπει να υπολογίζουμε και τον χρόνο μετακίνησης από και προς την εργασία που λόγω των συνθηκών μετακίνησης ειδικά στις μεγαλουπόλεις φθάνει και τις 10 ώρες ή και παραπάνω. Η καταγραφή αυτή φέρνει την Ελλάδα ανάμεσα στις χώρες με την μεγαλύτερη διάρκεια στην Ευρώπη. Αυτή είναι η «κανονικά ρυθμισμένη» κατάσταση. Ο εργάτης, που χρειάζεται χρόνο και για τον ύπνο του, την καθαριότητα, το φαγητό του, οδηγείται με τον σημερινό τρόπο ζωής σ’ αυτό το περιβάλλον στην εξάντληση και την αποξένωση, αφού ο «ελεύθερος» χρόνος του περιορίζεται στο ελάχιστο τις καθημερινές, περιμένοντας ένα Σαββατοκύριακο.
Πέρα από αυτήν πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η δεύτερη (αδήλωτη) δουλειά, οι υπερωρίες, οι μη καταγεγραμμένες ώρες απλήρωτης υπερωριακής απασχόλησης, η χωρίς όρια στο χρόνο δουλειά των ξένων εργατών, ακόμα και οι δουλειές του «νοικοκυριού» παρατείνουν την διάρκεια της εργάσιμης μέρας για ένα σημαντικό κομμάτι του εργατικού πληθυσμού. Σ’ αυτό δεν περιλαμβάνουμε την χωρίς όριο στο χρόνο λήξης δουλειά στελεχών επιχειρήσεων που αμείβονται με «ψηλούς» μισθούς ακριβώς για να μένουν μέχρις ότου υπάρχει ανάγκη.
Στην έμμεση παραβίαση του νόμιμου ωραρίου εργασίας οι εργαζόμενοι συγκατατίθενται εθελοντικά δηλαδή εξαναγκάζονται κοινωνικά για να συμπληρώσουν τον μισθό ή μεροκάματό τους και να καλύψουν τις ανάγκες τους. Ανάγκες πραγματικές ή πλασματικές. Η εργατική οικογένεια διασκορπίζεται, η εξουθένωση δεν αφήνει περιθώρια ουσιαστικής ενασχόλησης με την διαπαιδαγώγηση των παιδιών, τα οποία παρκάρονται στην Τ.V. ή σε ολοήμερα σχολεία.
Συνεπώς η διεκδίκηση της δραστικής μείωσης του χρόνου εργασίας δεν μπορεί να αφορά μόνο την πρώτη δουλειά απαιτείται να συνδιαστεί με το αίτημα της αύξησης μισθών και ως λογική με την κατάργηση της δεύτερης δουλειάς και των υπερωριών.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
Μέχρι σήμερα το συμβατικό ωράριο είναι 7.45 έως 15.30. Συνολικά εβδομαδιαίος χρόνος 38 ώρες και 20΄. Η ρύθμιση του έχει γίνει από την ΣΣΕ 83 και η τελευταία μείωση του έγινε το 1984. Ο κλάδος κέρδισε την 5θήμερη βδομάδα και το συνεχές ωράριο τα πρώτα χρόνια μετά την μεταπολίτευση και η τελευταία εμπειρία στο θέμα του ωράριου είναι από τη μεγάλη κινητοποίηση για την απόκρουση της απογευματινής λειτουργίας των Τραπεζών το 1979-80 επί υπουργείας Μητσοτάκη. Οι ετήσιες μέρες άδειας είναι 20-25.
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν μικρότερα ωράρια για τους εργαζόμενους στις Τράπεζες πλην Γερμανίας, Αυστρίας, Λουξεμβούργου, Σουηδίας. (πίνακας 2). Ο ετήσιος αριθμός εργάσιμων ημερών ποικίλλει φέρνοντας την Ελλάδα περίπου σ’ αυτές με τον μεγαλύτερο αριθμό (πίνακας 2). Σε αρκετές χώρες έχει καθιερωθεί διάλειμμα που δεν προσμετράται στο ωράριο εργασίας με αποτέλεσμα σπαστό ωράριο (πίνακας 3). Ο χρόνος λειτουργίας των ίδιων των Τραπεζών ποικίλει (πίνακας 3). Από τα στοιχεία είναι σαφές ότι η σύγκριση με το ευρωπαϊκό περιβάλλον δεν είναι σύμμαχος στον στόχο για συνεκτικότητα του ωραρίου. Ευέλικτα ωράρια δεν υπάρχουν μόνο σε Ελλάδα, Κύπρο, Ισπανία, Πορτογαλία, Νορβηγία(πίνακας4).
Χρόνια τώρα οι ιδιωτικές και σε μικρότερη έκταση οι κρατικές Τράπεζες καταστρατηγούν το συμβατικό (ΣΣΕ) ωράριο με υποχρεωτικές και στην πλειοψηφία απλήρωτες υπερωρίες, ενώ με τον περιορισμό των προσλήψεων έχουν οδηγήσει σε μεγάλη εντατικοποίηση.
Εδώ πρέπει να δούμε ότι οι χαμηλές αποδοχές έχουν οδηγήσει σημαντική μερίδα εργαζόμενων να επιζητά καλυτέρευση των αποδοχών της ατομικά με υπερωρίες ή δεύτερη δουλειά (έμμεση παραβίαση). Το κυνήγι της υπερωρίας αποτέλεσε ακόμα και αιτία ανταγωνισμού για τις καλές θέσεις (σταθερές υπερωρίες). Αποτέλεσμα ήταν αυτή η κατάσταση να νομιμοποιήσει την υπερεργασία να υποθάλψει την παραβίαση του από συλλογική σύμβαση συμφωνημένου ωραρίου και με θεωρούμενες υποχρεωτικές και αυτονόητα απλήρωτες υπερωρίες (για συφωνία ταμείων). Από στοιχεία που έδωσαν οι Τράπεζες στην ΟΤΟΕ για το 1995 για τις καταγεγραμμένες υπερωρίες προκύπτει ότι αντιστοιχούν σε 4% αύξηση προσωπικού. Οι πραγματικές διαστάσεις των υπερωριών πιθανόν είναι μεγαλύτερες και αποκρύπτονται. Όπως επίσης δεν περιλαμβάνονται οι απλήρωτες ώρες εργασίας των στελεχών που θεωρούνται αυτονόητες ή των νεοπροσλαμβανόμενων στις ιδιωτικές τράπεζες που πλασάρονται σαν υποχρεωτικές και είναι απλήρωτες. Τις διαστάσεις του φαινομένου δεν μπορούμε ούτε να τις υποτιμούμε, ούτε να τις υπερβάλλουμε ώστε να τις αποδεχτούμε ως παγιωμένο και αναπότρεπτο καθεστώς.. Το ίδιο ισχύει και για τα υπάρχοντα ειδικά ωράρια που, με στοιχεία 31/12/95 για Τράπεζες που καλύπτουν το 70% της απασχόλησης του κλάδου, ανερχόταν σε 2,9% για νυχτερινά ή εναλλασσόμενα ωράρια και 1,5% για μειωμένα ημερήσια ή μειωμένα ετήσια (όχι γονικά) ωράρια. Το σίγουρο είναι ότι η θεσμοθέτηση συγκεκριμμένου και ενιαίου χρόνου λήξης του ωράριου και των εργασιών για όλες τις Τράπεζες δεν έχει πέσει σε αδράνεια και η έκταση τήρησης του αφορά την συντριπτική πλειοψηφία των τραπεζοϋπαλλήλων που συνειδητά το τηρεί.
Οι ίδιες οι Τράπεζες εξυπηρετούνται από την κάλυψη των αναγκών με υπερωρίες και εντατικοποίηση και όχι με προσλήψεις λόγω του χαμηλότερου ασφαλιστικού κόστους, της συμπίεσης των πραγματικών αναγκών για ώρες εργασίας αλλά και της επίδρασης στην συνείδηση των εργαζόμενων (αιχμαλωσία, εφεδρικός στρατός ανέργων).
Η πολύμορφη καταστρατήγηση του ωραρίου εκτιμήθηκε από το επίσημο σ.κ. σαν κατάσταση όχι για εξάλειψη αλλά για έλεγχο και καθορισμό μέτρων και ορίων.
ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Σήμερα το αίτημα για μείωση του χρόνου εργασίας επανέρχεται στο προσκήνιο. Τα επίσημα συνδικάτα το προβάλλουν με την λογική «να δουλεύουμε λιγότερο, να δουλεύουμε όλοι». Αυτή η διάσταση της κοινωνικής αλληλεγγύης στους άνεργους και της εξάλειψης της έμμεσης απειλής συμπίεσης του εργατικού μισθού που δημιουργεί ο εφεδρικός στρατός των ανέργων είναι μια μορφή ενίσχυσης της λογικής της διεκδίκησης δεν είναι όμως η κύρια.
Η ταξική αντίληψη πρέπει να προβάλλει το αίτημα της δραστικής μείωσης (30 ώρες δουλειά) στη βάση της ικανοποίησης των ανθρώπινων αναγκών και της διεκδίκησης από τον εργαζόμενο του πλούτου που παράγει για λογαριασμό του, στην πορεία της πάλης για την ολοκληρωτική εξάλειψη της εκμετάλλευσης. Οι δυνατότητες της εποχής το καθιστούν δυνατό και αναγκαίο. Ενας παγκόσμιος αγώνας των εργατών μπορεί να ξεκινήσει με βάση αυτό το αίτημα και την διεκδίκηση μιας ολοκληρωμένης χάρτας αναγκών και δικαιωμάτων των εργατών παράλληλα με τις προσπάθειες συντονισμού σε εθνική κλίμακα.
Το αίτημα για 30 ώρες δουλειά δεν είναι καινούργιο, ούτε μαξιμαλιστικό. Έχει προβληθεί σε αγώνες του 1936 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την περίοδο του 1918 στο πρόγραμμα του Σπάρτακου στην Γερμανία και το 19.. στην Ελλάδα. Η δυνατότητα που σήμερα το καθιστά κοινωνικά εφικτό (ίσως καπιταλιστικά μη πραγματοποιήσιμο παγκόσμια αλλά αυτό ίσα- ίσα είναι αιτία για ακόμα με μεγαλύτερο πείσμα προβολή του) ομολογείται στις ίδιες τις μελέτες οπαδών του καπιταλισμού, βλέπε Ρίφτιγκ «Τέλος της εργασίας» που αποφαίνεται ότι με 4 ώρες δουλειάς την ημέρα θα μπορούσε να ευημερεί όλη η ανθρωπότητα.
Ρεύματα στο εργατικό κίνημα αντιμετωπίζουν το αίτημα με εχθρότητα ως πολεμική. Η καχυποψία τους το θεωρεί βερμπαλισμό και ποσοστολογία. Θεωρούν ότι στις συνθήκες της νεοφιλελεύθερης επίθεσης η περιφρούρηση των κεκτημένων είναι και η μόνη δυνατότητα που υπάρχει από τους συσχετισμούς. Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει το θέμα με πιο «ρεαλιστικό» τρόπο μιλώντας για το αποδεκτό και από τους ρεφορμιστές αίτημα του 35ωρου χωρίς όμως αρνητικές ρυθμίσεις και με αύξηση αποδοχών, ενώ παραπέμπει το 30ωρο για άλλες πιο ευνοϊκές εποχές, εν ολίγοις στις επόμενες γενιές, χωρίς όμως τελευταία και να το καταδικάζει ως αριστερισμό. Ο ΣΥΝ θεωρεί ότι στην νέα πραγματικότητα η διάλυση όλων των προηγούμενων ρυθμίσεων πρέπει να αντιμετωπιστεί με μέτρα ελέγχου και θεσμοθέτησης μέτρων, ορίων και ποσοστών σε μια προσπάθεια συγκερασμού των αναγκών του κεφαλαίου και των αναγκών των εργαζόμενων πχ στην ΟΤΟΕ συζητά την καθιέρωση του 7ωρου με μετακύλιση προς το απόγευμα του ωράριου ώστε να εξυπηρετούνται και οι τράπεζες.
Στον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς υπάρχουν εκτός από τις παραπάνω απόψεις υπάρχουν ακόμα αντιλήψεις ότι το αίτημα είναι πλειοδοσία που δεν μπορεί να προβληθεί στο σ.κ. και να διεκδικηθεί από αυτό αφού δεν έχει ωριμάσει στην συνείδηση των εργατών που το αντιλαμβάνονται ως ανεδαφικό, είναι κάτι που το πολύ – πολύ μπορεί να προβάλλεται για ζύμωση, ως γενική ιδέα ή ότι στην νέα εποχή οι δραστηριότητες της διασκέδασης, της πώλησης προϊόντων, της εξυπηρέτησης συναλλαγών με το δημόσιο ή τις τράπεζες επεκτείνονται όλο το 24ωρο, ότι αυτό είναι ανάγκη των εργαζόμενων και όχι μόνο είναι αναπότρεπτο αλλά είναι και επιζήμιο να καταδικαστεί. Προτείνεται να μην ασχοληθεί το κίνημα με την μορφή που παίρνει η λειτουργία αυτών των επιχειρήσεων αλλά το βάρος να δοθεί μόνο στο θέμα της μείωσης του ωραρίου και της ενιαίας εργασιακής σχέσης όλου του προσωπικού.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Στις τράπεζες προωθούν την λύση των εμποδίων για την ολοήμερη λειτουργία τους στους τομείς εκείνους που έχουν καθοριστική σημασία στην εξασφάλιση μεγαλύτερων κερδών. Για να πετύχουν και να νομιμοποιήσουν εκεί την ανεξέλεγκτη λειτουργία είναι διατεθειμένες να προχωρήσουν σε μέτρα που στο όνομα της ώριμης ανάγκης για μείωση των ωρών εργασίας προωθούν την αμφισβήτηση του ενιαίου χρόνου εργασίας και των συγκεκριμένων ορίων έναρξης και λήξης. Έτσι θα μπορούν χωρίς επί πλέον οικονομικές αποζημιώσεις υπερωριακής ή νυχτερινής απασχόλησης και νομικά κωλύματα της εργατικής νομοθεσίας να έχουν φτηνή και διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή εργασία. Η παράταση του ωραρίου λειτουργίας του συνόλου των τραπεζικών καταστημάτων δεν τους είναι απαραίτητη ούτε επιχειρείται για να καλυφθούν ανάγκες των εργαζόμενων για συναλλαγές. Αλλά ούτε κυρίως για τις ανάγκες συναλλαγών των επιχειρήσεων που μέχρι τώρα δουλεύουν κυρίως πρωί ή του κλεισίματος του χρηματιστηρίου που ούτως ή άλλως εξυπηρετούνται συνέχεια όλο και καλύτερα μέσω ειδικών περιορισμένων λειτουργιών. Η πειραματική εφαρμογή ήρθε να νομιμοποιήσει στην συνείδηση εργαζόμενων την απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας και την πλήρη διαθεσιμότητα των εργαζόμενων. Εξυπηρετεί, την ανάγκη του ελληνικού τραπεζικού κεφαλαίου για προσαρμογή στις συνθήκες της παγκόσμιας αγοράς του εργασιακού μεσαίωνα και διαπλοκής με το διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο και επιχειρείται κυρίως για την διαμόρφωση συνείδησης στους εργαζόμενους ότι στην νέα εποχή η εργασία θα είναι πλήρως υποταγμένη στις ανάγκες του κεφαλαίου, ελαστική, με μειωμένο κόστος για την εργοδοσία. Οι βάρδιες και η γενικότερη ελαστικότητα στο ωράριο που επιτρέπει το νέο νομικό πλαίσιο (νόμος Παπαϊωάννου) με την συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν προχωρούσαν σε γρήγορη εφαρμογή. Ετσι, ήρθε η συλλογική σύμβαση να προχωρήσει τη φιλοσοφία τους με πλοηγό το πείραμα στις Τράπεζες.
Στην προσπάθεια εξασφάλισης της συναίνεσης από τους εργάτες μιλούν βέβαια για λογαριασμό όλης της κοινωνίας όταν θέλουν να προωθήσουν τις δικές τους ανάγκες και να επιτεθούν στις ανάγκες του κόσμου της εργασίας. Επικαλούνται ως πρόσχημα όλα τα τελευταία χρόνια, την εξυπηρέτηση του «καταναλωτικού κοινού» και παρά την επέκταση των συστημάτων αυτόματων συναλλαγών και την απογευματινή λειτουργία υπηρεσιών ταμιευτηρίου σε κεντρικά καταστήματα, που καλύπτουν γενικά αυτή την ανάγκη, γίνεται μεγάλη προπαγάνδα για την ανάγκη αλλαγής του ωραρίου συναλλαγών. Προπαγάνδα που βρίσκει απήχηση και σε εργαζόμενους άλλων κλάδων αλλά και πρόθυμη την συνδικαλιστική ηγεσία να συνδιαλέγεται και να παζαρέψει το ωράριο. Και όπως και σε άλλους χώρους ( π.χ. παιδεία - ολοήμερα σχολεία) μέτρα για βάρδιες και ελαστικότητα μπορεί να βρίσκουν αποδοχή και από τους εργαζόμενους με βάση την ανάγκη για δεύτερη δουλειά ή το επίμηκες ωράριο των γονέων. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι πρέπει να ξεχωρίσουμε τις πραγματικές από τις πλασματικές ανάγκες των εργαζόμενων, να δούμε την έκταση και το μέγεθος των πραγματικών αναγκών και τον τρόπο ικανοποίησής τους. Ο δαιδαλώδης τρόπος λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης και η ταλαιπωρία των εργαζόμενων από την γραφειοκρατία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας τους, που έχει άμεση επίπτωση στο ωράριο εργασίας. Η απλοποίηση των διαδικασιών, η εξυπηρέτηση μέσω σύγχρονων μεθόδων τηλεφωνικών εντολών, η καθιέρωση άδειας στους εργαζόμενους για εξυπηρέτηση τους από τις δημόσιες υπηρεσίας είναι ο δρόμος που δεν φέρνει αντιμέτωπη την μία ομάδα εργαζόμενων με την άλλη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ 35ΩΡΟΥ.
Το πειραματικό ωράριο λειτουργίας έδειξε ότι η αποδοχή από την ηγεσία του επίσημου σ.κ. της αποσύνδεσης του ωραρίου λειτουργίας από το ωράριο εργασίας σε αντάλλαγμα για την μείωση των ωρών εργασίας οδηγεί σε βάρδιες, ελαστικοποίηση, εντατικοποίηση και τελικά παράταση του εργάσιμου χρόνου. Σε άλλα πειραματικά καταστήματα με την μέθοδο του εκφοβισμού (Ιονική) και σε άλλα με την μέθοδο του διαλόγου και της «δημιουργικής συμβολής» (Εθνική) καταρτίστηκαν προγράμματα για βάρδιες που άλλοτε φέρνουν τους εργαζόμενους από τις 7.45 και άλλοτε από τις 9.45 μέχρι τις 17.00. Ασκούνται πιέσεις για να καλυφθούν οι απογευματινές βάρδιες και απλήρωτες υποχρεωτικές υπερωρίες, και έχει επιτευχθεί το αδύνατο: Το κατάστημα που και πριν είχε εντατικοποίηση δουλειάς, τώρα χωρίς ενίσχυση προσωπικού, να λειτουργεί περισσότερες ώρες και οι εργαζόμενοι να φαίνεται ότι δουλεύουν λιγότερες. Ετσι ακόμα και το επίσημο σ.κ. υποχρεώθηκε να παραδεχτεί για την πειραματική εφαρμογή ότι «το πείραμα απέτυχε γιατί η μείωση των ωρών εργασίας που συνδυάστηκε με αύξηση των ωρών λειτουργίας οδήγησε σε εντατικοποίηση αφού με ευθύνη των Τραπεζών δεν ενισχύθηκαν με προσωπικό τα συγκεκριμένα καταστήματα». Αυτή η ανακοίνωση επιβλήθηκε από την αγανάκτηση των εργαζόμενων σ’ αυτά όπου έχουμε ακόμα και 50ωρη εργασία την βδομάδα και υποσχέσεις για συνολική διευθέτηση με μελλοντικά ρεπό. Γιατί στην ουσία πρόκειται για πειραματική εφαρμογή της αύξησης του ωραρίου συναλλαγών κατά 2 ώρες και όχι της μείωσης του ωραρίου εργασίας που χωρίς αύξηση του αριθμού των εργαζόμενων ή μείωση των εργασιών δεν μπορούσε να προκύψει, αφού η εντατικοποίηση προϋπήρχε. Το πρόσχημα της εξυπηρέτησης του κοινού κατέρρρευσε από στοιχεία των εταιρειών δημοσκοπήσεων που μελέτησαν το πείραμα και δείχνουν ότι στην παράταση η σύνθεση των πελατών ήταν κατά πλειοψηφία (54%), αυτοί που χρησιμοποιούν την τράπεζα τακτικά (τουλάχιστον 1 φορά τη βδομάδα) και το πρωί, δηλαδή πρόκειται για επιχειρήσεις (βλέπε πρόσχημα για μετακύληση της παράτασης του ωράριου και στους υπαλλήλους τους), ελευθεροεπαγγελματίες κ.α.. Παρόλα αυτά τα σχέδια προχωρούν για επέκταση του ωραρίου «εξυπηρέτησης κοινού» σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες.
Είναι βέβαιο ότι εάν μετά το πείραμα αρχίσει ίδιου τύπου εφαρμογή του 35ωρου δηλαδή με αύξηση των ωρών συναλλαγών, έστω και με τη δυνατότητα οι παλιοί εργαζόμενοι να επιλέξουν την πρωϊνή έναρξη τότε θα υπάρξουν : α) νέες μαζικές προσλήψεις μερικής απασχόλησης κατά τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών τραπεζών, β) για τους παλιούς εργαζόμενους απλήρωτη παράταση του χρόνου εργασίας από αρκετούς που θέλουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες λειτουργίας των υπηρεσιών και γ) σταδιακά ωράριο λάστιχο (σε απασχολώ όταν υπάρχει φόρτος εργασίας) για όλους.
Είναι σαφές ότι οι ρυθμίσεις συμβάλλουν ακόμα περισσότερο στον κατακερματισμό του κλάδου και το πέρασμα στο μοντέλο ζωής που μας επιφυλάσσουν ( εξαντλητική δουλειά (όταν υπάρχει), φαϊ, ύπνος). Το πείραμα στους χώρους των Τραπεζών όμως θα είναι ένα μοντέλο προς επέκταση και σε άλλους χώρους του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα.
ΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ
Οι δυνάμεις μας πρέπει να προσσεγγίζουμε το ζήτημα από τη σκοπιά του εργαζόμενου ανθρώπου ώστε να είναι πια σε θέση να απολαμβάνει ένα επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, δημιουργικής εργασίας, συνεχούς επαφής με τα επιτεύγματα των επιστημών, να αξιοποιεί με ελεύθερο και ωφέλιμο τρόπο τον «ελεύθερο» χρόνο του και να συμμετέχει σε κοινωνικές, πολιτικές, πολιτιστικές δραστηριότητες. Αντί γι’ αυτά ο καπιταλισμός αναζητά λύσεις στην κατεύθυνση της αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Οι επιλογές μας οφείλουν να διεκδικούν το χρόνο που απελευθερώνεται από τις μειωμένες ανάγκες για εργασία και να διεκδικούν για λογαριασμό των εργαζομένων το χρόνο που προκύπτει από την απελευθέρωση της εργασίας. Να διεκδικήσουμε πίσω όλο το χαμένο χρόνο! Να κινηθούμε στην κατεύθυνση που:
n Να διεκδικούμε την ολοκληρωτική κατάργηση της «απλήρωτης εργασίας» του συστήματος της αξίας και της υπεραξίας και την αντικατάστασή της απ’ το νόμο της εξοικονόμησης χρόνου για όλη την κοινωνία.
n Να διεκδικούμε την κατάργηση της καταναγκαστικής εργασίας. Να διεκδικούμε το δικαίωμα της δημιουργικής ελεύθερης δουλειάς για όλους.
n Να διεκδικούμε τη συνεχή ανάπτυξη της κοινωνικής και ατομικής ευημερίας. Να διεκδικούμε το δικαίωμα στην απόλαυση, στην κατανάλωση ενός νέου ποιοτικά διαφορετικού και ανώτερου κοινωνικού πλούτου.
n Να διεξάγουμε τον αγώνα και γι αυτό το ζήτημα τόσο από την άποψη του περιεχομένου όσο και της μορφής με τον αναγκαία και επιτακτικά μόνιμο και συνεχώς αναπτυσσόμενο χαρακτήρα της επανάστασης και του επαναστατικού αγώνα.
Αυτό σημαίνει ότι διεκδικούμε και αγωνιζόμαστε για μια ριζοσπαστική αλλαγή, προς όφελος των εργαζομένων, της οικονομικής και κοινωνικής σχέσης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία που άμεσα θα προσβλέπει σε ριζική και συνεχή βελτίωση των αμοιβών εργασίας με παράλληλη συνεχή μείωση του εργάσιμου χρόνου και με συνεχή μείωση της υπερεργασίας. Σήμερα, το σύνολο αυτών των διεκδικήσεων πρέπει να τείνει στη διαμόρφωση ενός επιπέδου κατακτήσεων των εργαζομένων που για κάθε βδομάδα να ισχύουν : 20 ώρες δουλειά, χρόνος για εκπαιδευτική-επιστημονική κατάρτιση, χειραφέτηση και ανάπτυξη, χρόνος για κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική, δημόσια δραστηριότητα, χρόνος για ‘ζωή δημιουργία και όνειρο’.
Αυτός ο αγώνας πρέπει να συνδέσει την βασική πλευρά των εργατικών συμφερόντων με εκείνη των τακτικών. Πρέπει να συνδέσει την εργατική τάση χειραφέτησης προς όφελος της με εκείνη της τάσης αντίστασης στην επίθεση. Πρέπει να αντιπαρατεθεί στην προβολή ενός γενικού αντικαπιταλιστικού λόγου με συνθηματικό τρόπο αλλά και στην τοποθέτηση στο εικονοστάσι και τις βιβλιοθήκες των συνολικών διεκδικήσεων της τάξης.
Αυτός ο αγώνας για την βελτίωση της θέσης των εργατών είναι ανάγκη να γίνει. Χρειάζεται να είναι σε επαφή και να αξιοποιήσει ως κρίκο τον αγώνα για υπεράσπιση της θέσης των εργαζόμενων από την χειροτέρευση που φέρνουν οι επιχειρούμενες αλλαγές όπως η μετακύληση προς το απόγευμα της εργάσιμης μέρας, που σπάει τον «ελεύθερο» χρόνο, η αντίσταση στις βάρδιες, στην ελαστικοποίηση. Αυτή η αντίσταση δεν είναι ούτε συντήρηση, ούτε κάτι που μπορεί να μας αφήνει ασυγκίνητους. Αντίθετα η ανάπτυξη της πιο πλατιάς αγωνιστικής ενότητας στη βάση, απέναντι στην καπιταλιστική επίθεση είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας. Μας χρειάζεται μια πολιτική που θα προωθεί ένα αριστερό ριζοσπαστικό πρόγραμμα πάλης μέσα στους αγώνες. Με αυτήν την έννοια είναι απαραίτητο να συνδεθούμε με τις δυνάμεις που θέλουν σήμερα να μην περάσουν αρνητικές ρυθμίσεις στο ωράριο με πρόσχημα την μείωση του, όπως είναι το μέτωπο που δημιουργείται για ωράριο 8-3.
ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Η απάντηση από το ε.κ. πρέπει να είναι η προβολή των σημερινών δυνατοτήτων από τον παραγόμενο πλούτο που επιτρέπει την πλήρη ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών με αύξηση των μισθών και δραστική μείωση του χρόνου εργασίας προς όφελος της ολοκλήρωσης της προσωπικότητας του ανθρώπου.
Στις συνθήκες αυτής της επίθεσης μόνο αν οι εργαζόμενοι έχουν γνώμονα το τι δικαιούνται, από τις δυνατότητες της εποχής, μπορούν να υπερασπίσουν τη θέση τους με επίγνωση των δυνατοτήτων για την ρεαλιστικότητα και της μείωσης του ωραρίου και της αύξησης των μισθών, κόντρα στη λογική του εφικτού και των ορίων που το σύστημα μας επιτρέπει. Η διεκδίκηση του πλούτου που παράγουμε για όφελος των εργαζόμενων είναι και ο μόνος δρόμος που επιτρέπει και την υπεράσπιση όποιου θετικού μέτρου προηγούμενων συλλογικών ρυθμίσεων. Ο περιορισμός της δράσης, στο όνομα της σημερινής αδυναμίας του συνδ. κινήματος, μόνο στην υπεράσπιση των κατακτήσεων, για καλύτερη εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων (περιφρούρηση ωραρίου) και το πολύ – πολύ η προβολή του επιτρεπτού από το σύστημα αιτήματος επέκτασης του 35ώρου, χωρίς αρνητικές ρυθμίσεις, σ’ όλα τα καταστήματα, σε τελευταία ανάλυση, διευκολύνει τα σχέδια των κυρίαρχων, αφήνοντας τους εργαζόμενους χωρίς στόχο και όραμα.
Παράλληλα, δεν μπορούμε να περιμένουμε να υπάρξουν νέες κατακτήσεις, όπως η μείωση των όρων εργασίας στις 30 ώρες και ενιαία εργασιακή σχέση για όλο το προσωπικό χωρίς αποτελεσματική υπεράσπιση της θέσης των εργαζόμενων και χωρίς εναντίωση στις συνθήκες της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς. Οι αγώνες για να υπάρξουν και να είναι αποτελεσματικοί χρειάζεται να συνδέουν το αίτημα για 30ωρες δουλειά και προσλήψεις προσωπικού με το ίδιο εργασιακό καθεστώς, με την υπεράσπιση του δικαιώματος της πρωϊνής εργασίας και με εναντίωση στην απελευθέρωση του καθεστώτος λειτουργίας των Τραπεζών. Ο σημερινός και ο αυριανός εργαζόμενος στις Τράπεζες πρέπει να προστατεύεται από τον στόχο τους για πλήρη διαθεσιμότητά του καθ’ όλο το 24ωρο με σαφή ενιαία όρια στον χρόνο και τρόπο εργασίας του.
Το επίσημο σ.κ., έχει υποταχθεί στην επίθεση της αφαίρεσης των όποιων κατακτήσεων του στο θέμα του ωραρίου εργασίας (παραβίαση συλλογικών συμβάσεων, καταπάτηση του ωραρίου λειτουργίας ιδιωτικών και κρατικών τραπεζών, υπερωρίες, υπερεργασία, έμμεση παραβίαση μέσω της δεύτερης δουλειάς). Η αποδοχή από μέρους του της εξυπηρέτησης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων το οδηγεί : στο να διαπραγματεύεται μόνο τους όρους χειροτέρευσης της θέσης μας, μέτρα και όρια στην αμφισβήτηση της συνεκτικότητας του χρόνου εργασίας και του ελεύθερου χρόνου. Αυτό αντικατοπτρίζει και την συνολικότερα διαμορφωμένη συνείδηση της εργατικής τάξης που θεωρεί αντιπάλους άλλα κομμάτια της τάξης και την υπεράσπιση του ευνοϊκότερου εργασιακού καθεστώτος τους ως «αμαρτία».Οι πιέσεις που δέχεται η αριστερά για να υποταχθεί με εναλλακτικές προτάσεις σε μια λογική εξυπηρέτησης των αναγκών του συστήματος πρέπει να μας βρεί πολέμιους. Δεν μπορούμε να μπούμε σε συζήτηση για καθιέρωση βαρδιών ή ένταξη με κοινωνικά κριτήρια κάποιων σ’ αυτές (ποιος άλλωστε θα τα εκτιμήσει, θα τα κρίνει και θα ελέγξει την τήρησή τους;) που θα ακυρώνει στο παραμικρό προηγούμενες ευνοϊκές ρυθμίσεις-σταθερές όπως το γενικευμένο πρωινό ωράριο. Η ταξική πάλη με τους δεδομένους κάθε φορά συσχετισμούς και τα όρια που βάζουν σε συμβιβασμούς οι κυρίαρχες γραμμές δεν μπορούν να στριμώχνουν την μειοψηφική ριζοσπαστική αριστερά σε προτάσεις διαχείρισης και ορισμού αυτών των συμβιβασμών. Η ριζοσπαστική αριστερά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει με την στάση μας να αφήνει την παραμικρή παρερμηνεία ως αβάντα στην απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας στο όνομα της έγκαιρης αντιμετώπισης της νέας πραγματικότητας ούτε μπορεί να γυρίσει την πλάτη στην υπεράσπιση ευνοϊκών ρυθμίσεων ή να την χαρίσει στις δυνάμεις τους ΚΚΕ, όπως επίσης και να εξαντλεί την δράση της σ’ αυτήν την υπεράσπιση. Είναι ανάγκη η πολιτική μας γραμμή να παίρνει υπόψη της τα χαρακτηριστικά των σημερινών αντιδραστικών τομών, τους στόχους τους, τον τρόπο και τις μεθόδους προώθησης τους, να αντιπαρατίθεται σε αυτά. Η γραμμή μας πρέπει να είναι μάχιμη γραμμή δραστικής ανακατανομής του πλούτου υπέρ των παραγωγών του με αύξηση του ελεύθερου από την καταναγκαστική εργασία χρόνου.
Είναι λοιπόν σαφές ότι τα αιτήματα για το χρόνο εργασίας είναι στενά δεμένα με ένα εναιίο σύνολο στόχων πάλης.
Αυτή η ενιαιότητα θα συνδέσει τα συμφέροντα των εργαζόμενων στις Τράπεζες με εργαζόμενους άλλων κλάδων, αλλά και με τους άνεργους.
Το θέμα του ωραρίου παραμένει θέμα αιχμής. Το κεφάλαιο και η κυβέρνηση παίρνει επιθετικές πρωτοβουλίες για γενίκευση της απογευματινής λειτουργίας δημοσίων υπηρεσιών (εφοριών, υπουργείων, ασφαλιστικών ταμείων, δημοσίων ταμείων, δήμων, ταχυδρομείων) μετά από «διάλογο» με την ΑΔΕΔΥ. Η ΕΕΤ με έγγραφό της ζητά από το Υπουργείο Εργασίας την πλήρη απελευθέρωσητου ωραρίου των Τραπεζών. Η ριζοσπαστική τάση του εργατικού κινήματος πρέπει να πάρει τις δικές της πρωτοβουλίες για την κινητοποίηση της τάξης κόντρα στην παραλυτική απάθεια απέναντι στα σχέδια εργοδοσίας και κυβέρνησης. Μπορεί και πρέπει να αναζητήσει σ’ αυτόν τον αγώνα συμμάχους από άλλες δυνάμεις της αριστεράς χωρίς καμμιά αυταπάτη για τα όρια τους αλλά κυρίως πρέπει να στηριχτεί στους εργαζόμενους των κοινωνικών χώρων που πλήττονται, θέλουν να αντιδράσουν και δεν βολεύονται στα σημερινά προδιαγεγραμμένα όρια των αγώνων.
ΜΑΡΤΗΣ 2000
«Το βασίλειο της ελευθερίας αρχίζει στην πραγματικότητα εκεί που παύει η εργασία να υπαγορεύεται από ανάγκη και από εξωτερική σκοπιμότητα…. Με την ανάπτυξή του (σ.σ. πολιτισμένου ανθρώπου) διευρύνεται το βασίλειο αυτό της φυσικής αναγκαιότητας γιατί μεγαλώνουν οι ανάγκες του. Ταυτόχρονα όμως διευρύνονται οι παραγωγικές δυνάμεις που ικανοποιούν τις ανάγκες αυτές. Η ελευθερία στον τομέα αυτό μπορεί να συνίσταται μόνο στο ότι ο κοινωνικός άνθρωπος, οι συνεταιρισμένοι παραγωγοί θα ρυθμίζουν ορθολογικά αυτήν τους την ανταλλαγή της ύλης με τη φύση, θα την υποτάσσουν στον κοινό έλεγχο από μέρους τους, αντί να κυριαρχούνται από αυτήν σαν από μια τυφλή δύναμη, όταν θα την πραγματοποιούν με την μικρότερη δυνατή δαπάνη δυνάμεων και κάτω από όρους αντάξιους και ταιριαστούς προς την ανθρώπινη φύση τους. Ωστόσο αυτό παραμένει πάντα ένα βασίλειο της ανάγκης. Πέρα από αυτό αρχίζει η ανάπτυξη των δυνάμεων του ανθρώπου σαν, αυτός καθεαυτός σκοπός, το πραγματικό βασίλειο της ελευθερίας, που μπορεί όμως να ακμάσει μόνο πάνω στη βάση εκείνου του βασιλείου της ανάγκης. Ο βασικός όρος είναι η συντόμευση της εργάσιμης ημέρας…..
Οι διαρκείς τελειοποιήσεις αχρηστεύουν σχετικά την αξία χρήσης, επομένως και την αξία των υπαρχουσών μηχανών, των εργοστασιακών εγκαταστάσεων κλπ. Το προτσές αυτό δρα βίαια, ιδίως την πρώτη περίοδο μετά την εισαγωγή των νέων μηχανών, προτού οι μηχανές αυτές φτάσουν σε ένα πεδίο ωριμότητας, και γι’ αυτό διαρκώς παλιώνουν, προτού προλάβουν να αναπαράγουν την αξία τους. Αυτός είναι ο λόγος της συνηθισμένης σε τέτοιες περιόδους υπέρμετρης παράτασης του χρόνου εργασίας, της δουλειάς με εναλλασσόμενες βάρδιες την ημέρα και τη νύχτα, για να αναπαράγεται η αξία των μηχανών σε βραχύτερο χρονικό διάστημα, χωρίς η φθορά τους να υπολογίζεται πολύ μεγάλη. …….
Η παράταση της εργάσιμης μέρας ως τη νύκτα, πέρα από τα όρια της φυσικής μέρας, επενεργεί μόνο σαν καταπραϋντικό και σβήνει μόνο ως ένα βαθμό τη δίψα του βρυκόλακα για ζωντανό αίμα εργασίας. Γι αυτό η βαθύτερη τάση της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής είναι να ιδιοποιείται εργασία στο διάστημα όλων, και των 24 ωρών του ημερονυκτίου. Επειδή όμως είναι φυσιολογικά αδύνατο να ξεζουμίζονται συνεχώς νύκτα και μέρα οι ίδιες εργατικές δυνάμεις, χρειάζεται για να ξεπεραστεί το φυσικό αυτό εμπόδιο, μια εναλλαγή των εργατικών δυνάμεων που καταβροχθίζονται την μέρα και την νύκτα, μια εναλλαγή που επιτρέπει διάφορες μέθοδες λ.χ. η εναλλαγή μπορεί να είναι έτσι ρυθμισμένη που ένα μέρος του εργατικού προσωπικού τη μια βδομάδα να εργάζεται τη μέρα, την άλλη βδομάδα νύκτα κλπ…… Αν παραβλέψουμε τις γενικές επιβλαβείς επιδράσεις της νυκτερινής εργασίας η αδιάκοπη, εικοσιτετράωρη διάρκεια του προτσές παραγωγής προσφέρει μια εξαιρετικά ευπρόσδεκτη ευκαιρία για να υπερβαίνουν τα ονομαστικά όρια της εργάσιμης μέρας. » (Μαρξ - Κεφάλαιο)
Αυτά πρίν 110 χρόνια και όμως επίκαιρα.
ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ.
Σήμερα η παραγωγικότητα μιας ώρας εργασίας είναι τουλάχιστον 25 φορές μεγαλύτερη από ότι ήταν το 1830. Ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος για την αναπαραγωγή της οικογένειας του εργαζόμενου ανθρώπου έχει μειωθεί. Όμως το κεφάλαιο δεν προχωρά στην μείωση των ωρών εργασίας. Αντίθετα επιδιώκει την μεγιστοποίηση των κερδών του μέσα από την μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.
Στις δυνατότητες για την κοινωνική απελευθέρωση και την παγκόσμια ευημερία που ανοίγονται σήμερα από την παραγωγικότητα της εργασίας με βάση της εξελίξεις της τεχνικής και της επιστήμης η απάντηση του κεφαλαίου είναι οι αντιδραστικές τομές σε όλα τα επίπεδα (οικονομία, πολιτική, ιδεολογία, εργασιακές σχέσεις). Πολύμορφα επιδίδεται σε μια χρόνια μεθοδική επιχείρηση πλήρους υποταγής της εργασίας στις ανάγκες του κεφαλαίου. Κεφάλαιο και κυβερνήσεις προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι οι συνθήκες σήμερα οδηγούν στο να μην υπάρχουν ωράρια και όλα να υποτάσσονται στις ανάγκες της αγοράς. Ανάγκες του κεφαλαίου που η προσπάθεια είναι να εμφανιστούν ως ανάγκες της κοινωνίας.
Στόχος η εδραίωση της κυριαρχίας του κεφαλαίου και η μεγαλύτερη ιδιοποίηση του πλούτου, ένας εργασιακός μεσαίωνας.
Το παλιό εργατικό κίνημα ανίκανο να δώσει την δική του συνολική απάντηση. Δεν μπορεί να μετατρέψει τις αντιλήψεις του για διεκδίκηση καλύτερων όρων μέσα στο σύστημα σε υλική δύναμη, σε κινητοποίηση των εργαζόμενων. Δεν πείθει ακριβώς γιατί ο εργαζόμενος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στις συλλογικές μορφές διεκδίκησης και πάλης από ένα εργατικό κίνημα πλήρως υποταγμένο στην λογική της διαπραγμάτευσης εντός των ορίων του συστήματος.
Σήμερα το ε.κ. πρέπει να επανατοποθετήσει στο κέντρο της δράσης το στόχο της κατάργησης της εκμετάλλευσης και όχι μόνο την διαχείριση των όρων πώλησης της εργατικής δύναμης. Ετσι θα μπορέσει με αποφασιστικό και αταλάντευτο τρόπο να υπερασπίσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και να εξασφαλίσει άμεσες νίκες και στην διαπραγμάτευση των όρων πώλησης (τακτικά συμφέροντα).
Η τάξη και οι συλλογικότητες της άμεσα πρέπει να κάνουν πολιτική για τον εαυτό τους και όχι να περιορίζουν την δράση τους μόνο στο πεδίο των στενών πλαισίων της εργασιακής σχέσης και της επιχείρησης. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει η συνολική τους απάντηση να έχει θέση για :
§ τα συνολικά συμφέροντα της τάξης με βάρος στα πιο χαμηλά και περισσότερο εκμεταλλευόμενα τμήματά της, στους ντόπιους και ξένους εργάτες, με στόχο την ενότητα της τάξης στον κοινό αγώνα, την αντιμετώπιση του ταξικού εχθρού συνολικά (εργοδοσία, κράτος, κυβέρνηση, διεθνείς οργανισμοί, αστικοί θεσμοί, νόμοι).
§ Την κατάσταση της τάξης, την διαστρωμάτωση της, την αντίθεση συμφερόντων και το επίπεδο συνείδησης της.
§ Τον τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων, το παραγόμενο προϊόν, τις συντελούμενες αλλαγές.
Σε παγκόσμιο επίπεδο σήμερα δεν έχουν δημιουργηθεί οι όροι για μια τέτοια συνολική απάντηση. Εργατικές συλλογικότητες ανιχνεύουν σε θεωρητικό επίπεδο τους όρους της και ακόμα πιο λίγες τολμούν να δοκιμάσουν στην σύγκρουση αυτές τους τις απόψεις. Οι όποιες προσπάθειες επεξεργασίας και δράσης παραμένουν μόνες και αποσπασματικές. Αυτό σημαίνει και καθήκον όλων να έχουν την δική τους συμβολή στις θεωρητικές τεκμηριώσεις και επεξεργασίες αλλά ταυτόχρονη συμβολή στην επικοινωνία και διάλογο αυτών των απόψεων για μια συνολική απάντηση σήμερα της τάξης και στο επίπεδο της θεωρίας και στο επίπεδο της ταξικής πάλης.
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Με την επικράτηση του κεφαλαιοκρατικού συστήματος η διάρκεια της μισθωτής εργασίας απετέλεσε πεδίο αντιπαράθεσης των μισθωτών με τους κεφαλαιοκράτες. Μέσα από την συλλογική οργάνωση της πάλης των εργατών αρχίζουν να εμφανίζονται συνδικαλιστικές διεκδικήσεις για περιορισμό του χρόνου της ημερήσιας, της εβδομαδιαίας, της ετήσιας εργασίας ή ακόμα και του συνολικού χρόνου της επαγγελματικής ζωής του εργαζόμενου. Η σωματική εξάντληση ήταν το αρχικό όριο που είχε βάλει τα κεφάλαιο. Αρχικά είχαμε σκληρούς αγώνες μεμονωμένα σε εργοστάσια και στην συνέχεια σε ομάδες. Οι μαρξιστικές αναλύσεις για τον χρόνο εργασίας, την αλλοτρίωση και την εξαγωγή υπεραξίας ενίσχυσαν σημαντικά την πορεία των διεκδικήσεων. Το 1837 η διάρκεια της εβδομαδιαίας εργασίας ξεπερνούσε τις 80 ώρες, με ημερήσια διάρκεια άνω των 14 ωρών. Τα αιτήματα αρχικά ήταν 10 ώρες δουλειάς και στην εξέλιξη του αγώνα σε αρκετά εργοστάσια βάζανε και το 8ωρο. Το 8ωρο κατακτήθηκε σε εργοστάσια της Ρωσίας και της Πολωνίας από το 1896. Στις αρχές του αιώνα η εργασία έφθανε τις 60 ώρες με 10ωρη διάρκεια ημερήσιας απασχόλησης. Οι πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα σημαδεύτηκαν από την διεκδίκηση και τελικά την θεσμοθέτηση της εβδομαδιαίας ανάπαυσης (1906) και του 8ωρου (1919). Το σημερινό κεκτημένο 8ωρο ήρθε μετά από σκληρούς, αιματηρούς αγώνες των εργατικών συνδικάτων για τα τρία 8 (8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ζωή, 8 ώρες ύπνο). Στην εποχή του το αίτημα ήταν «μαξιμαλιστικό». Η ετήσια άδεια 2 εβδομάδων θεσμοθετείται για πρώτη φορά στην Ευρώπη από το Λαϊκό Μέτωπο (Γαλλία, 1936). Στο διάστημα ενός αιώνα, η διάρκεια της εργασίας μειώθηκε στο μισό. Σ’ αυτό συντέλεσαν η μείωση της ημερήσιας και της εβδομαδιαίας διάρκειας της εργασίας, η επιμήκυνση του χρόνου της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, η γενίκευση της συνταξιοδότησης, η αύξηση των ετήσιων αδειών κ.α.. Τον χρόνο φτάσαμε στις 1.700 ή και περισσότερες ώρες εργασίας ξεκινώντας από τις 3.000.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Παρά τα χρόνια που πέρασαν σε χώρες με καθυστερημένη οικονομική ανάπτυξη βρίσκουμε μορφές καταναγκαστικής δουλείας αλλά και σε αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες σε μικρότερη έκταση, μαζική παιδική εργασία, ανασφάλιστη εργασία και εργασία χωρίς όρια στο χρόνο.
Στην Ελλάδα οι εργάτες σήμερα δουλεύουν 8 ώρες τη μέρα (ΕΓΣΣΕ). Ανά κλάδους έχουμε μικρότερα ωράρια είτε με κλαδικές συμβάσεις (Οικοδόμοι - 35ωρο ) είτε λόγω ανθυγιεινού (Εργάτες καθαριότητας ΟΤΑ). Βασικά η πλειοψηφία της τάξης δουλεύει με θεσμοθετημένο πρωϊνό ωράριο. Σε τομείς (υγεία, ενέργεια, επικοινωνία, εμπόριο, ασφάλεια, συγκοινωνία, μεταφορές) λειτουργούν βάρδιες με κύριο βάρος πάλι το πρωί. Ενώ σε άλλους υπάρχει κύριο βάρος το απόγευμα ή βράδυ (πολιτισμός, ψυχαγωγία, τουρισμός) ή η συνεχής 24ωρη λειτουργία (ναυτιλία). Η απασχόληση σε νυκτερινές βάρδιες προστατεύεται από την εργατική νομοθεσία με επιπλέον οικονομικές αποζημιώσεις και δυνατότητα προσφυγής για μεταφορά στην πρωινή βάρδια λόγω υπηρεσιακής στασιμότητας. Η πιο πρόσφατη εμπειρία από αγώνες σχετικά με το ωράριο είναι η προσπάθεια των εμποροϋπαλλήλων για την απόκρουση της απελευθέρωσης του ωραρίου (εμπορικά συνεχές και super market μέχρι 8 το βράδυ του Σαββάτου, Praktiker), που συνδιαζόταν με επιδείνωση του ωραρίου εργασίας.
Αυτό είναι το θεσμοθετημένο ωράριο. Ως χρόνο εργασίας πρέπει να υπολογίζουμε και τον χρόνο μετακίνησης από και προς την εργασία που λόγω των συνθηκών μετακίνησης ειδικά στις μεγαλουπόλεις φθάνει και τις 10 ώρες ή και παραπάνω. Η καταγραφή αυτή φέρνει την Ελλάδα ανάμεσα στις χώρες με την μεγαλύτερη διάρκεια στην Ευρώπη. Αυτή είναι η «κανονικά ρυθμισμένη» κατάσταση. Ο εργάτης, που χρειάζεται χρόνο και για τον ύπνο του, την καθαριότητα, το φαγητό του, οδηγείται με τον σημερινό τρόπο ζωής σ’ αυτό το περιβάλλον στην εξάντληση και την αποξένωση, αφού ο «ελεύθερος» χρόνος του περιορίζεται στο ελάχιστο τις καθημερινές, περιμένοντας ένα Σαββατοκύριακο.
Πέρα από αυτήν πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η δεύτερη (αδήλωτη) δουλειά, οι υπερωρίες, οι μη καταγεγραμμένες ώρες απλήρωτης υπερωριακής απασχόλησης, η χωρίς όρια στο χρόνο δουλειά των ξένων εργατών, ακόμα και οι δουλειές του «νοικοκυριού» παρατείνουν την διάρκεια της εργάσιμης μέρας για ένα σημαντικό κομμάτι του εργατικού πληθυσμού. Σ’ αυτό δεν περιλαμβάνουμε την χωρίς όριο στο χρόνο λήξης δουλειά στελεχών επιχειρήσεων που αμείβονται με «ψηλούς» μισθούς ακριβώς για να μένουν μέχρις ότου υπάρχει ανάγκη.
Στην έμμεση παραβίαση του νόμιμου ωραρίου εργασίας οι εργαζόμενοι συγκατατίθενται εθελοντικά δηλαδή εξαναγκάζονται κοινωνικά για να συμπληρώσουν τον μισθό ή μεροκάματό τους και να καλύψουν τις ανάγκες τους. Ανάγκες πραγματικές ή πλασματικές. Η εργατική οικογένεια διασκορπίζεται, η εξουθένωση δεν αφήνει περιθώρια ουσιαστικής ενασχόλησης με την διαπαιδαγώγηση των παιδιών, τα οποία παρκάρονται στην Τ.V. ή σε ολοήμερα σχολεία.
Συνεπώς η διεκδίκηση της δραστικής μείωσης του χρόνου εργασίας δεν μπορεί να αφορά μόνο την πρώτη δουλειά απαιτείται να συνδιαστεί με το αίτημα της αύξησης μισθών και ως λογική με την κατάργηση της δεύτερης δουλειάς και των υπερωριών.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
Μέχρι σήμερα το συμβατικό ωράριο είναι 7.45 έως 15.30. Συνολικά εβδομαδιαίος χρόνος 38 ώρες και 20΄. Η ρύθμιση του έχει γίνει από την ΣΣΕ 83 και η τελευταία μείωση του έγινε το 1984. Ο κλάδος κέρδισε την 5θήμερη βδομάδα και το συνεχές ωράριο τα πρώτα χρόνια μετά την μεταπολίτευση και η τελευταία εμπειρία στο θέμα του ωράριου είναι από τη μεγάλη κινητοποίηση για την απόκρουση της απογευματινής λειτουργίας των Τραπεζών το 1979-80 επί υπουργείας Μητσοτάκη. Οι ετήσιες μέρες άδειας είναι 20-25.
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν μικρότερα ωράρια για τους εργαζόμενους στις Τράπεζες πλην Γερμανίας, Αυστρίας, Λουξεμβούργου, Σουηδίας. (πίνακας 2). Ο ετήσιος αριθμός εργάσιμων ημερών ποικίλλει φέρνοντας την Ελλάδα περίπου σ’ αυτές με τον μεγαλύτερο αριθμό (πίνακας 2). Σε αρκετές χώρες έχει καθιερωθεί διάλειμμα που δεν προσμετράται στο ωράριο εργασίας με αποτέλεσμα σπαστό ωράριο (πίνακας 3). Ο χρόνος λειτουργίας των ίδιων των Τραπεζών ποικίλει (πίνακας 3). Από τα στοιχεία είναι σαφές ότι η σύγκριση με το ευρωπαϊκό περιβάλλον δεν είναι σύμμαχος στον στόχο για συνεκτικότητα του ωραρίου. Ευέλικτα ωράρια δεν υπάρχουν μόνο σε Ελλάδα, Κύπρο, Ισπανία, Πορτογαλία, Νορβηγία(πίνακας4).
Χρόνια τώρα οι ιδιωτικές και σε μικρότερη έκταση οι κρατικές Τράπεζες καταστρατηγούν το συμβατικό (ΣΣΕ) ωράριο με υποχρεωτικές και στην πλειοψηφία απλήρωτες υπερωρίες, ενώ με τον περιορισμό των προσλήψεων έχουν οδηγήσει σε μεγάλη εντατικοποίηση.
Εδώ πρέπει να δούμε ότι οι χαμηλές αποδοχές έχουν οδηγήσει σημαντική μερίδα εργαζόμενων να επιζητά καλυτέρευση των αποδοχών της ατομικά με υπερωρίες ή δεύτερη δουλειά (έμμεση παραβίαση). Το κυνήγι της υπερωρίας αποτέλεσε ακόμα και αιτία ανταγωνισμού για τις καλές θέσεις (σταθερές υπερωρίες). Αποτέλεσμα ήταν αυτή η κατάσταση να νομιμοποιήσει την υπερεργασία να υποθάλψει την παραβίαση του από συλλογική σύμβαση συμφωνημένου ωραρίου και με θεωρούμενες υποχρεωτικές και αυτονόητα απλήρωτες υπερωρίες (για συφωνία ταμείων). Από στοιχεία που έδωσαν οι Τράπεζες στην ΟΤΟΕ για το 1995 για τις καταγεγραμμένες υπερωρίες προκύπτει ότι αντιστοιχούν σε 4% αύξηση προσωπικού. Οι πραγματικές διαστάσεις των υπερωριών πιθανόν είναι μεγαλύτερες και αποκρύπτονται. Όπως επίσης δεν περιλαμβάνονται οι απλήρωτες ώρες εργασίας των στελεχών που θεωρούνται αυτονόητες ή των νεοπροσλαμβανόμενων στις ιδιωτικές τράπεζες που πλασάρονται σαν υποχρεωτικές και είναι απλήρωτες. Τις διαστάσεις του φαινομένου δεν μπορούμε ούτε να τις υποτιμούμε, ούτε να τις υπερβάλλουμε ώστε να τις αποδεχτούμε ως παγιωμένο και αναπότρεπτο καθεστώς.. Το ίδιο ισχύει και για τα υπάρχοντα ειδικά ωράρια που, με στοιχεία 31/12/95 για Τράπεζες που καλύπτουν το 70% της απασχόλησης του κλάδου, ανερχόταν σε 2,9% για νυχτερινά ή εναλλασσόμενα ωράρια και 1,5% για μειωμένα ημερήσια ή μειωμένα ετήσια (όχι γονικά) ωράρια. Το σίγουρο είναι ότι η θεσμοθέτηση συγκεκριμμένου και ενιαίου χρόνου λήξης του ωράριου και των εργασιών για όλες τις Τράπεζες δεν έχει πέσει σε αδράνεια και η έκταση τήρησης του αφορά την συντριπτική πλειοψηφία των τραπεζοϋπαλλήλων που συνειδητά το τηρεί.
Οι ίδιες οι Τράπεζες εξυπηρετούνται από την κάλυψη των αναγκών με υπερωρίες και εντατικοποίηση και όχι με προσλήψεις λόγω του χαμηλότερου ασφαλιστικού κόστους, της συμπίεσης των πραγματικών αναγκών για ώρες εργασίας αλλά και της επίδρασης στην συνείδηση των εργαζόμενων (αιχμαλωσία, εφεδρικός στρατός ανέργων).
Η πολύμορφη καταστρατήγηση του ωραρίου εκτιμήθηκε από το επίσημο σ.κ. σαν κατάσταση όχι για εξάλειψη αλλά για έλεγχο και καθορισμό μέτρων και ορίων.
ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Σήμερα το αίτημα για μείωση του χρόνου εργασίας επανέρχεται στο προσκήνιο. Τα επίσημα συνδικάτα το προβάλλουν με την λογική «να δουλεύουμε λιγότερο, να δουλεύουμε όλοι». Αυτή η διάσταση της κοινωνικής αλληλεγγύης στους άνεργους και της εξάλειψης της έμμεσης απειλής συμπίεσης του εργατικού μισθού που δημιουργεί ο εφεδρικός στρατός των ανέργων είναι μια μορφή ενίσχυσης της λογικής της διεκδίκησης δεν είναι όμως η κύρια.
Η ταξική αντίληψη πρέπει να προβάλλει το αίτημα της δραστικής μείωσης (30 ώρες δουλειά) στη βάση της ικανοποίησης των ανθρώπινων αναγκών και της διεκδίκησης από τον εργαζόμενο του πλούτου που παράγει για λογαριασμό του, στην πορεία της πάλης για την ολοκληρωτική εξάλειψη της εκμετάλλευσης. Οι δυνατότητες της εποχής το καθιστούν δυνατό και αναγκαίο. Ενας παγκόσμιος αγώνας των εργατών μπορεί να ξεκινήσει με βάση αυτό το αίτημα και την διεκδίκηση μιας ολοκληρωμένης χάρτας αναγκών και δικαιωμάτων των εργατών παράλληλα με τις προσπάθειες συντονισμού σε εθνική κλίμακα.
Το αίτημα για 30 ώρες δουλειά δεν είναι καινούργιο, ούτε μαξιμαλιστικό. Έχει προβληθεί σε αγώνες του 1936 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την περίοδο του 1918 στο πρόγραμμα του Σπάρτακου στην Γερμανία και το 19.. στην Ελλάδα. Η δυνατότητα που σήμερα το καθιστά κοινωνικά εφικτό (ίσως καπιταλιστικά μη πραγματοποιήσιμο παγκόσμια αλλά αυτό ίσα- ίσα είναι αιτία για ακόμα με μεγαλύτερο πείσμα προβολή του) ομολογείται στις ίδιες τις μελέτες οπαδών του καπιταλισμού, βλέπε Ρίφτιγκ «Τέλος της εργασίας» που αποφαίνεται ότι με 4 ώρες δουλειάς την ημέρα θα μπορούσε να ευημερεί όλη η ανθρωπότητα.
Ρεύματα στο εργατικό κίνημα αντιμετωπίζουν το αίτημα με εχθρότητα ως πολεμική. Η καχυποψία τους το θεωρεί βερμπαλισμό και ποσοστολογία. Θεωρούν ότι στις συνθήκες της νεοφιλελεύθερης επίθεσης η περιφρούρηση των κεκτημένων είναι και η μόνη δυνατότητα που υπάρχει από τους συσχετισμούς. Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει το θέμα με πιο «ρεαλιστικό» τρόπο μιλώντας για το αποδεκτό και από τους ρεφορμιστές αίτημα του 35ωρου χωρίς όμως αρνητικές ρυθμίσεις και με αύξηση αποδοχών, ενώ παραπέμπει το 30ωρο για άλλες πιο ευνοϊκές εποχές, εν ολίγοις στις επόμενες γενιές, χωρίς όμως τελευταία και να το καταδικάζει ως αριστερισμό. Ο ΣΥΝ θεωρεί ότι στην νέα πραγματικότητα η διάλυση όλων των προηγούμενων ρυθμίσεων πρέπει να αντιμετωπιστεί με μέτρα ελέγχου και θεσμοθέτησης μέτρων, ορίων και ποσοστών σε μια προσπάθεια συγκερασμού των αναγκών του κεφαλαίου και των αναγκών των εργαζόμενων πχ στην ΟΤΟΕ συζητά την καθιέρωση του 7ωρου με μετακύλιση προς το απόγευμα του ωράριου ώστε να εξυπηρετούνται και οι τράπεζες.
Στον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς υπάρχουν εκτός από τις παραπάνω απόψεις υπάρχουν ακόμα αντιλήψεις ότι το αίτημα είναι πλειοδοσία που δεν μπορεί να προβληθεί στο σ.κ. και να διεκδικηθεί από αυτό αφού δεν έχει ωριμάσει στην συνείδηση των εργατών που το αντιλαμβάνονται ως ανεδαφικό, είναι κάτι που το πολύ – πολύ μπορεί να προβάλλεται για ζύμωση, ως γενική ιδέα ή ότι στην νέα εποχή οι δραστηριότητες της διασκέδασης, της πώλησης προϊόντων, της εξυπηρέτησης συναλλαγών με το δημόσιο ή τις τράπεζες επεκτείνονται όλο το 24ωρο, ότι αυτό είναι ανάγκη των εργαζόμενων και όχι μόνο είναι αναπότρεπτο αλλά είναι και επιζήμιο να καταδικαστεί. Προτείνεται να μην ασχοληθεί το κίνημα με την μορφή που παίρνει η λειτουργία αυτών των επιχειρήσεων αλλά το βάρος να δοθεί μόνο στο θέμα της μείωσης του ωραρίου και της ενιαίας εργασιακής σχέσης όλου του προσωπικού.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Στις τράπεζες προωθούν την λύση των εμποδίων για την ολοήμερη λειτουργία τους στους τομείς εκείνους που έχουν καθοριστική σημασία στην εξασφάλιση μεγαλύτερων κερδών. Για να πετύχουν και να νομιμοποιήσουν εκεί την ανεξέλεγκτη λειτουργία είναι διατεθειμένες να προχωρήσουν σε μέτρα που στο όνομα της ώριμης ανάγκης για μείωση των ωρών εργασίας προωθούν την αμφισβήτηση του ενιαίου χρόνου εργασίας και των συγκεκριμένων ορίων έναρξης και λήξης. Έτσι θα μπορούν χωρίς επί πλέον οικονομικές αποζημιώσεις υπερωριακής ή νυχτερινής απασχόλησης και νομικά κωλύματα της εργατικής νομοθεσίας να έχουν φτηνή και διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή εργασία. Η παράταση του ωραρίου λειτουργίας του συνόλου των τραπεζικών καταστημάτων δεν τους είναι απαραίτητη ούτε επιχειρείται για να καλυφθούν ανάγκες των εργαζόμενων για συναλλαγές. Αλλά ούτε κυρίως για τις ανάγκες συναλλαγών των επιχειρήσεων που μέχρι τώρα δουλεύουν κυρίως πρωί ή του κλεισίματος του χρηματιστηρίου που ούτως ή άλλως εξυπηρετούνται συνέχεια όλο και καλύτερα μέσω ειδικών περιορισμένων λειτουργιών. Η πειραματική εφαρμογή ήρθε να νομιμοποιήσει στην συνείδηση εργαζόμενων την απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας και την πλήρη διαθεσιμότητα των εργαζόμενων. Εξυπηρετεί, την ανάγκη του ελληνικού τραπεζικού κεφαλαίου για προσαρμογή στις συνθήκες της παγκόσμιας αγοράς του εργασιακού μεσαίωνα και διαπλοκής με το διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο και επιχειρείται κυρίως για την διαμόρφωση συνείδησης στους εργαζόμενους ότι στην νέα εποχή η εργασία θα είναι πλήρως υποταγμένη στις ανάγκες του κεφαλαίου, ελαστική, με μειωμένο κόστος για την εργοδοσία. Οι βάρδιες και η γενικότερη ελαστικότητα στο ωράριο που επιτρέπει το νέο νομικό πλαίσιο (νόμος Παπαϊωάννου) με την συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν προχωρούσαν σε γρήγορη εφαρμογή. Ετσι, ήρθε η συλλογική σύμβαση να προχωρήσει τη φιλοσοφία τους με πλοηγό το πείραμα στις Τράπεζες.
Στην προσπάθεια εξασφάλισης της συναίνεσης από τους εργάτες μιλούν βέβαια για λογαριασμό όλης της κοινωνίας όταν θέλουν να προωθήσουν τις δικές τους ανάγκες και να επιτεθούν στις ανάγκες του κόσμου της εργασίας. Επικαλούνται ως πρόσχημα όλα τα τελευταία χρόνια, την εξυπηρέτηση του «καταναλωτικού κοινού» και παρά την επέκταση των συστημάτων αυτόματων συναλλαγών και την απογευματινή λειτουργία υπηρεσιών ταμιευτηρίου σε κεντρικά καταστήματα, που καλύπτουν γενικά αυτή την ανάγκη, γίνεται μεγάλη προπαγάνδα για την ανάγκη αλλαγής του ωραρίου συναλλαγών. Προπαγάνδα που βρίσκει απήχηση και σε εργαζόμενους άλλων κλάδων αλλά και πρόθυμη την συνδικαλιστική ηγεσία να συνδιαλέγεται και να παζαρέψει το ωράριο. Και όπως και σε άλλους χώρους ( π.χ. παιδεία - ολοήμερα σχολεία) μέτρα για βάρδιες και ελαστικότητα μπορεί να βρίσκουν αποδοχή και από τους εργαζόμενους με βάση την ανάγκη για δεύτερη δουλειά ή το επίμηκες ωράριο των γονέων. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι πρέπει να ξεχωρίσουμε τις πραγματικές από τις πλασματικές ανάγκες των εργαζόμενων, να δούμε την έκταση και το μέγεθος των πραγματικών αναγκών και τον τρόπο ικανοποίησής τους. Ο δαιδαλώδης τρόπος λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης και η ταλαιπωρία των εργαζόμενων από την γραφειοκρατία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας τους, που έχει άμεση επίπτωση στο ωράριο εργασίας. Η απλοποίηση των διαδικασιών, η εξυπηρέτηση μέσω σύγχρονων μεθόδων τηλεφωνικών εντολών, η καθιέρωση άδειας στους εργαζόμενους για εξυπηρέτηση τους από τις δημόσιες υπηρεσίας είναι ο δρόμος που δεν φέρνει αντιμέτωπη την μία ομάδα εργαζόμενων με την άλλη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ 35ΩΡΟΥ.
Το πειραματικό ωράριο λειτουργίας έδειξε ότι η αποδοχή από την ηγεσία του επίσημου σ.κ. της αποσύνδεσης του ωραρίου λειτουργίας από το ωράριο εργασίας σε αντάλλαγμα για την μείωση των ωρών εργασίας οδηγεί σε βάρδιες, ελαστικοποίηση, εντατικοποίηση και τελικά παράταση του εργάσιμου χρόνου. Σε άλλα πειραματικά καταστήματα με την μέθοδο του εκφοβισμού (Ιονική) και σε άλλα με την μέθοδο του διαλόγου και της «δημιουργικής συμβολής» (Εθνική) καταρτίστηκαν προγράμματα για βάρδιες που άλλοτε φέρνουν τους εργαζόμενους από τις 7.45 και άλλοτε από τις 9.45 μέχρι τις 17.00. Ασκούνται πιέσεις για να καλυφθούν οι απογευματινές βάρδιες και απλήρωτες υποχρεωτικές υπερωρίες, και έχει επιτευχθεί το αδύνατο: Το κατάστημα που και πριν είχε εντατικοποίηση δουλειάς, τώρα χωρίς ενίσχυση προσωπικού, να λειτουργεί περισσότερες ώρες και οι εργαζόμενοι να φαίνεται ότι δουλεύουν λιγότερες. Ετσι ακόμα και το επίσημο σ.κ. υποχρεώθηκε να παραδεχτεί για την πειραματική εφαρμογή ότι «το πείραμα απέτυχε γιατί η μείωση των ωρών εργασίας που συνδυάστηκε με αύξηση των ωρών λειτουργίας οδήγησε σε εντατικοποίηση αφού με ευθύνη των Τραπεζών δεν ενισχύθηκαν με προσωπικό τα συγκεκριμένα καταστήματα». Αυτή η ανακοίνωση επιβλήθηκε από την αγανάκτηση των εργαζόμενων σ’ αυτά όπου έχουμε ακόμα και 50ωρη εργασία την βδομάδα και υποσχέσεις για συνολική διευθέτηση με μελλοντικά ρεπό. Γιατί στην ουσία πρόκειται για πειραματική εφαρμογή της αύξησης του ωραρίου συναλλαγών κατά 2 ώρες και όχι της μείωσης του ωραρίου εργασίας που χωρίς αύξηση του αριθμού των εργαζόμενων ή μείωση των εργασιών δεν μπορούσε να προκύψει, αφού η εντατικοποίηση προϋπήρχε. Το πρόσχημα της εξυπηρέτησης του κοινού κατέρρρευσε από στοιχεία των εταιρειών δημοσκοπήσεων που μελέτησαν το πείραμα και δείχνουν ότι στην παράταση η σύνθεση των πελατών ήταν κατά πλειοψηφία (54%), αυτοί που χρησιμοποιούν την τράπεζα τακτικά (τουλάχιστον 1 φορά τη βδομάδα) και το πρωί, δηλαδή πρόκειται για επιχειρήσεις (βλέπε πρόσχημα για μετακύληση της παράτασης του ωράριου και στους υπαλλήλους τους), ελευθεροεπαγγελματίες κ.α.. Παρόλα αυτά τα σχέδια προχωρούν για επέκταση του ωραρίου «εξυπηρέτησης κοινού» σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες.
Είναι βέβαιο ότι εάν μετά το πείραμα αρχίσει ίδιου τύπου εφαρμογή του 35ωρου δηλαδή με αύξηση των ωρών συναλλαγών, έστω και με τη δυνατότητα οι παλιοί εργαζόμενοι να επιλέξουν την πρωϊνή έναρξη τότε θα υπάρξουν : α) νέες μαζικές προσλήψεις μερικής απασχόλησης κατά τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών τραπεζών, β) για τους παλιούς εργαζόμενους απλήρωτη παράταση του χρόνου εργασίας από αρκετούς που θέλουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες λειτουργίας των υπηρεσιών και γ) σταδιακά ωράριο λάστιχο (σε απασχολώ όταν υπάρχει φόρτος εργασίας) για όλους.
Είναι σαφές ότι οι ρυθμίσεις συμβάλλουν ακόμα περισσότερο στον κατακερματισμό του κλάδου και το πέρασμα στο μοντέλο ζωής που μας επιφυλάσσουν ( εξαντλητική δουλειά (όταν υπάρχει), φαϊ, ύπνος). Το πείραμα στους χώρους των Τραπεζών όμως θα είναι ένα μοντέλο προς επέκταση και σε άλλους χώρους του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα.
ΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ
Οι δυνάμεις μας πρέπει να προσσεγγίζουμε το ζήτημα από τη σκοπιά του εργαζόμενου ανθρώπου ώστε να είναι πια σε θέση να απολαμβάνει ένα επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, δημιουργικής εργασίας, συνεχούς επαφής με τα επιτεύγματα των επιστημών, να αξιοποιεί με ελεύθερο και ωφέλιμο τρόπο τον «ελεύθερο» χρόνο του και να συμμετέχει σε κοινωνικές, πολιτικές, πολιτιστικές δραστηριότητες. Αντί γι’ αυτά ο καπιταλισμός αναζητά λύσεις στην κατεύθυνση της αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Οι επιλογές μας οφείλουν να διεκδικούν το χρόνο που απελευθερώνεται από τις μειωμένες ανάγκες για εργασία και να διεκδικούν για λογαριασμό των εργαζομένων το χρόνο που προκύπτει από την απελευθέρωση της εργασίας. Να διεκδικήσουμε πίσω όλο το χαμένο χρόνο! Να κινηθούμε στην κατεύθυνση που:
n Να διεκδικούμε την ολοκληρωτική κατάργηση της «απλήρωτης εργασίας» του συστήματος της αξίας και της υπεραξίας και την αντικατάστασή της απ’ το νόμο της εξοικονόμησης χρόνου για όλη την κοινωνία.
n Να διεκδικούμε την κατάργηση της καταναγκαστικής εργασίας. Να διεκδικούμε το δικαίωμα της δημιουργικής ελεύθερης δουλειάς για όλους.
n Να διεκδικούμε τη συνεχή ανάπτυξη της κοινωνικής και ατομικής ευημερίας. Να διεκδικούμε το δικαίωμα στην απόλαυση, στην κατανάλωση ενός νέου ποιοτικά διαφορετικού και ανώτερου κοινωνικού πλούτου.
n Να διεξάγουμε τον αγώνα και γι αυτό το ζήτημα τόσο από την άποψη του περιεχομένου όσο και της μορφής με τον αναγκαία και επιτακτικά μόνιμο και συνεχώς αναπτυσσόμενο χαρακτήρα της επανάστασης και του επαναστατικού αγώνα.
Αυτό σημαίνει ότι διεκδικούμε και αγωνιζόμαστε για μια ριζοσπαστική αλλαγή, προς όφελος των εργαζομένων, της οικονομικής και κοινωνικής σχέσης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία που άμεσα θα προσβλέπει σε ριζική και συνεχή βελτίωση των αμοιβών εργασίας με παράλληλη συνεχή μείωση του εργάσιμου χρόνου και με συνεχή μείωση της υπερεργασίας. Σήμερα, το σύνολο αυτών των διεκδικήσεων πρέπει να τείνει στη διαμόρφωση ενός επιπέδου κατακτήσεων των εργαζομένων που για κάθε βδομάδα να ισχύουν : 20 ώρες δουλειά, χρόνος για εκπαιδευτική-επιστημονική κατάρτιση, χειραφέτηση και ανάπτυξη, χρόνος για κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική, δημόσια δραστηριότητα, χρόνος για ‘ζωή δημιουργία και όνειρο’.
Αυτός ο αγώνας πρέπει να συνδέσει την βασική πλευρά των εργατικών συμφερόντων με εκείνη των τακτικών. Πρέπει να συνδέσει την εργατική τάση χειραφέτησης προς όφελος της με εκείνη της τάσης αντίστασης στην επίθεση. Πρέπει να αντιπαρατεθεί στην προβολή ενός γενικού αντικαπιταλιστικού λόγου με συνθηματικό τρόπο αλλά και στην τοποθέτηση στο εικονοστάσι και τις βιβλιοθήκες των συνολικών διεκδικήσεων της τάξης.
Αυτός ο αγώνας για την βελτίωση της θέσης των εργατών είναι ανάγκη να γίνει. Χρειάζεται να είναι σε επαφή και να αξιοποιήσει ως κρίκο τον αγώνα για υπεράσπιση της θέσης των εργαζόμενων από την χειροτέρευση που φέρνουν οι επιχειρούμενες αλλαγές όπως η μετακύληση προς το απόγευμα της εργάσιμης μέρας, που σπάει τον «ελεύθερο» χρόνο, η αντίσταση στις βάρδιες, στην ελαστικοποίηση. Αυτή η αντίσταση δεν είναι ούτε συντήρηση, ούτε κάτι που μπορεί να μας αφήνει ασυγκίνητους. Αντίθετα η ανάπτυξη της πιο πλατιάς αγωνιστικής ενότητας στη βάση, απέναντι στην καπιταλιστική επίθεση είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας. Μας χρειάζεται μια πολιτική που θα προωθεί ένα αριστερό ριζοσπαστικό πρόγραμμα πάλης μέσα στους αγώνες. Με αυτήν την έννοια είναι απαραίτητο να συνδεθούμε με τις δυνάμεις που θέλουν σήμερα να μην περάσουν αρνητικές ρυθμίσεις στο ωράριο με πρόσχημα την μείωση του, όπως είναι το μέτωπο που δημιουργείται για ωράριο 8-3.
ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Η απάντηση από το ε.κ. πρέπει να είναι η προβολή των σημερινών δυνατοτήτων από τον παραγόμενο πλούτο που επιτρέπει την πλήρη ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών με αύξηση των μισθών και δραστική μείωση του χρόνου εργασίας προς όφελος της ολοκλήρωσης της προσωπικότητας του ανθρώπου.
Στις συνθήκες αυτής της επίθεσης μόνο αν οι εργαζόμενοι έχουν γνώμονα το τι δικαιούνται, από τις δυνατότητες της εποχής, μπορούν να υπερασπίσουν τη θέση τους με επίγνωση των δυνατοτήτων για την ρεαλιστικότητα και της μείωσης του ωραρίου και της αύξησης των μισθών, κόντρα στη λογική του εφικτού και των ορίων που το σύστημα μας επιτρέπει. Η διεκδίκηση του πλούτου που παράγουμε για όφελος των εργαζόμενων είναι και ο μόνος δρόμος που επιτρέπει και την υπεράσπιση όποιου θετικού μέτρου προηγούμενων συλλογικών ρυθμίσεων. Ο περιορισμός της δράσης, στο όνομα της σημερινής αδυναμίας του συνδ. κινήματος, μόνο στην υπεράσπιση των κατακτήσεων, για καλύτερη εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων (περιφρούρηση ωραρίου) και το πολύ – πολύ η προβολή του επιτρεπτού από το σύστημα αιτήματος επέκτασης του 35ώρου, χωρίς αρνητικές ρυθμίσεις, σ’ όλα τα καταστήματα, σε τελευταία ανάλυση, διευκολύνει τα σχέδια των κυρίαρχων, αφήνοντας τους εργαζόμενους χωρίς στόχο και όραμα.
Παράλληλα, δεν μπορούμε να περιμένουμε να υπάρξουν νέες κατακτήσεις, όπως η μείωση των όρων εργασίας στις 30 ώρες και ενιαία εργασιακή σχέση για όλο το προσωπικό χωρίς αποτελεσματική υπεράσπιση της θέσης των εργαζόμενων και χωρίς εναντίωση στις συνθήκες της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς. Οι αγώνες για να υπάρξουν και να είναι αποτελεσματικοί χρειάζεται να συνδέουν το αίτημα για 30ωρες δουλειά και προσλήψεις προσωπικού με το ίδιο εργασιακό καθεστώς, με την υπεράσπιση του δικαιώματος της πρωϊνής εργασίας και με εναντίωση στην απελευθέρωση του καθεστώτος λειτουργίας των Τραπεζών. Ο σημερινός και ο αυριανός εργαζόμενος στις Τράπεζες πρέπει να προστατεύεται από τον στόχο τους για πλήρη διαθεσιμότητά του καθ’ όλο το 24ωρο με σαφή ενιαία όρια στον χρόνο και τρόπο εργασίας του.
Το επίσημο σ.κ., έχει υποταχθεί στην επίθεση της αφαίρεσης των όποιων κατακτήσεων του στο θέμα του ωραρίου εργασίας (παραβίαση συλλογικών συμβάσεων, καταπάτηση του ωραρίου λειτουργίας ιδιωτικών και κρατικών τραπεζών, υπερωρίες, υπερεργασία, έμμεση παραβίαση μέσω της δεύτερης δουλειάς). Η αποδοχή από μέρους του της εξυπηρέτησης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων το οδηγεί : στο να διαπραγματεύεται μόνο τους όρους χειροτέρευσης της θέσης μας, μέτρα και όρια στην αμφισβήτηση της συνεκτικότητας του χρόνου εργασίας και του ελεύθερου χρόνου. Αυτό αντικατοπτρίζει και την συνολικότερα διαμορφωμένη συνείδηση της εργατικής τάξης που θεωρεί αντιπάλους άλλα κομμάτια της τάξης και την υπεράσπιση του ευνοϊκότερου εργασιακού καθεστώτος τους ως «αμαρτία».Οι πιέσεις που δέχεται η αριστερά για να υποταχθεί με εναλλακτικές προτάσεις σε μια λογική εξυπηρέτησης των αναγκών του συστήματος πρέπει να μας βρεί πολέμιους. Δεν μπορούμε να μπούμε σε συζήτηση για καθιέρωση βαρδιών ή ένταξη με κοινωνικά κριτήρια κάποιων σ’ αυτές (ποιος άλλωστε θα τα εκτιμήσει, θα τα κρίνει και θα ελέγξει την τήρησή τους;) που θα ακυρώνει στο παραμικρό προηγούμενες ευνοϊκές ρυθμίσεις-σταθερές όπως το γενικευμένο πρωινό ωράριο. Η ταξική πάλη με τους δεδομένους κάθε φορά συσχετισμούς και τα όρια που βάζουν σε συμβιβασμούς οι κυρίαρχες γραμμές δεν μπορούν να στριμώχνουν την μειοψηφική ριζοσπαστική αριστερά σε προτάσεις διαχείρισης και ορισμού αυτών των συμβιβασμών. Η ριζοσπαστική αριστερά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει με την στάση μας να αφήνει την παραμικρή παρερμηνεία ως αβάντα στην απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας στο όνομα της έγκαιρης αντιμετώπισης της νέας πραγματικότητας ούτε μπορεί να γυρίσει την πλάτη στην υπεράσπιση ευνοϊκών ρυθμίσεων ή να την χαρίσει στις δυνάμεις τους ΚΚΕ, όπως επίσης και να εξαντλεί την δράση της σ’ αυτήν την υπεράσπιση. Είναι ανάγκη η πολιτική μας γραμμή να παίρνει υπόψη της τα χαρακτηριστικά των σημερινών αντιδραστικών τομών, τους στόχους τους, τον τρόπο και τις μεθόδους προώθησης τους, να αντιπαρατίθεται σε αυτά. Η γραμμή μας πρέπει να είναι μάχιμη γραμμή δραστικής ανακατανομής του πλούτου υπέρ των παραγωγών του με αύξηση του ελεύθερου από την καταναγκαστική εργασία χρόνου.
Είναι λοιπόν σαφές ότι τα αιτήματα για το χρόνο εργασίας είναι στενά δεμένα με ένα εναιίο σύνολο στόχων πάλης.
Αυτή η ενιαιότητα θα συνδέσει τα συμφέροντα των εργαζόμενων στις Τράπεζες με εργαζόμενους άλλων κλάδων, αλλά και με τους άνεργους.
Το θέμα του ωραρίου παραμένει θέμα αιχμής. Το κεφάλαιο και η κυβέρνηση παίρνει επιθετικές πρωτοβουλίες για γενίκευση της απογευματινής λειτουργίας δημοσίων υπηρεσιών (εφοριών, υπουργείων, ασφαλιστικών ταμείων, δημοσίων ταμείων, δήμων, ταχυδρομείων) μετά από «διάλογο» με την ΑΔΕΔΥ. Η ΕΕΤ με έγγραφό της ζητά από το Υπουργείο Εργασίας την πλήρη απελευθέρωσητου ωραρίου των Τραπεζών. Η ριζοσπαστική τάση του εργατικού κινήματος πρέπει να πάρει τις δικές της πρωτοβουλίες για την κινητοποίηση της τάξης κόντρα στην παραλυτική απάθεια απέναντι στα σχέδια εργοδοσίας και κυβέρνησης. Μπορεί και πρέπει να αναζητήσει σ’ αυτόν τον αγώνα συμμάχους από άλλες δυνάμεις της αριστεράς χωρίς καμμιά αυταπάτη για τα όρια τους αλλά κυρίως πρέπει να στηριχτεί στους εργαζόμενους των κοινωνικών χώρων που πλήττονται, θέλουν να αντιδράσουν και δεν βολεύονται στα σημερινά προδιαγεγραμμένα όρια των αγώνων.
ΜΑΡΤΗΣ 2000
31/7/08
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2008, ΩΡΑ 9.30 π.μ.
ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ :
§ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΜΑΣ
§ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ
§ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΙΣΟΔΟ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΣΤΟ ΙΚΑ
§ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΜΑΣ
§ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ
§ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ
§ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ.
§ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΜΑΣ
§ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ
§ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΙΣΟΔΟ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΣΤΟ ΙΚΑ
§ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΜΑΣ
§ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ
§ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ
§ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Συνταξιούχων Εθνικής Τράπεζαςarpasinta@gmail.com http://aristeriparemvasintaxiouhon.blogspot.com
Ανακοίνωση Νo5, 31/7/2008
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ;
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Ίσως κάποιοι σκεφτούν ότι το έργο το έχουμε ξαναδεί: τελικά οι συντάξεις θα καταβληθούν και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Όμως, δεν είναι έτσι. Μπορεί την τελευταία στιγμή κάποια λύση να βρεθεί για την καταβολή των επικουρικών συντάξεων του Αυγούστου, αλλά είναι γεγονός ότι η οικονομική κατάσταση στο επικουρικό έχει φτάσει στην κατηφόρα, αφού τα έσοδα είναι λιγότερα από τα έξοδα, μόνη παρηγοριά φαίνεται νάναι η εκποίηση της περιουσίας του και το μέλλον των επικουρικών μας συντάξεων θα είναι σε συνεχή αμφισβήτηση.
Δεν πρόκειται για αναπόφευκτη πορεία λόγω κακής διαχείρισης ή γενικότερης οικονομικής συγκυρίας, είτε για νομοτελειακή εξέλιξη των ταμείων που στη διοίκηση τους έχουν πλειοψηφία οι εργαζόμενοι. Είναι μια κατάσταση που προδιαγράφτηκε από κεντρικές πολιτικές των κυβερνήσεων, από μεθοδευμένες αποφάσεις της διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας και από τη δική μας τακτική αδυναμία να υπερασπίσουμε τη θέση μας. Το Επικουρικό μας Ταμείο ήταν εύρωστο, με επαρκή έσοδα και περιουσία ικανή να εξασφαλίζουν το μέλλον της παροχής των συντάξεων μας. ‘Όμως, ας θυμηθούμε κάποιους σταθμούς στις κεντρικές πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων και τη στάση που τήρησαν οι συνδικαλιστικοί μας φορείς.
· Με το νόμο 2084/1992 της Ν.Δ. μειώνεται η εργοδοτική εισφορά στα ταμεία επικούρησης για προσληφθέντες μετά το 1993, μαζί με άλλες δυσμενείς αλλαγές σε άλλες πλευρές όπως στα τα όρια ηλικίας.
· Από το 1997 και μετά αρχίζει να χρησιμοποιείται και να επεκτείνεται σε πολλές θέσεις εργασίας στην Εθνική Τράπεζα η επενοικίαση εργαζομένων, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, η προσωρινή και ελαστική εργασία στερώντας από τα ταμεία μας τις εισφορές, αφού αυτοί οι εργαζόμενοι, χειρότερα εκμεταλλευόμενοι, δεν έχουν ασφάλιση στα ίδια με μας ταμεία. Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Ανοχή από τα Δ.Σ. του ΣΥΕΤΕ και του Συλλόγου Συνταξιούχων.
· Ψηφίζεται ο νόμος Ρέππα 3029/2002, που μετά το 2007 προβλέπει ότι τα επικουρικά με προεδρικό διάταγμα μπορούν να ενταχθούν ή συγχωνευτούν σε αλλά ταμεία ή να ενταχθούν στο ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ. Με υπουργικές αποφάσεις μπορούν να καταργούνται οι νομοθετημένες υποχρεώσεις των τραπεζών για κάλυψη των ελλειμμάτων των ταμείων. Επίσης, προωθεί την ένταξη των ειδικών ταμείων κύριας σύνταξης στο ΙΚΑ (εμμέσως υποχρεωτικά μετά από αποφάσεις Δ.Σ. των ταμείων και μελέτη βιωσιμότητας αναλογιστικής αρχής). Ο νόμος του ΠΑΣΟΚ συναντά τη συναίνεση των «εκπροσώπων» μας.
· Ψηφίζεται ο νόμος 3371/2005 επί Ν.Δ., που οδηγεί το επικουρικό ταμείο μας στο ΙΚΑ, όπως και τα άλλα επικουρικά των τραπεζών και των ΔΕΚΟ. Οι μαχητικές απεργίες ενάντια στο νόμο σταμάτησαν τη μέρα της ψήφισής του.
· Οι προσληφθέντες από το 2005 και μετά στην ΕΤΕ δεν εγγράφονται στο ταμείο επικούρησης, αλλά στο ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ και τους παρακρατούνται οι αντίστοιχες εισφορές, έτσι το ταμείο επικούρησης δεν έχει πλέον εισφορές από τους νέους και αρχίζει να εμφανίζει οργανικό έλλειμμα.
· Συγκροτήθηκε από την κυβέρνηση το ΕΤΑΤ, που διαλύει τα επικουρικά των τραπεζών και παραλαμβάνει την περιουσία τους, χωρίς να προβλέπεται υποχρέωσή του για την καταβολή των επικουρικών συντάξεων των τωρινών συνταξιούχων.
Μέσα σε αυτή την συγκυρία της δικτατορίας των ισχυρών των κεφαλαίου, των αντεργατικών πολιτικών των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της πλήρους υποταγής τους στις ορέξεις των εργοδοτών, της συναίνεσης από όλο το μπλοκ των κυρίαρχων δυνάμεων (μεγάλα κόμματα, ΜΜΕ, κ.α.), όλα δείχνουν προδιαγεγραμμένα σε βάρος μας. Όμως, η μοιρολατρεία δε δίνει λύσεις.
Το ερώτημα που γεννάται είναι: αν μπορούμε και πως να ανατρέψουμε τις αρνητικές για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους επιλογές, αφού οι εκπρόσωποι μας (η πλειοψηφία του Δ.Σ.) αποδεικνύεται ότι ούτε θέλει, ούτε μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματά των συνταξιούχων με τις λογικές του συμβιβασμού και τις τακτικές των συναινετικών χειρισμών από τα πάνω.
Υπάρχει τρόπος και μπορούμε, αν πούμε ένα αποφασιστικό όχι στην ανάθεση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας στους γνωστούς εκπροσώπους, αν πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας και απαιτήσουμε ότι μας ανήκει. Κτίζοντας ένα άλλο συνδικαλιστικό κίνημα μαχητικής υπεράσπισης όλων των ασφαλιστικών και εργασιακών μας δικαιωμάτων μαζί με τους άλλους κλάδους συνταξιούχων και εργαζομένων.
Χρειαζόμαστε άλλο προσανατολισμό και ριζοσπαστική δράση αν θέλουμε να έχουμε νίκες. Έχουμε ανάγκη να παλέψουμε, με πλήρη επίγνωση των συγκρούσεων που απαιτούνται με τους εργοδότες, τις κυβερνήσεις και τον συμβιβασμό, που υπάρχει στις γραμμές μας, ώστε να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας για :
§ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΜΑΣ
§ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ
§ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΙΣΟΔΟ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΣΤΟ ΙΚΑ
§ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΜΑΣ
§ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ
§ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ
§ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ.
26/5/08
ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "ΑΝΤΙ-ΛΟΓΙΣΜΟΙ" ΑΠΟ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ
Διαβάστε το νέο τεύχος της εφημερίδας " ΑΝΤΙ-ΛΟΓΙΣΜΟΙ" της Πρότασης Προοπτικής -Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης Εργαζόμενων Εθνικής πηγαίνοντας στην ιστοσελίδα της Κίνησης από τη διπλανή στήλη πατώντας πάνω στο σύνδεσμο της.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΥΠΕΤ ΓΙΑ ΑΤΤΙΚΗ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 2008
Α΄ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ( Ν. ΑΤΤΙΚΗΣ )
ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΙ 6.924
ΨΗΦΙΣΑΝ 4.317 62,35 %
ΕΓΚΥΡΑ 4104
ΑΚΥΡΑ-ΛΕΥΚΑ 215
ΣΥΝΟΛΟ 4319;
ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΨΗΦΟΙ ΠΟΣΟΣΤΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΠΟΣΟΣΤΟΥ ΑΠΟ 2005
ΔΗΣΥΕ 1808 44,05 % -6,69
ΔΑΚΕ 835 20,35 % -4,66
ΔΑΣ 825 20,10 % +6,48
ΕΝΙΑΙΑ 636 15,50 % +4,87
4104 100,00 %
Α΄ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ( Ν. ΑΤΤΙΚΗΣ )
ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΙ 6.924
ΨΗΦΙΣΑΝ 4.317 62,35 %
ΕΓΚΥΡΑ 4104
ΑΚΥΡΑ-ΛΕΥΚΑ 215
ΣΥΝΟΛΟ 4319;
ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΨΗΦΟΙ ΠΟΣΟΣΤΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΠΟΣΟΣΤΟΥ ΑΠΟ 2005
ΔΗΣΥΕ 1808 44,05 % -6,69
ΔΑΚΕ 835 20,35 % -4,66
ΔΑΣ 825 20,10 % +6,48
ΕΝΙΑΙΑ 636 15,50 % +4,87
4104 100,00 %
15/4/08
ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΣΣΕΤΕ
ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ.!! ΠΡΟΧΩΡΗΣΑΝ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙ!!Η ηγετική ομάδα του Συλλόγου Συνταξιούχων, με κύρια ευθύνη της παράταξης του κ. Τζούλη, για να κρατήσει το διακομματικό έλεγχο του Συλλόγου προσπαθεί με ανίερες μεθόδους να φιμώσει και να καταπνίξει κάθε κριτική φωνή και να "θάψει" κάθε αποκάλυψη για το βίο και την πολιτεία τους.
Μέχρι τώρα στα περιοδικά "μεταξύ μας" του Συλλόγου Συνταξιούχων δημοσιευόταν όλες οι ομιλίες που γινόταν στις γενικές συνελεύσεις, έστω και αν σε αυτούς που δεν ανήκαν στο κατεστημένο του συλλόγου δεν έβαζαν φωτογραφία, όπως στους υπόλοιπους . Στο τελευταίο τεύχος Νο 106 προχώρησαν πιο μακρυά. Εξαφάνισαν την ομιλία της εκπροσώπου της Αριστερής Παρέμβασης Συνταξιούχων. Πρόβλημα χώρου δεν υπήρχε γιατί από τη σελίδα 22 έως 39 δημοσιεύτηκαν εκλογικά υλικά (ανακοινώσεις, ψηφοδέλτια), που ακριβώς τα ίδια είχαν φτάσει στα σπίτια πριν τις εκλογές με ειδική έκδοση, πάλι του συλλόγου και λεφτά απο τις συνδρομές μας. Φαίνεται χρειαζόταν και δεύτερη έκδοση για να υπάρχει κατανάλωση και ας ήρθαν τα περιοδικά μετά τις εκλογές.
Τους ενοχλεί να ακούγονται διαφορετικές φωνές και βεβαίως να διάβαζαν οι σδ. στο περιοδικό ότι υπάρχει και ιστοσελίδα που έχει μια αντισυμβατική οπτική στα τεκταινόμενα του συλλόγου.
Το κακό είναι ότι μαζί με αυτές τις μεθοδεύσεις για να θάβουν τις διαφορετικές φωνές, θάβουν και τα συλλογικά μας συμφέροντα ως συνταξιούχων.
ΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ
Βέβαια τα αποτελέσματα των εκλογών έδειξαν ότι η πλειοψηφία των συναδέλφων μένει εγκλωβισμένη στις 4 συνδικαλιστικές παρατάξεις του δικομματισμού, των προσωπικών εξυπηρετήσεων και του ρουσφετιού.
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ.
Η ΑΠΟΣΤΟΙΧΙΣΗ, Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΘΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΤΑΙ Ο ΑΦΟΠΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΧΩΝ.
ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΣΤΟ ΤΥΠΕΤ
Αθήνα, 14 Απρίλη 2008
ΕΠΙΣΤΟΛΗ –ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ &ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ ΤΗΣ Ε.Τ.Ε.
ΟΙ ΗΓΕΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ Τ.Υ.Π.Ε.Τ. , Σ.Υ.Ε.ΤΕ. , ΣΥ.ΤΑ.ΤΕ. ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΠΑ.Σ.Κ.Ε. ΚΑΙ Δ.Α.Κ.Ε, ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ.
ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΙΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ, ΠΑΡΑ ΤΑ ΟΣΑ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΥΝ ΣΤΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΤΟΥΣ ΦΥΛΛΑΔΙΑ.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Τη Δευτέρα 7 Απριλίου,(Παγκόσμια Ημέρα Υγείας) στην εκλογο- απολογιστική Γ.Σ. του ΤΥΠΕΤ , οι εκφραστές του συνδικαλιστικού κατεστημένου αρνήθηκαν ακόμα και σε ψηφοφορία να θέσουν ψήφισμα (που κατατέθηκε από τον υπογράφοντα)για την ισότιμη συμμετοχή των συνταξιούχων συναδέλφων στα όργανα του Ταμείου. Το ψήφισμα που διαβάστηκε και κατατέθηκε στα πρακτικά της Γενικής Συνέλευσης, είναι το παρακάτω:
ΨΗΦΙΣΜΑ
Η Γενική Συνέλευση των μελών του Ταμείου Υγείας Προσωπικού Εθνικής Τράπεζας (ΤΥΠΕΤ) που συγκλήθηκε στην Αθήνα στις 7 Απρίλη 2008,
*τιμά τους συνταξιούχους συναδέλφους της Εθνικής Τράπεζας
*αναγνωρίζει τη συμβολή τους στην πορεία και ανάπτυξη του ΤΥΠΕΤ
*θεωρεί δίκαιη την αξίωσή τους για ισότιμη συμμετοχή τους στα όργανα του Ταμείου που θα ενισχύσει τη θέση του ΤΥΠΕΤ στον αγώνα για τη βιωσιμότητά του.
*καλεί τη νέα διοίκηση που θα εκλεγεί στις επερχόμενες αρχαιρεσίες, να δρομολογήσει τις διαδικασίες που απαιτούνται για τη τροποποίηση του καταστατικού του Ταμείου, ώστε οι συνταξιούχοι συνάδελφοι να συμμετέχουν ισότιμα στα όργανα του ΤΥΠΕΤ με δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Να διατηρούν δηλαδή την ιδιότητα του άμεσου μέλους ισοβίως.
Αθήνα 7/4/2008
Το ψήφισμα δεν τέθηκε ποτέ σε ψηφοφορία με τη αστεία και αστήρικτη δικαιολογία που επικαλέστηκε υπό πίεση ο νομικός σύμβουλος του Ταμείου, ότι τυχόν ψήφισή του ψηφίσματος θα έθετε σε κίνδυνο ακυρότητας τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης!!!
Φυσικά ο νομικός σύμβουλος ως υπάλληλος, απλά εξέφρασε την επιθυμία των εργοδοτών του που πανικόβλητοι και αιφνιδιασμένοι απέτρεψαν με πραξικοπηματικό τρόπο τη Γενική Συνέλευση να πάρει θέση σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που κατά καιρούς οι ίδιοι χρησιμοποιούν σαν προεκλογικό πυροτέχνημα.
Είχε προηγηθεί η απρεπής και αήθης αντιμετώπιση του προέδρου του Συλλόγου Συνταξιούχων ΕΤΕ(που οι ίδιοι είχαν προσκαλέσει στη Γ.Σ.)
Επειδή όμως οι αρνητές έχουν και ονοματεπώνυμο, παραδίδω σήμερα στη κρίση των συναδέλφων εκείνους που αντέδρασαν και δεν επέτρεψαν να τεθεί καν σε ψηφοφορία το ψήφισμα:
1. Ο πρόεδρος της Γ.Σ. κ. Ν. Παπαιωάννου (πρόεδρος του ΣΥΤΑΤΕ-ηγετικό στέλεχος της ΠΑΣΚΕ) δεν έθεσε το ψήφισμα σε ψηφοφορία ως είχε υποχρέωση
2. Το προεδρείο του ΤΥΠΕΤ(κ.κ. Ζορμπάς, Μενεξής, Ψωμιάδης, Μαυρόπουλος κ.α ηγετικά στελέχη της ΠΑΣΚΕ.)
3. Ο πρόεδρος του ΣΥΕΤΕ και επικεφαλής της ΠΑΣΚΕ κ. Γ. Γιαννακόπουλος
4. Ο αντιπρόεδρος του ΣΥΕΤΕ και επικεφαλής της ΔΑΚΕ κ. Ε. Παπαγιάννης
Φοβήθηκαν ακόμα και την ευχή που εκφράζει ένα ψήφισμα για τη συμμετοχή των συνταξιούχων ως ισοτίμων μελών στα όργανα του ΤΥΠΕΤ.
Αρνήθηκαν το δικαίωμα αυτό σε εκείνους που με τον αγώνα τους στήριξαν την πορεία των ασφαλιστικών μας Ταμείων και του ΤΥΠΕΤ, και που σήμερα κατεδαφίζονται και με ευθύνη των συνδικαλιστικών ομάδων και λογικών που εκπροσωπούν!!!
Αποδείχθηκε επίσης περίτρανα ότι παρά τις κατά καιρούς διακηρύξεις τους, χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους και συνταξιούχους μόνο για να επιτύχουν τη προσωπική τους ανέλιξη μέσα σε ένα παρεοκρατικό σύστημα, μακριά από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.
Εξάλλου είναι γνωστό στο χώρο της Εθνικής Τράπεζας και όχι μόνο, ότι οι ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ έχουν από καιρό συνάψει μεταξύ τους σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης(πολύ πριν ψηφιστεί ο σχετικός νόμος), με προίκα τα εργατικά δικαιώματα…
Σε ότι με αφορά, δεν έτρεφα αυταπάτες για τη τύχη του ψηφίσματος, απλά ήθελα –όπως και έγινε-να πέσει και το τελευταίο φύλλο συκής από εκείνους τους υποκριτές που καταδυναστεύουν το χώρο και αυτο-αποκαλούνται συνδικαλιστές…..
Γι’ αυτό εργοδοσία και κυβέρνηση δεν τους παίρνουν στα σοβαρά και δεν τους υπολογίζουν και οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας υποφέρουν….
Είναι καιρός πια, και εμείς να τους αντιμετωπίσουμε με τη σοβαρότητα(;) που τους αρμόζει, ξεπερνώντας τις παραταξιακές μας καταβολές και αγκυλώσεις και ανακτώντας την εργασιακή μας αξιοπρέπεια που όλοι αυτοί οι απίθανοι τύποι χρόνια τώρα, καταπατούν βάναυσα…..
Συναδελφικά,
Γιώργος Δημητρόπουλος
Ε.Τ.Ε. Πλ. Κάνιγγος
ΕΠΙΣΤΟΛΗ –ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ &ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ ΤΗΣ Ε.Τ.Ε.
ΟΙ ΗΓΕΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ Τ.Υ.Π.Ε.Τ. , Σ.Υ.Ε.ΤΕ. , ΣΥ.ΤΑ.ΤΕ. ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΠΑ.Σ.Κ.Ε. ΚΑΙ Δ.Α.Κ.Ε, ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ.
ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΙΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ, ΠΑΡΑ ΤΑ ΟΣΑ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΥΝ ΣΤΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΤΟΥΣ ΦΥΛΛΑΔΙΑ.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Τη Δευτέρα 7 Απριλίου,(Παγκόσμια Ημέρα Υγείας) στην εκλογο- απολογιστική Γ.Σ. του ΤΥΠΕΤ , οι εκφραστές του συνδικαλιστικού κατεστημένου αρνήθηκαν ακόμα και σε ψηφοφορία να θέσουν ψήφισμα (που κατατέθηκε από τον υπογράφοντα)για την ισότιμη συμμετοχή των συνταξιούχων συναδέλφων στα όργανα του Ταμείου. Το ψήφισμα που διαβάστηκε και κατατέθηκε στα πρακτικά της Γενικής Συνέλευσης, είναι το παρακάτω:
ΨΗΦΙΣΜΑ
Η Γενική Συνέλευση των μελών του Ταμείου Υγείας Προσωπικού Εθνικής Τράπεζας (ΤΥΠΕΤ) που συγκλήθηκε στην Αθήνα στις 7 Απρίλη 2008,
*τιμά τους συνταξιούχους συναδέλφους της Εθνικής Τράπεζας
*αναγνωρίζει τη συμβολή τους στην πορεία και ανάπτυξη του ΤΥΠΕΤ
*θεωρεί δίκαιη την αξίωσή τους για ισότιμη συμμετοχή τους στα όργανα του Ταμείου που θα ενισχύσει τη θέση του ΤΥΠΕΤ στον αγώνα για τη βιωσιμότητά του.
*καλεί τη νέα διοίκηση που θα εκλεγεί στις επερχόμενες αρχαιρεσίες, να δρομολογήσει τις διαδικασίες που απαιτούνται για τη τροποποίηση του καταστατικού του Ταμείου, ώστε οι συνταξιούχοι συνάδελφοι να συμμετέχουν ισότιμα στα όργανα του ΤΥΠΕΤ με δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Να διατηρούν δηλαδή την ιδιότητα του άμεσου μέλους ισοβίως.
Αθήνα 7/4/2008
Το ψήφισμα δεν τέθηκε ποτέ σε ψηφοφορία με τη αστεία και αστήρικτη δικαιολογία που επικαλέστηκε υπό πίεση ο νομικός σύμβουλος του Ταμείου, ότι τυχόν ψήφισή του ψηφίσματος θα έθετε σε κίνδυνο ακυρότητας τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης!!!
Φυσικά ο νομικός σύμβουλος ως υπάλληλος, απλά εξέφρασε την επιθυμία των εργοδοτών του που πανικόβλητοι και αιφνιδιασμένοι απέτρεψαν με πραξικοπηματικό τρόπο τη Γενική Συνέλευση να πάρει θέση σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που κατά καιρούς οι ίδιοι χρησιμοποιούν σαν προεκλογικό πυροτέχνημα.
Είχε προηγηθεί η απρεπής και αήθης αντιμετώπιση του προέδρου του Συλλόγου Συνταξιούχων ΕΤΕ(που οι ίδιοι είχαν προσκαλέσει στη Γ.Σ.)
Επειδή όμως οι αρνητές έχουν και ονοματεπώνυμο, παραδίδω σήμερα στη κρίση των συναδέλφων εκείνους που αντέδρασαν και δεν επέτρεψαν να τεθεί καν σε ψηφοφορία το ψήφισμα:
1. Ο πρόεδρος της Γ.Σ. κ. Ν. Παπαιωάννου (πρόεδρος του ΣΥΤΑΤΕ-ηγετικό στέλεχος της ΠΑΣΚΕ) δεν έθεσε το ψήφισμα σε ψηφοφορία ως είχε υποχρέωση
2. Το προεδρείο του ΤΥΠΕΤ(κ.κ. Ζορμπάς, Μενεξής, Ψωμιάδης, Μαυρόπουλος κ.α ηγετικά στελέχη της ΠΑΣΚΕ.)
3. Ο πρόεδρος του ΣΥΕΤΕ και επικεφαλής της ΠΑΣΚΕ κ. Γ. Γιαννακόπουλος
4. Ο αντιπρόεδρος του ΣΥΕΤΕ και επικεφαλής της ΔΑΚΕ κ. Ε. Παπαγιάννης
Φοβήθηκαν ακόμα και την ευχή που εκφράζει ένα ψήφισμα για τη συμμετοχή των συνταξιούχων ως ισοτίμων μελών στα όργανα του ΤΥΠΕΤ.
Αρνήθηκαν το δικαίωμα αυτό σε εκείνους που με τον αγώνα τους στήριξαν την πορεία των ασφαλιστικών μας Ταμείων και του ΤΥΠΕΤ, και που σήμερα κατεδαφίζονται και με ευθύνη των συνδικαλιστικών ομάδων και λογικών που εκπροσωπούν!!!
Αποδείχθηκε επίσης περίτρανα ότι παρά τις κατά καιρούς διακηρύξεις τους, χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους και συνταξιούχους μόνο για να επιτύχουν τη προσωπική τους ανέλιξη μέσα σε ένα παρεοκρατικό σύστημα, μακριά από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.
Εξάλλου είναι γνωστό στο χώρο της Εθνικής Τράπεζας και όχι μόνο, ότι οι ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ έχουν από καιρό συνάψει μεταξύ τους σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης(πολύ πριν ψηφιστεί ο σχετικός νόμος), με προίκα τα εργατικά δικαιώματα…
Σε ότι με αφορά, δεν έτρεφα αυταπάτες για τη τύχη του ψηφίσματος, απλά ήθελα –όπως και έγινε-να πέσει και το τελευταίο φύλλο συκής από εκείνους τους υποκριτές που καταδυναστεύουν το χώρο και αυτο-αποκαλούνται συνδικαλιστές…..
Γι’ αυτό εργοδοσία και κυβέρνηση δεν τους παίρνουν στα σοβαρά και δεν τους υπολογίζουν και οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας υποφέρουν….
Είναι καιρός πια, και εμείς να τους αντιμετωπίσουμε με τη σοβαρότητα(;) που τους αρμόζει, ξεπερνώντας τις παραταξιακές μας καταβολές και αγκυλώσεις και ανακτώντας την εργασιακή μας αξιοπρέπεια που όλοι αυτοί οι απίθανοι τύποι χρόνια τώρα, καταπατούν βάναυσα…..
Συναδελφικά,
Γιώργος Δημητρόπουλος
Ε.Τ.Ε. Πλ. Κάνιγγος
1/4/08
ΓΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Συνταξιούχων ΕΤΕ
Το κείμενο "δημοψηφίσματος" που μπαίνει από το Δ.Σ. στην κρίση των συναδέλφων για να απαντήσουν με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ, σε μια κάλπη δίπλα στην κάλπη για τις εκλογές του συλλόγου είναι :
- Πλήρως ανεπαρκές για να εκφράσει τις διαθέσεις των συνταξιούχων γιατί απλώς "καταδικάζει τη μονόπλευρη απόφαση της Διοίκησης να ζητήσει ένταξη των ταμείων μας στο ΙΚΑ". Αφήνει να υπονοηθεί ότι το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να γινόταν προσυννενόηση με τους εκπροσώπους εργαζομένων και συνταξιούχων για να γίνει η αίτηση από κοινού.
- Αποπροσανατολιστικό γιατί δεν φαίνεται πουθενά ότι διαφωνούμε με την ένταξη στο ΙΚΑ και θέλουμε να μην εφαρμοστεί ο νόμος Ρέππα που οδηγεί το επικουρικό στο ΙΚΑ και ο νόμος Αλογοσκούφη που οδηγεί το ταμείο κύριας σύνταξης.
Γι αυτό προτείνουμε στους σδ. να τοποθετηθούν με ένα ξεκάθαρο :
- ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΟ ΙΚΑ.
- ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΣΙΟΥΦΑ, ΡΕΠΠΑ, ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗ, ΠΕΤΡΑΛΙΑ.
- ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΣΥΝΤΑΞΗΣ, ΕΠΙΚΟΥΡΗΣΗΣ, ΥΓΕΙΑΣ.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2008 ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΤΕ
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Συνταξιούχων ΕΤΕ
- Ξεκίνησαν οι εκλογές στο Σύλλογο Συνταξιούχων ΕΤΕ. Οι συνδιασμοί που
κατεβαίνουν είναι 7. Το καταστατικό προβλέπει για να μπορείς να
συμμετέχεις στις εκλογές να υπάρχουν 18 υποψήφιοι εκ των οποίων 5 από την
επαρχία. - Με αυτό τον όρο η Αριστερή Παρέμβαση Συνταξιούχων ΕΤΕ δεν μπόρεσε να
συγκροτήσει ψηφοδέλτιο και να συμμετέχει. Παρόλα αυτά δεν απογοητευόμαστε
και συνεχίζουμε. Δεν πιστεύουμε ότι η συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες και
μάλιστα με το πλειοψηφικό σύστημα που αποκλείει την εκπροσώπηση των μικρότερων παρατάξεων είναι το μοναδικό πεδίο για να παλέψεις για την υπεράσπιση των θέσεων σου. - Θα συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες στις όποιες διαδικασίες του Συλλόγου Συνταξιούχων. Είμαστε παρόντες στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις του συνδικαλιστικού κινήματος και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την υπεράσπιση των συλλογικών συμφερόντων των συναδέλφων συνταξιούχων που πλήττονται από τις πολιτικές της κυβέρνησης και των κομμάτων που στηρίζουν τα εργοδοτικά συμφέροντα και τις κατευθύνσεις της Ευρ. Ένωσης.
26/3/08
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Την Τετάρτη 26 Μάρτη στις 6.00 το απόγευμα καλεί σε συγκέντρωση έξω από τη Βουλή η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα.
21/3/08
ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΕ Η ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
Αναβλήθηκε για την Τετάρτη 26 Μάρτη η ψήφιση επί του συνόλου του αντιασφαλιστικού νομοσχέδιου, μετά από πρόταση της αντιπολίτευσης, λόγω μη τήρησης της προθεσμίας των 24 ωρών από την κατάθεση των τροποποιήσεων του.
- ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ 20/3/2008.
- Η Β. ΣΟΦΙΑΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΚΛΟΥΒΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤ.
- ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΩΝ ΜΑΤ ΑΝΟΙΞΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ, ΕΕΔΥΕ, ΕΕΔΔΑ-ΟΓΕ.
- ΜΠΛΟΚ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΠΕΧΕΙΡΗΣΕ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΑ ΜΕ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΤΗΣ ΒΑΣ. ΣΟΦΙΑΣ, ΤΑ ΜΑΤ ΕΠΙΤΕΘΗΚΑΝ ΜΕ ΧΗΜΙΚΑ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ .
- Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΕ ΜΕΧΡΙ ΑΡΓΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΑΡΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΗ ΡΙΨΗ ΔΑΚΡΥΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΛΗΞΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΦΩΝΑ ΤΩΝ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΠΟΡΕΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΛΟΚ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ.
20/3/08
7/3/08
TO ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
Δείτε το νομοσχέδιο και την αιτιολογική έκθεση για το ασφαλιστικό πατώντας πάνω στο : http://www.ypakp.gr
6/3/08
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
Για να δείτε το ημερολόγιο απεργιών, δραστηριοτήτων, συσκέψεων για εργατικά και ασφαλιστικά
πατήστε στη διπλανή στήλη στα ΓΕΓΟΝΟΤΑ το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
πατήστε στη διπλανή στήλη στα ΓΕΓΟΝΟΤΑ το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ – ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ
Από 2 μεθόδους μειώνονται οι συντάξεις :
1. Μειώνουν την επικουρική με υπολογισμό της στο 20% των συντάξιμων αποδοχών (άρθρο 146). Τώρα ισχύει σε κλάδους επικουρική σύνταξη ως ποσοστό μέχρι και στο 36% των συντάξιμων αποδοχών. Συντάξιμες αποδοχές δεν είναι το σύνολο του μισθού γιατί αφαιρούνται διάφορα επιδόματα. Αναλογική μείωση στην επικουρική και στο 20% γίνεται όταν δεν έχει συμπληρωθεί το πλήρες όριο.
2. Μειώνεται περαιτέρω το ύψος όλων των κύριων συντάξεων που δίνονται με μειωμένα όρια με αφαίρεση 1/200 για κάθε μήνα που λείπει από το πλήρες όριο και μέχρι 60 μήνες (άρθρο 145). Δηλαδή για ένα χρόνο λιγότερο η κύρια σύνταξη είναι (μείον) -6% και από 70% θα είναι 64% κ.ο.κ. Δηλαδή για 5 χρόνια θα είναι (μείον) -30%. Με το ν. Ρέππα η ποινή ήταν (μείον) – 1/267 για κάθε μήνα που λείπει δηλαδή 4,5% για κάθε χρόνο. Ο νόμος Ρέππα μείωνε και το συνολικό ποσό της πλήρους κύριας σύνταξης σταδιακά για να φθάνει 2% Χ 35 = 70%. Ο υπολογισμός προ του ν. Ρέππα ήταν για ορισμένους κλάδους 2,2857% Χ 35 =80% και ακόμα παλιότερα στον υπολογισμό των πρόωρων δεν έμπαινε ποινή και ήταν 2,2857 Χ τα έτη ασφάλισης. Με το νομοσχέδιο η παραμονή μετά τα 65 και μέχρι τα 68 πριμοδοτείται με (συν) + 3,3% αντί του + 3% του ν. Ρέππα.
ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ – ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ
1. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΠΛΗΝ ΟΓΑ.
Ίσχυε στα 37 χρόνια εργασίας ή 11.100 ένσημα να μπορεί κάποιος να πάρει πλήρη σύνταξη χωρίς όριο ηλικίας. Μετά θα μπαίνει όριο τα 58 έτη. (άρθρο 143).
2. Στο ΙΚΑ- ΕΤΑΜ
Πριν μπορούσε κάποιος να πάρει πλήρη σύνταξη με 10.500 μέρες ασφάλισης δηλαδή 35 χρόνια δουλειάς με προϋπόθεση ηλικίας τα 58 χρόνια για άνδρες – γυναίκες. Μετά σταδιακά από το 2013 θα μπορεί μόνο στα 60 χρόνια ηλικίας (άρθρο 143).
3. ΛΟΙΠΑ ΤΑΜΕΙΑ
Ίσχυε σε μερικά ειδικά ταμεία για προσληφθέντες προ 1.1.83 να βγαίνει στη σύνταξη με 35 χρόνια ασφάλισης χωρίς όριο ηλικίας και για προσληφθέντες προ 1992 να βγαίνει στα 58. Τα καταργεί και σε όλους μπαίνει σταδιακά υποχρεωτικά το όριο ηλικίας των 60 (άρθρο 143).
4. ΣΤΑ ΒΑΡΕΑ
Με την συμπλήρωση των απαραίτητων ενσήμων εργασίας μετά θα χρειάζεται ηλικία για τους άνδρες 57 για πλήρη και 55 για μειωμένη, ενώ πριν ήταν 55 και 53 αντίστοιχα(άρθρο 143).
5. ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ του ΙΚΑ
Μπορούσαν να πάρουν σύνταξη με 10.000 ένσημα δηλαδή 33,3 χρόνια εργασίας και 57 ηλικία. Μετά σταδιακά αυξάνεται σε 60 ηλικία(άρθρο 143).
6. ΜΗΤΕΡΕΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΤΟΥ ΙΚΑ
Μπορούσαν να φύγουν με 5.500 ένσημα δηλαδή 18,3 χρόνια δουλειάς στα 50 με μειωμένη. Από το 2010 σταδιακά πάνε στα 55 αν είχαν στα 50 ανήλικο (άρθρο 144)
7. ΜΗΤΕΡΕΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ειδικών ταμείων προσληφθείσες μέχρι 31/12/1992.
Μπορούσαν να φύγουν με 25 χρόνια υπηρεσίας στα 50 ηλικία. Από το 2013 σταδιακά πάει στα 55, με την προϋπόθεση να είχαν ανήλικο στα 50. (άρθρο 144)
8. ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ
Μπορούσαν με 20 χρόνια υπηρεσία να φύγουν χωρίς όριο ηλικίας. Από το 2013 πάει υποχρεωτική ηλικία τα 50 χρόνια(άρθρο 144).
ΓΕΝΙΚΑ Αν δεν έχει συμπληρώσει κάποιος τα 35 χρόνια εργασίας στα 60 του, τότε θα βγαίνει στη σύνταξη μόλις τα συμπληρώσει ή στα 65 ηλικία με τις ανάλογες μειώσεις του ύψους της σύνταξης ή μετά τα 65 μέχρι τα 68 με τις ανάλογες πριμοδοτήσεις. Είναι αυτό που λένε για διατήρηση των γενικών ορίων τα οποία είναι 65 για άνδρες και 60 για γυναίκες προσληφθένεντες προ 31/12/1992 και 65 για άνδρες-γυναίκες προσληφθέντες από 1/1/1993.
ΑΠΑΤΕΣ ΤΑ ΠΕΡΙΒΟΗΤΑ «ΓΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ»
1. Ο πλασματικός χρόνος 1 έτους για το πρώτο παιδί και 2 ετών για το δεύτερο και τρίτο παιδί δεν συνυπολογίζεται για τη συμπλήρωση 37 χρόνων ασφάλισης, ή των 4.500 ενσήμων στα 60 ηλικία για μειωμένες του ΙΚΑ ή των 3.500 για αναπηρικές (άρθρο 141). Μετρά μόνο αφού συμπληρωθούν τα χρόνια για πλήρη σύνταξη γήρατος για λίγο μεγαλύτερο ύψος σύνταξης.
2. Η παροχή προστασίας της μητρότητας είναι ελλιπής μπροστά στις ανάγκες και ήδη κατοχυρωμένα σε κάποιους κλάδους και σε άλλες χώρες. Πρόκειται για άδεια 6μηνών με επίδομα από τον ΟΑΕΔ στο ύψος του κατώτατου μισθού αφαιρουμένων των ασφαλιστικών εισφορών, που θα παίρνει αν είχε πλήρες ωράριο, αλλιώς θα είναι το μισό (άρθρο 142). Στον ιδιωτικό τομέα η επίκληση διατάξεων για απαγόρευση της απόλυσης δεν κατοχυρώνει και τη συνέχιση της εργασίας μετά.
ΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΝΤΑΞΗ ΤΑΜΕΙΩΝ ΚΥΡΙΑΣ
Εισάγει υποχρεωτικά τα ταμεία κύριας σύνταξης Εθνικής, Ελλάδος, ΕΤΒΑ στο ΙΚΑ – ΕΤΑΜ (άρθρο 1), σε συνέχεια του νόμου Ρέππα, που όμως απαιτούσε απόφαση των Δ.Σ. των ταμείων και αναλογιστική μελέτη. Και αποφεύγουν έτσι να μπουν στη διαδικασία χρήσης της απόφασης των Δ.Σ., παρότι μετά πρόσφατες διατάξεις η Ν.Δ. είχε διαμορφώσει τη σύνθεση των Δ.Σ, ώστε να έχουν πλειοψηφία εργοδότες-κυβερνητικοί. Δημιουργεί ένα υποκατάστημα του ΙΚΑ για απονομή συντάξεων σε ΑΤΕ – ΕΤΕ – Ελλάδος – ΕΤΒΑ- ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ.
ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΝΟΜΟΥ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗ ΓΙΑ ΕΤΑΤ - ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ
Διατηρεί την υπάρχουσα κατάσταση παρά το ότι το ΕΤΑΤ είναι θνησιγενές, αφού δεν έχει εισφορές από τους νέους ασφαλισμένους (άρθρο 146). Αναφέρει, όμως, επιλεκτικά ότι διατηρεί σε ισχύ τις διατάξεις του άρθρου 60 που λένε μόνο ότι ιδρύεται το ταμείο. Προϊδεάζει ότι θα ακολουθήσει και άλλο νομοσχέδιο.
ΕΝΤΑΣΣΕΙ ΣΕ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΟ ΤΑΥΤΕΚΩ (Ταμείο Υπαλλήλων Τραπεζών και Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας) ΜΕ ΚΛΑΔΟΥΣ ΕΠΙΚΟΥΡΗΣΗΣ, ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΤΑΜΕΙΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Εντάσσει στον κλάδο επικούρισης την ΕΤΒΑ, στον κλάδο Πρόνοιας την Ιονική-Λαϊκή και την Εμπορική και στον κλάδο Υγείας την Εμπορική, την ΕΤΒΑ, την Πίστεως, την Γενική Αμέρικαν Εξπρές, Εθνική Ασφαλιστική.
8/3/2008 Μαρία Μπικάκη
ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ – ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ
Από 2 μεθόδους μειώνονται οι συντάξεις :
1. Μειώνουν την επικουρική με υπολογισμό της στο 20% των συντάξιμων αποδοχών (άρθρο 146). Τώρα ισχύει σε κλάδους επικουρική σύνταξη ως ποσοστό μέχρι και στο 36% των συντάξιμων αποδοχών. Συντάξιμες αποδοχές δεν είναι το σύνολο του μισθού γιατί αφαιρούνται διάφορα επιδόματα. Αναλογική μείωση στην επικουρική και στο 20% γίνεται όταν δεν έχει συμπληρωθεί το πλήρες όριο.
2. Μειώνεται περαιτέρω το ύψος όλων των κύριων συντάξεων που δίνονται με μειωμένα όρια με αφαίρεση 1/200 για κάθε μήνα που λείπει από το πλήρες όριο και μέχρι 60 μήνες (άρθρο 145). Δηλαδή για ένα χρόνο λιγότερο η κύρια σύνταξη είναι (μείον) -6% και από 70% θα είναι 64% κ.ο.κ. Δηλαδή για 5 χρόνια θα είναι (μείον) -30%. Με το ν. Ρέππα η ποινή ήταν (μείον) – 1/267 για κάθε μήνα που λείπει δηλαδή 4,5% για κάθε χρόνο. Ο νόμος Ρέππα μείωνε και το συνολικό ποσό της πλήρους κύριας σύνταξης σταδιακά για να φθάνει 2% Χ 35 = 70%. Ο υπολογισμός προ του ν. Ρέππα ήταν για ορισμένους κλάδους 2,2857% Χ 35 =80% και ακόμα παλιότερα στον υπολογισμό των πρόωρων δεν έμπαινε ποινή και ήταν 2,2857 Χ τα έτη ασφάλισης. Με το νομοσχέδιο η παραμονή μετά τα 65 και μέχρι τα 68 πριμοδοτείται με (συν) + 3,3% αντί του + 3% του ν. Ρέππα.
ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ – ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ
1. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΠΛΗΝ ΟΓΑ.
Ίσχυε στα 37 χρόνια εργασίας ή 11.100 ένσημα να μπορεί κάποιος να πάρει πλήρη σύνταξη χωρίς όριο ηλικίας. Μετά θα μπαίνει όριο τα 58 έτη. (άρθρο 143).
2. Στο ΙΚΑ- ΕΤΑΜ
Πριν μπορούσε κάποιος να πάρει πλήρη σύνταξη με 10.500 μέρες ασφάλισης δηλαδή 35 χρόνια δουλειάς με προϋπόθεση ηλικίας τα 58 χρόνια για άνδρες – γυναίκες. Μετά σταδιακά από το 2013 θα μπορεί μόνο στα 60 χρόνια ηλικίας (άρθρο 143).
3. ΛΟΙΠΑ ΤΑΜΕΙΑ
Ίσχυε σε μερικά ειδικά ταμεία για προσληφθέντες προ 1.1.83 να βγαίνει στη σύνταξη με 35 χρόνια ασφάλισης χωρίς όριο ηλικίας και για προσληφθέντες προ 1992 να βγαίνει στα 58. Τα καταργεί και σε όλους μπαίνει σταδιακά υποχρεωτικά το όριο ηλικίας των 60 (άρθρο 143).
4. ΣΤΑ ΒΑΡΕΑ
Με την συμπλήρωση των απαραίτητων ενσήμων εργασίας μετά θα χρειάζεται ηλικία για τους άνδρες 57 για πλήρη και 55 για μειωμένη, ενώ πριν ήταν 55 και 53 αντίστοιχα(άρθρο 143).
5. ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ του ΙΚΑ
Μπορούσαν να πάρουν σύνταξη με 10.000 ένσημα δηλαδή 33,3 χρόνια εργασίας και 57 ηλικία. Μετά σταδιακά αυξάνεται σε 60 ηλικία(άρθρο 143).
6. ΜΗΤΕΡΕΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΤΟΥ ΙΚΑ
Μπορούσαν να φύγουν με 5.500 ένσημα δηλαδή 18,3 χρόνια δουλειάς στα 50 με μειωμένη. Από το 2010 σταδιακά πάνε στα 55 αν είχαν στα 50 ανήλικο (άρθρο 144)
7. ΜΗΤΕΡΕΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ειδικών ταμείων προσληφθείσες μέχρι 31/12/1992.
Μπορούσαν να φύγουν με 25 χρόνια υπηρεσίας στα 50 ηλικία. Από το 2013 σταδιακά πάει στα 55, με την προϋπόθεση να είχαν ανήλικο στα 50. (άρθρο 144)
8. ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ
Μπορούσαν με 20 χρόνια υπηρεσία να φύγουν χωρίς όριο ηλικίας. Από το 2013 πάει υποχρεωτική ηλικία τα 50 χρόνια(άρθρο 144).
ΓΕΝΙΚΑ Αν δεν έχει συμπληρώσει κάποιος τα 35 χρόνια εργασίας στα 60 του, τότε θα βγαίνει στη σύνταξη μόλις τα συμπληρώσει ή στα 65 ηλικία με τις ανάλογες μειώσεις του ύψους της σύνταξης ή μετά τα 65 μέχρι τα 68 με τις ανάλογες πριμοδοτήσεις. Είναι αυτό που λένε για διατήρηση των γενικών ορίων τα οποία είναι 65 για άνδρες και 60 για γυναίκες προσληφθένεντες προ 31/12/1992 και 65 για άνδρες-γυναίκες προσληφθέντες από 1/1/1993.
ΑΠΑΤΕΣ ΤΑ ΠΕΡΙΒΟΗΤΑ «ΓΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ»
1. Ο πλασματικός χρόνος 1 έτους για το πρώτο παιδί και 2 ετών για το δεύτερο και τρίτο παιδί δεν συνυπολογίζεται για τη συμπλήρωση 37 χρόνων ασφάλισης, ή των 4.500 ενσήμων στα 60 ηλικία για μειωμένες του ΙΚΑ ή των 3.500 για αναπηρικές (άρθρο 141). Μετρά μόνο αφού συμπληρωθούν τα χρόνια για πλήρη σύνταξη γήρατος για λίγο μεγαλύτερο ύψος σύνταξης.
2. Η παροχή προστασίας της μητρότητας είναι ελλιπής μπροστά στις ανάγκες και ήδη κατοχυρωμένα σε κάποιους κλάδους και σε άλλες χώρες. Πρόκειται για άδεια 6μηνών με επίδομα από τον ΟΑΕΔ στο ύψος του κατώτατου μισθού αφαιρουμένων των ασφαλιστικών εισφορών, που θα παίρνει αν είχε πλήρες ωράριο, αλλιώς θα είναι το μισό (άρθρο 142). Στον ιδιωτικό τομέα η επίκληση διατάξεων για απαγόρευση της απόλυσης δεν κατοχυρώνει και τη συνέχιση της εργασίας μετά.
ΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΝΤΑΞΗ ΤΑΜΕΙΩΝ ΚΥΡΙΑΣ
Εισάγει υποχρεωτικά τα ταμεία κύριας σύνταξης Εθνικής, Ελλάδος, ΕΤΒΑ στο ΙΚΑ – ΕΤΑΜ (άρθρο 1), σε συνέχεια του νόμου Ρέππα, που όμως απαιτούσε απόφαση των Δ.Σ. των ταμείων και αναλογιστική μελέτη. Και αποφεύγουν έτσι να μπουν στη διαδικασία χρήσης της απόφασης των Δ.Σ., παρότι μετά πρόσφατες διατάξεις η Ν.Δ. είχε διαμορφώσει τη σύνθεση των Δ.Σ, ώστε να έχουν πλειοψηφία εργοδότες-κυβερνητικοί. Δημιουργεί ένα υποκατάστημα του ΙΚΑ για απονομή συντάξεων σε ΑΤΕ – ΕΤΕ – Ελλάδος – ΕΤΒΑ- ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ.
ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΝΟΜΟΥ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗ ΓΙΑ ΕΤΑΤ - ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ
Διατηρεί την υπάρχουσα κατάσταση παρά το ότι το ΕΤΑΤ είναι θνησιγενές, αφού δεν έχει εισφορές από τους νέους ασφαλισμένους (άρθρο 146). Αναφέρει, όμως, επιλεκτικά ότι διατηρεί σε ισχύ τις διατάξεις του άρθρου 60 που λένε μόνο ότι ιδρύεται το ταμείο. Προϊδεάζει ότι θα ακολουθήσει και άλλο νομοσχέδιο.
ΕΝΤΑΣΣΕΙ ΣΕ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΟ ΤΑΥΤΕΚΩ (Ταμείο Υπαλλήλων Τραπεζών και Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας) ΜΕ ΚΛΑΔΟΥΣ ΕΠΙΚΟΥΡΗΣΗΣ, ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΤΑΜΕΙΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Εντάσσει στον κλάδο επικούρισης την ΕΤΒΑ, στον κλάδο Πρόνοιας την Ιονική-Λαϊκή και την Εμπορική και στον κλάδο Υγείας την Εμπορική, την ΕΤΒΑ, την Πίστεως, την Γενική Αμέρικαν Εξπρές, Εθνική Ασφαλιστική.
8/3/2008 Μαρία Μπικάκη
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΟΤΟΕ ΓΙΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΟΤΟΕ - ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ
Αθήνα, 6 Μαρτίου 2008
ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
Η Κυβέρνηση κάνει ολομέτωπη επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση αλλάζοντας συθέμελα το ασφαλιστικό τοπίο της χώρας.
Η επίθεση της γίνεται σε όλους τους τομείς της Κοινωνικής Ασφάλισης, είτε πρόκειται για την Κύρια Σύνταξη ή την Επικουρική Σύνταξη ή τον Κλάδος Πρόνοιας ή τον Κλάδο Υγείας, για όλους τους εργαζόμενους αλλά και τους αυτοαπασχολούμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου.
Με το πρόσχημα της διοικητικής συγχώνευσης ενοποιεί ταμεία για να καταληστεύσει τα περιουσιακά τους στοιχεία και τα αποθεματικά τους και παράλληλα τροφοδοτεί την τρύπα του προϋπολογισμού με το 10% του κοινωνικού πόρου.
Εξοντώνει τους νέους ασφαλισμένους από το 1993 και μετά, υποβιβάζοντας οποιαδήποτε επίπεδο κοινωνικής παροχής γνώρισαν οι προηγούμενες γενιές.
Οδηγεί σε απελπισία τις γυναίκες μητέρες, καταργώντας την πρόωρη συνταξιοδότηση, που οι προηγούμενοι νομοθέτες τους είχαν παραχωρήσει ώστε να ανταποκριθούν στους πολλαπλούς ρόλους που τις έχει φορτώσει η ζωή και δεν καλύπτει το κράτος πρόνοιας, όπως όφειλε.
Σήμερα, μητέρες με ανήλικο παιδί που έχουν προσληφθεί πριν την 1/1/83 δικαιούνται σύνταξη με 25 χρόνια και ηλικία 50 ετών
Αυξάνονται σταδιακά από τις 31/12/2012 και ο συντάξιμος χρόνος και το όριο ηλικίας.
Παράλληλα, το παιδί πρέπει να είναι ανήλικο κατά την συμπλήρωση του 50ου έτους τουλάχιστον και να έχει συμπληρώσει ταυτόχρονα και τον συντάξιμο χρόνο η γυναίκα.
Άρα δεν μπορεί να ισχύσει το καθεστώς της πρόωρης συνταξιοδότησης «υπό αναστολή».
Αφορά όλες τις γυναίκες που βρίσκονται στην ηλικία των 47 ετών και κάτω.
Εκείνες τις γυναίκες, που βρίσκονται στις ηλικίες από 45 και πάνω, τις τιμωρεί με πρόστιμο για την πρόωρη σύνταξη, αφού την μειώνει κατά 8% (σήμερα είναι 4,5%)
Για τον κλάδο μας ειδικότερα:
Κύρια Σύνταξη
Æ Εντάσσει υποχρεωτικά στο ΙΚΑ τα ειδικά ταμεία της Εθνικής Τράπεζας, της ΕΤΒΑ και της Τραπέζης Ελλάδος.
Æ Καταργεί την παράγραφο 11, του άρθρου 5 του ν3029 που αφορά το δικαίωμα διαπραγμάτευσης για την άμεση μείωση των εισφορών του ασφαλισμένου από το 11% στο 6,67%, όπως έγινε για τους εργαζόμενους στην πρώην Ιονική Τράπεζα και πρόσφατα για τους εργαζόμενους στην Αγροτική Τράπεζα, αφού ρητά αναφέρει ότι η μείωση των εισφορών θα ξεκινήσει τμηματικά από το 2013 με προοπτική 8 ετών.
Æ Αντίθετα διατηρεί τη μείωση των συντάξεων από 80% στο 70% (1% ανά έτος).
Æ Και τον υπολογισμό της σύνταξης από τους μισθούς της τελευταίας 5ετία τμηματικά στο ίδιο διάστημα.
Æ και τέλος διατηρεί τους όρους και τις διατάξεις του ΙΚΑ για τους εργαζόμενους που έχουν προσληφθεί μετά την 31/12/1992.
Æ Καταργείται η μειωμένη σύνταξη για όσους έχουν συμπληρώσει 35 χρόνια ασφάλισης και είναι 55 ετών.
Æ Στην ουσία απαιτείται για τη θεμελίωση δικαιώματος να συμπληρώνουν οι εργαζόμενοι ταυτόχρονα το συντάξιμο χρόνο και το αντίστοιχο έτος ηλικίας.
Æ Μετά την ένταξη στο ΙΚΑ, θα ισχύουν, για όλους μας, αυξήσεις στις συντάξεις με βάση την εισοδηματική πολιτική και όχι με βάση τις διατάξεις των καταστατικών των συγκεκριμένων ταμείων.
Æ Με γενική διάταξη (αφορά όλους) αυξάνει τον χρόνο συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια από τα 58 και παράλληλα καταργεί στην ουσία τον όρο Χωρίς όριο Ηλικίας, αφού βάζει για όλους το 58 έτος της ηλικίας τους και έτσι θίγει εργαζόμενους που είχαν προσληφθεί και πριν τις 1/1/1983.
Æ Στο εν λόγω ΝΣΧ εμπεριέχεται μια ακόμη επικίνδυνη διάταξη, με την οποία καταργεί τους όρους και τις διατάξεις των καταστατικών των ειδικών ταμείων, στη περίπτωση της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας για λόγους υπηρεσιακούς.
Αυτό σημαίνει στην ουσία, ακύρωση της κάλυψης και της προστασίας που παρέχει ο οργανισμός υπηρεσίας στους εργαζόμενους, με τον όρο σπουδαίος λόγος σε περιπτώσεις απόλυσης.
Æ Ακόμη, εγείρεται σοβαρό πολιτικό ζήτημα από την μεταφορά της περιουσίας των ειδικών ταμείων στο ΙΚΑ, που αναλαμβάνει να παίξει τον ρόλο του μεγάλου μετόχου κάποιων τραπεζών.
Æ Αλλά υπάρχει ένα μεγάλο σκάνδαλο στο συγκεκριμένο ΝΣΧ που αφορά, τους όρους και τις προϋποθέσεις ένταξης των ταμείων κύριας σύνταξης της Εθνικής Τράπεζας, της Τραπέζης Ελλάδος και της ΕΤΒΑ.
Η Κυβέρνηση ζητάει από την Εθνική Τράπεζα και από την Τράπεζα της Ελλάδος να καταβάλλουν σε 15 χρόνια (ισόποσες δόσεις) τα ποσά: για την Εθνική 25 εκ. ευρώ και για την Ελλάδος 23 εκ. ευρώ κάθε χρόνο, ποσά που είχαν προσδιοριστεί ως οργανικά ελείμματα στις 31/12/92 από τον ν2084. Για την ΕΤΒΑ δεν γίνεται αναφορά?
Δηλ. η Κυβέρνηση χαρίζει, τουλάχιστον, στην Εθνική Τράπεζα, που παρουσίασε πρόσφατα κέρδη της τάξεως του 70%, άλλα τόσα (25 εκ. ευρώ ανά χρόνο), που σημαίνει: ποσό ύψους 375 εκ. ευρώ, που θα πληρωθούν από τους Έλληνες εργαζόμενους.
Επικουρική Σύνταξη
Æ Δημιουργείται νέο ταμείο ΔΕΚΟ – ΤΡΑΠΕΖΩΝ (ΤΑΥΤΕΚΩ) στο οποίο προς το παρόν εντάσσεται το ταμείο της ΕΤΒΑ.
Æ Δεν μετακινούνται οι τραπεζοϋπάλληλοι που έχουν μπει στο ΕΤΕΑΜ και εγείρονται σοβαρά ερωτήματα για το μέλλον του ΕΤΑΤ.
Æ Διότι υπάρχει παράγραφος που ρητά αναφέρει ότι το ΝΣΧ δεν παρεμβαίνει μόνο στο άρθρο 60 του ν3371. Με τα άλλα άρθρα τι γίνεται (61 – 69).
Æ Τέλος υπάρχει γενική διάταξη για μείωση των επικουρικών συντάξεων στο 20% από το 2013.
Κλάδος Πρόνοιας
Æ Εντάσσει στο νέο ταμείο (ΤΑΥΤΕΚΩ) τους λογαριασμούς πρόνοιας του ΤΑΠΙΛΤ και της Εμπορικής Τράπεζας.
Æ Δεν υπάρχει ρύθμιση που να αναφέρεται στην απόφαση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου για την άρση του πλαφόν στο εφάπαξ.
Αυτό σημαίνει νέος κύκλος δικαστικών παρεμβάσεων από τους θιγόμενους συνταξιούχους.
Κλάδος Υγείας
Æ Εντάσσει τα ταμεία υγείας ΝΠΔΔ Της Εμπορικής Τράπεζας, της ΕΤΒΑ και το κοινό ταμείο Πίστεως-Γενικής-Αmerican Express κλπ στο νέο ταμείο (ΤΑΥΤΕΚΩ) και μεταφέρει εκεί τις περιουσίες τους.
Æ Ανατρέπει ρητά τις καταστατικές διατάξεις των παραπάνω ταμείων με ρητή αναφορά ότι θα ισχύσει ενιαία αντιμετώπιση.
Æ Υπάρχει ρητή αναφορά στην υποχρεωτική εφαρμογή των γενικών νομικών διατάξεων και έτσι αφήνει περιθώρια για συνολικές αλλαγές με Υπουργικές Αποφάσεις.
Βάσω Βογιατζοπούλου,
Γραμματέας Ασφαλιστικού
και Κοινωνικής Πρόνοιας
Αθήνα, 6 Μαρτίου 2008
ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
Η Κυβέρνηση κάνει ολομέτωπη επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση αλλάζοντας συθέμελα το ασφαλιστικό τοπίο της χώρας.
Η επίθεση της γίνεται σε όλους τους τομείς της Κοινωνικής Ασφάλισης, είτε πρόκειται για την Κύρια Σύνταξη ή την Επικουρική Σύνταξη ή τον Κλάδος Πρόνοιας ή τον Κλάδο Υγείας, για όλους τους εργαζόμενους αλλά και τους αυτοαπασχολούμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου.
Με το πρόσχημα της διοικητικής συγχώνευσης ενοποιεί ταμεία για να καταληστεύσει τα περιουσιακά τους στοιχεία και τα αποθεματικά τους και παράλληλα τροφοδοτεί την τρύπα του προϋπολογισμού με το 10% του κοινωνικού πόρου.
Εξοντώνει τους νέους ασφαλισμένους από το 1993 και μετά, υποβιβάζοντας οποιαδήποτε επίπεδο κοινωνικής παροχής γνώρισαν οι προηγούμενες γενιές.
Οδηγεί σε απελπισία τις γυναίκες μητέρες, καταργώντας την πρόωρη συνταξιοδότηση, που οι προηγούμενοι νομοθέτες τους είχαν παραχωρήσει ώστε να ανταποκριθούν στους πολλαπλούς ρόλους που τις έχει φορτώσει η ζωή και δεν καλύπτει το κράτος πρόνοιας, όπως όφειλε.
Σήμερα, μητέρες με ανήλικο παιδί που έχουν προσληφθεί πριν την 1/1/83 δικαιούνται σύνταξη με 25 χρόνια και ηλικία 50 ετών
Αυξάνονται σταδιακά από τις 31/12/2012 και ο συντάξιμος χρόνος και το όριο ηλικίας.
Παράλληλα, το παιδί πρέπει να είναι ανήλικο κατά την συμπλήρωση του 50ου έτους τουλάχιστον και να έχει συμπληρώσει ταυτόχρονα και τον συντάξιμο χρόνο η γυναίκα.
Άρα δεν μπορεί να ισχύσει το καθεστώς της πρόωρης συνταξιοδότησης «υπό αναστολή».
Αφορά όλες τις γυναίκες που βρίσκονται στην ηλικία των 47 ετών και κάτω.
Εκείνες τις γυναίκες, που βρίσκονται στις ηλικίες από 45 και πάνω, τις τιμωρεί με πρόστιμο για την πρόωρη σύνταξη, αφού την μειώνει κατά 8% (σήμερα είναι 4,5%)
Για τον κλάδο μας ειδικότερα:
Κύρια Σύνταξη
Æ Εντάσσει υποχρεωτικά στο ΙΚΑ τα ειδικά ταμεία της Εθνικής Τράπεζας, της ΕΤΒΑ και της Τραπέζης Ελλάδος.
Æ Καταργεί την παράγραφο 11, του άρθρου 5 του ν3029 που αφορά το δικαίωμα διαπραγμάτευσης για την άμεση μείωση των εισφορών του ασφαλισμένου από το 11% στο 6,67%, όπως έγινε για τους εργαζόμενους στην πρώην Ιονική Τράπεζα και πρόσφατα για τους εργαζόμενους στην Αγροτική Τράπεζα, αφού ρητά αναφέρει ότι η μείωση των εισφορών θα ξεκινήσει τμηματικά από το 2013 με προοπτική 8 ετών.
Æ Αντίθετα διατηρεί τη μείωση των συντάξεων από 80% στο 70% (1% ανά έτος).
Æ Και τον υπολογισμό της σύνταξης από τους μισθούς της τελευταίας 5ετία τμηματικά στο ίδιο διάστημα.
Æ και τέλος διατηρεί τους όρους και τις διατάξεις του ΙΚΑ για τους εργαζόμενους που έχουν προσληφθεί μετά την 31/12/1992.
Æ Καταργείται η μειωμένη σύνταξη για όσους έχουν συμπληρώσει 35 χρόνια ασφάλισης και είναι 55 ετών.
Æ Στην ουσία απαιτείται για τη θεμελίωση δικαιώματος να συμπληρώνουν οι εργαζόμενοι ταυτόχρονα το συντάξιμο χρόνο και το αντίστοιχο έτος ηλικίας.
Æ Μετά την ένταξη στο ΙΚΑ, θα ισχύουν, για όλους μας, αυξήσεις στις συντάξεις με βάση την εισοδηματική πολιτική και όχι με βάση τις διατάξεις των καταστατικών των συγκεκριμένων ταμείων.
Æ Με γενική διάταξη (αφορά όλους) αυξάνει τον χρόνο συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια από τα 58 και παράλληλα καταργεί στην ουσία τον όρο Χωρίς όριο Ηλικίας, αφού βάζει για όλους το 58 έτος της ηλικίας τους και έτσι θίγει εργαζόμενους που είχαν προσληφθεί και πριν τις 1/1/1983.
Æ Στο εν λόγω ΝΣΧ εμπεριέχεται μια ακόμη επικίνδυνη διάταξη, με την οποία καταργεί τους όρους και τις διατάξεις των καταστατικών των ειδικών ταμείων, στη περίπτωση της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας για λόγους υπηρεσιακούς.
Αυτό σημαίνει στην ουσία, ακύρωση της κάλυψης και της προστασίας που παρέχει ο οργανισμός υπηρεσίας στους εργαζόμενους, με τον όρο σπουδαίος λόγος σε περιπτώσεις απόλυσης.
Æ Ακόμη, εγείρεται σοβαρό πολιτικό ζήτημα από την μεταφορά της περιουσίας των ειδικών ταμείων στο ΙΚΑ, που αναλαμβάνει να παίξει τον ρόλο του μεγάλου μετόχου κάποιων τραπεζών.
Æ Αλλά υπάρχει ένα μεγάλο σκάνδαλο στο συγκεκριμένο ΝΣΧ που αφορά, τους όρους και τις προϋποθέσεις ένταξης των ταμείων κύριας σύνταξης της Εθνικής Τράπεζας, της Τραπέζης Ελλάδος και της ΕΤΒΑ.
Η Κυβέρνηση ζητάει από την Εθνική Τράπεζα και από την Τράπεζα της Ελλάδος να καταβάλλουν σε 15 χρόνια (ισόποσες δόσεις) τα ποσά: για την Εθνική 25 εκ. ευρώ και για την Ελλάδος 23 εκ. ευρώ κάθε χρόνο, ποσά που είχαν προσδιοριστεί ως οργανικά ελείμματα στις 31/12/92 από τον ν2084. Για την ΕΤΒΑ δεν γίνεται αναφορά?
Δηλ. η Κυβέρνηση χαρίζει, τουλάχιστον, στην Εθνική Τράπεζα, που παρουσίασε πρόσφατα κέρδη της τάξεως του 70%, άλλα τόσα (25 εκ. ευρώ ανά χρόνο), που σημαίνει: ποσό ύψους 375 εκ. ευρώ, που θα πληρωθούν από τους Έλληνες εργαζόμενους.
Επικουρική Σύνταξη
Æ Δημιουργείται νέο ταμείο ΔΕΚΟ – ΤΡΑΠΕΖΩΝ (ΤΑΥΤΕΚΩ) στο οποίο προς το παρόν εντάσσεται το ταμείο της ΕΤΒΑ.
Æ Δεν μετακινούνται οι τραπεζοϋπάλληλοι που έχουν μπει στο ΕΤΕΑΜ και εγείρονται σοβαρά ερωτήματα για το μέλλον του ΕΤΑΤ.
Æ Διότι υπάρχει παράγραφος που ρητά αναφέρει ότι το ΝΣΧ δεν παρεμβαίνει μόνο στο άρθρο 60 του ν3371. Με τα άλλα άρθρα τι γίνεται (61 – 69).
Æ Τέλος υπάρχει γενική διάταξη για μείωση των επικουρικών συντάξεων στο 20% από το 2013.
Κλάδος Πρόνοιας
Æ Εντάσσει στο νέο ταμείο (ΤΑΥΤΕΚΩ) τους λογαριασμούς πρόνοιας του ΤΑΠΙΛΤ και της Εμπορικής Τράπεζας.
Æ Δεν υπάρχει ρύθμιση που να αναφέρεται στην απόφαση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου για την άρση του πλαφόν στο εφάπαξ.
Αυτό σημαίνει νέος κύκλος δικαστικών παρεμβάσεων από τους θιγόμενους συνταξιούχους.
Κλάδος Υγείας
Æ Εντάσσει τα ταμεία υγείας ΝΠΔΔ Της Εμπορικής Τράπεζας, της ΕΤΒΑ και το κοινό ταμείο Πίστεως-Γενικής-Αmerican Express κλπ στο νέο ταμείο (ΤΑΥΤΕΚΩ) και μεταφέρει εκεί τις περιουσίες τους.
Æ Ανατρέπει ρητά τις καταστατικές διατάξεις των παραπάνω ταμείων με ρητή αναφορά ότι θα ισχύσει ενιαία αντιμετώπιση.
Æ Υπάρχει ρητή αναφορά στην υποχρεωτική εφαρμογή των γενικών νομικών διατάξεων και έτσι αφήνει περιθώρια για συνολικές αλλαγές με Υπουργικές Αποφάσεις.
Βάσω Βογιατζοπούλου,
Γραμματέας Ασφαλιστικού
και Κοινωνικής Πρόνοιας
1/3/08
ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΜΑΣ
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Συνταξιούχων Εθνικής Τράπεζας
Ανακοίνωση Νο 4
Ανακοίνωση Νο 4
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Το προηγούμενο 3χρονο διάστημα υπήρξαν δραματικές εξελίξεις στο ασφαλιστικό των τραπεζοϋπαλλήλων και σε θέματα που επηρεάζουν την κατάσταση των συνταξιούχων.
ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΣΑΝ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΜΑΣ.
1. Ψηφίστηκε ο νόμος 3371/2005 που οδηγεί το επικουρικό ταμείο μας στο ΙΚΑ, όπως και τα άλλα επικουρικά των τραπεζών και των ΔΕΚΟ.
2. Συγκροτήθηκε από την κυβέρνηση το ΕΤΑΤ, που ήδη έχει παραλάβει το επικουρικό της Αγροτικής, ως διαμεσολαβητικός φορέας για τους ασφαλισμένους προ του 2004, και έχουν κάνει αιτήσεις οι εργοδότες Άλφα και Έμπορικής για την ένταξη των αντίστοιχων επικουρικών ταμείων τους. Πρόσφατη, όμως, είναι η απόφαση του Πρωτοδικείου που κρίνει αντισυνταγματική την διάλυση του επικουρικού ταμείου της Εμπορικής.
3. Οι προσληφθέντες από το 2005 και μετά στην ΕΤΕ δεν εγγράφονται στο ταμείο επικούρησης, αλλά στο ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ και τους παρακρατούνται οι αντίστοιχες εισφορές, έτσι το ταμείο επικούρησης δεν έχει πλέον εισφορές από τους νέους και αρχίζει να εμφανίζει οργανικό έλλειμμα.
4. Από το 2008 εφαρμόζεται ο νόμος Ρέππα που οδηγεί τα ταμεία κύριας σύνταξης στο ΙΚΑ. Ήδη έχει ενταχθεί το της Αγροτικής.
Αυτά και πολλά ακόμα συνθέτουν ένα τοπίο εξελίξεων συνεχούς επιδείνωσης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, στο οποίο να συνυπολογίσουμε τις εξαγγελίες για το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ (ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ)
ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ.
Απέναντι σε όλα αυτά επιβαλλόταν ο σύλλογος συνταξιούχων στοιχειωδώς να έχει αρθρώσει λόγο αντίστασης και να έχει καλέσει τους συνταξιούχους σε κινητοποιήσεις. Αντ΄ αυτού ασχολείται με εκδρομές, χορούς, τις υποχρεωτικές ετήσιες συνελεύσεις και αραιά κάποιες ενημερώσεις. Η στάση τους για τα ασφαλιστικά μας είναι η αποδοχή της ένταξης το ΙΚΑ, η συμβολή τους στα κυβερνητικά- εργοδοτικά σχέδια και το μοίρασμα τραυμαπλάστ για τους ακρωτηριασμούς.
ü Στη γενική συνέλευση μετόχων της Εθνικής Τράπεζας, οι εκπρόσωποι του συλλόγου των συνταξιούχων ταυτίστηκαν με την πρόταση της διοίκησης για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου προκειμένου να γίνει η εξαγορά της Finasbank, εκπροσωπώντας τις μετοχές του συλλόγου και του ταμείου κύριας σύνταξης. ΄Ετσι έδωσαν πλειοψηφία στην απόφαση που ήθελε η διοίκηση. Αποτέλεσμα, πέρασε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών σε ξένους θεσμικούς επενδυτές, διατέθηκαν μεγάλα πακέτα σε ημέτερους, κ.α.
ü Στην επικουρική σύνταξη δεν δίνονται οι αυξήσεις, που έστω αντιστοιχούν στην εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης, με ευθύνη του ΣΥΕΤΕ, που έχει την πλειοψηφία στο ταμείο. Έτσι, οι επικουρικές παραμένουν παγωμένες. Δόθηκαν οι αυξήσεις με έγκρισή του ΣΥΕΤΕ μόνο για την περίοδο 2001-2004 και τώρα ξανά απέρριψαν τις αυξήσεις, γιατί λέει ήθελαν να τις ψηφίσει και ο εκπρόσωπος της διοίκησης.
ü Δεν έχει εγκριθεί από το ταμείο συντάξεων, με ευθύνη του ΣΥΕΤΕ, η ενσωμάτωση στη σύνταξη του αναπροσαρμοσμένου επιδόματος βαθμού, όπως δίνεται στα άλλα ταμεία. Αντί αυτού δίνεται ως παροχή της διοίκησης, χωρίς δέσμευση για το μέλλον.
ü Πέρασε χωρίς αντίδραση από εκπρόσωπους εργαζόμενων-συνταξιούχων Πράξη Υπουργού Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας(ΦΕΚ 1186/12-7-07), που αλλάζει τη σύνθεση στο Δ.Σ. του ταμείου κύριας σύνταξης υπέρ των εκπροσώπων κυβέρνησης-εργοδοσίας. Από 2 έγιναν 4 οι εκπρόσωποι κυβέρνησης-εργοδότη έναντι 3 των εργαζόμενων-συνταξιούχων. Έτσι, δρομολογούν ευκολότερα την εφαρμογή του νόμου Ρέππα που προέβλεπε για την ένταξη στο ΙΚΑ απόφαση από το Δ.Σ. του ταμείου κύριας. Όχι βέβαια, ότι οι εκπρόσωποί μας είχαν εκδηλώσει διάθεση για να καταψηφίσουν την ένταξη ή να συγκρουστούν.
Η ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΕΙΑ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΛΥΣΕΙΣ.
Ενώ, η περίοδος είναι κρίσιμη γιατί δρομολογούνται αλλαγές στα βασικά, που είναι οι φορείς που δίνουν τις συντάξεις, με άμεσες επιπτώσεις στις ίδιες τις συντάξεις, ο σύλλογος στο περιοδικό αναφέρει ότι «κάνει προσπάθεια να επιλύσει θέματα πριν την ένταξή μας στο ΙΚΑ». Προφανώς θέλει να μας πείσει ότι θεωρεί την ένταξη μη αναστρέψιμη. Τότε κακώς άλλοι παλεύουν, προσφεύγουν και προσπαθούν να ματαιώσουν τις εντάξεις τους, επιτυγχάνοντας και ευνοϊκές δικαστικές αποφάσεις. Οι δικοί μας είναι πειθήνιοι, και νομιμόφρονες. Στην τελευταία ενημέρωση ούτε κουβέντα από το Δ.Σ. για ενέργειες απόκρουσης της ένταξης στο ΙΚΑ, αλλά προβολή ως επιτυχιών άλλων ζητημάτων .
Η πλειοψηφία του Δ.Σ. ούτε θέλει, ούτε μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματά των συνταξιούχων. Δεν πρόκειται για αμέλεια ή ανικανότητα που αφήνει όλα τα σπουδαία γεγονότα να περνούν χωρίς να κινητοποιεί τους συνταξιούχους, αλλά για συνειδητή πολιτική καθησυχασμού που έχει να κάνει με την προσπάθεια ενσωμάτωσής μας στους σχεδιασμούς του συστήματος.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟ. ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ.
Θέλουμε ένα σύλλογο συνταξιούχων όχι για δημόσιες σχέσεις, εθιμοτυπίες με τη διοίκηση, πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης στις κυβερνητικές επιλογές και προσαρμογής στις κομματικές πολιτικές. Θέλουμε ένα σύλλογο που να υπηρετεί τα συλλογικά συμφέροντα όλων και όχι τις σκοπιμότητες των λίγων. Να οργανώνει την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας απέναντι στις αντεργατικές-αντιασφαλιστικές επιθέσεις, να μάχεται για να ανατρέπει τα προδιαγεγραμμένα.
Ακόμα και αν υποστηρίζετε πολιτικά το ΠΑΣΟΚ ή τη Νέα Δημοκρατία πρέπει να παραδεχτείτε ότι η ψήφος σας με βάση αυτά το κομματικό κριτήριο σε ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ δηλαδή στις παρατάξεις των κ. Τζούλη, Πορτούλα, Πίσκοπου έφερε το Σύλλογο Συνταξιούχων σε πλήρη αδυναμία. Η απόλυτη πλειοψηφία στην παράταξη του κ. Τζούλη και η έλλειψη οποιασδήποτε ουσιαστικής αντιπολίτευσης από τους δυο άλλους (πως ήταν άραγε δυνατό;;) οδήγησε στον πλήρη αφοπλισμό των συνταξιούχων απέναντι στα σχέδια της Ν.Δ., των εργοδοτών, του ΠΑΣΟΚ, της Ευρ. Ένωσης.
Δυστυχώς, φάνηκε ότι η Αλλέστα κινείται σε τροχιά συνδιαχείρισης των συνδικαλιστικών πραγμάτων. Προσπαθεί να ισορροπεί με την ΠΑΣΚΕ για να κρατά ανοικτό το ενδεχόμενο συμμετοχής της στο προεδρείο και γι αυτό, ενώ ξέρει τα έργα και τις ημέρες του προεδρείου, αποφεύγει την κριτική. Βέβαια σε αρκετά ζητήματα δεν έχει διαφορετική οπτική για να μπορεί να οδηγηθεί σε κριτική στάση. Δεν προτείνει μέτρα για ανακοπή της πορείας ένταξης μας στο ΙΚΑ, έχει αντίληψη για την από τα πάνω ρύθμιση των συνδικαλιστικών διεκδικήσεων και υποτιμά την συμμετοχή της βάσης και την κινητοποίηση του ίδιου του κόσμου. Ενώ, η Ενιαία που γράφει σωστή αιτηματολογία στις ανακοινώσεις της, στερεί τη δυνατότητα αυτά να γίνουν στόχοι πάλης όλων σε σημερινούς αγώνες, αφού πιστεύει ότι οι αγώνες μπορούν να γίνουν μόνο μέσα από το ΠΑΜΕ και νικούν μόνο όταν μετατρέπονται σε ψήφους στις βουλευτικές κάλπες.
ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ, ΜΑΧΗΤΙΚΟ, ΝΙΚΗΦΟΡΟ.
Χρειαζόμαστε ένα συνδικαλιστικό κίνημα και ένα σύλλογο με άλλη λειτουργία, άλλο προσανατολισμό και άλλους στόχους.
Χρειαζόμαστε ένα σύλλογο με δημοκρατική λειτουργία που θα στηρίζεται στους συναδέλφους και όχι στην εν λευκώ εξουσιοδότηση των 15. Που θα έχει κριτήριο αν εξυπηρετούνται οι ανάγκες των ασφαλισμένων και όχι της κυβέρνησης. Που θα έχει αγωνιστικό προσανατολισμό, αφού αποδείχτηκε ότι με τους διαδρόμους και τις διαβουλεύσεις για τα ψίχουλα δεν βγαίνει τίποτα. Που θα καλεί τους συναδέλφους σε μαζική δράση. Που με την μαχητική του κατεύθυνση, την αλληλεγγύη και τις συλλογικές αξίες θα ενώνει τους συναδέλφους, όχι όπως τώρα που τους διασπά ακόμα και μέσα στις ίδιες τους τις παρατάξεις. Χαρακτηριστικό ο πόλεμος ανακοινώσεων με γράμματα από τον ΣΥΕΤΕ στα σπίτια των συνταξιούχων, και με γράμματα από το Δ.Σ. των συνταξιούχων στα σπίτια των εν ενεργεία.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ.
Απαιτείται να ξεπεράσουμε τους τεχνητούς διαχωρισμούς (παλιοί-νέοι, εν ενεργεία και συνταξιούχοι, προσβλέποντες σε εθελουσία και μη, κ.α.) και τις πολιτικές τυφλώσεις των συνδικαλιστών (ο ένας νόμος είναι καλός γιατί τον έκανε το δικό μου κόμμα και ο άλλος δεν είναι) και να ενωθούμε στον αγώνα διεκδικώντας όλα μας τα ασφαλιστικά δικαιώματα και όχι μόνο για μας, αλλά για όλους τους εργαζόμενους.
Χρειαζόμαστε άλλο προσανατολισμό και ριζοσπαστική δράση αν θέλουμε να έχουμε νίκες.
Σας καλούμε σε συστράτευση και κοινή δράση για να υποστηρίξουμε αυτό το πλαίσιο στόχων.
Έχουμε ανάγκη και υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να παλέψουμε για :
§ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΥΝ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΙΚΑ
§ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΜΑΣ
§ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΜΑΣ
§ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ
§ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ
§ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ.
§ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ.
Το προηγούμενο 3χρονο διάστημα υπήρξαν δραματικές εξελίξεις στο ασφαλιστικό των τραπεζοϋπαλλήλων και σε θέματα που επηρεάζουν την κατάσταση των συνταξιούχων.
ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΣΑΝ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΜΑΣ.
1. Ψηφίστηκε ο νόμος 3371/2005 που οδηγεί το επικουρικό ταμείο μας στο ΙΚΑ, όπως και τα άλλα επικουρικά των τραπεζών και των ΔΕΚΟ.
2. Συγκροτήθηκε από την κυβέρνηση το ΕΤΑΤ, που ήδη έχει παραλάβει το επικουρικό της Αγροτικής, ως διαμεσολαβητικός φορέας για τους ασφαλισμένους προ του 2004, και έχουν κάνει αιτήσεις οι εργοδότες Άλφα και Έμπορικής για την ένταξη των αντίστοιχων επικουρικών ταμείων τους. Πρόσφατη, όμως, είναι η απόφαση του Πρωτοδικείου που κρίνει αντισυνταγματική την διάλυση του επικουρικού ταμείου της Εμπορικής.
3. Οι προσληφθέντες από το 2005 και μετά στην ΕΤΕ δεν εγγράφονται στο ταμείο επικούρησης, αλλά στο ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ και τους παρακρατούνται οι αντίστοιχες εισφορές, έτσι το ταμείο επικούρησης δεν έχει πλέον εισφορές από τους νέους και αρχίζει να εμφανίζει οργανικό έλλειμμα.
4. Από το 2008 εφαρμόζεται ο νόμος Ρέππα που οδηγεί τα ταμεία κύριας σύνταξης στο ΙΚΑ. Ήδη έχει ενταχθεί το της Αγροτικής.
Αυτά και πολλά ακόμα συνθέτουν ένα τοπίο εξελίξεων συνεχούς επιδείνωσης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, στο οποίο να συνυπολογίσουμε τις εξαγγελίες για το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ (ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ)
ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ.
Απέναντι σε όλα αυτά επιβαλλόταν ο σύλλογος συνταξιούχων στοιχειωδώς να έχει αρθρώσει λόγο αντίστασης και να έχει καλέσει τους συνταξιούχους σε κινητοποιήσεις. Αντ΄ αυτού ασχολείται με εκδρομές, χορούς, τις υποχρεωτικές ετήσιες συνελεύσεις και αραιά κάποιες ενημερώσεις. Η στάση τους για τα ασφαλιστικά μας είναι η αποδοχή της ένταξης το ΙΚΑ, η συμβολή τους στα κυβερνητικά- εργοδοτικά σχέδια και το μοίρασμα τραυμαπλάστ για τους ακρωτηριασμούς.
ü Στη γενική συνέλευση μετόχων της Εθνικής Τράπεζας, οι εκπρόσωποι του συλλόγου των συνταξιούχων ταυτίστηκαν με την πρόταση της διοίκησης για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου προκειμένου να γίνει η εξαγορά της Finasbank, εκπροσωπώντας τις μετοχές του συλλόγου και του ταμείου κύριας σύνταξης. ΄Ετσι έδωσαν πλειοψηφία στην απόφαση που ήθελε η διοίκηση. Αποτέλεσμα, πέρασε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών σε ξένους θεσμικούς επενδυτές, διατέθηκαν μεγάλα πακέτα σε ημέτερους, κ.α.
ü Στην επικουρική σύνταξη δεν δίνονται οι αυξήσεις, που έστω αντιστοιχούν στην εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης, με ευθύνη του ΣΥΕΤΕ, που έχει την πλειοψηφία στο ταμείο. Έτσι, οι επικουρικές παραμένουν παγωμένες. Δόθηκαν οι αυξήσεις με έγκρισή του ΣΥΕΤΕ μόνο για την περίοδο 2001-2004 και τώρα ξανά απέρριψαν τις αυξήσεις, γιατί λέει ήθελαν να τις ψηφίσει και ο εκπρόσωπος της διοίκησης.
ü Δεν έχει εγκριθεί από το ταμείο συντάξεων, με ευθύνη του ΣΥΕΤΕ, η ενσωμάτωση στη σύνταξη του αναπροσαρμοσμένου επιδόματος βαθμού, όπως δίνεται στα άλλα ταμεία. Αντί αυτού δίνεται ως παροχή της διοίκησης, χωρίς δέσμευση για το μέλλον.
ü Πέρασε χωρίς αντίδραση από εκπρόσωπους εργαζόμενων-συνταξιούχων Πράξη Υπουργού Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας(ΦΕΚ 1186/12-7-07), που αλλάζει τη σύνθεση στο Δ.Σ. του ταμείου κύριας σύνταξης υπέρ των εκπροσώπων κυβέρνησης-εργοδοσίας. Από 2 έγιναν 4 οι εκπρόσωποι κυβέρνησης-εργοδότη έναντι 3 των εργαζόμενων-συνταξιούχων. Έτσι, δρομολογούν ευκολότερα την εφαρμογή του νόμου Ρέππα που προέβλεπε για την ένταξη στο ΙΚΑ απόφαση από το Δ.Σ. του ταμείου κύριας. Όχι βέβαια, ότι οι εκπρόσωποί μας είχαν εκδηλώσει διάθεση για να καταψηφίσουν την ένταξη ή να συγκρουστούν.
Η ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΕΙΑ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΛΥΣΕΙΣ.
Ενώ, η περίοδος είναι κρίσιμη γιατί δρομολογούνται αλλαγές στα βασικά, που είναι οι φορείς που δίνουν τις συντάξεις, με άμεσες επιπτώσεις στις ίδιες τις συντάξεις, ο σύλλογος στο περιοδικό αναφέρει ότι «κάνει προσπάθεια να επιλύσει θέματα πριν την ένταξή μας στο ΙΚΑ». Προφανώς θέλει να μας πείσει ότι θεωρεί την ένταξη μη αναστρέψιμη. Τότε κακώς άλλοι παλεύουν, προσφεύγουν και προσπαθούν να ματαιώσουν τις εντάξεις τους, επιτυγχάνοντας και ευνοϊκές δικαστικές αποφάσεις. Οι δικοί μας είναι πειθήνιοι, και νομιμόφρονες. Στην τελευταία ενημέρωση ούτε κουβέντα από το Δ.Σ. για ενέργειες απόκρουσης της ένταξης στο ΙΚΑ, αλλά προβολή ως επιτυχιών άλλων ζητημάτων .
Η πλειοψηφία του Δ.Σ. ούτε θέλει, ούτε μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματά των συνταξιούχων. Δεν πρόκειται για αμέλεια ή ανικανότητα που αφήνει όλα τα σπουδαία γεγονότα να περνούν χωρίς να κινητοποιεί τους συνταξιούχους, αλλά για συνειδητή πολιτική καθησυχασμού που έχει να κάνει με την προσπάθεια ενσωμάτωσής μας στους σχεδιασμούς του συστήματος.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟ. ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ.
Θέλουμε ένα σύλλογο συνταξιούχων όχι για δημόσιες σχέσεις, εθιμοτυπίες με τη διοίκηση, πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης στις κυβερνητικές επιλογές και προσαρμογής στις κομματικές πολιτικές. Θέλουμε ένα σύλλογο που να υπηρετεί τα συλλογικά συμφέροντα όλων και όχι τις σκοπιμότητες των λίγων. Να οργανώνει την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας απέναντι στις αντεργατικές-αντιασφαλιστικές επιθέσεις, να μάχεται για να ανατρέπει τα προδιαγεγραμμένα.
Ακόμα και αν υποστηρίζετε πολιτικά το ΠΑΣΟΚ ή τη Νέα Δημοκρατία πρέπει να παραδεχτείτε ότι η ψήφος σας με βάση αυτά το κομματικό κριτήριο σε ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ δηλαδή στις παρατάξεις των κ. Τζούλη, Πορτούλα, Πίσκοπου έφερε το Σύλλογο Συνταξιούχων σε πλήρη αδυναμία. Η απόλυτη πλειοψηφία στην παράταξη του κ. Τζούλη και η έλλειψη οποιασδήποτε ουσιαστικής αντιπολίτευσης από τους δυο άλλους (πως ήταν άραγε δυνατό;;) οδήγησε στον πλήρη αφοπλισμό των συνταξιούχων απέναντι στα σχέδια της Ν.Δ., των εργοδοτών, του ΠΑΣΟΚ, της Ευρ. Ένωσης.
Δυστυχώς, φάνηκε ότι η Αλλέστα κινείται σε τροχιά συνδιαχείρισης των συνδικαλιστικών πραγμάτων. Προσπαθεί να ισορροπεί με την ΠΑΣΚΕ για να κρατά ανοικτό το ενδεχόμενο συμμετοχής της στο προεδρείο και γι αυτό, ενώ ξέρει τα έργα και τις ημέρες του προεδρείου, αποφεύγει την κριτική. Βέβαια σε αρκετά ζητήματα δεν έχει διαφορετική οπτική για να μπορεί να οδηγηθεί σε κριτική στάση. Δεν προτείνει μέτρα για ανακοπή της πορείας ένταξης μας στο ΙΚΑ, έχει αντίληψη για την από τα πάνω ρύθμιση των συνδικαλιστικών διεκδικήσεων και υποτιμά την συμμετοχή της βάσης και την κινητοποίηση του ίδιου του κόσμου. Ενώ, η Ενιαία που γράφει σωστή αιτηματολογία στις ανακοινώσεις της, στερεί τη δυνατότητα αυτά να γίνουν στόχοι πάλης όλων σε σημερινούς αγώνες, αφού πιστεύει ότι οι αγώνες μπορούν να γίνουν μόνο μέσα από το ΠΑΜΕ και νικούν μόνο όταν μετατρέπονται σε ψήφους στις βουλευτικές κάλπες.
ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ, ΜΑΧΗΤΙΚΟ, ΝΙΚΗΦΟΡΟ.
Χρειαζόμαστε ένα συνδικαλιστικό κίνημα και ένα σύλλογο με άλλη λειτουργία, άλλο προσανατολισμό και άλλους στόχους.
Χρειαζόμαστε ένα σύλλογο με δημοκρατική λειτουργία που θα στηρίζεται στους συναδέλφους και όχι στην εν λευκώ εξουσιοδότηση των 15. Που θα έχει κριτήριο αν εξυπηρετούνται οι ανάγκες των ασφαλισμένων και όχι της κυβέρνησης. Που θα έχει αγωνιστικό προσανατολισμό, αφού αποδείχτηκε ότι με τους διαδρόμους και τις διαβουλεύσεις για τα ψίχουλα δεν βγαίνει τίποτα. Που θα καλεί τους συναδέλφους σε μαζική δράση. Που με την μαχητική του κατεύθυνση, την αλληλεγγύη και τις συλλογικές αξίες θα ενώνει τους συναδέλφους, όχι όπως τώρα που τους διασπά ακόμα και μέσα στις ίδιες τους τις παρατάξεις. Χαρακτηριστικό ο πόλεμος ανακοινώσεων με γράμματα από τον ΣΥΕΤΕ στα σπίτια των συνταξιούχων, και με γράμματα από το Δ.Σ. των συνταξιούχων στα σπίτια των εν ενεργεία.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ.
Απαιτείται να ξεπεράσουμε τους τεχνητούς διαχωρισμούς (παλιοί-νέοι, εν ενεργεία και συνταξιούχοι, προσβλέποντες σε εθελουσία και μη, κ.α.) και τις πολιτικές τυφλώσεις των συνδικαλιστών (ο ένας νόμος είναι καλός γιατί τον έκανε το δικό μου κόμμα και ο άλλος δεν είναι) και να ενωθούμε στον αγώνα διεκδικώντας όλα μας τα ασφαλιστικά δικαιώματα και όχι μόνο για μας, αλλά για όλους τους εργαζόμενους.
Χρειαζόμαστε άλλο προσανατολισμό και ριζοσπαστική δράση αν θέλουμε να έχουμε νίκες.
Σας καλούμε σε συστράτευση και κοινή δράση για να υποστηρίξουμε αυτό το πλαίσιο στόχων.
Έχουμε ανάγκη και υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να παλέψουμε για :
§ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΥΝ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΙΚΑ
§ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΜΑΣ
§ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΜΑΣ
§ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ
§ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ
§ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ.
§ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ.
26/4/2008
τηλ. Επικοινωνίας : 6973 848654, 6970 404252
τηλ. Επικοινωνίας : 6973 848654, 6970 404252
29/2/08
ΟΜΙΛΙΑ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ 27/4/2008
Συνάδελφοι,
Το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν δραματικές εξελίξεις στο ασφαλιστικό μας. Και ενώ απαιτείται να συζητήσουμε αυτό το φλέγον θέμα, για να αποφασίσουμε με ευθύνη όλων μας το τι θα πράξουμε, το προεδρείο της συνέλευσης ευτέλισε τη συζήτηση σε προεκλογική πασαρέλα. Αυθαίρετα απαγόρευσε να μιλήσει ή να κάνει προτάσεις στο πρώτο θέμα της συνέλευσης μας, που ήταν το ασφαλιστικό, η Αριστερή Παρέμβαση, και όποιος ανένταχτος συνάδελφος ήθελε. Επέτρεψε να μιλήσουν, μόνο οι επικεφαλής των παρατάξεων που δήλωναν ότι κατεβαίνουν στις εκλογές!!! Πρόκειται για πλήρως αντιδημοκρατική ενέργεια. Εμείς δηλώνουμε σε σας, και όχι στο προεδρείο, ότι η προσπάθεια μας είναι, παρά το αντιδημοκρατικό καταστατικό, να υπάρξει ψηφοδέλτιο ανεξάρτητο, ριζοσπαστικό, αριστερό στις εκλογές και γι αυτό απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε συνάδελφο, που αναγνωρίζει αυτή την ανάγκη.
Όλα αυτά συμβαίνουν όταν η κυβέρνηση ετοιμάζει νέες επεμβάσεις σε βάρος των ασφαλισμένων. Μειώσεις συντάξεων, αυξήσεις ορίων ηλικίας, νέα λεηλασία των ταμείων και με υποκρισία διατείνεται ότι γίνονται λόγω οικονομικής κρίσης του ασφαλιστικού. Όλοι ξέρουμε ότι οι κυβερνήσεις είναι υπόλογες γιατί έκλεψαν με τα δομημένα, εκμεταλλεύονταν άτοκα τα αποθεματικά, χαρίζουν εισφορές στους εργοδότες, καθιέρωσαν την ανασφάλιστη εργασία, έφαγαν στο χρηματιστήριο, μείωσαν εργοδοτικές εισφορές με νόμους.
Σε μας ο οδοστρωτήρας έχει ξεκινήσει με την σαλαμωτή εφαρμογή του νόμου Αλογοσκούφη. Ήδη οι προσληφθέντες από το 2005 και μετά δεν γράφονται στο ταμείο επικούρησης, αλλά στο ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ, και έτσι το ταμείο δεν έχει πλέον εισφορές από τους νέους. Η εφαρμογή του νόμου Ρέππα έβαλε ήδη το ταμείο της Αγροτικής στο ΙΚΑ. Το ΕΤΑΤ συγκροτήθηκε και έχει ήδη ενταχθεί της Αγροτικής και έχουν κάνει αιτήσεις ένταξης και οι εργοδότες της Άλφα και της Εμπορικής, που όμως εδώ έχουμε τη θετική απόφαση του δικαστηρίου, που έκρινε αντισυνταγματική τη διάλυση του ταμείου της Εμπορικής.
Το σχέδιο υπονόμευσης των συντάξεων μας , διάλυσης των ταμείων μας και απαλλαγής των τραπεζιτών από τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις τους είναι σε εξέλιξη και όχι μπροστά μας για να επαναπαυόμαστε και ο σύλλογος να αδρανεί.
Ένα σχέδιο που ξεκίνησε με το νόμο Ρέππα του ΠΑΣΟΚ για την κύρια, συνεχίστηκε με το νόμο Αλογοσκούφη για την επικουρική και θα προχωρήσει με το επικείμενο νομοσχέδιο Πετραλιά, που εξήγγειλαν ότι βάζει χέρι και στα ταμεία υγείας.
Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ προπαγανδίζουν ότι χρειάζεται ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και άρα θυσίες από τους εργαζόμενους. Οι ασφαλισμένοι καταλαβαίνουν ότι αυτή η πορεία οδηγεί σε συνεχή επιδείνωση της θέσης των εργαζόμενων, των νέων, των συνταξιούχων. Οι μόνοι που βλέπουμε να μη θίγονται, αλλά να θησαυρίζουν, είναι οι τραπεζίτες και όσοι κατέχουν το κεφάλαιο.
Για όλους εμάς το κρίσιμο ερώτημα είναι αν μπορούμε να ανατρέψουμε αυτή την πορεία.
Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ έχουν δεχτεί ότι η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη, όπως έχουν αποδεχτεί τα ιδεολογήματα περί συνευθύνης εργαζόμενων και εργοδοτών, πιέσεων από το διεθνές περιβάλλον, δείκτες ανάπτυξης και λοιπά. Πίσω από την προσαρμοστικότητα τους κρύβεται η υποταγή και πίσω από τον εκσυγχρονισμό τους η ενσωμάτωση. Όμως οι εργαζόμενοι βλέπουν ότι ο κυβερνητικός, εργοδοτικός συνδικαλισμός, που ασκείται από τις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ μέχρι τη δική μας ΟΤΟΕ, το ΣΥΕΤΕ και το σύλλογο συνταξιούχων, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα όλα αυτά τα χρόνια.
Οι αντεργατικές επιθέσεις δεν εξωραΐστηκαν, οι επιπτώσεις αυτών των πολιτικών δεν αμβλύνθηκαν.
Έχει αποδειχτεί ότι ο μόνος δρόμος για να υπάρχουν κατακτήσεις που διαρκούν, άλλα και για άμυνα, αντίσταση για να μη χειροτερεύει η θέση μας είναι ο μαζικός, ανυποχώρητος, συντονισμένος αγώνας.
Στην ανακοίνωση που σας μοιράσαμε γράφουμε για τις επεμβάσεις στο ασφαλιστικό και την ανυπαρξία αντιδράσεων από το σύλλογό μας. Η ΠΑΣΚΕ που ελέγχει με απόλυτη πλειοψηφία το σύλλογο συνεπικουρούμενη από τις δυο ΔΑΚΕ, που ως συνεπείς κυβερνητικές παρατάξεις δεν θέλουν συγκρούσεις με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, δεν έκαναν την παραμικρή ενέργεια να αποτρέψουν την ένταξη στο ΙΚΑ. Και μιλάω για ενέργειες και όχι για λόγια. Γιατί στα λόγια έχουν για εσωτερική κατανάλωση ένα ομόφωνο ψήφισμα του Δ.Σ. εδώ και ενάμιση χρόνο, που λέει ότι καταδικάζουν την μονόπλευρη (!!) απόφαση της διοίκησης που ζητά ένταξη στο ΙΚΑ και μας το διαβάζουν όταν στριμώχνονται.
Δεν πρόκειται για αμέλεια, ούτε για ανικανότητα ή αδυναμίες. Είναι πολιτική αντίληψη και πρακτική. Δεν θεωρούν το συνδικαλισμό όπλο διεκδίκησης και συλλογικής δράσης για την υπεράσπιση των συμφερόντων όλων των μελών. Τον βλέπουν ως διαδικασίες διαδρόμων, διαβουλεύσεων των ειδικών με τους εκπροσώπους της διοίκησης και ως δημόσιες σχέσεις με τα μέλη για παροχή εξυπηρετήσεων.
Δεν πιστεύουν στο όπλο του αγώνα, αλλά τον θεωρούν ενασχόληση με τα κοινά, που προσθέτει στο προσωπικό κύρος και στην ισχυροποίηση της θέσης τους στους μηχανισμούς των κομμάτων τους.
Ο συνδικαλισμός που ασκούν διασπά. Ο πόλεμος της ΠΑΣΚΕ συνταξιούχων με την ΠΑΣΚΕ του ΣΥΕΤΕ μέσω των συλλόγων, που και οι δυο ελέγχουν με απόλυτες πλειοψηφίες, δεν έχει να κάνει με προσωπικές βεντέτες, που υπάρχουν και τέτοιες, αλλά με βαθύτερα αίτια που αφορούν την πολιτική τους και το διαφορετικό βαθμό προσαρμογής στους σχεδιασμούς της διοίκησης και του πολιτικού συστήματος.
Εμείς χρειαζόμαστε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που να ενώνει στη δράση.
Που θα τολμά να συγκρουστεί γιατί η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις με τα καλοπιάσματα καταλαβαίνουν ότι σε έχουν του χεριού τους.
Αποδείχτηκε ότι με την ανάθεση στους 15 του Δ.Σ. πάμε από το κακό στο χειρότερο. Δεν μπορεί να έχουμε ένα καταστατικό που αποκλείει τις μεμονωμένες υποψηφιότητες, που βάζει όρο συμμετοχής τα 18 άτομα για ψηφοδέλτιο, παραπέμποντας ευθέως σε μηχανισμούς κομματικών παρατάξεων. Να μην εκλέγει έδρα παράταξη με 338 ψήφους και να την παίρνει η ΠΑΣΚΕ που δεν είχε καν υπόλοιπο.
Δεν μπορεί ο Σύλλογος να λειτουργεί με το Διοικητικό Συμβούλιο να αποφασίζει για όλα ως αυθεντία και τα μέλη να είναι μόνο οι ψηφοφόροι που εγκρίνουν. Χρειάζονται τακτικές συνελεύσεις ανά θέμα με αποφασιστικό ρόλο των μελών και περιφερειακή οργάνωση.
Αποδέχονται το νόμο Ρέπα, που στέλνει το ταμείο κύριας στο ΙΚΑ και μειώνει τις εισφορές των τραπεζιτών. Η πιο απονήρευτη εκδοχή είναι ότι το έκαναν επειδή ήταν δική τους η κυβέρνηση και δεν φανταζόταν τι ασκούς Αιόλου άνοιγαν, αφού ο υφυπουργός «δικό τους παιδί» είχε τάξει ανταλλάγματα (προς Θεού όχι για τους ίδιους), αλλά για ενιαίο ταμείο επικουρικής. Έλα όμως που ήρθε άλλη κυβέρνηση, αξιοποίησε το βίο και την πολιτεία της προηγούμενης και παίρνει και την επικουρική χαρίζοντας και άλλα στους τραπεζίτες.
Έτσι είναι η πολιτική και πρέπει και οι δυο ΠΑΣΚΕ του κ. Τζούλη και του κ. Πίσχινα και οι δυο ΔΑΚΕ του κ. Πορτούλα και του κ. Πίσκοπου να δουν τις ευθύνες τους για το πώς φτάσαμε στο σήμερα.
Ούτε η Αλλέστα κοντραρίστηκε με τις επιλογές της πλειοψηφίας του Δ.Σ. στα κρίσιμα ζητήματα της απαίτησης για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και της κινητοποίησης για την αμφισβήτηση και αποτροπή της ένταξης στο ΙΚΑ. Δεν θέλει να συγκρούεται, ούτε να αξιοποιήσει αγωνιστικές διαθέσεις. Παράδειγμα ο χαρακτηρισμός ως «ψευτοεπαναστατικής» πρότασης συναδέλφου στην προηγούμενη ενημέρωση για πορεία όλων μας στο Κεντρικό. Η Ενιαία παρά την προβολή ενός θετικού πλαισίου δεν συμβάλλει στην δημιουργία μετώπων μέσα στους εργαζόμενους αφού περιορίζει τις συνεργασίες και την κοινή δράση μόνο με όσους εντάσσονται στο ΠΑΜΕ.
Χρειαζόμαστε να διαμορφωθεί ένα αγωνιστικό πρόγραμμα που δεν θα είναι της λογικής των συμψηφισμών και της υποχωρητικότητας στις ορέξεις τραπεζών και κυβερνήσεων.
Το μόνο που μπορεί να μας προστατεύσει είναι ο αγώνας με γνώμονα τα δικά μας συμφέροντα, τις ανάγκες μας και το δίκιο μας ως άνθρωποι που εργαστήκαμε, πληρώσαμε εισφορές και έχουμε δικαίωμα στις συντάξεις που ξέραμε. Δεν διαπραγματευόμαστε το δίκιο μας, δεν το παζαρεύουμε ανάλογα με το ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση.
Απαιτείται να ξεπεράσουμε τους τεχνητούς διαχωρισμούς (παλιοί-νέοι, εν ενεργεία και συνταξιούχοι, προσβλέποντες σε εθελουσία και μη, κ.α.) και τις πολιτικές τυφλώσεις των συνδικαλιστών (ο ένας νόμος είναι καλός γιατί τον έκανε το δικό μου κόμμα και ο άλλος δεν είναι) και να ενωθούμε στον αγώνα διεκδικώντας όλα μας τα ασφαλιστικά δικαιώματα και όχι μόνο για μας, αλλά για όλους τους εργαζόμενους.
Χρειαζόμαστε ένα τέτοιο προσανατολισμό και ριζοσπαστική δράση αν θέλουμε να έχουμε νίκες. Αλλιώς όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε. Και στις εκλογές του συλλόγου, που έρχονται ας το σκεφτούμε καλά. Καμιά ψήφος σε ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ.
Σας καλούμε να συμβάλλουμε στη διαμόρφωση, προβολή και παρέμβαση μιας ανεξάρτητης, ριζοσπαστικής, αριστερής αντίληψης που θα δρα με βάση την ταξική θεώρηση των πραγμάτων.
Να κινητοποιηθούμε οι ίδιοι, να οργανώσουμε τον αγώνα, με κοινή δράση, παρά τις όποιες διαφορετικές προσεγγίσεις, γιατί υπάρχει ανάγκη να παλέψουμε για: Να μην μπουν τα ταμεία μας στο ΙΚΑ. Να μην παραδώσουμε την περιουσία τους. Να διαφύλαξουμε των συντάξεων μας. Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι. Να ανατρέψουμε την κυβερνητική πολιτική υπεράσπισης των εργοδοτών. Να απαιτήσουμε Ενιαίο Ταμείο Τραπεζοϋπαλλήλων με βάση τις ανώτερες κατακτήσεις. Να καταβάλει η τράπεζα τις υποχρεώσεις της στα ταμεία. Και για αυτούς τους στόχους συμφωνούμε με τις προτάσεις που ακούστηκαν για πορείες, συγκεντρώσεις, κατάληψη του Κεντρικού Καταστήματος και άλλες μορφές κινητοποιήσεων. Σας ενημερώνουμε ότι δημιουργήσαμε ενημερωτική ιστοσελίδα με την παρακάτω διεύθυνση http://aristeriparemvasintaxihon.blogspot.com/
Μαρία Μπικάκη, εκπρόσωπος
Αριστερής Παρέμβασης Συνταξιούχων
Το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν δραματικές εξελίξεις στο ασφαλιστικό μας. Και ενώ απαιτείται να συζητήσουμε αυτό το φλέγον θέμα, για να αποφασίσουμε με ευθύνη όλων μας το τι θα πράξουμε, το προεδρείο της συνέλευσης ευτέλισε τη συζήτηση σε προεκλογική πασαρέλα. Αυθαίρετα απαγόρευσε να μιλήσει ή να κάνει προτάσεις στο πρώτο θέμα της συνέλευσης μας, που ήταν το ασφαλιστικό, η Αριστερή Παρέμβαση, και όποιος ανένταχτος συνάδελφος ήθελε. Επέτρεψε να μιλήσουν, μόνο οι επικεφαλής των παρατάξεων που δήλωναν ότι κατεβαίνουν στις εκλογές!!! Πρόκειται για πλήρως αντιδημοκρατική ενέργεια. Εμείς δηλώνουμε σε σας, και όχι στο προεδρείο, ότι η προσπάθεια μας είναι, παρά το αντιδημοκρατικό καταστατικό, να υπάρξει ψηφοδέλτιο ανεξάρτητο, ριζοσπαστικό, αριστερό στις εκλογές και γι αυτό απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε συνάδελφο, που αναγνωρίζει αυτή την ανάγκη.
Όλα αυτά συμβαίνουν όταν η κυβέρνηση ετοιμάζει νέες επεμβάσεις σε βάρος των ασφαλισμένων. Μειώσεις συντάξεων, αυξήσεις ορίων ηλικίας, νέα λεηλασία των ταμείων και με υποκρισία διατείνεται ότι γίνονται λόγω οικονομικής κρίσης του ασφαλιστικού. Όλοι ξέρουμε ότι οι κυβερνήσεις είναι υπόλογες γιατί έκλεψαν με τα δομημένα, εκμεταλλεύονταν άτοκα τα αποθεματικά, χαρίζουν εισφορές στους εργοδότες, καθιέρωσαν την ανασφάλιστη εργασία, έφαγαν στο χρηματιστήριο, μείωσαν εργοδοτικές εισφορές με νόμους.
Σε μας ο οδοστρωτήρας έχει ξεκινήσει με την σαλαμωτή εφαρμογή του νόμου Αλογοσκούφη. Ήδη οι προσληφθέντες από το 2005 και μετά δεν γράφονται στο ταμείο επικούρησης, αλλά στο ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ, και έτσι το ταμείο δεν έχει πλέον εισφορές από τους νέους. Η εφαρμογή του νόμου Ρέππα έβαλε ήδη το ταμείο της Αγροτικής στο ΙΚΑ. Το ΕΤΑΤ συγκροτήθηκε και έχει ήδη ενταχθεί της Αγροτικής και έχουν κάνει αιτήσεις ένταξης και οι εργοδότες της Άλφα και της Εμπορικής, που όμως εδώ έχουμε τη θετική απόφαση του δικαστηρίου, που έκρινε αντισυνταγματική τη διάλυση του ταμείου της Εμπορικής.
Το σχέδιο υπονόμευσης των συντάξεων μας , διάλυσης των ταμείων μας και απαλλαγής των τραπεζιτών από τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις τους είναι σε εξέλιξη και όχι μπροστά μας για να επαναπαυόμαστε και ο σύλλογος να αδρανεί.
Ένα σχέδιο που ξεκίνησε με το νόμο Ρέππα του ΠΑΣΟΚ για την κύρια, συνεχίστηκε με το νόμο Αλογοσκούφη για την επικουρική και θα προχωρήσει με το επικείμενο νομοσχέδιο Πετραλιά, που εξήγγειλαν ότι βάζει χέρι και στα ταμεία υγείας.
Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ προπαγανδίζουν ότι χρειάζεται ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και άρα θυσίες από τους εργαζόμενους. Οι ασφαλισμένοι καταλαβαίνουν ότι αυτή η πορεία οδηγεί σε συνεχή επιδείνωση της θέσης των εργαζόμενων, των νέων, των συνταξιούχων. Οι μόνοι που βλέπουμε να μη θίγονται, αλλά να θησαυρίζουν, είναι οι τραπεζίτες και όσοι κατέχουν το κεφάλαιο.
Για όλους εμάς το κρίσιμο ερώτημα είναι αν μπορούμε να ανατρέψουμε αυτή την πορεία.
Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ έχουν δεχτεί ότι η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη, όπως έχουν αποδεχτεί τα ιδεολογήματα περί συνευθύνης εργαζόμενων και εργοδοτών, πιέσεων από το διεθνές περιβάλλον, δείκτες ανάπτυξης και λοιπά. Πίσω από την προσαρμοστικότητα τους κρύβεται η υποταγή και πίσω από τον εκσυγχρονισμό τους η ενσωμάτωση. Όμως οι εργαζόμενοι βλέπουν ότι ο κυβερνητικός, εργοδοτικός συνδικαλισμός, που ασκείται από τις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ μέχρι τη δική μας ΟΤΟΕ, το ΣΥΕΤΕ και το σύλλογο συνταξιούχων, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα όλα αυτά τα χρόνια.
Οι αντεργατικές επιθέσεις δεν εξωραΐστηκαν, οι επιπτώσεις αυτών των πολιτικών δεν αμβλύνθηκαν.
Έχει αποδειχτεί ότι ο μόνος δρόμος για να υπάρχουν κατακτήσεις που διαρκούν, άλλα και για άμυνα, αντίσταση για να μη χειροτερεύει η θέση μας είναι ο μαζικός, ανυποχώρητος, συντονισμένος αγώνας.
Στην ανακοίνωση που σας μοιράσαμε γράφουμε για τις επεμβάσεις στο ασφαλιστικό και την ανυπαρξία αντιδράσεων από το σύλλογό μας. Η ΠΑΣΚΕ που ελέγχει με απόλυτη πλειοψηφία το σύλλογο συνεπικουρούμενη από τις δυο ΔΑΚΕ, που ως συνεπείς κυβερνητικές παρατάξεις δεν θέλουν συγκρούσεις με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, δεν έκαναν την παραμικρή ενέργεια να αποτρέψουν την ένταξη στο ΙΚΑ. Και μιλάω για ενέργειες και όχι για λόγια. Γιατί στα λόγια έχουν για εσωτερική κατανάλωση ένα ομόφωνο ψήφισμα του Δ.Σ. εδώ και ενάμιση χρόνο, που λέει ότι καταδικάζουν την μονόπλευρη (!!) απόφαση της διοίκησης που ζητά ένταξη στο ΙΚΑ και μας το διαβάζουν όταν στριμώχνονται.
Δεν πρόκειται για αμέλεια, ούτε για ανικανότητα ή αδυναμίες. Είναι πολιτική αντίληψη και πρακτική. Δεν θεωρούν το συνδικαλισμό όπλο διεκδίκησης και συλλογικής δράσης για την υπεράσπιση των συμφερόντων όλων των μελών. Τον βλέπουν ως διαδικασίες διαδρόμων, διαβουλεύσεων των ειδικών με τους εκπροσώπους της διοίκησης και ως δημόσιες σχέσεις με τα μέλη για παροχή εξυπηρετήσεων.
Δεν πιστεύουν στο όπλο του αγώνα, αλλά τον θεωρούν ενασχόληση με τα κοινά, που προσθέτει στο προσωπικό κύρος και στην ισχυροποίηση της θέσης τους στους μηχανισμούς των κομμάτων τους.
Ο συνδικαλισμός που ασκούν διασπά. Ο πόλεμος της ΠΑΣΚΕ συνταξιούχων με την ΠΑΣΚΕ του ΣΥΕΤΕ μέσω των συλλόγων, που και οι δυο ελέγχουν με απόλυτες πλειοψηφίες, δεν έχει να κάνει με προσωπικές βεντέτες, που υπάρχουν και τέτοιες, αλλά με βαθύτερα αίτια που αφορούν την πολιτική τους και το διαφορετικό βαθμό προσαρμογής στους σχεδιασμούς της διοίκησης και του πολιτικού συστήματος.
Εμείς χρειαζόμαστε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που να ενώνει στη δράση.
Που θα τολμά να συγκρουστεί γιατί η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις με τα καλοπιάσματα καταλαβαίνουν ότι σε έχουν του χεριού τους.
Αποδείχτηκε ότι με την ανάθεση στους 15 του Δ.Σ. πάμε από το κακό στο χειρότερο. Δεν μπορεί να έχουμε ένα καταστατικό που αποκλείει τις μεμονωμένες υποψηφιότητες, που βάζει όρο συμμετοχής τα 18 άτομα για ψηφοδέλτιο, παραπέμποντας ευθέως σε μηχανισμούς κομματικών παρατάξεων. Να μην εκλέγει έδρα παράταξη με 338 ψήφους και να την παίρνει η ΠΑΣΚΕ που δεν είχε καν υπόλοιπο.
Δεν μπορεί ο Σύλλογος να λειτουργεί με το Διοικητικό Συμβούλιο να αποφασίζει για όλα ως αυθεντία και τα μέλη να είναι μόνο οι ψηφοφόροι που εγκρίνουν. Χρειάζονται τακτικές συνελεύσεις ανά θέμα με αποφασιστικό ρόλο των μελών και περιφερειακή οργάνωση.
Αποδέχονται το νόμο Ρέπα, που στέλνει το ταμείο κύριας στο ΙΚΑ και μειώνει τις εισφορές των τραπεζιτών. Η πιο απονήρευτη εκδοχή είναι ότι το έκαναν επειδή ήταν δική τους η κυβέρνηση και δεν φανταζόταν τι ασκούς Αιόλου άνοιγαν, αφού ο υφυπουργός «δικό τους παιδί» είχε τάξει ανταλλάγματα (προς Θεού όχι για τους ίδιους), αλλά για ενιαίο ταμείο επικουρικής. Έλα όμως που ήρθε άλλη κυβέρνηση, αξιοποίησε το βίο και την πολιτεία της προηγούμενης και παίρνει και την επικουρική χαρίζοντας και άλλα στους τραπεζίτες.
Έτσι είναι η πολιτική και πρέπει και οι δυο ΠΑΣΚΕ του κ. Τζούλη και του κ. Πίσχινα και οι δυο ΔΑΚΕ του κ. Πορτούλα και του κ. Πίσκοπου να δουν τις ευθύνες τους για το πώς φτάσαμε στο σήμερα.
Ούτε η Αλλέστα κοντραρίστηκε με τις επιλογές της πλειοψηφίας του Δ.Σ. στα κρίσιμα ζητήματα της απαίτησης για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και της κινητοποίησης για την αμφισβήτηση και αποτροπή της ένταξης στο ΙΚΑ. Δεν θέλει να συγκρούεται, ούτε να αξιοποιήσει αγωνιστικές διαθέσεις. Παράδειγμα ο χαρακτηρισμός ως «ψευτοεπαναστατικής» πρότασης συναδέλφου στην προηγούμενη ενημέρωση για πορεία όλων μας στο Κεντρικό. Η Ενιαία παρά την προβολή ενός θετικού πλαισίου δεν συμβάλλει στην δημιουργία μετώπων μέσα στους εργαζόμενους αφού περιορίζει τις συνεργασίες και την κοινή δράση μόνο με όσους εντάσσονται στο ΠΑΜΕ.
Χρειαζόμαστε να διαμορφωθεί ένα αγωνιστικό πρόγραμμα που δεν θα είναι της λογικής των συμψηφισμών και της υποχωρητικότητας στις ορέξεις τραπεζών και κυβερνήσεων.
Το μόνο που μπορεί να μας προστατεύσει είναι ο αγώνας με γνώμονα τα δικά μας συμφέροντα, τις ανάγκες μας και το δίκιο μας ως άνθρωποι που εργαστήκαμε, πληρώσαμε εισφορές και έχουμε δικαίωμα στις συντάξεις που ξέραμε. Δεν διαπραγματευόμαστε το δίκιο μας, δεν το παζαρεύουμε ανάλογα με το ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση.
Απαιτείται να ξεπεράσουμε τους τεχνητούς διαχωρισμούς (παλιοί-νέοι, εν ενεργεία και συνταξιούχοι, προσβλέποντες σε εθελουσία και μη, κ.α.) και τις πολιτικές τυφλώσεις των συνδικαλιστών (ο ένας νόμος είναι καλός γιατί τον έκανε το δικό μου κόμμα και ο άλλος δεν είναι) και να ενωθούμε στον αγώνα διεκδικώντας όλα μας τα ασφαλιστικά δικαιώματα και όχι μόνο για μας, αλλά για όλους τους εργαζόμενους.
Χρειαζόμαστε ένα τέτοιο προσανατολισμό και ριζοσπαστική δράση αν θέλουμε να έχουμε νίκες. Αλλιώς όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε. Και στις εκλογές του συλλόγου, που έρχονται ας το σκεφτούμε καλά. Καμιά ψήφος σε ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ.
Σας καλούμε να συμβάλλουμε στη διαμόρφωση, προβολή και παρέμβαση μιας ανεξάρτητης, ριζοσπαστικής, αριστερής αντίληψης που θα δρα με βάση την ταξική θεώρηση των πραγμάτων.
Να κινητοποιηθούμε οι ίδιοι, να οργανώσουμε τον αγώνα, με κοινή δράση, παρά τις όποιες διαφορετικές προσεγγίσεις, γιατί υπάρχει ανάγκη να παλέψουμε για: Να μην μπουν τα ταμεία μας στο ΙΚΑ. Να μην παραδώσουμε την περιουσία τους. Να διαφύλαξουμε των συντάξεων μας. Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι. Να ανατρέψουμε την κυβερνητική πολιτική υπεράσπισης των εργοδοτών. Να απαιτήσουμε Ενιαίο Ταμείο Τραπεζοϋπαλλήλων με βάση τις ανώτερες κατακτήσεις. Να καταβάλει η τράπεζα τις υποχρεώσεις της στα ταμεία. Και για αυτούς τους στόχους συμφωνούμε με τις προτάσεις που ακούστηκαν για πορείες, συγκεντρώσεις, κατάληψη του Κεντρικού Καταστήματος και άλλες μορφές κινητοποιήσεων. Σας ενημερώνουμε ότι δημιουργήσαμε ενημερωτική ιστοσελίδα με την παρακάτω διεύθυνση http://aristeriparemvasintaxihon.blogspot.com/
Μαρία Μπικάκη, εκπρόσωπος
Αριστερής Παρέμβασης Συνταξιούχων
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
